een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
01-12-2019
01 december kerstvogeltje
Voor we terug naar huis reden na een familiebezoek in Lommel wilde ik toch nog even door het centrum rijden om te zien of de kerstverlichting al aangebracht was en zo ja, of er iets fotografeerbaars te ontwaren was. In de buurt van de rotonde aan het kerkplein kreeg ik al de nodige onderwerpen in het vizier. Een ervan was deze vogel die in vele lichtjes gehuld de kerstsfeer stond uit te stralen.
Gisteren had ik de indruk dat het grieperig gevoel langzaamaan weg ebde. Vandaag was er een merkbare terugval... was het omdat ik gisteren net iets te enthousiast aan de opbouw, het verloop en de afbouw van onze verenigingenquiz meewerkte... ach ja, misschien, misschien ook niet.
Ik wilde vandaag alleszins niet full-time in de zetel blijven liggen, dus toen het vrouwke naar Balance Health Center wilde om kleindochter Julieke op te pikken ging ik mee en omdat ik me iets beter voelde na het nuttigen van iets lekkers besloot ik samen met Phaido al wandelend terug naar huis te gaan.
Dat was ook geen onverdeeld succes want ik vermoed dat er op de route, ons wel bekend, toevallig een of andere mountainbike-activiteit georganiseerd was. Om de haverklap werden we ingehaald door enkelingen, duo's, kleine en grote groepen fietsers. Er waren er die gedisciplineerd aangaven dat ze ons naderden maar anderen brulden dan weer van ver dat we uit de weg moesten en een enkele keer gebeurde het dat de wielerfanaten ons op zeg maar 10 cm afstand voorbij scheerden zonder enig signaal en zonder dat we ze hadden horen aankomen. Enfin, we zijn allebei veilig thuis gekomen en op bijgaande foto zie je dat Phaido het ook maar niks vond. Voor alle duidelijkheid, deze groep gedroeg zich voorbeeldig...
Naar jaarlijkse traditie organiseerden wij met onze fotoclub, als winnaars van de vorige editie, vanavond de Lichtaartse verenigingenquiz. Qua opkomst was het zeker een succes en de goede doelen waar de volledige opbrengst naar toe zal vloeien zullen zeker tevreden zijn, wij ook trouwens. Natuurlijk hebben we na afloop de fiere winnaars gefotografeerd. Dit is het team van de landelijke gilde dat 23 andere teams voorafging. Aan hen om volgend jaar ons weer rond de quiztafel te brengen.
Donderdagavond is fotoclubavond. Ik mis zelden een vergadering van onze fotoclub Visueel.Vandaag was daarenboven een ietwat speciale vergadering want niet alleen moesten we de laatste regelingen treffen en afspraken maken omtrent de Lichtaartse verenigingenquiz die wij, als winnaars van vorige editie, morgen organiseren maar we kregen ook de collega-fotografen van de fotoclub Arfoc uit Arendonk op bezoek. Een traditie die we al een tijdje onderhouden is dat we om beurt bij elkaar op bezoek gaan en dat ieder lid dan één foto presenteert die gemeenschappelijk besproken wordt. Ik sloop regelmatig eens naar achter in het lokaal om stiekem het gebeuren te fotograferen. Hier wordt een Arfoc foto bekeken, dat is duidelijk want er staan een tiental Visueel leden vooraan.
Ik ben nog steeds een beetje ziekskes maar ik heb toch iets leuks te tonen vandaag. Van een fotovriendin had ik een tijdje geleden gehoord dat ze een nieuwe app had op de smartphone. Je zou daar ontzettend leuke bewerkingen mee kunnen maken. Helaas is die app er alleen voor Android en dus kan ik 'm niet zelf testen. Ik stuurde haar dus enkele foto's uit een studioshoot met kleindochter Julie en ik kreeg vandaag een twintigtal leuke bewerkingen terug.
Dit vond een van de leukste, ook al omdat ik onlangs zelf een vergelijkbare bewerking had in elkaar geknutseld in Photoshop. Het verschil is dat alle onderdelen toen zelf gefotografeerd waren ook de hand en het fotokadertje, in bijgaand voorbeeld is dat een preset uit de app. Leuk is het zeker, het enige nadeel is blijkbaar dat hoe groot het formaat van de foto die je als bron gebruikt ook is, er altijd maar een ongeveer 600 kB groot resultaat uit komt, niet meteen geschikt om er zelfs maar een A4-tje van te printen. Jammer.
Mijn stappenteller staat vandaag op iets meer dan 1000 en dat is een absoluut laagterecord als ik de voorbije 10 jaren overschouw denk ik. Ik voelde me vanmorgen al niet lekker en in de loop van de dag werd het steeds maar erger... beetje koorts, moe, flanellen benen... ik vrees dat een of ander wreedaardig virus mijn verdedigingssysteem te slim af geweest is.
Ik val qua foto van de dag dan ook noodgedwongen terug op iets van eerder deze week. Onze geocachetocht in de buurt van Sevenum vorige zondag leverde gelukkig een grote oogst op. Na afloop van de geplande wandeling gingen we nog een laatste smiley op de kaart zetten in de buurt van het pretpark Toverland. Natuurlijk lagen daar ook de nodige foto-onderwerpen te rapen. Deze houten roller coaster vond ik enkele shots waard. Ik heb ook wat opzoekwerk gedaan uiteraard en dit is de Troy, een houten achtbaan noemen ze het zelf en het is de hoogste van de Benelux beweren ze. De foto is uit de losse hand gemaakt in de vooravond en het was eigenlijk al redelijk donker. Ik blijf onder de indruk van de prestaties van dat kleine Sony toestelletje.
We waren vandaag op bezoek bij dochter Ilse in Loenhout, de streek van o.a. de bomenboeren, bedrijven die bomen aanplanten, vetmesten en dan verkopen. Om hun product wat meer glamour mee te geven moeten de bomen ook regelmatig naar de kapper. Die man of vrouw heeft een wel erg grote fantasie, ik zou de uitdrukking geflipte bomencoiffeur durven gebruiken. Wie haalt het in zijn hoofd om bomen vierkant, halfrond of in ronde schijfjes te stylen? Mijn smaak is het niet maar ik heb ook weinig inzicht in de heersende trends qua bomencoiffure natuurlijk. Ik beperk me dan ook zedig tot het constateren dat ondanks de kapsels, de herfstkleuren weer erg mooi zijn.
Misschien wel voor de laatste keer dit jaar ben ik vandaag samen met cachemaatje Jackie en zijn vrouwke Annemarie op pad geweest om een veel belovend rondje geocachen aan te pakken. Jackie moet volgende week een heelkundige ingreep ondergaan en ikzelf zal het de komende weken erg druk krijgen als kerstman.
De tocht die we ondernamen was alleszins erg mooi, gevarieerd en ook geschiedkundig zeker de moeite waard. In het Nederlandse Kronenberg ( in de buurt van Sevenum bij Venlo ) gingen we op zoek naar herinneringen aan Wereldoorlog twee. We kwamen onder andere bij een monument ter gedachtenis van een daar neergestorte Stirling bommenwerper en in dit beeld van het monument, uit een lage positie kon ik de namen van de crew ook in beeld nemen. Als geocacher ben je best tevreden omdat je op die plek een vondst kunt doen maar tezelfdertijd ben je toch even stil bij het bekijken van die namen en de jonge levens die er bij hoorden.
