een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
07-03-2021
07 maart Lijnen
Tijdens onze wandeling aan de Kempense heuvelrug kwamen we voorbij deze weide waar een boer net zijn gras te eten gegeven had, lees: mest geïnjecteerd had. Ik vond de lijnen best leuk en zag meteen de gelijkenis met de manier waarop je reliëf in een prent of een schetsje kan brengen door wat gebogen evenwijdige lijnen op de grond te tekenen. In de natuur is dat ook zo merkte ik. Zonder die lijnen van de injecteer machine zou ik gezworen hebben dat dit een absoluut vlak weiland was... niet dus!
Ik ben vandaag nog eens terug naar het Zwart Water geweest, met de fiets deze keer. Ik had gisteren enkele leuke fotomogelijkheden gespot die ik moest laten schieten, deels omdat ik niet de geschikte apparatuur bij had en deels ook omdat ik niet voldoende tijd kon uittrekken. Nu was ik alleen en ik had mezelf geen tijdsdruk op gelegd.
Alleen??? Bij de vogelkijkhut had een groep natuurliefhebbers (?) een uitgebreide, luidruchtige, langdurige sociale stop ingelast. Ik heb ze niet geteld maar het waren er alleszins veel meer dan de binnenkort toegelaten bubbel van 10. De meegebrachte drank werd vrolijk genuttigd en in de verre omtrek was er geen kuifeend, geen mandarijneend, geen fuut, geen meerkoet, geen waterhoen... kortom, geen gevederde venbewoner meer te zien. Ik heb dan maar, gefrustreerd, enkele keren de hut en het uitzicht van binnen uit gefotografeerd van op statief met verschillende belichtingen en scherpstelpunten en toen iemand vanuit de feestende vergadering bij het wegrijden vroeg of ik iets had kunnen "trekken" heb ik geantwoord dat het niet de goede tijd van het jaar was blijkbaar... Tja, de wereld is van iedereen natuurlijk maar er zijn toch ook andere plekken om een pseudo lockdownfeestje te organiseren?
Thuis heb ik uit de verschillende opnames dit beeld samengesteld. Het is niet echt een HDR, het is ook geen focus-stacking maar een combinatie van beide en wat Photoshop handigheidjes...
Het is echt wel toeval dat ik voor de tweede keer in drie dagen tijd met de wagen en met Phaido en het vrouwke naar de parking bij de Floreal reed om aan de wandel te gaan. Een vriend had een nieuw cacherondje geplaatst richting Zwart Water en hij had me gevraagd of ik geen zin had om te gaan proeflopen vóór het officieel on-line zou komen. Ja natuurlijk! Het was alweer een hele tijd geleden dat ik in de buurt van het Zwart Water was en ik heb dan ook erg genoten van de wandeling, Phaido en het vrouwke ook denk ik. Het was trouwens prima wandelweer, dat zal ook wel een rol gespeeld hebben.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om de nodige foto's te schieten en zo heb ik de panoramastand van de kleine Sony eens uitgeprobeerd. Naar full-frame omgerekend heeft dat toestel een 24-200 lens. Op de locatie waar dit beeld gemaakt is kwam ik met de uiterste groothoekstand net niet toe om het ganse 7 hectare grote ven er op te krijgen. Dan maar de camera in de positie om staande foto's te maken van links naar rechts bewogen om een breed panorama beeld te krijgen. Het resultaat valt me niet tegen moet ik zeggen. De resolutie is minder groot, toegegeven, en het resultaat krijg je alleen in jpeg, niet in RAW dus, maar al bij al ben ik hier best tevreden mee. Als ik het onderste uit de kan wil heb ik altijd nog de Canon he.
Iedereen heeft er een, een brievenbus, de ene al wat saaier dan de andere en soms, heel soms zie je er eens een waar je van denkt... jaaaah, hier woont iemand met fantasie en creativiteit.
Ik heb deze foto eerder deze week gemaakt in Meerhout maar ik had de oogst nog niet verder geselecteerd. Vandaag heb ik me wat fotografie betreft, beperkt tot het werken aan een AV-reeks (AV = audio-visueel) voor onze fotoclub en als ik me eenmaal in een project stort weet ik van geen ophouden. Toen de meeste mensen al in dromenland waren realiseerde ik me plots dat ik ook nog een dagelijkse blog moest voeden. Dit leek me wel een detail-opname die past in mijn streven om zoveel mogelijk diversiteit in mijn fotografie te brengen.
We zijn vandaag weer eens op verplaatsing geweest om de namiddagwandeling met Phaido te doen. Te voet naar de andere kant van het dorp wordt te zwaar voor onze vriend, dan zijn we maar met de wagen tot aan de parking bij de Floreal gereden om in de buurt van de hoge berg wat lucht te happen, wat stappen op de teller te zetten en wat foto's op ons geheugenkaartje te schieten. Zoals altijd wil Phaido graag poseren als ik mijn fototoestel te voorschijn haal. Ik wilde in eerste instantie eigelijk de luchtwortels fotograferen die we zo vaak zien op onze Kempense duinen maar met zulk leuk model heb ik meteen lichtjes anders gekadreerd.
Een vaak geciteerde fotografen-wijsheid zegt dat er geen mooier licht is dan tegenlicht en ik ben het daar helemaal mee eens. Ik heb vandaag tijdens mijn fietstocht nog maar eens wat bewijsmateriaal bij elkaar gefotografeerd om die stelling te staven. Op een braakliggend terrein stonden enkele pluisachtige verdorde gewassen me te lokken en ik heb de zon gewoon vol in beeld doorheen mijn onderwerpen recht in de lens laten schijnen. Het resultaat is een orgie van gouden glans en strijklicht en dat vind ik alleszins voldoende om vandaag voor dit plaatje te kiezen.
Ze is een vriendinnetje en vriendinnetjes hebben een naam toch? Ik heb haar dan maar Dolly genoemd, zoals het kloon-schaap, weet je nog? Dolly staat eenzaam in haar verblijf en telkens wij er voorbij gewandeld komen ga ik even de geocache inspecteren die ik vlakbij verstopt heb. Ze komt dan altijd tot bij de afsluiting en je kunt zo zien dat ze het maar niks vind zo helemaal alleen. Er hangt een bordje aan de draad waarop staat dat het verboden is haar de voederen. Dat doen we dan ook niet, hoewel enkele bussels net iets langer gras toeschuiven niet onder die noemer valt vind ik. Fotograferen mag wel gelukkig en vandaag wilde ze gewillig poseren.
