een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
16-07-2017
16 juli Biergarten
Zoals iedere zondagavond gingen we vanavond ook weer iets drinken met de maten in een Lichtaartse horeca-zaak. Vandaag was café De heksenberg het décor van onze diepzinnigste van alcohol vergezelde gesprekken. Toen we weer huiswaarts togen waren wij zoals gewoonlijk bij de laatsten op de parking. Nog voor ik de wagen gestart had werd mijn fotoaandacht getriggerd door het lampje tegen de muur... even terug uitstappen en toestel op statief dus. De foto was gedoemd te mislukken eigenlijk. Zelfs met de nieuwe 5D Mk4 was het dynamisch bereik niet groot genoeg om in één take het fel verlichte Duvel embleem op het lampje en tezelfdertijd de donkere omgeving goed te belichten. De overbelichting op de lamp bleek onvermijdelijk. Een HDR had hier waarschijnlijk uitkomst kunnen bieden, maar het was mij om het uitproberen van de mogelijkheden van de camera te doen. Gelukkig was het bordje Biergarten wel goed belicht en dat vond ik dan weer leuk genoeg om toch voor deze foto te kiezen vandaag.
De Pannenkoekenboot, welke fietser, wandelaar, toerist of toevallige passant heeft hier op deze unieke locatie nog nooit een pitstop gemaakt om te genieten van een van de 285 verschillende soorten pannenkoeken die er op de kaart staan?
Vandaag was dit het decor voor een geocache event. Aandachtige kijkers hebben natuurlijk al het geocache-logo herkend op het bovendek. Voor we naar onze geplande reunie reden in Lommel wilden we hier toch ook even passeren om onze naam in het logboek te schrijven... en een foto te maken.
We hadden op de buienradar eigenlijk al gezien dat de kans dat er zou gewandeld worden met de bewoners van Hoevezavel erg klein was maar omdat er geen telefoontje gekomen was om dat te bevestigen togen we toch maar naar Lommel. Onderweg, ergens in de buurt van Mol Rauw kregen we al de volle lading... hemelwater met bakken. Geen weer om een hond door te jagen, ook geen vrijwilligers die rolstoelen met bewoners duwen.
Niet getreurd, in Lommel weten wij altijd wel wat te doen. Eerst naar Swa en Monique, die laatste was gisteren jarig en daar was nog wat taart en wijn over, leuk gezelschap was er ook en we hebben gezellig bij gekletst. Dan werd het tijd om naar de Brugwachter te gaan voor een dagmenu. Een bezoek aan het centrum om daar een en ander te fotograferen was het volgende punt op het programma en tenslotte sloten we af met een Duvelke in het Trefhuis in het gezelschap van Nick, neefje van het vrouwke en begenadigd gitarist.
Uit de foto-oogst deze plaat van uit een super laag standpunt. Het plein met fonteinen voor het cultureel centrum Adelberg bekeek ik deze keer eens op de buik liggend. De voorbijgangers vonden het vreemd maar daar trek ik me nooit iets van aan... :)
Het gaat vandaag eigenlijk helemaal niet over de kwaliteit van de foto.
Ik was nog eens met het vrouwke meegegaan naar het shoppingcentrum in Olen omdat ik me ook enkele dingen moest aanschaffen, o.a. een USB3-snoer. Het verhaal van de ezel en twee keer dezelfde steen wil ik vermijden en een geheugenkaartje in de PC vergeten zal mij niet meer zo snel overkomen. Ik zal de nieuwe 5D-Mk4 voortaan rechtstreeks met het benodigde snoer aansluiten. Ik liep dus binnen in een van die giga electronica-zaken, ik meen dat het Krëfel was, en toen ik in de rekken het ding gevonden had viel het me op hoe solide de verpakking weer was.
Het leek wel of de inhoud minder waard was dan wat er rond zat. De overdaad aan plastic, niet één maar twee lagen asjeblieft en karton in diverse keurig in vorm gesneden inlays waren samen goed voor een meesterwerkje in verpakkingskunde, dat geef ik toe, maar dan moet je ook een ace in uitpakkunde zijn om je gewenste product uiteindelijk in de handen te krijgen. Je moet daar de nodige bijscholing voor gevolgd hebben of zoals in ons geval beschikken over een grote scherpe schaar want met de blote hand lukt het niet.
We kunnen daar natuurlijk een beetje meewarig grapjes over maken maar de pertinente vraag die we hier bij moeten stellen is of dat nu echt nodig is. Moet alles dubbel en dik verpakt zitten in plastic, moeten we niet proberen de afvalberg een klein beetje af te toppen en is de verpakkingsindustrie zich zelf niet aan het voorbij lopen?
Er was eens FC Stenen, ploeg die enkele jaren geleden er mee ophield. Stenen kermis, van oudsher samenhangend met de voetbalploeg bleef evenwel voortbestaan en langzaamaan evalueerde dat naar Rock-Stenen, een lokaal festivalletje dat de dorpse sfeer nooit ontgroeid is maar waar toch telkens weer een hoop fun te beleven is. Dit jaar gaan wij met de fotoclub het hele event fotograferen van opbouw tot opruimen om daar dan een AV-fotoreeks van te maken die zal geprojecteerd worden op ons fotosalon. Vandaag ben ik op de locatie al eens een kijkje gaan nemen, kwestie van wat omgevings- en sfeerbeelden te maken vóór de drukte en de loeiende gitaren. Misschien is dat wel leuk om de reeks mee te beginnen. Toen ik daar helemaal alleen ongestoord rondliep viel mijn oog op de vervallen ingang van de kleedkamers, een detail dat de projectie waarschijnlijk wel niet zal halen maar dat ik toch leuk genoeg vond om als foto van de dag te dienen.
Binnen onze fotoclub hebben we gedurende het ganse jaar een heel gevarieerde resem aan activiteiten en hoewel het niet de enige reden van bestaan is, we werken telkens weer naar ons fotosalon toe. Rond Allerheiligen tonen wij ieder jaar aan de buitenwereld waar wij mee bezig zijn en we proberen telkens ook onze verbondenheid met onze streek, ons dorp op een of andere manier in de spotlight te zetten. Zo gaan we volgende week Rock Stenen fotograferen om daar een AV-reeks van te maken die zal geprojecteerd worden om het uur. Eén van de andere onderwerpen is dat we dit jaar interessante Lichtaartse mensen gaan fotograferen, een vijftigtal willen we dan als zwart-wit portretten in de gang hangen. Ik heb mijn lijstje al een tijdje samengesteld, een aantal opnames heb ik al gemaakt en een aantal andere laat ik afhangen van het moment, liever in een natuurlijke omgeving dan in studio-omstandigheden.
Miel is iemand die wij tijdens onze dagelijkse wandelingen in de Smallebroeken regelmatig tegenkomen en ik had hem al een hele tijd geleden verteld over ons plan tijdens de korte babbels die we maakten telkens we weer eens met onze woefkes op dezelfde plaats waren. Vandaag vond ik dat het tijd was om mijn toestel uit de tas te halen en actie te ondernemen. Ik had weliswaar niet de meest geschikte lens er op staan - een 16-35 mm - maar met wat croppen ( lees uitsnijden ) kon ik hier toch ook wel een leuk portret van maken. Uiteraard is dit niet de enige foto die ik maakte en binnenkort komen we hem nog vaker tegen, daarenboven wordt de foto voor het salon een zwart-wit omzetting. Niets wijst er voorlopig op dat dit de definitieve opname van Miel wordt maar ik vind hem voorlopig toch al best geslaagd.
Tijdens de dagelijkse wandeling in de Smallebroeken hebben we vele ontmoetingen. Het zijn vaak dezelfden die we tegenkomen en na al die jaren hebben we met de meesten al wel eens een praatje gemaakt. Naast de wandelende medemensen zijn er uiteraard ook de paarden, koeien en schapen die de diverse weiden bevolken. Occasioneel zien we ook wel eens een konijntje, een haas of één enkele keer zelfs een ree... vogeltjes, vlinders, insecten... mountainbikers... Foto onderwerpen zat dus. Over de schapen in de wei naast de boomgaard van Nelly wilde ik het vandaag hebben. Ze hebben blijkbaar toch voldoende schapenverstand om in dat kleine hoekje schaduw te gaan liggen als de zon schijnt. Waarom zou ik die dan niet een keer de hoofdrol gunnen in deze dagelijkse rubriek?
