een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
24-10-2021
24 oktober Even rustpauze
De foto is symbolisch... een korte rustpauze... puur genieten.
Na een periode waarin allerhande bezigheden en de mezelf op de hals gehaalde verplichtingen zich bleven opstapelen heb ik vandaag de riem er even af gegooid. Ik ben met de vrienden van ons geocache collectief "Het Blauw Kanneke" weer eens op pad getrokken. Dat was echt te lang geleden. Het werd een fietstocht ergens in en rond Oudsbergen, Genk en daaromtrent en ik heb me eigenlijk meer laten meedrijven met de groep dan dat ik actief mee gezocht heb. Maar als ontspanning vond ik het helemaal oke, mede door het prachtige herfstweer, het gezelschap en ook wel door het gezellige terrasje dat we na afloop bezochten. Onderweg heb ik driftig naar leuke beelden gezocht en zoals ik al zegde, dit plaatje past perfect bij mijn beleving van de dag.
Ik heb lang getwijfeld tussen de kleurversie van deze foto ofwel zwart-wit. Uiteindelijk was het feit dat de herfst nog niet al zijn kleurenpracht toont de reden om me over te halen om voor zwart-wit te kiezen.
Het licht in deze prachtige beukendreef, langs de Goorse Weg, was uitdagend genoeg om me nog maar eens te verleiden om hier een aantal opnames te maken. Dit resultaat van een omzetting met een pre-set van Nik Silver Efex vond ik helemaal mijn ding.
Het vrouwke wilde graag eens naar de bloemenpluktuin in Isschot, een gehucht van Kasterlee. Deze voormiddag was het weer best oke en omdat er later op de dag nattigheid voorspeld was zijn we met z'n tweeën dan maar eens vroeg gaan fietsen. Die tuin is best een leuk initiatief. Je plukt er zelf je bloemen of je kiest uit een selectie vers-voorgeplukte en je betaalt 10 voor 25 stelen. Die stop je via een veiligheidssluisje in een kluis. We hebben er een tijdje rondgelopen, ik heb foto's gemaakt, het vrouwke heeft geplukt en gekozen en er is zelfs een stalleke waar scharen, inpakpapier en alles wat nodig is om een ruiker te maken klaar ligt voor de bezoeker. Ons huis is weer vol bloemen, het vrouwke is blij en ik ook...
Gisteren kon ik in laatste instantie nog een leuk beeld scoren om de dagelijkse foto-honger te stillen maar vandaag was de druk van alle andere bezigheden te groot. Ik moet nu echt even terugvallen op een foto van enkele dagen geleden. Ik gaf het eergisteren al aan, de keuze uit meerdere leuke beelden was moeilijk toen ik samen met het vrouwke een kort rondje naar Kasterlee gefietst had.
De Zwarte Molen heb ik al eerder gefotografeerd en ik meen dat ik jaren geleden er zelfs al eens een beeld van op deze blog geplaatst heb... met enkele gephotoshopte vleermuizen erbij...
Even wat info. De molen dateert uit 1842. In 1903 was er een blikseminslag waardoor de 4 wieken er af vielen. In de zestiger jaren werd het even een horecazaak, maar een brandstichting in 1966 was de definitieve doodsteek.
Toen ik deze foto vandaag door Nik Color Efex Pro4 haalde om te zien wat ik er mee kon doen stonden de instellingen van dat programma toevallig nog zoals ik ze de laatste keer gebruikt had bij het bewerken van de foto's van de senioren uit Lommel. Ik vond het resultaat meteen helemaal OK en ik heb er verder niks meer aan veranderd. De evolutie van een would-be graffiti artiest is trouwens in drievoud te zien in de opname.
Ik heb het waanzinnig druk. Er komen een aantal zelf opgelegde verplichtingen tegelijk voorbij. Na een dagje PC met zowel Photoshop, enkele WhatsApp-groepen, Audacity, Pro-show en ik vergeet nog wel enkele programma's stond vanavond ook nog een zang-repetitie met de elfen voor de Kerst-musical op het programma. Na afloop, toen één elfje nog niet opgehaald was en we zaten te wachten om ook naar huis te gaan - je laat zo'n kind toch niet alleen achter - kreeg ik eindelijk de tijd om eens aan fotograferen te denken. Ik vond dat de lampen in de inkomhal van het zorgtehuis, waar we een zaal mogen gebruiken voor de repetities, leken op verdwaalde planeten. De belichting was niet vanzelfsprekend, maar de kleine Sony maakte er in de automatisch-stand toch best een aanvaardbaar plaatje van. Ik heb dus maar één foto gemaakt vandaag en ondanks het feit dat ik mezelf het recht reserveer om terug te vallen op een eerder gemaakte opname in geval van nood, en ik nog enkele leuke alternatieven achter de hand had uit de oogst van gisteren, heb ik toch voor deze gekozen.
Het beloofde betere weer in de namiddag liet erg lang op zich wachten hier in de Antwerpse Kempen. Pas in de vooravond waren we blij eindelijk een straaltje zon te zien. Het vrouwke en ik hebben dan ook van een korte time-slot gebruik gemaakt om samen een rondje te gaan fietsen. Ik wilde namelijk vóór kwart voor zeven zeker terug thuis zijn om de afgang van Club Brugge tegen Manchester City op TV te zien. Het werd dus een kort rondje Kasterlee. Het is uiteraard vanzelfsprekend dat ik tijdens dit soort uitstapjes regelmatig een stop inlas als ik een interessante foto-mogelijkheid meen te spotten en op de Goorse Weg was het enkele keren helemaal raak. In de dagelijkse map heb ik er, na rigoureus selecteren, 4 over gehouden en één ervan toon ik graag in deze blog.
Toen we er voor kozen om dit jaar voor ons huis een wilde-bloemenweide in te zaaien was ons aangeraden om ergens in oktober alles af te maaien - liefst met een zeis - en dan het maaisel een tijd te laten liggen zodat de zaden volgend jaar weer voor nieuwe pracht kunnen zorgen. Een zeis heb ik niet en zelfs als ik er een zou hebben zou ik niet weten hoe ik die moet vasthouden. We hebben ons als alternatief dan maar een grastrimmer aangeschaft, of liever: een wildebloemenweidetrimmer ( veel punten in scrabble ), een ding dat een nylondraad razendsnel rondslingert en zo alle gewassen kortwiekt, het werd een Stihl FSE31. Of dat een goed plan was moet nog blijken. Wat zeker geen goed plan was is dat we er vandaag meteen mee begonnen, net nadat we allebei twee dagen behoorlijk ziek waren van de buikgriep. Ik ben tot bijna halfweg geraakt en toen was de puf helemaal op. Het vrouwke heeft even het Sonytje ter hand genomen om mijn strijd te vereeuwigen. Wie weet gaat het morgen een stuk beter.
