een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
29-11-2020
29 november Wandeldrukte
Dan ga je al sedert jaar en dag regelmatig wandelen en fietsen en dan word je in deze corona-tijden toch nog verrast door het enorm gestegen aantal wandelaars dat je tijdens je tochten tegenkomt. Het was al een item op de journaals van de nationale zenders maar als je het niet zelf hebt gezien zou je het misschien niet geloven. In de bossen, op de kleine landweggetjes, op de iets grotere fietswegen... overal liepen ze in hele hordes. Principieel kan ik daar niks op tegen hebben, ik wandel ook graag. Tja, wat kan een mens anders doen als alle andere ontspanningsmogelijkheden dicht, verboden of afgelast zijn? Toch stelde ik me soms vragen vandaag, zoals, wanneer er een 50-tal wandelaars staan aan te schuiven voor een inderhaast opgezette koffieverkooptent, dicht op elkaar gepakt, waarom zijn dan de horeca-zaken, die hun best doen om de regels te respecteren, gesloten?
Ik heb ook foto's gemaakt van de drukte, maar recente privacy-regels zetten me er toe aan voorzichtig te zijn met het plaatsen er van. Bij deze opname heb ik alleszins de beide persomen die herkenbaar in beeld zijn de toelating gevraagd om te fotograferen en dus wil ik dit als beeld hierbij plaatsen. Waar je normaal gezien auto's ziet voor een gesloten overweg zijn het nu wandelaars en fietsen ( de onze )...
Ik heb het beeld omgezet in zwart wit en omdat ik mezelf er nog een beetje mee geamuseerd heb vond ik het fijn een veel gebuikte fotobewerking er op toe te passen, nl. één kleur mag in volle sterkte overeind blijven... zoals meestal het geval is, koos ik ook voor rood.
Nationale weerman Frank had deze middag gezegd dat er veel fijn stof in de lucht is en ik verstond daardoor dat we wel eens een mooie rode zonsondergang zouden kunnen meemaken. Ik had mijn fietstocht naar Turnhout vandaag dan ook zo gepland dat ik tijdens de terugrit doorheen de Rielen daar volop zou kunnen van genieten. En of mijn inschatting klopte!!! Ik ben regelmatig gestopt om een en ander te scoren. Dit is mijn keuze uit de oogst.
Wat was me dit een trieste grijze dag vandaag. Toch ben ik even gaan fietsen, ik moest er eens uit. Het is geen grote lange tocht geworden, ik vond het al snel onaangenaam kil. Veel verder dan Kasterlee ben ik niet geraakt en daar maakte ik van op een van de bruggen over de Nete deze foto. Naar mijn smaak zaten er nog te veel herfstkleuren in om helemaal in overeenstemming te zijn met de sfeer die ik met deze dag associeer. Ik heb de kleurverzadiging dan ook een flink stuk verminderd en dit is het resultaat.
Zolang het weer het toelaat blijf ik fietsen en ook vandaag heb ik de nodige kilometers afgemalen. In Vosselaar was een en ander te ontdekken en dat is toch wel een flinke rit. Toen ik terug huiswaarts reed werd het al laat en de mogelijkheid om mooie foto's te schieten werd steeds maar beter dan wat ik al op mijn kaartje had staan. Bijna thuis, ergens tussen Tielen en Lichtaart, kreeg ik de maan weer in de gaten en op een geschikte plaats kon ik die mee in beeld nemen. De hoofdreden waarom ik voor deze opname kies vandaag is dat ik de pasteltinten zo mooi vind.
Alweer een heerlijke fiets- en wandeldag... Ik ben weer eens op pad gegaan met mijn geocachemaatje Jackie. Deze wandeling deed ik enkele dagen geleden ook al eens maar toen was ik waarschijnlijk te druk bezig met de loslopende konikpaarden om dit wrak te zien dat nauwelijks 10 m van het wandelpad lag. Fotomogelijkheden !!! De eerste om het wrak te inspecteren was mijn wandelgezel... Jackie was, en is eigenlijk nog steeds, een top technieker en tijdens en na zijn korte analyse dat dit waarschijnlijk niet meer te repareren viel ben ik blijven fotograferen. Het is alweer jammer dat ik mezelf de beperking heb opgelegd om maar één foto per dag op deze site te plaatsen want ik heb nog enkele mooie beelden o.a. details van het mooie avondlicht dat op de braamstruik binnen in de stuurcabine valt. Dat is iets voor Facebook morgen...
Het zijn bizarre tijden. Om het om zich heen slaande negativisme tegen te gaan zie je overal lichtjes verschijnen en nog vóór Sinterklaas zie je op veel plaatsen al de kerstverlichting als teken van hoop. Zo zag ik vandaag een kerstboom waar ik gewoonweg niet voorbij kon. Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat het mijn geocachemaatje Jackie was die mij er op attendeerde toen we er in Westerlo langs fietsten. Als notoire Duveldrinker heb ik mijn fototoestel boven gehaald, een foto geschoten, het voornemen gemaakt zodra de lockdown van de horeca voorbij is hier eens binnen te lopen... en thuis ook een vergelijkbaar licht-in-de-duisternis-kerstboom te plaatsen. Ik zal maar eens beginnen met het leegmaken van die fleskes, voor een mooie kerstboom moet 'n mens wat over hebben he.
Het begint waarschijnlijk op te vallen dat ik een nachtmens ben... Deze avond was het windstil en met spiegelingen in mijn achterhoofd was de roep om er op uit te trekken weer te sterk. Ik ben enkele keren op gekende plekjes langs het Kempisch kanaal gaan kijken of er niks te scoren was en bij de kleine jachthaven in Herentals zag ik mijn kans schoon. Er was eigenlijk te weinig licht om aanvaardbare instellingen te gebruiken, daarom heb ik de wagen, met de lichten aan, maar neergezet voor de ramp waar ze de boten in het water laten, geef toe een weinig gebruikte lichtbron in de fotografie. De Sofia, links in beeld, wilde maar niet stil liggen, of dat kwam doordat er volk -man, vrouw, man en vrouw? - aan boord was of door een of andere geheimzinnige kracht laat ik in het midden. Ik heb ze maar niet gestoord.
