een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-05-2020
03 mei Zondagmorgen.
Zelfs in deze coronatijden is het op zondag nog net iets drukker in het bos dan op andere dagen. Er zijn gewoontes die er blijkbaar ingeslepen zijn, de mountainbikers komen op zondagmorgen uit hun kot. Nu moet je het begrip morgen wat mij betreft niet al te letterlijk nemen natuurlijk... alles voor één uur of zo noem ik morgen. Later op de dag werd het trouwens steeds meer bewolkt en dan had ik het spel van licht en schaduw niet meer zo mooi kunnen vatten.
De Sint Hubertushoeve ( vroeger de St. Rochushoeve ) ligt niet meteen langs de gekende fietsknooppunten-routes en je moet al een local zijn om er naar toe te rijden zonder de weg te vragen. Maar zoals ik al eerder aangaf: mijn fiets brengt me gewoon op automatische piloot naar alle mogelijke horeca zaken in de wijde omgeving en vandaag koos hij de Sint Hubertushoeve. Helaas was die zoals alle andere mogelijke pittstops ook nog altijd gesloten. Dat belette me niet om even af te stappen, wat rond te wandelen ( niet alleen het interieur is de moeite waard ) en wat te fotograferen.
Ik weet het wel, eigenlijk hadden hier meiklokjes moeten staan op deze dag, maar die zijn eergisteren al voorbij gekomen. Vandaag heb ik me dan maar op de madeliefjes gestort en daar hoefde ik niet eens zo ver de deur voor uit te gaan. Ze stonden hun best te doen om mij de coronamiserie even te laten vergeten in het voorbij gaan en ik heb ze alle 55 met veel plezier een plaatsje gegund in deze foto.
Eigenlijk viel het weer nog best mee vandaag. Deze morgen was het nat en deze avond heb ik samen met Phaido ook enkele regendruppels gevoeld maar in de loop van de namiddag ben ik zelfs een rondje gaan fietsen. Ik heb er van genoten, ben helemaal droog gebleven en vooral... wat waren er prachtige luchten! Langs het kanaal tussen St Jozef Olen en Sas 7 kom je langs deze passage en omdat er weer een beetje symmetrie te plukken was kon ik het ook nu niet laten even te stoppen en een foto te maken.
Dit is zo ongeveer het toppunt van wat ik ooit zal kunnen bereiken qua groene vingers. Het vrouwke houdt van de geur van meiklokjes/lelietjes van dalen/muguetjes ( ik ook trouwens ) en ik weet in de Smallebroeken enkele plaatsen waar er duizenden te pluk staan, helemaal gratis.
Mijn groene activiteit beperkte zich vandaag tot het ( niet eens zo milieuvriendelijk ? ) plukken van een boeketje voor mijn schatje. Ik wilde het wel eerst nog fotograferen voor zij er over kon beschikken.
Ik heb dan wel het treintje van de space X Starlink satelieten van Elon Musk gemist eerder deze week... dit treintje kon ik wel te pakken krijgen. Moeder grijze gans heeft haar kroost op sleeptouw genomen om een verkennend tochtje te maken op het Kempisch Kanaal. Vader gans was er ook bij maar die peddelde een eindje achterop en indien ik die ook in beeld had gewild moest ik te ver uitzoomen en zou de hele ganzenfamilie sowieso te klein in beeld komen. Dan maar zonder papa.
Of kajakken met z'n tweeën ( of alleen ) al toegelaten is in deze tijden met coronabeperkingen weet ik niet. De social distance van anderhalve meter respecteren ze volgens mij wel. Dat kan ik niet zeggen van de vele would-be wielerkampioenen die ik vandaag weer tegenkwam op vaak niet erg brede fietspaden en die onverzettelijk naast elkaar blijven rijden en je zo een strookje van zeg maar vijftig centimeter gunnen om ze te kruisen. Dan vind ik eerlijk gezegd de Nete meer geschikt om een sportieve uitstap te doen met je vriend/kennis/partner of collega.
