een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
12-09-2021
12 september Open monumentendag
Samen met het vrouwke ben ik naar Kasterlee gefietst. Open monumentendag was de ideale gelegenheid om de gerestaureerde Keeses Molen open te stellen voor het grote publiek. Ook het er naast liggende Heemerf kon je bezoeken, we hadden dus meerdere redenen om daar eens uitgebreid te gaan rondkijken.
Toeval of niet, Jef, de nieuwe officiële dorpsmolenaar, is een oude bekende. We gingen vroeger vaak samen skiën met de brandweer. We kregen dan ook een bijna persoonlijke rondleiding toen we na wat aanschuiven de molen ook eens van binnen mochten zien. De eerste vermelding van de molen stamt uit 1443 vernamen we, hij stond toen wel in Antwerpen. Ik was behoorlijk onder de indruk van het vernuft waarmee men in de 15de eeuw al zulke toch wel ingewikkelde techniek bedacht en ook nog in elkaar geknutseld kreeg. Binnenin heb ik wat detail opnames gemaakt en omdat de ruimte niet erg groot is, was het erg handig dat mijn Sony cameraatje een kantelbaar scherm heeft, zo kon ik door het toestel laag bij de grond te houden toch het grote centrale kamrad helemaal in beeld krijgen. In zwart wit omgezet vond ik het plaatje nog net iets pittiger.
Open deur dagen vandaag en morgen bij Renault. Group Pashuysen had bij gelegenheid van de lancering van de nieuwe Renault Arkana weer mijn zus de opdracht gegeven een passend event te organiseren... en het was best een giga gebeuren. Er was zelfs een heuse kermis op het terrein met diverse attracties. De Kerstman had in Rovaniemi ook een uitnodiging gekregen - Group Pashuysen is een van de grootste sponsors van het huis van de Kerstman in Aarschot - en natuurlijk moest de Kerstman daar op ingaan. Als alter-ego van de Kerstman ben ik zelf ook een Renault rijder trouwens, een reden te meer om acte de présence te plegen. Tegen sluitingstijd kreeg ik de ingeving om de familie Pashuysen te vragen op de paardenmolen plaats te nemen voor een foto. In eerste instantie waren ze niet meteen enthousiast maar toen ik stelde dat de paardenmolen best stil mocht blijven staan voor de foto wilden ze alsnog. Met een beetje overredingskracht heb ik Jacqueline, Louis en zoon Davy op de foto gekregen.
Na de regen deze namiddag kreeg ik een telefoontje, ik moest dringend even naar Tielen. Als je electrisch fietst dan laat je de auto als eens wat makkelijker staan. Het was zo gepiept in Tielen en dan komt weer die goesting om zo maar wat verder te fietsen, ik zegde het gisteren al, helemaal zonder plan of doel.
Als je dan onderweg ergens een heel grote madam ziet staan met twee al even zeer uit de kluiten gewassen honden dan stop je even om een foto te maken toch? Ik heb haar gevraagd of het mocht, dat hoort zo bij straatfotografie, maar ze was weinig van zeggen. Zwijgen is toestemmen zegt de volkswijsheid, dus heb ik maar afgedrukt.
Ik vermoed dat ik alle interessante toeristische highlights en mooie plekjes in de buurt al wel eens gefotografeerd heb. Dat belet me niet om soms een klein ommetje in te lassen om mijn fototoestel nog eens aan het werk te zetten als ik weer eens in de buurt kom van zo'n interessante locatie.
Zo fietste ik vandaag zonder echt een route gepland te hebben tussen Tielen en Gierle, voorbij den IJsboer sloeg ik zo maar, intuïtief linksaf en toen realiseerde ik me ineens... he, de volgende rechts en dan kom ik aan de watermolen... Het leverde me weer enkele mooie plaatjes op.
Het zal de volgende dagen en weken nog wel vaker gebeuren dat ik naar Aarschot ga. Nu het er op lijkt dat de kerstman met zijn gevolg dit jaar toch weer op bezoek komt in de stad moet er nog veel overleg volgen. Dat gebeurt logischerwijze bij mijn zus in Langdorp. Zij is tenslotte de drijvende kracht achter de hele organisatie, maar uiteraard heeft de rest van de familie ook wel zijn zeg. Ook vandaag kon je me in Langdorp vinden.
Voor schoonbroer Dreeke ( mijn fotomentor trouwens ) is het woord stilzitten niet uitgevonden. Vóór we naar een restaurant vertrokken om ook de inwendige mens wat te gunnen wilde hij per sé toch eerst even nog de strijd aangaan met de buxusmotten die enkele struiken ( het zijn ondertussen al kleine boompjes ) aan het teisteren waren. Hij heeft daartoe de zware wapens ingezet: de heggeschaar met verlengstuk om dode takken weg te halen, de hogedrukspuit om alle ongedierte weg te blazen en uiteindelijk een soort bazooka spuitmachine die buxusmot-verdelgingsnevel over de mogelijke hardnekkige overlevers spuit.
Het dient vermeld dat Dreeke geen enkele keer van zijn ladderke gevallen is... en uiteraard plaats ik morgen ook enkele foto's van de andere wapens op mijn Facebook-pagina.
Ik ben vandaag weer eens gaan wandelen in de Koekenstad. Antwerpen heeft niet voor niets die bijnaam trouwens. In het begin van de 20ste eeuw bevonden zich binnen wat nu de grote ring is meer dan 20 koeken en zoetigheden gerelateerde fabrieken, we noemen maar De Beukelaer, Parein, Martougin en Meurisse...
De trein ( 7,2 voor een senioren retourtje ) is de makkelijkste manier om binnen de kortste keren in het centrum van de stad te staan. De wandelroute verliep via een tussenstop bij Grobet ( om een defecte lens ter reparatie binnen te brengen ), bij café Den Engel ( om een Duvelke te kopen ), de kaaien en het Mas ( om wat te fotograferen ) en de Parkbrug bij de Hogeschool ( om nog wat meer te fotograferen ) en zo via de Italielei terug naar het centrum. 18000 Stappen en een gevuld geheugenkaartje verder stond ik weer in het Centraal station ( sorry... De Middenstatie ) en vanavond was er weer "l'embarras du choix" om een foto te kiezen voor deze blog. Brabo en de prachtige gevels aan de noordkant van de Grote Markt kwamen als winnaars uit de bus.
Op deze foto lijkt het nog niet meteen optimaal, het is ook nog naakt, niet hersteld op de nodige plekken en onversierd, maar dit ziet er alvast zeer beloftevol uit. Nu we weer een echt event mogen organiseren hebben we een zeer geschikt pand gevonden. Als kerstman heb ik er geen zin in weer 5000 kinderen op mijn schoot te krijgen in deze toch nog altijd niet helemaal veilige coronatijden. Maar we hebben een alternatief bedacht. Het wordt een musical, meer kan ik er voorlopig niet over vertellen, en in dit pand zal het allemaal gebeuren.
Vandaag hebben we ter plaatse al eens goed de situatie ingeschat. Mijn zus die eigenlijk de motor achter het hele gebeuren is zit allerhande notities te maken terwijl ondergetekende, kerstman tijdens de maand december, nu even incognito kan rondlopen met de camera.
