een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
28-10-2018
28 oktober Top of the world
Wandelgebied Thorpark, het Limburgse berglandschap in Genk. Je waant je warempel regelmatig ergens in de Ardennen of in het buitenland als je in de buurt van het vliegveldje van Zwartberg aan de wandel gaat. Er is daar een heus berglandschap ontstaan door het storten van het puin en afval, resultaat van jarenlange ontginning van de Genkse mijnen Zwartberg, Winterslag en Waterschei. Ondertussen zijn al die kunstmatige reliefvormen begroeid en een onderdeel van het groene hart van de provincie Limburg. Plateaus, hellingen, heuvels, valleien... ik viel van de ene verbazing in de andere wow tijdens onze geocache-zoektocht vandaag. Het is misschien wel de mooiste wandeling van het jaar geworden.
Boven op deze terril heb je een adembenemend uitzicht. Maar als twee wandelaars boven op de top staat te genieten levert dat van op de helling ook een mooi beeld op.
Vandaag hebben we een officieel einde gemaakt aan het bestaan van onze motorclub MTC Lichtaart. Ikzelf heb mijn machine al een hele tijd geleden voor onbepaalde tijd in de garage geparkeerd en er zijn nog wel enkele andere leden waar we mogen bij stellen dat de hobby over en uit is. De enkele leden die nog wél rijden kunnen dat verder ook doen zonder dat zoiets in clubverband hoeft. Het einde van de club wil uiteraard niet zeggen dat ons vriendenclubje uit elkaar valt, integendeel. Het einde van de club wil wel zeggen dat we het geld dat nog in de kas was nuttig moesten besteden. Het was niet moeilijk daar een goed doel voor te bedenken. We zijn met z'n allen gaan eten in Het Ganzennest. De niet aanwezigen hadden dik ongelijk... het was erg lekker. Voor we er aan begonnen vond ik het nodig een officiële einde-verhaal foto te maken.
Ze waren eigenlijk met z'n vijven maar die vijfde bleef aan de linkerkant zo ver van de andere paardjes dat ik uiteindelijk besloot om dit beeld maar op deze manier te kadreren... vier op een rij.
Als de pup Jul bij ons te gast is gaat ie mee als wij er op uit trekken natuurlijk. Onze dagelijkse wandeling voerde ons, zoals dat meestal het geval is, weer doorheen de Smallebroeken. Jul maakte deze keer kennis met de diersoort Paard. In een weide die voor zover wij het weten altijd helemaal braak lag en waar we de laatste tijd zeker geen dieren meer gezien hadden liepen nu plotsklaps vijf paarden. Ze waren duidelijk erg geïnteresseerd in ons, voorbijgangers, of was het in Jul? Een ander beeld, dat ik op mijn Facebook-pagina postte, lijkt dat te suggereren. Voor deze amateurfotograaf was de interesse alleszins wederzijds.
De wijn was goed en hij vloeide rijkelijk gisteren tijdens het etentje in Aarschot. Voordien waren er al de nodige bubbels en na afloop was dorst nog altijd niet gelest... Dat ik deze morgen niet echt fris achter mijn krantje kroop met enkele bokes en zwarte koffie was het logische gevolg.
Terwijl ik al suffend, koffie slurpend en alleen de vette titels van de krant lezend wakker aan het worden was stond plots Jul de pup voor de deur. Zoon Michael kwam hem even brengen met de vraag of wij vandaag konden hondensitten. Dat brengt leven in huis natuurlijk. Phaido kan wel goed opschieten met Jul maar al die drukte vindt ie toch maar niks en zelf was ik er in eerste instantie eerlijk gezegd ook niet blij mee... tot ik merkte dat Jul een meer dan gemiddelde belangstelling had voor mijn bokes en ik daar meteen de fotomogelijkheden van inzag. Op één na bracht ik alle bokes op een onbereikbare plaats in veiligheid en dat laatste boke legde ik zo dat het net wel of net niet te pakken was voor een smachtende Jul. Ik moest het enkele keren verleggen en telkens deed Jul verwoede pogingen. Evenveel keer schoot ik een reeksje foto's. Uiteindelijk heb ik een einde gemaakt aan de kwelling door hem zijn prooi te laten grijpen. Opvoedkundig helemaal fout, ik weet het maar ik kon het niet langer aanzien.
We waren vanavond naar Aarschot gereden voor een etentje met goede vrienden en ik was van plan tijdens de terugrit enkele nachtfoto's te schieten. Bij de diverse locaties die ik in gedachten had bleek er evenwel telkens iets te zijn dat mijn fotografieplannen dwarsboomde... niet genoeg licht, storend geparkeerde auto's, bouwconstructies en stellages die de site helemaal onfotografeerbaar maakten... kortom ik kwam thuis met een blanco kaartje.
Om deze blog toch van een dagelijkse foto te voorzien moest ik wel in het verleden duiken.
We schrijven 24 oktober 2012, precies zes jaar geleden alweer, reunie met misschien niet het beste bandje waar ik ooit in speelde maar zeker het leukste. Jack, helemaal rechts was voor de gelegenheid over gekomen uit de States, hij heeft ondertussen de strijd tegen de vreselijke ziekte verloren, Eddy, helemaal links, toen net aan zijn strijd begonnen en ondertussen genezen verklaard, en daar tussen in Theo, ikzelf en Jean... het is een beeld dat ik op deze "verjaardag" nog eens wil koesteren.
We waren vandaag een rondje rond Kasterlee gaan fietsen. Jackie en Annemarie hadden de fietsen van de wagen gehaald bij het gemeentehuis en zelf was ik met mijn stalen ros tot daar gereden. Kasterlee is niet zo ver. Na afloop van onze tocht hebben we naar goede gewoonte nog een natje genuttigd in een Kastels café. Terwijl we aan het genieten waren - we zaten aan het eerste tafeltje bij de voordeur - kreeg ik de klink in de gaten... als die kon praten.
Lokale vrienden-cafébezoekers kunnen me zonder twijfel vertellen over welk café het hier gaat.
Na een dag Limburg-fietsen wilde ik, voor ik weer naar huis reed, op het Lommelse industriegebied Kristalpark nog twee geocachen zoeken. Het grootste deel van dat enorme gebied is nog onontgonnen en braak liggend, de natuur gaat er nog altijd zijn gang. Een hele kudde gigantische windmolens verstrekt ondertussen al groene energie en binnenkort komt hier ook nog eens het grootste zonnepanelenpark van de Benelux, 300.000 zonnepanelen op 110 ha..., ze zien het groot daar in Lommel. Helemaal achterin, aan de overkant van de spoorweg parkeerde ik de wagen. Een van de cachen die ik zocht lag op de berm van de brug over de spoorweg en van op die plek had ik een mooi vergezicht. Het avondlicht en het wolkenspel boven de vlakte zorgden voor een prachtig kleurenspel. Ik vond het alleszins enkele foto's waard.
