een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
19-05-2019
19 mei Pony Express Station
We hebben dit niet gefotografeerd ergens in the Midwest van de Verenigde Staten maar wel in Limburg. Ergens tussen Bocholt en Grote Brogel kwamen wij tijdens onze geocache fietstocht vandaag bij een makkelijk te vinden maar moeilijk te openen cache. Na enig gesukkel, uiteindelijk bekroond met succes hebben we de pijlen gevolgd naar een redelijk authentiek western saloon. Er liepen enkele vlaamse cowboys rond en cowgirls om de bezoekers van drank en andere lekkernijen te voorzien en we hebben er langer gezeten dan we gepland hadden want we hadden geen zin een plots opkomend hevig onweer in te duiken. Toen na twee Duvels het ergste voorbij leek zijn we weer vertrokken. Dat hebben we ons beklaagd want 10 minuten later zaten we in een nieuwe nog hevigere en niet ophoudende bui. Doornat is zacht uitgedrukt, gevoelsmatig is zeiknat beter op zijn plaats....
Twee kleindochters zijn actieve turnsters in de club "De knappe Durvers" in Wuustwezel en een kleinzoon coacht er de allerjongste breakdansers. Als die club dan een turnshow organiseert willen wij daar natuurlijk bij zijn. De lichtomstandigheden waren niet echt gemakkelijk. Eigenlijk was er te weinig licht om zonder flitsen te fotograferen, de ISO moest dus omhoog naar duizelingwekkende waarden. Daarenboven werden we zo vaak met wisselende spots en kleuren geconfronteerd dat een fatsoenlijke kleurbalans bij de meeste opnames quasi onmogelijk was. Bij deze foto van kleindochter Hannelore die door haar vriendinnetjes hoog de lucht in wordt gekatapulteerd heb ik er dan maar voor gekozen hem een pittige zwart wit omzetting mee te geven, dan hebben we van oververzadiging of door elkaar heen lopende kleurtemperaturen alvast geen last.
Voor de aardigheid de gegevens: ISO 12800 - f 4,5 - 1/200 bij 140 mm.
Toen ik in de loop van de vooravond met Phaido door de Dressenstraat wandelde langs het oefenterrein van LRV De Kempenridders was er één enkele wel erg jonge amazone aan het rijden en springen. Er liep nog een vriendinnetje rond die zich nuttig maakte door de gevallen balken weer terug op de staanders te leggen maar dat hoefde niet eens zo vaak. Was het de jongedame of het paard, daar werd zeer getalenteerd gesprongen. Ik had de 70-300 op mijn toestel zitten en dus kon ik, zonder het te vragen, van achter de omheining enkele shots maken. Qua privacy kan deze wel voor de dagelijkse blog vermoed ik, de ruiter is onherkenbaar en het paard zal ook wel niet protesteren...
Eindelijk was het weer goed genoeg om aan de wandel te gaan met de bewoners van Hoevezavel, wat ons betreft voor het eerst dit jaar. Normaliter doen we dat op vrijdag maar vandaag had één afdeling er voor gekozen een uitstap te maken naar het Kapittelhof om daar een ijsje te gaan eten en natuurlijk hadden wij toegezegd om daar ook bij te zijn. Op de binnenplaats heeft de ganse groep een plaatsje gevonden en dat vond ik het geschikte moment om een groepsfoto te maken. Enkele vrijwilligers, waaronder het vrouwke en ikzelf hadden een plaatsje gevonden helemaal links op de foto maar Phaido verkoos onder een van die grote schermen in de schaduw te gaan liggen, slim beestje. Hij kent trouwens na al die jaren de bewoners bijna allemaal. Zoals gewoonlijk staat de fotograaf niet op de foto en het vrouwke loopt ergens links van het het midden terug naar haar stoel, die was even Phaido drinkskes gaan geven... ( als je goed kijkt zie je anderhalve meter voor Phaido het flesje en zijn drinkbakje staan ).
Omzetting naar zwart wit en één kleur uit de omzetting houden ( meestal rood ), het is een fotocliché dat al duizenden keren gebruikt is en dat nog altijd werkt. Ik heb het vandaag ook weer eens uit de kast gehaald. Ik hou nu eenmaal van rood en wit.
De leeg staande garage langs de Lichtaartse weg in Herentals was al lang een van de vele potentiële doelwitten die ik als hobby-fotograaf constant in mijn achterhoofd heb. Toen ik er vandaag eens mee aan de slag wilde was het verval toch nog niet van dien aard om er wow-foto's te scoren maar het eerder vermelde cliché zorgde er toch voor dat ik enkele leuke bewerkingen overhield aan een kwartiertje fotograferen en twee uur Photoshoppen... Deze vond ik zelf de leukste.
Van de nood een deugd maken noemen ze dat. Ik heb deze morgen mijn iMac naar de repairshop in Heist op den Berg gebracht om er 8 Gigabyte extra Ram geheugen in te laten plaatsen. In de loop van de late namiddag kon ik 'm dan weer ophalen. Met de fiets achter op de auto ben ik die kant op gereden en met dit mooie weer heb ik in de buurt een leuke fietstocht gemaakt. Uiteraard had ik het parcours helemaal in functie van nog niet gevonden geocachen in elkaar geknutseld. Zo kwam ik terecht op het hoogste punt van Heist, het Bergbos. Daar overviel me toch wel weer een vlaag van nostalgie... man, man, man...
Toen ik mijn eerste bandje ontgroeid was en bij een professionele band ging spelen was het allereerste optreden in de Bergola in Heist op den Berg en daar stond ik vandaag weer op die zelfde plek. Ondertussen is de zaak al enkele keren van naam veranderd en nu heet ie Bistro De Maginique maar de buitenkant is nog niet zo erg ingrijpend veranderd zag ik. De binnenkant kon ik niet beoordelen want vandaag waren ze gesloten. Voeg dat bij het feit dat ik de cache in de buurt niet kon vinden en dat het op de geocache-site beloofde uitzicht van op de watertoren ook alleen maar op zondag kan, dan zou je over een belevenis-dipje mogen spreken maar de nostalgie, de herinneringen en een foto maakten veel goed.
Van zulke mooie blauwe luchten word ik best blij. Ideaal weer om foto's te maken is dit evenwel meestal niet, veel te hard licht... maar er zijn uitzonderingen.
Ik werd geïnspireerd door een foto die ik vandaag zag van een collega blogger en die ik best mooi vond, twee tinten: blauw en geel, het blauw van de lucht en het geel van enkele verdorde lange stengel-klusters. Toen ik in de loop van de vooravond terug kwam van een rondje pipi- en kakawandeling met Phaido kreeg ik het jonge boompje pal voor ons huis in de gaten en ik dacht: "waarom niet...?"
