een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
20-10-2019
20 oktober Lander ( en zijn broer Juul )
De jaarlijkse pompoenmarkt in Kasterlee is een evenement dat je eigenlijk niet wil missen. Qua fotomogelijkheden vind ik de pompoenregatta volgende week nog interessanter maar vandaag wilden de neefjes van het vrouwke, Lander en Juul, graag die giga-dikke pompoenen uit Kasterlee wel eens zien. De kranten hadden er genoeg rond geschreven om ze nieuwsgierig te maken. Samen met schoonbroer en de rest van de familie bezochten we dus een kletsnatte, uitgeregende pompoenmarkt en het mag dan ook geen verwondering baren dat we al snel in een van de kroegen rond de markt belandden, in dit geval café De Valk. Met de kleine RX100 op de schoot probeerde ik enkele steelse foto's te maken van het jonge duo in het redelijk duistere café. Maar pas toen ik de flits er uit geflipt had kreeg ik de beste beelden op mijn kaartje. Getriggerd door de eerste flits ( om rode ogen te vermijden ) keek Lander even recht in de lens en ondanks het feit dat ik niet zo'n grote fan ben van flitsen vond ik dit wel een geslaagde opname.
Mijn dagelijks krantje, ik zou niet zonder kunnen. 's Morgens is het mijn eerste interesse, wakker worden met de sportpagina's en de sudoku's, het wereldnieuws doornemen in een nutshell en snel nog de overige head-lines lezen...
De krant, als ik er over denk zijn er nog menige andere interessante facetten die we kunnen aanhalen. Je kunt er vliegen mee doodmeppen, de open haard mee aan maken, exemplaren van bijzondere dagen bewaren, de vloer mee bedekken als je het plafond wil verven en ik kan er nog wel enkele bedenken... Maar deze functie van de krant was me nog nooit opgevallen. Je kunt er dus ook een zetel mee maken.
Mijn fotomaatje Alex zal zonder twijfel wel weten waar deze opname gemaakt is. De kasseien in beeld duiden er op dat het een spiegeling is en het feit dat ikzelf als fotograaf niet in beeld ben is een bewijs dat het spiegelend vlak, het glasraam dus, schuin in beeld was...
We waren vanmiddag even in Herentals om wat inkopen te doen. Toen we langs het busstation aan de Grote Markt wandelden kreeg ik deze scene in de gaten. Men heeft daar, in een poging om de duiven het neerstrijken te beletten, duizenden en duizenden trossen van metalen scherpe draden op de betonnen balken geplaatst en toch was er een eigenwijze duif die het er zich gemakkelijk had gemaakt. Ze keer zelfs spottend in de lens met een uitdrukking van " Wie doet mij wat... "
Met één en dezelfde foto kun je diverse dingen vertellen, het ligt er maar aan hoe je hem bekijkt...
Dat het me in deze foto te doen was om de schaduwen en de diagonaal mag wel duidelijk wezen denk ik. Er is niks mis met wat aandacht voor compositie op z'n tijd.
Dat je na een tijdje Phaido ook opmerkt helemaal bovenaan in beeld duidt er dan weer op dat die de weg in het bos evengoed kent als het baasje want hij loopt voorop. Als baasje weer eens aan het fotograferen gaat wacht ie een eindje verderop wel.
En dan had de foto ook nog "Herfst" kunnen heten natuurlijk, zoals zovele foto's die in deze tijd voorbij komen.
Ieder jaar heb ik de eer alle bewoners van de Lommelse rusthuizen te mogen fotograferen. Het is ondertussen alweer enkele weken geleden en ondertussen ben ik rustig aan bezig geweest met de selectie en de nabewerking van een massa beelden. Deze ochtend was ik er mee klaar en ik ben ook meteen naar Lommel gereden, dan kunnen ze zo snel mogelijk naar de drukker voor de tentoonstelling begin november.
Op een druilerige dag als deze, waar sowieso weinig fotoplezier te rapen viel, toon ik graag één van de meer dan 200 overgebleven prachtbeelden. Willekeurig koos ik voor deze schat, maar dat wil niet zeggen dat de andere minder mooi zijn...
Het vrouwke was jarig vandaag. Facebook, Whatsapp en de andere social media ratelden en rinkelden de ganse dag... Ze zijn gelukkig nog met veeeelen die vinden dat het vrouwke extra gepersonalizeerde bijzondere wensen verdient.
Van mijn zus kreeg ze deze prachtige bloemen. Na het verjaardags-etentje thuis gekomen wilde ik die meteen fotograferen natuurlijk. Fotografisch gezien vond ik dat ik dit moest doen met een zo groot mogelijk diafragma om slechts enkele onderdelen in de foto scherp te hebben en vooral de achtergrond helemaal onscherp. Met de 5D Mk4 lukte me dat vrij aardig, getuige bijgevoegde foto. Ik wilde ook vergelijken wat de kleine Sony er van bakte. En de vergelijking was niet helemaal eerlijk. Waar de Canon foto van op statief gemaakt was met ISO 100 en een sluitertijd van 1,4 sec. kon ik de Sony niet op statief zetten en manueel kwam ik met hetzelfde diafragma tot 1/30 en ISO 6400...
Chapeau voor de Sony maar de Canon opname is beter, zeker als je groot kijkt. De enige conclusie die ik door de ongelijke vergelijking kan trekken is dat de achtergrond met een full-frame toch echt wel veeeeel rustiger wordt.
Ik zal de beide foto's morgen wel eens op Facebook posten om de vergelijking voor iedereen te tonen.
