een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
13-05-2018
13 mei Lanz Bulldog
Als je me gisteren zou gevraagd hebben wat een Lanz Bulldog is zou ik het antwoord schuldig gebleven zijn. Ik heb wel een Bulldog in de garage staan, maar da's een motorfiets van het merk Yamaha, iets heel anders. Deze ouwe rakker hoorden we al van verre aankomen toen we na gedane geocache-taak op het punt stonden binnen te gaan in café Het Macheltje om van een welverdiende Duvel te genieten. Hij stopte warempel ook bij Het Macheltje en de bestuurder liet gewoon zijn motor draaien toen hij naar binnen kwam. Dat triggerde mijn nieuwsgierigheid nog iets meer dan al het geval was. Het was.niet erg moeilijk om in gesprek te raken met de man. Zo vernam ik alles over de restauratie en de werking, ook over de moeizame startprocedure. Het zou ons te ver voeren om in deze blog dat allemaal uit te leggen. Zoek het maar eens op. Google op "Lanz Bulldog" en je komt al een heel eind. Een hele reeks foto's heb ik er wel aan over gehouden, zeker toen de eigenaar bij het vertrek nog enkele extra gasstoten gaf... hoezo Euro-6 norm?
Er waren voldoende redenen om deze avond eens naar Turnhout te rijden om wat avond-foto's te maken. Primo: alles is beter dan een avond Eurovisiesongfestival, secundo: ik had in de loop van de dag nog nauwelijks gefotografeerd, en tertio: de omgeving die is gekozen voor de volgende "fotograferen op locatie"-activiteit van de fotoclub is in Turnhout en daar wilde ik vanavond tijdens het blauwe uurtje al eens op verkenning gaan. Dat laatste viel alvast een beetje tegen. Ik zal daar binnenkort overdag eens naar toe moeten. Het blauwe uurtje heb ik dan maar verder uitgemolken in de omgeving van de Nieuwe Kaai en het aspect "blauw" werd nog eens extra in de verf gezet door de sfeerverlichting die onder de banken gemonteerd is. Ik weet niet of het sfeerverhogend werkt tijdens een romantische avond met je lief op een bank langs het water maar qua fotomogelijkheid kon ik het niet laten liggen.
"BOENK !!!", een doffe dreun tegen het raam. "Wat was da?"... "Geen idee."... "Ga es kijke..."
Tussen de toekomstige bloemen en het te hoge gras lag ze, onbeweeglijk, met de vleugeltjes gespreid. Ik ben geen ornitholoog maar ik denk toch dat dit een vrouwtjes merel is. Hoe ze tegen ons raam terecht gekomen was is me een raadsel. Daar is geen doorkijk die merelvrouwtjes de indruk geeft dat ze er doorheen kunnen vliegen, misschien heeft ze de spiegeling van de lucht en de bomen als vluchtweg gezien voor een of andere bedreiging? Er lopen hier behoorlijk wat katten rond en op het pas gemaaide gazon strijken er regelmatig allerhande merken van vogels neer. Ik heb de schijnbaar bewusteloze stakker voorzichtig opgenomen om te proberen ze weer tot leven te wekken. Maar hoe doe je dat? Kunstmatige ademhaling? Koud water? Lang nadenken was niet nodig want toen we net binnen waren begon ze in paniek zo hard te kwetteren dat mijn oorschelpen, die toch wel iets gewoon zijn, er van trilden. We zijn dan langs de achterdeur de tuin in gegaan. Daar staan op strategische plaatsen enkele schalen en kommetjes met water voor onze gevleugelde bezoekers. Ik heb ze voorzichtig op de rand van zo'n schaal gezet en een beetje water over haar kopje laten druppelen. Ze bleef zitten, lang genoeg om mij de gelegenheid te geven om mijn fototoestel te halen en met de lens die er toevallig opzat, de 70-300, een foto te maken. Dan ben ik terug naar binnen gelopen met het voornemen, iets zorgvuldiger, een opname te maken met een kleine scherptediepte en daarom wilde ik de 85 mm/1.2 er op te zetten. Toen ik daarmee buiten kwam was ze evenwel al gaan vliegen. Ik mag hopen dat ze geen al te grote schade heeft opgelopen. Het merelbestand is de laatste tijd aan het herstellen na de ziekte van vorig jaar, maar ze zijn toch nog altijd redelijk zeldzaam.
De verenigde Lichtaartse gildes hadden onze fotoclub gecontacteerd met de vraag of we het niet leuk zouden vinden wat foto's te komen maken op de koningsschieting. Ja natuurlijk interesseert dat deze jongen. Ik was dus deze namiddag present aan de sportvelden aan de Molenstraat en er viel inderdaad een en ander te fotograferen. De arme gilde hanteert de buks en die schieting ging redelijk vlot. De leden van de rijke gilde doen hun ding met pijl en boog op de staande wip en als absolute leek had ik nooit gedacht dat de hoofdvogel zo hoog zou zitten. Het duurde en duurde en duurde en toen ik wegens een ontembaar knorrende maag rond kwart over zes naar huis trok was de winnende pijl nog altijd niet geschoten. Ik had ondertussen al wel de nodige mooie plaatjes. Een origineel standpunt zoeken voor sommige shots blijft een van mijn stokpaardjes en ook deze keer ben ik daar ik geslaagd meen ik. Van op de grond achter de schutter kreeg ik het ganse tafereel mooi in beeld: de schutter en zijn boog, de hoogte van de wip en als je goed kijkt zie je zelfs de net afgeschoten pijl.
De vooravond van Hemelvaartdag gaan we met de fotoclub traditiegetrouw ergens aan avond- en nacht fotografie doen. Hemelvaardag valt namelijk altijd op donderdag, onze vaste wekelijkse vergaderdag en dan willen we natuurlijk niet gebonden zijn aan clubactiviteiten. Vandaag hadden we gekozen voor Mechelen als stad om te exploreren. Gelukkig waren er leden die een en ander hadden voorbereid want mijn kennis van de avond- en nacht-bezienswaardiheden van Mechelen was vrijwel nihil. Van de parking naar het stadscentrum via een wandelpad over vlonders langs en op de Dijle... de start was alvast veelbelovend. Ondanks het feit dat je daar op een bewegende ondergrond staat kon ik, door de ISO waarde op te drijven toch een voldoende korte sluitertijd krijgen om een scherpe opname te maken bij het prille begin van het blauwe uurtje.
Onze geocachetochten voerden ons vandaag naar Haspengouw, meer bepaald Hoepertingen. Enkele weken geleden maakte men in geocacheland het Borgloonse event mee en dan komen er traditiegetrouw ieder jaar weer vele nieuwe zoekopdrachten in die regio. Wij wachten dan meestal tot de grote drukte voorbij is en vandaag was het dan zo ver. We konden heel erg genieten van een fijn - misschien wel iets te warm - fietstochtje. Gelukkig vonden we onderweg enkele reddingsboeien waar we iets te drinken kregen. Op het einde van de tocht, terug gekomen bij de parking wilden we nog enkele multi's te pakken krijgen, voor de gelegenheid hadden ze hier blijkbaar een nestje samen gelegd. Bij kasteel Mariagaarden dacht ik toch ook nog even aan die andere hobby. Ik ben weer eens op de grond gaan liggen om uit een kikkerperspectief de kerk van Hoepertingen in beeld te nemen door de poort van het kasteel.
Ik heb de ganse dag doorgebracht in zorgtehuis Coham in Ham. Ze hadden we weer gevraagd om alle bewoners te fotograferen, dit jaar was het thema "toveren". Ik had een leuk plekje uitgekozen waar ik twee softboxjes had neergezet en het animatieteam van het tehuis had gezorgd voor de nodige attributen. De lijst aflopend werden de bewoners een na een naar de set gebracht en ik kon ze allemaal in de mate van het mogelijke zo voordelig mogelijk op de foto zetten. Als er dan eens een hapering was in de continuë stroom van modellen ging ik zelf in de stoel zitten en vroeg ik het vrouwke om even op het knopje te drukken. Ook dit is helemaal in overeenstemming met het thema want na dat ik al de koffieautomaat had ontdekt en de frisdrankenmachine had ik me neergelegd bij een alcoholvrije dag maar toen vond ik eerst enkele glazen die me zeer bekend voorkwamen en daardoor getriggerd ging ik verder zoeken. In een verborgen hoekje vond ik zowaar een kleine onopvallende koelkast met het hemelse vocht.... da's ook toveren.
 "Very Happy"){kind=icon}
