een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
25-06-2017
25 juni In de Perenboom
De titel bij deze foto kan misschien enige vragen oproepen... hij had net zo goed Phaido en vriendinnetje kunnen heten, maar Phaido heeft al zo veel vriendinnetjes...
Tijdens de zondagavond-bijpraat-horecabezoeken met de vrienden is Phaido ook steevast van de partij en vandaag was café De Perenboom aan de beurt om als decor te dienen, vandaar de titel. We waren nauwelijks gezeten toen een van de dochtertjes van een familie die daar ook zat te genieten met Phaido aan het knuffelen was. Ik had het allemaal een beetje uit het oog verloren en net toen ik de jongedame vermanend wilde vertellen dat je bij vreemde honden altijd moet vragen of het mag vertelde het vrouwke dat ze het aan haar al gevraagd had.
Phaido is sowieso een schat en de vriend van alle kindjes en in dit geval was er dus geen enkel probleem. Ik wilde het tafereel natuurlijk zo snel mogelijk fotograferen en dit is het eerste shot dat ik nam. ISO 2000 - f 6,3 - 1/30... tja, de relatief lange sluitertijd resulteert natuurlijk in enige bewegingsonscherpte o.a. in de pootjes van Phaido maar al bij al kan ik daar mee leven, het hoort zelfs enigszins bij dit soort fotos vind ik. Nadien heb ik nog enkele opnames gemaakt met iets andere instellingen en zonder bewegingsonscherpte maar deze eerste was qua inhoud de beste.
Barbecue van de fotoclub vandaag. Vanaf 16h zouden we langzaam binnendruppelen en wij waren bij de eersten aanwezig. Wat me meteen opviel bij het binnenkomen was de tafel en stoelen die op het grasveld waren gezet... zwart wit. We hebben inderdaad meerdere leden die graag in zwart wit werken, zelf ben ik er ook niet vies van, maar om nu te geloven dat het er speciaal voor gedaan was, dat gaat me te ver. Door het druilerige weer heeft de hele set er trouwens het grootste deel van de avond doelloos en verlaten bij gestaan maar ik had er al wel een foto van gemaakt die ik uiteraard ook naar zwart wit heb omgezet.
Als je de ogen maar goed open houdt kun je overal en altijd wel leuke, interessante dingen spotten. De persoon die op deze fiets rijdt heeft een heleboel wijsheid in huis blijkbaar. Wij mannen mogen nog zo overtuigd zijn van onze kracht(en) maar diep in ons hart weten wij wel hoe de vork echt aan de steel zit... De eigenaar van deze fiets was niet te beroerd om dat in het openbaar toe te geven.
Dit is trouwens een foto van gisteren. Vandaag hadden we het te druk met kokkerellen en voorbereiden om ons bezoek van deze avond gepast te ontvangen... niet aan fotograferen toegekomen.
Ergens in de maand juni wandelen we ieder jaar met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel naar De Moffel, een zaal in Lommel Werkplaatsen. Daar wordt dan een maaltijd geserveerd, worden er enkel sketchen opgevoerd, is er een artiest die komt optreden en dan wordt er ook nog gedanst. Vandaag zou het allemaal doorgaan, maar door het warme weer werd er in laatste instantie beslist dat de wandeling echt niet kon en dat het dan allemaal maar moest gebeuren in de grote zaal van het tehuis zelf.
Aan het vrouwke was gevraagd om mee te spelen in een sketch en ook Phaido kreeg een glansrol. Het was een vrij burlesk stuk, in het kort geschetst ging het over twee families waarvan een kind zijn/haar communie deed. Links op de foto een boerenfamilie met gebruiken en manieren die je bij een boerenfamilie verwacht en rechts een bekakte, aanstellerige burgerfamilie en dat botste flink met de andere kant.
Josee speelde het toonbeeld van verwaande arrogantie, Swa, in het echte leven haar broer, speelde haar dochter en Phaido was het schaap van de boerenfamilie. We hadden hem een schapenvelleke omgedaan, maar iedereen zag natuurlijk dat hij geen echt schaap was :)
Ik wil het hele verhaal hier niet vertellen maar er was ook nog een misdienaar die alle wijn had opgezopen, een pastoor die te laat opdaagde samen met zijn meid en die zichtbare tekenen meedroeg van dingen die het daglicht niet mogen zien... kortom, ik gebruikte het woord al: zeer burlesk. Dat gaf mij wel de gelegenheid de nodige leuke shots te maken. Willekeurig koos ik voor dit plaatje.
Poppies heten ze in het Engels, en onwillekeurig moet je denken aan het gedicht In Flanders Fields als je ze ziet. In de volksmond worden ze ook wel eens papavers genoemd en dat klopt ook in zekere zin, ze maken deel uit van dat plantengeslacht inderdaad, maar de rotzooi die gewonnen wordt uit de papavers waar wij bij het horen van die naam meestal aan denken kun je hier niet uit winnen...
Toen ik dit bosje klaprozen zag tijdens de ochtendwandeling, nog voor het echt heet werd, had ik helemaal geen link gelegd naar welke bijgedachte dan ook, ik vond het gewoon een beeld dat deze dag, het seizoen, en de zinderende hitte goed kon illustreren. In normale omstandigheden zou ik dit een "vuile-voorkant-foto" noemen want ik ben wel degelijk plat op de buik gaan liggen om hem te maken. Natuurlijk had ik eerst gekeken of er geen hondenpoep of vieze beesten op de gekozen plek te zien waren. Met deze droogte was het, na de opname, voldoende om even het stof af te kloppen om weer netjes gekleed de wandeling te kunnen voortzetten. Het vrouwke, die toch altijd meent te moeten reageren als ik weer eens mijn kledij naar de wasmachine verwijs, had deze keer geen enkele opmerking...
We hadden deze morgen, vrij vroeg voor ons, al een korte wandeling gedaan met Phaido, kwestie van de grootste hitte voor te blijven en onze schat toch zijn pipi- en kaka-moment te gunnen. Verder blijf je maar beter binnen met dit weer. Toen het vanavond iets frisser werd en er zowaar een licht briesje opstak wilden we er nog wel eens even op uit trekken, ons reguliere rondje Smallebroeken. Net als gisteren was het avondlicht weer zeer aanlokkelijk maar ik had de Eos thuis gelaten... dom, dom, dom! Het beste fototoestel is dat wat je toevallig bij hebt zegt een fotografenwijsheid en de iPhone is zeker niet te onderschatten qua mogelijkheden. Het strijklicht over het pas gemaaide hooi vond ik hier iets wat ik zeker niet mocht overslaan. Ik heb dan ook enkele shots gemaakt met dat ding. Jammer dat er tussen de vele mogelijkheden van zo'n toestel nog geen geur-app zit want het aroma van vers gemaaid hooi zou ik de volgers van deze blog ook graag willen aanbieden.
Sedert 1973 hebben wij hier in Lichtaart onze thuis gevonden en we zijn meer en meer van dit stukske Vlaanderen gaan houden. Toen we indertijd een jaarkontrakt afsloten in Bobbejaanland hadden wij er geen idee van dat we hier zouden blijven plakken voor de rest van ons leven. Huize Pol en Josee is het vertrekpunt van vele wandelingen, meestal richting het alomtegenwoordige groen maar soms, als Phaido weer eens laat blijken dat ie zin heeft in nog een avondwandeling, lopen we ook wel eens gewoon rond de blok. We vertrekken dan langs de Kasterleesteenweg richting kerk, rechts, rechts, rechts en nog eens rechts en dan zijn we weer op de Kasterleesteenweg. Vanavond was het licht erg mooi toen ik bij restaurant De Pastorie kwam - dat is bij de eerste rechts in het lijstje - en het zicht op de kerk met een zeer verkeersluwe straat was verleidelijk genoeg om de camera even boven te halen. Onze thuis verdient na al die jaren immers ook een plaatsje in deze blog toch?
