een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-02-2019
3 februari Julie ( bis )
De cross en voetbal op één scherm en Photoshop op het andere... ik heb de ganse dag binnen gezeten, bezig met het selecteren en bewerken van de foto-oogst van gisteren terwijl ik met een half oog ook de sportieve activiteiten in de gaten hield. Ik vind het vanzelfsprekend dat ik nog een gisteren geschoten en vandaag bewerkte foto van de fotoclub-activiteit van gisteren toon. Julie is niet alleen een gedreven danseres maar ook een guitige tiener die haar neus niet ophaalt voor ander modellenwerk.
We hebben met de fotoclub een weekend gewijd aan studiofotografie. De club heeft best wel een aardige hoeveelheid materiaal maar we gebruiken het eigenlijk veel te weinig. Vorige donderdag tijdens en na de wekelijkse vergadering hebben we nog eens enkele settings opgebouwd, achtergronden, schermen, diverse soorten flitsers, softboxen, accessoires, kortom alles wat bij studiofotografie komt kijken hebben we weer eens uit de kast gehaald. We hadden Sven Lambin uitgenodigd, een gerenommeerde studiofotograaf, en die heeft ons een 4-tal uren met kennis overdonderd en verder was het ganse weekend onderverdeeld in tijd-slots waarin iedereen zijn ding kon doen. Ik had kleindochter Julie gevraagd als model. Ze volgt kunstaccademie en is goed op weg om een uitstekende balletdanseres te worden. Daar wilde ik graag mijn fotografie aan toetsen. Dit is een van de vele prachtige beelden die ik kon schieten.
Het was weer net iets witter vanmorgen. Er was dus opnieuw een dun laagje bijgevallen. Ik had alweer de ochtendwandeling met Phaido aan me laten voorbij gaan, de hoestbuien vertelden me dat ik maar beter binnen bleef, maar naarmate de dooi inzette - en ik min of meer uitgehoest was - vond ik later toch de moed om een klein rondje Smallebroeken te wandelen... Phaido super content natuurlijk.
Ik las deze morgen nog in de krant dat weidedieren eigenlijk weinig last hebben van de kou zolang het niet erger wordt dan minus 5 à 10 graden. Ik had dan vandaag ook net iets meer begrip voor de boer die zijn koeien in de wei had gelaten dan gisteren. Ik heb ze zelfs een plaatsje gegund in deze groothoekopname.
Er was zowaar een dun laagje sneeuw gevallen vannacht. De voormiddagwandeling met Phaido heb ik aan me laten voorbij gaan, ik voelde me veel te slappekes. Het vrouwke is alleen met Phaido de Smallebroeken in getrokken. Het was wel mooi vertelde ze toen ze terug kwamen en dan knaagt er toch iets. In de loop van de namiddag ben ik dan warm ingepakt in een wollen trui en een wollen sjaal, samen met Phaido en de Eos natuurlijk, toch ook maar een frisse neus gaan halen. Qua temperatuur viel het nogal mee maar toch was ik vrij snel nat van het zweet, verkoudheidszwaktezweet, en ik heb het rondje Smallebroeken niet afgemaakt, ik ben ergens bij de shetlandpaardjes teruggedraaid. Toen had ik de schapen in de wei naast Nelly's boomgaard al gefotografeerd en dat leek mij de meest geschikte foto voor vandaag. Die beesten zitten ook warm ingepakt in de wol.
Het valt niet mee elke dag minimaal één foto te scoren als je met een weerbarstige verkoudheid worstelt en je niet de puf hebt om er op uit te trekken. Ik heb met de camera in aanslag achter het raam zitten wachten op de voorspelde sneeuw. Enkele verdwaalde mini-vlokjes kwamen weliswaar een keer spaarzaam naar beneden maar de witte pracht of noem het wat mij betreft de grote overlast was er niet bij. Ik ben zelfs even naar buiten geweest om wat te praten met de sneeuwschop die helemaal werkloos, gefrustreerd langs de voordeur stond. Als troost heb ik ze even gefotografeerd.
PS. In de loop van de avond, terwijl ik voetbal aan het kijken was, is er blijkbaar toch iets gevallen. Ik zag net op de stoep een velleke sneeuw van zeker 2 sigarettenvloeikes dik...
En weer was de verkoudheid sterker dan de goesting om er op uit te trekken. De enige fotoactiviteit die ik kon opbrengen was vanmorgen. Ik zag de druppeltjes erg mooi blinken in het tegenlicht in onze huisberk voor de deur. Ik heb de macrolens op mijn toestel gezet en heb gespeeld met grote diafragma's, kleine scherptedieptes en die mooie macro cirkeltjes.
Met dank aan dat rode busje dat langs de straat geparkeerd stond en dat wat vage kleur in het geheel bracht.
Ik heb in de loop van de avond nog enkele foto's van een wandeling over de Meir omgezet naar zwart wit. Het zijn harde tijden voor straatmuzikanten, in dit seizoen zijn de vingers erg snel onderkoeld en hetzelfde geldt voor de instrumenten. Snaren ontstemmen en ook het vervoer wil wel eens voor problemen zorgen. Deze pianist heeft een creatieve oplossing bedacht om zijn piano tot op zijn werkplek te brengen. Hij heeft een kruising tussen zijn fiets en zijn instrument gecreëerd, een soort pianofiets en ondanks het feit dat hij niet helemaal zuiver en toonvast klonk - lag het aan de vingers of aan de stemming? - had hij best veel succes.
