een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
02-07-2017
02 juli Speelbos
Het is kwakkeltijd qua fotografie op het ogenblik in huize Pol en Josee. Ik ben een episch gevecht aan het voeren met de iMac. Na de crash van de PC heb ik na lang twijfelen beslist dan maar over te stappen naar Apple... een iMac zal mijn nieuwe vriendje worden. Die overstap verloopt niet zo vlot als ingeschat en er schiet niet veel tijd over om naast nieuwe routines aanleren ook nog creatief bezig te zijn. De dagelijkse wandelingen met Phaido gaan natuurlijk nog steeds wél door, prioriteiten moeten er zijn. Vandaag zijn we er zelfs twee keer op uit getrokken want in de loop van de namiddag kwamen Swa ( broer van het vrouwke ) en Monique met dochter Jill en woef Rox op bezoek en dus hebben we nog eens de grote ronde Smallebroeken gedaan. De ingang en het welkomsbord bij het speelbos domein Rulheyde langs Ossengoor bezorgden me even genoeg inspiratie om Phaido te laten fungeren als waakhond. Phaido als waakhond... hahahaha... meer surrealistisch moet het niet worden.
Onze druifkes hebben alleszins geen last gehad van de droogte. De voorziene oogst in september kunnen we nu al inschatten als rijkelijk. Wij lopen er zelf meestal achteloos voorbij maar toen Alex en Leentje, deze namiddag op bezoek in huize Pol en Josee, ons attendeerden of de overvloed konden we niet anders dan beamen dat we toch wel erg ijverige druivelaars aan huis gehaald hebben zoveel jaren geleden.
Je zou deze foto kunnen indelen bij straatfotografie, hoewel... Ik heb daar problemen mee, ik voel altijd een zekere gêne om binnen te dringen in de privacy perimeter van mensen en gevraagd of ongevraagd fotos te maken van grappige, compromitterende, aparte of opvallende situaties waarin je iemand wel eens betrapt, Als je stiekem fotografeert en ze zien het krijg je klappen in het ergste geval en als je het wel vraagt krijg je nikszeggende geposeerde fotos. Het is niet mijn ding.
Tijdens de vrijdagse wandelingen met de bewoners van Hoevezavel is dat anders. Ik ben daar ondertussen zo wat de huisfotograaf, een vrijwilliger met een hobby die goed van pas komt. Ze kennen me allemaal, vertrouwen me en weten dat ik ze met respect fotografeer.
Toen ik vandaag deze vrijwilliger zag die tijdens een tussenstop in de wandeling op de schoot van een van de rolstoelpatienten was gaan zitten kon ik dan ook niet snel genoeg mijn toestel uit de tas halen. Toen ik er vlak voor ging staan om het beeld vast te leggen bleven ze zonder extra te poseren gewoon zo zitten. ff pauze, niks bijzonders, leuk toch?
Kort na elkaar een nieuwe wagen en dan een nieuwe computer... Neen wij hebben de lotto niet gewonnen. Het was nu eenmaal zo dat de trouwe Honda na 300.000 km de geest gegeven had toen ook de PC in dezelfde week crashte. We hebben de schade kunnen beperken, goede vriend Alex heeft de harde schijf nog kunnen redden en de data recupereren maar er moest dringend iets anders komen. Tijdelijk was de oude laptop een reddingsboei maar een definitieve oplossing was dat niet. De twijfel tussen Mac en Pc heeft een hele tijd een snelle beslissing tegengehouden. Ik was gewend te werken op Windows 7 tot mijn volledige tevredenheid moet ik zeggen en nu ik dus noodgedwongen zou moeten overschakelen naar Windows 10 in geval ik bij een PC bleef was dit misschien wel hét moment om naar een Mac over te stappen. Veranderen moest ik toch... Dan maar ineens rigoureus de andere richting uit.
De IT in huize Pol en Josee is sowieso al behoorlijk Apple georiënteerd door de eerdere aankoop van twee iPhones en een iPad en dat was een van de factoren die de keuze heeft helpen bepalen, dat, samen met mijn aversie tegen de bemoeizucht en de opdringerige reclame van Windows 10 en het feit dat ook Test Aankoop de Mac als beste koop aanprees.
Toen ik uit de winkel gestapt kwam met de doos waarin een gloednieuwe iMac quad-core met fusion-drive zit ( de terminologie heb ik uit de folder, hopelijk leer ik snel wat dat in gewone mensentaal betekent ) was ik een gelukkig man. Het vrouwke stond klaar met de camera.
Na een regenachtige druilerige dag klaarde het in de loop van de avond toch nog op. Omdat we de ochtendwandeling al flink ingekort hadden, wegens zeiknat geworden, vond ik het fijn Phaido alsnog wat extra beweging te gunnen en daartoe had ik de Hoge Mouw in Kasterlee in gedachten. Ik had namelijk nog iets in mijn wandel-GPS zitten dat de moeite van de verplaatsing waard was. Een tijdje geleden was ik er al eens geweest en toen had ik niet gevonden wat ik zocht. Nu had ik evenwel een tip gekregen van een collega-hobbyist en ik had deze keer goede hoop op succes. Ik had de wagen geparkeerd bij het onderhoudsgebouw aan de Noordzijde van de tunnel, Phaido uit de koffer gelaten en we zijn helemaal naar de zuiduitgang gewandeld om ons ding te doen.
Na de werkzaamheden voor de ondertunneling van de nieuwe N19g herneemt de natuur langzaamaan zijn rechten in dit stukje Hoge Mouw en ik heb natuurlijk een en ander gefotografeerd. Ik vond het ineens ook wel leuk om even aandacht te besteden aan onze nieuwe mobiel. Dat past ook wel in de kroniek van belangrijke dingen in het wedervaren van ons gezinnetje dacht ik. We hebben er nog maar zo'n 1500 km mee gereden en voorlopig bevalt ie goed. Van boven op het gebouw was het niet moeilijk om hem mooi in een compositie te plaatsen.
O ja, de geocache ( GC6BAY6 ) hebben we gevonden...
Vóór onze zondagavond babbel met de vrienden in de Perenboom eergisteren waren we eerst nog even met Phaido een klein wandelingetje gaan doen in de omgeving. De oude boerderij in het gehucht Achterlee die ik al zo lang als mogelijk foto-object op mijn lijstje had staan wordt afgebroken had ik gezien en dus moest ik er snel eens naar toe. Ik heb vandaag geprobeerd er wat fotos te maken. Er staat een hek omheen, maar daar laat een beetje fotograaf zich niet door afschrikken natuurlijk. Het urbex-gevoel was niet ver af. Erger was dat van welk standpunt dan ook ik een totaalbeeld wilde maken, dat hek, rondslingerend afval, gereedschap, kratten of andere beeldvervuilers te opvallend aanwezig waren naar mijn smaak. Ik heb me dan maar op details gestort. Het met klimop overwoekerde venster in een van de nog redelijk intacte gevels vond ik wel een stemmig beeld.
Negentien vijfenveertig was een goed jaar blijkbaar, hij is één maand jonger dan ik en hij heeft nog niks van zijn pluimen verloren. John Fogerty ( hoef ik er bij te zeggen " van CCR"?) was vanavond in een goed gevuld Sportpaleis in Antwerpen en ik heb er zeer intens van genoten. 1969 was de titel van de show en het merendeel van de gebrachte nummers kwam ook uit die periode, jeugdsentiment met hoofdletters. 1969 is trouwens ook het jaar waarin we getrouwd zijn, Josee en ik, en met die titel kon het al op voorhand niet meer stuk natuurlijk. Ik ben uiteraard vooringenomen, sedert jaar en dag grote fan, en hij kan eigenlijk nauwelijks iets verkeerd doen wat mij betreft, maar ik denk dat ik de mening van het merendeel van de aanwezigen deel als ik stel dat het super was. Schor van het meebrullen ben ik thuisgekomen alleszins.
De opname die ik hier bij voeg is er een die in normale omstandigheden mijn eigen strenge kwaliteitscontrole niet zou overleven. Met een full-frame camera kom je daar niet binnen en dus was ik beperkt tot de iPhone. Dan merk je pas hoe verwend wij zijn, hobby-fotografen met toestellen die ook in moeilijke lichtomstandigheden aanvaardbaar blijven functioneren... Deze blog is evenwel niet alleen bedoeld om mijn beste fotos te tonen aan de kennissenkring en volgers maar ook om ieder jaar een album van te maken en deze dag wil ik me voor altijd herinneren middels deze - zij het niet zo geweldige - foto.
