een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
23-08-2020
23 augustus Monte Baldo.
Neen, wij zitten niet in Italië, wij hebben zoals zovelen er voor gekozen dit jaar voorzichtig te zijn en nergens naar toe te reizen. In deze periode van het jaar zouden wij normaal gezien eerst een week aan het Garda Meer zijn en dan in week in Zuid Tirol om te wandelen in de bergen. Garda Meer... hoor ik, dat is toch veel te toeristisch? Tja, strandliggen zul je ons nooit zien doen, varen, waterskien, lekker eten en drinken... jazeker, maar vooral... als je van het Gardameer het hinterland intrekt en aan de wandel gaat in de omliggende bergen, dan wordt het pas echt toppie, helemaal niet druk!!! Deze foto heeft mijn blog niet gehaald vorig jaar - ik plaats maar één foto per dag he -, maar ik toon hem nu om mezelf toch even in te prenten wat ik mis... Van op de Monte Baldo zie je bijna het ganse Garda Meer... ( zoals je van bijna overal op het Garda Meer de Monte Baldo kunt zien. )
De gemeentelijke visvijver van Retie, de Watering, was gisteren het doel van onze uitstap. In eerste instantie wilde ik de heide fotograferen, wat ook gelukt is trouwens, maar er zijn daar zoveel andere fotomogelijkheden dat ik vandaag nog iets uit die oogst wil tonen. Dit is de vijver zelf in tegenlicht, met de gevarieerde vegetatie er rond en onder de prachtige wolkenlucht waar we gisteren van mochten genieten. Een polarisatie-filter op de lens om de grootste schittering van het water weg te halen en dit is dan het resultaat.
Ik was gisteren al eens naar de Snepkensvijver gefietst - da's niet zo ver - om te proberen wat mooie beelden van de bloeiende heide te scoren maar erg gelukkig was ik er niet mee. Het leek alsof de kleurenpracht dit jaar minder uitbundig was, misschien was de zon de laatste tijd iets te fel en waren al veel planten verdord. Vandaag ben ik dan maar naar de Watering gereden, een mooi natuurgebied tussen Retie en Arendonk en tijdens mijn wandeling rond de plas had ik aanvankelijk hetzelfde gevoel wat betreft de heide aldaar. Maar uiteindelijk kreeg ik toch wel enkele stroken te pakken waar die typische purperpaarse eind-augustus-begin-september tinten voldoende aanwezig waren.
Ik ben in de loop van de dag de bloeiende heide gaan fotograferen maar helemaal enthousiast was ik toch niet over mijn oogst. Vanavond was er dan de wekelijkse vergadering van de fotoclub in het BRT-gebouw langs de Noord - Zuid verbinding N19g. Toen ik na de vergadering naar buiten stapte zag ik in de verte een massa oranje flikkerlichten naderen. Er kwam een bijzonder transport deze kant op wist ik meteen. Ik heb snel mijn Sony-tje uit mijn zak gehaald en net toen ik 'm schietensklaar had kwam er een gigantisch lange grote gele buis voorbij, langs alle kanten beschermd door met zwaailichten draaiende begeleidingsvoertuigen. Hoe mooi kan het samenvallen. De gele autootjes van de gemeentediensten vooraan, daar achter in het gele licht die enorme gele buis en ze reden nota bene richting Geel... De heide zal ik een van de volgende dagen wel weer eens bezoeken, vandaag ga ik voor dit beeld.
Mij zul je nooit horen klagen over de noodzaak een mondmasker te dragen, integendeel, ik sta daar vierkant achter. Maar voor ik het verder wil hebben over de mooie geocache-dag die we weer mochten beleven moet er me toch iets van het hart.
Toen we na onze fietstocht iets wilden gaan drinken in taverne De Klok in Zutendaal werden we aangeblaft door een figuur om ons te attenderen op de mondmaskerplicht en de noodzaak om onze gegevens achter te laten. Oke, we hadden onze maskers nog niet op toen we het terras betraden, fout natuurlijk, ik pleit schuldig. We zouden die maskers uit eigen beweging trouwens ook wel opgezet hebben zonder machtswellustig getier. Nauwelijks van de fiets gestapt met grote dorst hebben we ons zonder morren meteen aan dat bevel onderworpen. Ik begrijp dat men het in de horeca niet leuk vindt om constant politieagent te moeten spelen, maar het kan ook op een klant-vriendelijke manier toch? Toen we ook een tafelnummer moesten invullen blafte de persoon alweer dat we moesten wachten omdat hij dat zou beslissen. Na 5 minuten kregen we een plek toegewezen in volle zon, terwijl er nog meerdere tafels in de schaduw vrij waren... Argumenteren hielp niet... Befehl ist Befehl, het volume van de ordehandhaver werd er niet minder op. Of we daar alsnog iets gedronken hebben? Mooi niet dus, we hebben een andere zaak gevonden waar we wél vriendelijk onthaald werden....
Ik moest het even kwijt. Het was echt wel een mooie dag en het feit dat wij ook wel eens op onze strepen staan... daar is toch niks verkeerd mee?
O ja, wat een mooie streek is dat toch en wat een leuke, verzorgde cachen konden we te pakken krijgen... Uit de foto-oogst doe ik een willekeurige greep, meer op mijn Facebook pagina.
Ik heb vandaag de Bruggeskeswandeling gedaan in Ravels, een geocachetocht van zo'n 10 km die je alleen al wandelend kunt doen. De eerlijkheid dwingt me meteen om te zeggen dat ik 'm niet helemaal voltooid heb, integendeel, nog voor halfweg begon het in de verte gevaarlijk te rommelen en werd het donkerder. Omdat ik sowieso al iets te laat vertrokken was en de hoop om de hele tocht vol te maken al zeer klein werd, vond ik dat dreigende onweer een bruikbaar excuus om maar langs de kortste weg terug naar de geparkeerde auto te gaan. Ik was er ondertussen al wel van overtuigd dat dit een prachtige wandeling is en dat ik hier heel snel terug kom om het resterende deel af te leggen. Ik had, zoals de naam zegt, ook al menig bruggetje gezien en gefotografeerd. Ik heb ze niet geteld, maar het waren er veeeeel, dit was het eerste uit de reeks.
Toen de zon er weer doorkwam in de loop van de vooravond zag ik door het venster dat het redelijk druk was in de buurt van de mooie gele bloemen voor ons huis. Daar zoemde me nogal wat rond. Een betere uitnodiging om de macrolens er maar weer eens op te zetten had ik niet nodig en ik ben naar buiten gelopen om enkele keren in het rond te schieten.
)
