een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
29-12-2019
29 december De Coca Cola Truck
Het was nogal een gedoe om deze mastodont geparkeerd te krijgen voor het stadhuis. Er was zelfs een andere, kortere trekker nodig om de oplegger tot op zijn plaats te stoten waarna de grotere Amerikaanse beauty er voor kon plaats nemen. Na een erg drukke dag zowel bij de Coca Cola truck als in het huis van de kerstman er tegenover kon ik in de loop van de avond toch even tijd maken om van uit de kleedruimte boven deze opname te maken. De wazige mensen en de ghosts die je meent te zien horen er bij als je dit soort opnames maakt met langere sluitertijd.
Als de kerstman op een vrij moment samen met zijn zus even door Aarschot wandelt durft hij ook wel eens langs de winkels te lopen om te zien wat er allemaal te koop is. Helemaal te goeder trouw dacht hij een leuk kerstvrouw-pakje gevonden te hebben voor zijn eigen schatje. Blijkt dat dit ondanks de ballen, de lichtjes en de overheersende rode kleuren, helemaal geen kerstwinkel was. Man man man... de oortjes en de wangen van de kerstman gloeiden net zo hard als de neus van Rudolf toen hij weer buiten kwam.
Na een erg gevulde vrijdag werd het in de loop van de avond duidelijk minder druk en konden we rond 7 uur ook eens wat vroeger naar huis. Dat gaf me natuurlijk de kans om onderweg nog wat beelden mee te pikken. In Westerlo kon ik het gemeentehuis en de lampjes er voor te pakken krijgen. Om even het idee te tackelen dat ik altijd en alleen maar in termen van symmetrie denk ben ik er deze keer bewust duidelijk schuin gaan voor staan. Kenners van de situatie ter plaatse zullen waarschijnlijk het bordje met de pijl op de voorgrond missen... tja, dat vond ik het plaatje een beetje ontsieren en ik heb het dan maar weg gekloond.
Elke morgen, als we in Aarschot aankomen, klaar voor een nieuwe Kerstman-dagtaak, ga ik eerst met Phaido nog een klein rondje wandelen in het stadspark. Dat ligt langs het huis van de kerstman trouwens en het is de ideale plek om nog even lucht te happen en Phaido nog wat te laten snuffelen. Bij een van de ingangen, aan de Drossaerdepoort, vind je sedert kort een kunstwerk dat de Aarschotse Bleiter voorstelt. We hebben daar toch wel een zekere emotionele binding mee. Het originele beeldje stond jaren in de kledingzaak van Couture Harry en laat dat net het pand zijn waar wij onze jaarlijkse Aarschotse kerstmannencarriere begonnen, net voor het zou afgebroken worden. Wat meer is, tijdens het toenmalige huis van de Kerstman was het beeldje nog in het pand en wij hebben het bij wijze van spreken van de sloop gered. Ik vond het fijn het nieuwe kunstwerk vandaag even te fotograferen, in deze blog te tonen en zo in mijn fotoarchief voor altijd te bewaren.
Tja, ik kan het ook niet verhelpen, in deze drukke kerstman-tijden is er naast de activiteiten in het huis van de kerstman nauwelijks tijd om ander fotoplezier te rapen. Vandaar dat ondergetekende, alias de kerstman himself, ook vandaag weer even een foto van op de kerstmanzetel wil delen. Zoon Michael kwam op bezoek met zijn gezinnetje en zijn familiewoef. Een groter verschil tussen de woefen is er nauwelijks te bedenken. De bezadigde rustige Phaido enerzijds en de jeugdige, hyperactieve, enthousiaste Juul anderzijds kregen we na enige moeite toch in één opname gevat.
Met dank aan kleindochter Julie die dit beeld schoot met haar smartphone.
Op deze plek zijn de voorbije dagen al honderden, waarschijnlijk zelfs duizenden foto's gemaakt. Kinderen komen met de kerstman op de foto, mama's en papa's willen op de foto, hele gezinnen en vriendenkringen... kortom, de zetel van de kerstman is een populaire plek om een kerst-herinnering te bewaren. En soms gebeurt het dat een jeugdige bezoekster met zulke grote mooie ogen naar de kerstman kijkt dat die niet anders kan dan zijn eigen fototoestel bovenhalen en even voor de zetel gaan om zelf een foto te maken.
Elke dag, als we 's avonds van het huis van de kerstman in Aarschot naar huis rijden komen we door Westerlo. En telkens was me van op de doorgaande weg al het verlichte pad richting kasteel De Mérode opgevallen en uiteraard ook de sprookjesachtige verlichting van het kasteel zelf. Ik had op het net opgezocht wat daar aan de hand was en het bleek dat er een jaarlijks evenement doorgaat dat je onderdompelt in een magische kerstsfeer. Het heet dan ook heel toepasselijk "Kerstmagie". Deze avond hebben we de wagen aan de kant gezet en zijn we tot aan het kasteel gewandeld. Nog een ticket komen om binnen te mogen en dan het ganse traject af te leggen, daar hadden we geen zin in maar een foto maken van het kasteel daar heb ik wel wat tijd voor uitgetrokken.
