een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
01-03-2020
01 maart Lente
Zo, het is lente. Hoewel de lente officieel pas de 21ste van deze maand begint vinden de weerkundigen dat na de drie wintermaanden december, januari en februari, de lente per 1 maart zijn intrede doet en ik sluit me daar graag bij aan. Ik ben deze morgen nog eens met de Canon op stap geweest en ik had er de macrolens op gezet om te zien of ik ook in de natuur al lentekriebels te pakken kon krijgen. En jawel hoor, enkele schuchtere Japanse kerselaars toonden reeds hun bloemekes en daar heb ik me een tijdje mee bezig gehouden.
Een doodlopende straat, dat is de Boshof in het Kastelse gehucht Goor sinds de expresweg 19g zonder kruispunten Kasterlee verbindt met Geel. Er zijn weliswaar bij sommige enkele meer belangrijke kruisende wegen tunnels gemaakt maar de Boshof was daar niet bij. Jammer voor de fietsers die vroeger regelmatig langs hier naar Houtum en verder naar het Prinsenpark reden. Het was daar dan ook erg rustig vandaag toen wij er enkele geocachen uit de bomen gingen vissen. Tussendoor kon ik ook wel enkele leuke plaatjes schieten.
Als je uit pure nieuwsgierigheid ( en ook wel een beetje uit verveling ) aan het experimenteren gaat met je fototoestel en je wil de kletsnatte druilerige motregen in de tuin al flitsend vastleggen, dan ziet dat er zo uit...
Ik heb in mijn achterhoofd een hele lijst met mooie bomen die graag voor me willen poseren als er zich bijzondere omstandigheden aandienen. En je gelooft het of niet, maar vandaag sneeuwde het warempel. Wie had dat nog voor mogelijk gehouden?
Goed, ik ben dus meteen naar de meest voor de hand liggende mooie boom gewandeld om hem in al zijn winterse eenvoud in een wit landschap te portretteren. Dit is wel degelijk een kleurenfoto... als je goed kijkt zie je een streepje groen en een plekje blauw.
Als ik aan de wandel ga, meestal met geocache plannen, sleur ik tegenwoordig niet meer de zware en grote spiegelreflex mee maar ik heb natuurlijk altijd wel mijn kleine Sonytje op zak voor het geval er zich een fotomogelijkheid aanbiedt. Dit is een snapshot dat ik te pakken kreeg tijdens de wandeling in het natuurgebied de Luysterborg in Beerse, aan de overkant van een plas, helemaal ingezoomd tot 200 mm. Ik heb er geen idee van bij welke categorie fotografie ik dit moet klasseren, candid misschien, maar ik vind het alleszins een leuk beeld. De oppas - is het grote zus, babysit of jong uitziende mama - is met twee kids en de hond komen genieten van een korte periode met iets droger weer. Terwijl de bengels doen wat bengels plegen te doen als er een plas in de buurt is en de woef ook wel zou willen is de oppas druk bezig met de smartphone...
Rond de middag zag het er naar uit dat het weer zijn vriendelijke kant ging laten zien, goed genoeg om even een vijftal nieuwe lab-cachen te gaan oppikken in de Tikkebroeken. Nu kennen wij de Tikkebroeken wel als natuurgebied waar het behoorlijk vochtig en drassig kan zijn en we wisten wat we mochten verwachten, maar nog voor we goed en wel bij het eerste van onze doelen waren hebben we er al de brui aan gegeven, dit was too much... We hadden op dat moment al kletsnatte voeten en we waren al enkele keren omgelopen omdat we de zwemvliezen thuis gelaten hadden maar als je dan geconfronteerd wordt met een wandelweg die er zo uitziet, zonder mogelijkheid een ommetje te maken om de kniediepe plassen te vermijden, kun je maar beter de handdoek werpen. Uiteindelijk zijn we van de regen in de drop geraakt want natuurlijk vonden we daarna een alternatief om alsnog iets aan ons geocache-palmares toe te voegen maar toen kwam het water plots met bakken van boven...
De nieuwe kantine met accomodaties van LRV De Kempenridders in de Dressenstraat is bijna klaar. Ze zijn toe aan de final touch en het fatsoeneren van de omliggende grond. We komen er ongeveer iedere dag langs als we met Phaido aan de wandel zijn en vandaag zag ik mijn kans schoon om het eens op de foto te zetten. Misschien dat het bouwwerk er nog beter zal uitzien als alles piekfijn afgewerkt is maar dan krijg ik waarschijnlijk nooit meer zulke kans om er deze prachtige spiegeling bij mee in beeld te nemen.
