een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
26-04-2020
26 april 3 Bruggen
Zolang het weer zo fietsvriendelijk is profiteer ik er van om mijn noodzakelijke dagelijkse beweging op twee wielen te nemen. En ik ga consequent afwisselend naar de vier windstreken, vandaag was het in het zuidwesten dat je me kon zien voorbij flitsen. Hoewel... dat flitsen is alweer enkele jaren geleden, ik doe het tegenwoordig rustig aan, en ik stop regelmatig om wat foto's te schieten.
Een zeer interessant onderwerp was de nieuwe fietsbrug over het Kempisch kanaal in de buurt van de jachthaven in Herentals. Die zal ooit een belangrijk onderdeel van de geplande fietsostrade worden. De brug is er al, een fietspad of de aansluiting ervan is er nog niet... Maar niet getreurd, ik ben er al eens opgeklommen om al wat avant-premiere foto's te maken maar ook van beneden uit heb ik de constructie enkele keren in beeld genomen. Op deze opname zie je vooraan de nieuwe brug, daarachter de spoorwegbrug en dan de brug van de weg die Herentals met St Jozef Olen verbindt. Het wordt druk daar qua bruggen.
Dat er ook nog een leuke spiegeling in beeld komt vind ik lekker meegenomen.
Het moet wel de meest bizarre verjaardag zijn die ik ooit beleefd heb. Een verrassende digitale videosamenkomst met de ganse familie deze morgen, dan de enigszins aangepaste versie van paaseikes rapen voor jarigen die van Duvel houden, een heerlijk verjaardagsetentje met z'n tweeën, een solofietstocht en tussendoor ook nog wat wandelplezier met Phaido... een mens moet wat in deze tijden. Aan de Grote Kaliebeek heb ik de fiets even opzij gezet om wat beelden op mijn geheugenkaartje te zetten. Bij deze opname vind ik het helemaal niet erg dat mijn schaduw ook in beeld komt, integendeel. Ik heb er bewust voor gekozen om te tonen hoe ik de camera boven mijn hoofd houd om zodoende de hoek te creëren om zoveel mogelijk van de weerspiegelingen op de foto te krijgen.
Het is niet makkelijk in deze tijden alle dagen te blijven fotograferen. Even in de wagen springen, de trein of de bus nemen om naar Antwerpen, Lier, Leuven of Bommerskonten te gaan en daar wat leuks voor de lens te halen is verboden, wegens geen essentiële verplaatsing en de leuke onderwerpen in de buurt zijn allemaal al wel eens voorbij gekomen. Stoppen om je toestel ergens op statief te zetten blijkt ook al strafbaar. Het is dus zaak om tijdens de wandelingen en de fietstochten de ogen en oren goed open te houden en altijd klaar te zijn voor iets onverwachts. In de vooravond toen we terug kwamen van een rondje Smallebroeken hoorde ik achter me gallopperdegalopperdegalop... Ik heb de kleine Sony zo goed als altijd in aanslag met de keuzeknop op de groene stand, dat wil zeggen automatisch, en meestal kiest dat ding wel vanzelf de goede instellingen, zo ook deze keer. De amazone die voorbij kwam staat er keurig op en haar vurige ros ook.
Symmetry, daar wil ik het even over hebben, nog een van mijn dada's. Misschien is het een indicatie over hoe mijn brein in elkaar zit, maar ik heb er mijn twijfels over want ik vind mezelf een vrij uitgesproken chaoot - en ik sta niet alleen met die mening - terwijl symmetry toch duidt op structuur en binnen de lijntjes kleuren. Ik weet wel zeker dat ik met alle symmetry-foto's die ik al ooit gemaakt heb best een mooi, dik album zou kunnen vullen. En de beelden blijven zich maar aandienen en ik sla geen uitdaging af als ik weer een mogelijkheid zie.
Toen ik vandaag in Kasterlee in de Zaardenstraat richting Hukkelbergen fietste was de uitdaging weer onweerstaanbaar toen ik onder de N19g gereden kwam. De symmetry is hier niet helemaal perfect want de N19g kruist de Zaardenstraat niet in een 90° hoek maar ik vond dat deze opname toch ook in dat album mag.
Al enkele dagen was code rood ingesteld voor de natuurgebieden in de regio. Extreme droogte gecombineerd met een harde oostenwind zorgden voor een groot brandgevaar. Toen ik in de loop van de namiddag vertrok voor een fietstochtje was er geen vuiltje aan de lucht. Onderweg, bijna in Poederlee, zag ik schuin achter mij, in de verte een rookpluim... brand. Ik heb meteen rechtsomkeer gemaakt en ben op goed geluk richting rook gereden, maar hoewel ik ingeschat had dat het niet zo ver weg kon zijn leek ik toch niet veel dichterbij te komen. In Tielen moest ik kiezen, ofwel fiets ik nog verder richting Turnhout ofwel draai ik richting Hoge Rielen en verder naar huis. Het was al laat, daarom heb ik maar voor de laatste optie gekozen, maar ik heb toch eerst nog de rook gefotografeerd. Toen ik thuiskwam was ik net op tijd om op TV te zien dat er een grote brand was in natuurgebied De Liereman, nog een flink eind voorbij Turnhout dus...
Maar goed dat ik uiteindelijk niet besloten heb te proberen tot aan die brand te rijden. Want na even kijken op de kaart bleek ik daar in Tielen in vogelvlucht toch nog 12 km van De Liereman verwijderd te zijn, met de fiets is dat, al snel 15 km... en het vrouwke zat al te wachten met het avondeten!
Mijn twee favoriete modellen, het vrouwke en Phaido, zitten voor een achtergrond die ik elk jaar weer even mooi vind. Schuin tegenover onze voordeur zijn enkele bouwplaatsen te koop en zolang ze niet verkocht en bebouwd worden groeit en bloeit daar ieder jaar een steeds groter wordende bremvegetatie. Toen we vandaag van de namiddagwandeling terugkwamen vond ik de tijd rijp om even de straat over te steken en er enkele foto's te schieten.
Tijdens de dagelijkse wandeling komen we regelmatig langs plekjes waar veel kleine licht-paars-roze bloemetjes mooi staan te wezen en ik liep al een tijdje rond met het idee daar eens een fotosessie mee te doen. Toen ik vandaag eens een ander parcours aflegde met Phaido kwam ik op een locatie waar een hele weide bezaaid leek met de kleurige schoonheden. Ondanks het feit dat ik met die kleine Sony beschik over een kantelbaar scherm ben ik toch maar op de grond gaan liggen om diepte en onscherpte voorin en achteraan te creëren in het tapijt. Het duurde even voor ik de goede compositie gevonden had maar na enkele malen draaien en een andere richting kiezen kwam plots een zeer eigenzinnige pluizenbol solliciteren om ook in beeld te mogen. Daar heb ik dan maar op scherp gesteld.
