een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
13-11-2022
13 november De Bloemfabriek
Het wordt een beetje eentonig. Ook vandaag zijn we gaan fietsen en ook vandaag was dat naar een fotosalon, deze keer in Geel. De Geelse Fotogroep 71 stelde ten toon in De Werft. Nadat we de werken bekeken hadden wilden we de projectie van de AV-reeksen ook nog zien maar die was pas om vier uur, even wachten dus en de voorstelling bleek ook nog bijna een vol uur te duren. Toen we rond vijf uur weer buiten kwamen begon de avond al te vallen, het werd best frisjes en moesten we nog naar huis. We kozen er voor dan maar langs de grote weg te rijden richting Kasterlee. Op de kanaalbrug in Geel Ten Aard werd de uitdaging te groot toen ik even naar links keek. We zijn alsnog toch maar even gestopt. Ik ben te voet de baan over gelopen om dit beeld te schieten. De oude bloemmolens, ondertussen erfgoed geworden, zijn tijdelijk een horeca zaak en heten nu de Bloemfabriek. Ik heb ze trouwens al eens eerder gefotografeerd, maar van uit deze hoek met het kanaal en enkele boten van de jachthaven erbij vond ik het ook wel een leuk plaatje.
Ik wilde vandaag graag naar het fotosalon van de Vorselaarse Fotovrienden en met dit weer was dat een zeer fietsbare afstand. Het vrouwke wilde graag mee. Rond twee uur waren we er vreemd genoeg veel te vroeg blijkbaar, er was nog een prijsuitreiking bezig van de fotozoektocht die de club georganiseerd had en in een overvol zaaltje waar alle plaatsen bezet waren en waar men bij wijze van spreken met de rug tegen de panelen langs de zijkant zat was er weinig fotosalonvreugde te rapen. We hebben dan maar besloten om eerst wat van de omgeving te gaan genieten en later terug te komen.
Wie Vorselaar zegt, zegt ook meteen kasteel en Kasteeldreef als je daar dan even wat tijd te besteden hebt. Daar heb ik in afwachting wat fotoplezier kunnen plukken. De herfst op z'n best denk je dan. En het was er ook wel best kleurrijk, en toch... vond ik dit plaatje beter in zwart wit. De statige bosreuzen die drie rijen dik langs beide kanten van de impressionante dreef staan vond ik het onderwerp, meer dan de kleuren en de toevallige passanten. Een pittige omzetting met Silver Efex Pro2, nog een beetje doordrukken op de stammen van de bomen en het resultaat is een alternatief herfstplaatje geworden.
Het is waarschijnlijk de eerste keer in jaren dat me dit overkomt... ik ben gaan fietsen met het vrouwke en ik had vergeten een fototoestel mee te nemen. Het vrouwke had onderweg al wel eens iets via de smartphone op Facebook geknald maar ik was op mijn fotohonger blijven zitten.
Toen we thuis kwamen had het vrouwke gezien dat er reclame in de brievenbus zat en zo omtrent half zes ging ze even naar buiten om dat er uit te halen. Ze kwam terug naar binnen gelopen om me te melden dat de hemel in brand stond. Ik ben snel ook even gaan kijken en warempel, zo rood had ik het nog nooit gezien. Vierklauwens de telelens om mijn 5D gezet, naar buiten... verdomme, kaartje zit nog in de PC... weer naar binnen, snel, snel... en eigenlijk net te laat. Het overdonderende kleurenspel was over zijn hoogtepunt. Toch vond ik dit beeld alsnog de moeite waard om te delen. ( te meer omdat ik nog niks anders had gefotografeerd vandaag )
Het is niet normaal... half november en nog altijd kunnen we zowat elke dag een fietstocht inplannen. De opwarming van de aarde heeft ook zijn goede kanten.
Van alle fiets-aanleghavens langs het Kempisch Kanaal is Sas 6 sowieso een van onze favorieten. Tot daar en dan langs een andere weg terug naar huis was het plan voor onze rit vandaag. Als notoire Duveldrinker is Sas 6 trouwens een van de weinige zaken waar ik consequent altijd een tripel trappist bestel. Vraag me niet waarom, vraag me niet of dat die daar lekkerder is... ik weet het niet. Ik vermoed dat ik gewoontes koester en er autist-gewijs niet zo makkelijk van afwijk. Toen we er een tijdje zaten ben ik wat gaan rondlopen om te zien of ik wat originele invalshoeken kon vinden voor mijn foto-ambities en ja hoor, van uit deze hoek viel alles plots op zijn plaats.
Ik heb het grootste deel van de dag op de zetel doorgebracht, hoestend, rochelend, zwetend, snotterend... ik ben snipverkouden. In de late namiddag vond ik dat ik er toch even uit moest en met mijn herstellende knie in gedachten kon dat niet beter dan middels een klein fietsrondje. Als je in deze tijd van het jaar ( nu het uur verzet is ) rond vier uur vertrekt krijg je sneller dan je denkt te maken met prachtig laag avondlicht en ik heb dan ook enkele keren mijn vaste fietsgezel, de Sony RX100 IV, uit mijn zak gehaald om links en rechts een en ander op mijn geheugenkaartje te zetten. Na veel twijfelen is dit alsnog een willekeurige keuze uit het aanbod als foto van de dag.
Het valt al bij al wel mee met mijn rechterknie. Na de MRI-scan gisteren kreeg ik vandaag van de dokter te horen dat een operatie voorlopig niet nodig is, integendeel, de meniscus is helemaal intact en er is enkel maar een beetje kraakbeenletsel waar een lichte ontsteking op zit, volkomen normaal op mijn leeftijd vindt ie. Rusten, indien nodig tijdelijk wat pijnstillers en... een beetje gewicht verliezen zou ook kunnen helpen. Het vrouwke kreeg een grijns van het ene oor tot het andere over haar gezicht toen ze dat hoorde...
Grote wandelingen zijn voorlopig dus niet meer aan mij besteed, kleine evenwel... Ik ben dan maar meteen op stap gegaan, met een kilometerbeperking. Fotografeerbare dingen vinden en die op een originele manier op het geheugenkaartje krijgen was, zoals altijd, het doel. Toen ik deze tweeling-den spotte vond ik meteen dat ie er erg creepy uit zag, het halloween gevoel was nog niet helemaal weg denk ik. Ik heb een tijdje staan wikken en wegen hoe ik 'm er beste op zou kunnen krijgen en dan denk je uiteraard aan afwijkende standpunten. Vroeger zou ik om deze foto te maken op de grond gelegen hebben maar met het kantelbaar scherm van mijn kleine Sonytje is dat probleem opgelost. Toestel bijna tegen de stam onderin, scherm uitklappen en bijna recht omhoog fotograferen. Het is alleszins een net iets andere foto geworden.
Ik vertelde het gisteren al... Ik moest vandaag op een onmenselijk vroeg uur in Turnhout zijn voor een MRI-scan. Het vrouwke wilde wel meegaan om me bij te staan tijdens het wakker worden in de auto op weg er naar toe. Ze heeft me keurig afgeleverd in het ziekenhuis en terwijl ik in dat lawaaierige ding lag heeft ze geduldig gewacht in de wachtzaal. Toen ik, al behoorlijk wakker, weer uit het kleedhokje nummer één kwam stond ze klaar met haar smartphone om de gebeurtenis te documenteren.
Het vrouwke krijgt duidelijk fotografie-aspiraties. Vandaag toon ik dan ook bij uitzondering een beeld dat ik niet zelf geschoten heb. In mijn jaaralbum zal het zeker zorgen voor een persoonlijke noot.
