een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
20-12-2020
20 december Gesprek
We waren in Meeuwen-Gruitrode ( tegenwoordig heet dat Oudsbergen ) bezig met een leuk Geocache-fiets-rondje. De naam, een Duvels Rondje, was niet eens de enige reden om er enthousiast over te zijn, zowel de route, de streek als de originaliteit en de kwaliteit van de cachebehuizingen konden wij zeer appreciëren... een vette aanrader voor ook geocachende lezers van deze blog.
Wij hebben dit met ons geocache-team Het Blauw Kanneke in twee dagen gedaan, 77 cachen vonden wij van het goede teveel om in één dag af te haspelen en bij nummer 42 zijn we er vorige week mee gestopt. Vandaag gingen we voor 43 tot 77 en natuurlijk vinden wij dat we ook oog moeten blijven hebben voor de omgeving en alles wat daar voorbij komt. En dan zie je wel eens onverwachte dingen. In een weide langs het parcours zagen wij in eerste instantie een aantal bulten. Bij nadere observatie bleken het 3 kameelachtigen te zijn en nadat ik al enkele foto's genomen had slaagde cache maatje Jackie er in een van de bultendragers te lokken om er een gesprek mee aan te gaan. De hele inhoud van dat gesprek wil ik niet weergeven, maar het ging volgens mij over wie aan de minder leuke kant van de afsluiting zit...
Ik heet niet Harry, laat dat duidelijk zijn. Hoe ik aan die naam gekomen ben als kerstman in Aarschot is eigenlijk vrij simpel. De overleden eigenaar van de bruidskledijzaak waar wij ons eerste huis organiseerden was een legendarisch figuur in Aarschot en die heette Harry. Helaas heeft het virus, - covid 19, alias corona - ervoor gezorgd dat ons jaarlijks event dit jaar niet kon doorgaan. Kerstman Harry moet, hopelijk eenmalig, zijn Huis van de Kerstman missen in Aarschot. We hebben gezocht naar manieren om een alternatief te bieden aan de mensen en uiteindelijk na lang onderhandelen, goedkeuringen verkrijgen van stadsbestuur en alle mogelijke andere instanties tot en met de veiligheidsadviseur mochten we een bustocht maken door alle straten in Aarschot, inclusief de deelgemeenten. De voorwaarden waren niet min. We mochten alleen uitstappen bij enkele zorginstellingen om aan het raam te gaan groeten, iedereen met mondmasker behalve de kerstman... altijd minimaal anderhalve meter afstand, nergens binnengaan, geen tekeningen of kadootjes aannemen onderweg... en ga zo maar verder. Het is allemaal goed gekomen en we hebben zelden zoveel blije gezichten gezien als vandaag en zelden zoveel mensen die zich aan de regel hebben gehouden. We hadden uitdrukkelijk gevraagd aan het publiek om in de eigen bubbel thuis kijken naar de voorbij komende kerstman en zijn gevolg, afstand te houden en zeker niet samen te troepen langs de weg. Vandaag hebben we gemerkt dat het mogelijk is ondanks de viruswaanzin idioten en de ontkenners. Die zijn duidelijk nog altijd maar een kleine minderheid ondanks hun groot "laweit" op de social media. Kerstman Harry gelooft in de intelligentie en de inzet van de gemiddelde Vlaming !!!
Ik was na een wandeling met Phaido door de Smallebroeken alweer bijna thuis toen ik achter me kabaal, gegiechel en gegaloppeer hoorde. Eerst heb ik Phaido gevraagd veilig aan de kant te gaan en dan heb ik mijn fototoestel boven gehaald. In een mum van tijd was ik schietensklaar en toen deze beide jongedames met hun pony's en karretjes voorbij kwamen kon ik dit beeld op mijn geheugenkaartje zetten. Het plezier spat er van af. Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog eens iets in zwart wit op deze pagina's had gepost en dit beeld leek me geschikt om er een leuke omzetting van te maken.
Noteer ook dat precies op het punt in de Dressenstraat waar de verharde weg ophoudt en er verder een zandweg is je plots weer sneller dan 50 mag rijden. Begrijpe wie kan.
Hoewel deze locatie in vogelvlucht minder dan vijf kilometer van onze voordeur is was ik hier nog niet geweest sinds ik na de Tour de France in de media gezien had dat de buren Wout van Aert een bijzondere thuiskomst hadden bezorgd. Toen ik er vandaag toevallig eindelijk eens voorbij fietste was ik alert genoeg om mijn to do lijstje op het goede moment boven te halen. Ik ben dan ook even gestopt en heb dit beeld geschoten. De fietsers die er ook op staan zijn louter toevallig in beeld gekomen, ik hoop dat ik hierdoor geen privacy-klacht aan mijn been krijg. Je kunt je in deze tijden aan alles verwachten.
Ik heb vandaag samen met mijn geocachemaatje Jackie nog eens een leuke lange multicache gelopen. De Galgenberg tussen Herentals en Lichtaart was het decor van onze activiteiten en van op de parking bij de tennisclub begonnen we aan onze tocht. In totaal wandelden we dik 12 km en je scoort dan maar 1 puntje als je er in slaagt je naam op het logboekje te zetten. Dat kon de pret niet drukken, we hebben er bijna vijf uur lang van genoten en daar doen we het voor toch? We wandelden een hele tijd langs de Nete, onze thuisrivier zeg maar, en ik heb regelmatig mijn fototoestel boven gehaald want er dienden zich ontzettend veel fotomogelijkheden aan. In geval van twijfel is het vrouwke vaak de hulp bij het kiezen en dit vonden we de leukste.
Na een erg grijze en trieste dag verdwenen de wolken in de loop van de avond helemaal en toen ik met Phaido rond half zes nog eens de Smallebroeken in trok om van het laatste spaarzame daglicht te profiteren konden we genieten van prachtig avondrood in het westen. Over de velden kwam de mist binnen geslopen en ik heb de scene uit de losse hand vastgelegd met de kleine Sony. Die heb ik altijd bij voor onverwachte situaties. Al redelijk duister, hoge ISO-waarde, beetje beeldruis als gevolg, redelijk lange sluitertijd... ik heb geprobeerd er het beste van te maken. Met statief en de Canon Mk IV zou ik dit nog wel eens willen overdoen, maar deze kans is voorbij alleszins. De fotografie-wijsheid zegt nog altijd: het beste fototoestel is datgene wat je bij hebt en ik kan hier mee leven.
Als germanist kon ik bij deze foto geen betere titel verzinnen als "Three Trees", en met een knipoog als subtitel: "and a kapelleke." Er blijven maar grijze dagen voorbij komen ( gisteren was een gelukkige uitzondering ) maar ook dan zijn er zat onderwerpen om te fotograferen. Deze locatie is te vinden aan de Zeggendijk in de buurt van de Molen in 't Veld.
