een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
16-06-2019
16 juni Groepsfoto
Onze ondertussen ter ziele gegane motorclub bestaat nog verder in de vorm van een vriendenclubje. Ieder jaar in juni ondernemen we nog steeds wat wij onze clubreis noemen en dit jaar waren we te gast in het plaatsje Mehren in de Vulkaan-Eifel. Enkelen hadden andere verplichtingen, er was er eentje herstellende van een operatie maar de wél aanwezige MTC-ers hebben het weer drie dagen zeer naar de zin gehad. Vier van de nog rijdende ex-leden waren met de motoren gekomen en de rest van het gezelschap met de wagen. Ondanks de sombere voorspellingen is het een zonnig lang weekend geworden. Net voor de thuisrit wilde ik nog wat groepsfoto's maken. Voor één keer plaats ik dezelfde foto die ik vanmiddag al op Facebook zette ook op deze blog. Het is gewoon de beste van de groepsfoto's en via Facebook kunnen de vrienden hem dan ook delen.
Alweer een droge dag in de Vulkaneifel ondanks de natte voorspellingen. We mochten genieten van een prachtige wandeling: die Zwergenrunde, de kabouterronde. Gelukkig maakten we ongeveer halfweg de keus om een klein zijsprongetje te maken om een niet geplande extra cache mee te pikken, anders waren we nooit op deze idyllische plek terecht gekomen. Een zee is het zeker niet en de nederlandse vertaling van het duitse See, namelijk meer is het eigenlijk ook niet. Het is gewoon een iets grotere plas die is ontstaan door de afdamming van een klein beekje. Ik denk dat de enigen die hier komen genieten enkele plaatselijke vissers zijn of wat toevallige wandelaars zoals wij.
We verblijven enkele dagen in Mehren en dat ligt in de Vulkan Eifel. Terwijl wij via de media hoorden dat het aan het thuisfront weer code geel is hebben we hier, nauwelijks 250 km verder naar het oosten van een prachtige vroeg-zomerdag mogen genieten. Dat was trouwens niet het enige waar we van genoten. We maakten een prachtige wandeling, niet toevallig een multicache route met heel veel favorietpunten, en met de groothoek op mijn toestel kon ik mijn geheugenkaartje meer dan vol schieten. De ondertussen met water gevulde oude vulkaankraters noemen ze hier Maaren en daar hebben ze er hier nogal wat van... Niet zo ver van ons hotel liggen er drie van die grote plassen naast elkaar en onze wandeling vandaag ging grosso modo rond de middelste, het Weinfelder Maar, zij het met enkel zijsprongen. Ik wil deze regio iedereen aanbevelen en zoals eerder aangegeven heb ik veeeel foto's geschoten.
Ook vandaag kregen we weer een veelvoud van verschillende weertypes over ons heen. De gemeenschappelijke eigenschap was meestal dat ze nat waren, maar soms... in de loop van de vooravond bvb. klaarde het voldoende op om alweer in redelijk zonnige omstandigheden aan de pipi- en kakawandeling met Phaido te beginnen.
Er waren nog lieden die van de gelegenheid gebruik maakten. We zien wel vaker fietsers, mountainbikers, ruiters of joggers op het traject waar je ons dagelijks kunt zien stappen en dit koppel was dus ook niet meteen iets waar ik op liep te loeren als hobbyfotograaf maar ik had nu eenmaal mijn toestel schietensklaar en ik heb toch maar enkele keren afgedrukt. Thuisgekomen zag ik dat mijnheer, op de fiets zijn joggende dame begeleidend, de bevoorrading deed door een drankfles aan te reiken en mede door het mooie avondlicht, het fris-natte lentegroen en de rij weidepalen vond ik het dan toch weer de moeite waard om het plaatje hier te delen.
Na een dag met druilregen, stortregen en neergutsende zondvloed, afgewisseld met korte droge periodes werd het vanavond plotsklaps even zonnig. Toen ik na het TV nieuws - moet zo rond achten geweest zijn - zag dat het avondlicht wel erruggg mooi was besloot ik met Phaido nog eens rond de Smallebroeken te wandelen. Dan kom ik onvermijdelijk weer langs de minipaardjes en de vaste volgers weten wel dat die bij mijn favoriete onderwerpen horen. Deze schoonheid kon ik in tegenlicht te pakken krijgen en zoals een oude fotografen-wijsheid zegt: tegenlicht is het mooiste licht. Ik heb er alleen een beetje vignet aan toegevoegd voor de dramatiek.
Het heeft vandaag bijna niet geregend en deze foto is dan ook uit de oogst van gisteren. Ik ben vandaag niet of nauwelijks aan fotograferen toegekomen en wat ik op mijn geheugenkaartje had vond ik niet blog-waardig.
Gisteren evenwel had ik diverse mogelijkheden en dus val ik graag terug op een van de afvallers van toen. Ik hou wel eens van experimenteren en een en ander uitproberen. Tijdens een stortbui ben ik met het Sony-toestelletje van het vrouwke eens naar buiten gelopen en heb ik geprobeerd de regendruppels die op ons tuinpad neer gutsten te vangen door te flitsen. Het is een redelijk bevreemdende foto geworden.
Het schooljaar loopt ten einde en overal zijn er examens, proefwerken of evaluaties. Dat geldt ook voor de dansacademie van Herentals. De danshonger van kleindochter Julie wordt blijkbaar nog niet helemaal gestild in de kunsthumaniora in Antwerpen want ze is daarnaast ook nog vlijtig bezig in de academie. De beoordeling van de kwaliteiten van de cursisten gebeurde door een professionele jury en ze hadden mij gevraagd om "wat foto's te komen maken"...
Twee keer moet je mij zo iets niet vragen natuurlijk en ik heb enkele honderden beelden mee naar huis gebracht. Daar heb ik me vandaag doorheen gewerkt en uit de oogst koos ik natuurlijk voor een opname van ons eigen danseresje. Vol grootvaderlijke trots durf ik stellen dat ze er toch echt wel uit sprong. Ik kan hier maar één beeld tonen maar alle andere zijn even gracieus...
