een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
15-03-2020
15 maart Westerlo
Toeval is het niet natuurlijk. Ik maak de laatste dagen veel foto's die gerelateerd zijn aan de overvloedige regenval van de voorbije weken. Ook tijdens onze wandeling langs de Grote Nete in Westerlo werden wij vandaag geconfronteerd met veel water op plaatsen waar het normaal gezien droog zou moeten zijn. Voor alle duidelijkheid, de Grote Nete is rechts buiten beeld... Enkele cachen uit het rondje "Eendjes van de grote Nete" moesten we aan ons laten voorbij gaan wegens onbereikbaar. Maar ik kreeg er wel enkele leuke foto's voor in de plaats.
Deze foto heeft natuurlijk helemaal niks te maken met het coronavirus. We kregen vandaag het bezoek van kleindochter Marie-Leen met haar vriendje en dat is een motorrijder. Kleinkinderen en grootouders, dus toch corona gerelateerd? Ach ja, we hebben ge-elleboogd. Maar daar gaat het nu even niet over.
Ik heb er wel een dubbel gevoel bij. Als ex-motorrijder, die enkele craches, met ziekenhuisverblijf, overleefd heeft, ben ik redelijk goed geplaatst om de gevaren van de hobby te kennen. Anderzijds weet ik ook hoe leuk het is om in volle vrijheid over 's lands mooiste baantjes te toeren. Als grootvader is het normaal dat je bezorgd bent zeker?... maar ook dat je het je kleinkind gunt dezelfde fun te beleven die je zelf hebt meegemaakt...
Het gaat snel met die stijging van de zeespiegel blijkbaar. Nu is het water al tot vlak bij de woonst van mijn zus in Langdorp geraakt. Ik moest er vandaag even naar toe om een pianooke op te pikken en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat documentaire fotografie te doen rond de opwarming van de aarde en de waterhuishouding van de planeet.
Ondanks de niet helemaal geruststellende weersvoorspelling wilde ik toch gaan fietsen deze namiddag. Het zag er redelijk droog uit, de wolkenluchten waren mooi en de zin om enkele leuke vroeg-lente foto's op mijn geheugenkaartje te krijgen kon ik niet bedwingen. De tocht voerde me langs diverse fotopoints langs de Nete en ik kon regelmatig een stop inlassen met een bijhorende score. Uit de oogst koos ik vandaag voor dit beeld bij de Kastelse Watermolen. Ik had ondertussen al wel gezien dat de luchten aan het veranderen waren maar toen de bewolking net iets te dreigend werd was het te laat om droog thuis te komen. Da's verdomme al de tweede keer deze week dat ik kletsnat in de armen van het vrouwke val.
Het vrouwke moet dinsdag naar het ziekenhuis voor een ingreep. Ze krijgt een nieuwe lens ingeplant in een oog en tezelfdertijd wordt er een correctie aan het netvlies gedaan. De ingreep gebeurt onder volledige verdoving en dus moesten we naar de huisarts voor een electrocardiogram en een bloedafname, dat wordt standaard gevraagd blijkbaar in dat geval. Terwijl de dokter doende was met de electronica voor het ECG kon ik even mijn camera richten op de mooie rozen die op zijn bureau stonden.
Op een druilerige dag als vandaag maak je deze foto niet, dat mag duidelijk zijn. Ik ben dan ook gaan putten uit de oogst van gisteren. Ondanks het feit dat ik tijdens mijn fietstocht behoorlijk nat was geworden waren er ook echte lentemomenten. In het centrum van Lichtaart stonden deze narcissen mooi te wezen als voorgrond in alweer een bruikbaar plaatje voor de verzameling waaruit ik later dit jaar ga putten als ik de AV-reeks over onze thuisplek in elkaar ga knutselen.
PS. Ik werd er zeer terecht op geattendeerd dat dit geen irissen zijn... een onverklaarbare black-out van deze specialist flora-kunde. Is ondertussen verbeterd. Merci Lucien.
We hebben sedert deze middag een privé verkeerslicht aan onze oprit. Dat zou pas echt leuk zijn indien er voor het verkeer op de Kasterleesteenweg en zeker op het fietspad ook lichten zouden staan, maar dat is helaas niet het geval. Als het licht groen wordt voor ons komen de speed-pedelecs toch van beide kanten tegen supersonische snelheden voorbij geflitst.
De werklieden van Pidpa hebben deze ochtend een klusje moeten uitvoeren schuin tegenover onze woonst en ze hadden daar verkeerslichten bij geplaatst om de site te beveiligen. Na gedane taak hebben ze de lichten gewoon in onze richting gedraaid, weg van de rijbaan. Op het moment dat ik dit zit te tikken is het bijna middernacht en ik zie dat we nu rood licht hebben... met andere woorden die dingen doen het nog altijd. Voorbij rijdende auto's gaan rare ideeën krijgen over onze activiteiten.
Er is buiten de nummerplaat trouwens helemaal niks gephotoshopt aan deze foto.
Voorbij rijdende auto's gaan rare ideeën krijgen over onze activiteiten.
