een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
18-10-2020
18 oktober Laddercachen.
Tijd om zelf ook weer eens in de foto te verschijnen.
Als je bij het voorbereiden van een geocachetocht leest dat de terreinwaarde van een cache 3,5 is op een schaal van vijf en de moeilijkheid 1, dan weet je dat het niet moeilijk zal zijn 'm te pakken te krijgen als je het goede gereedschap bij hebt. Ik had onder andere mijn telescopische ladder in de wagen meegenomen en dat bleek de goede ingeving. De GC8955D liet zich makkelijk vinden. Ik had mijn fototoestel in de handen van cachemaatje Jackie gestopt om mijn prestatie te vereeuwigen...
Toen ik dit beeld schoot stelde ik me vragen. Als onze Phaido op deze manier langs zijn eetbak gaat staan weet ik dat ie alles op heeft en dat ie eigenlijk staat te vragen of er nog wat komt. De koe in het plaatje lijkt dezelfde vraag te stellen. Toch mag ik er van uit gaan dat ze die hele geïmproviseerde voederbak niet helemaal alleen heeft leeg gegeten. Was ze te laat en hebben haar collega's niets over gelaten, is zij de eerste in de wachtrij omdat ze weet dat de boer zo meteen gaat komen met hapjes of gaat ze er van uit dat ik de boer ben en dat ik zo meteen voor jammie jammie ga zorgen?
Lommel is echt wel een aantal geweldige wandelmogelijkheden rijk. Vandaag kozen we Kattenbos om er samen met Phaido nog eens de vlinderwandeling te doen. De vijf Lab-cachen langs het parcours pikten we natuurlijk ook mee en daarna hebben we nog een ommetje gemaakt naar de nieuwe locatie van de prachtig gerestaureerde Leyssensmolen.
Dit is waarschijnlijk niet de enige herfstfoto die ik de volgende dagen op deze plaats ga tonen. Het wordt nu eenmaal deze interessante tijd voor fotografen en de kleuren en kenmerken worden steeds maar meer uitnodigend. De symboliek wordt in dit beeld nog eens versterkt door de oude, vervallen spoorlijn naar nergens meer.
Met een kantelbaar scherm wordt het trouwens erg makkelijk om een ongewoon, extreem laag standpunt in te nemen zonder mijn voorkant nat of vuil te moeten maken...
Deze foto heb ik ook al gedeeld op Facebook en dat is zeer tegen mijn gewoonte. Foto-blog en Facebook zijn twee verschillende dingen met een andere insteek, maar in dit geval is het voor één keer anders. Mijn schatje, de enige persoon in de wereld die al het 51 jaar met mij uithoudt, mijn reden van bestaan was jarig vandaag en bij deze wil ik dat ook graag in het komende jaar-album van deze blog terug zien. Dat Phaido, die andere schat, er ook op staat kan de pret alleen maar verhogen.
Hoe mooi kan simpel zijn en wat kan simpel mooi zijn.... Indien die enkele spaarzame zonnestraaltjes niet precies dat ene al in herfststemming verkerende blaadje hadden getroffen, dan was ik er waarschijnlijk gewoon voorbij gelopen. Nu ik wat beter keek zag ik dat er nog een broertje of een zusje was en die had nog nooit van de herfst gehoord. Samen gezellig aan een tak, wat zonlicht vangen en zo de fotograaf uitnodigen om zijn fototoestel boven te halen... het hoeft niet altijd groots, speciaal of spectaculair te zijn om een plaatsje te krijgen op deze blog.
Het is paddenstoelentijd. Ze komen weer met tientallen tegelijk voorbij op de fotografie-gerelateerde pagina's van de social media. Zelf vang ik er ook ieder jaar wel enkele. Dit exemplaar, ik denk dat het een jonge parasolzwam is - maar ik ben geen paddenstoelloloog - zag ik deze namiddag in de berm bij de woning van een mede fotoclublid. Ik heb 'm van uit een extreem laag standpunt - kikkerperspectief - gefotografeerd en hij had er qua privacy geen bezwaar tegen dat ik 'm op deze blog wilde zetten als foto van de dag.
