een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
14-05-2022
14 mei Albert Hein
Het shopping center in Olen. Als het vrouwke er naar toe wil ga ik occasioneel wel eens mee. Geen (spaarzaam) haar op mijn hoofd dat er aan denkt om overal mee naar binnen te gaan maar er is altijd wel iets te fotograferen. Als je bvb. naar de achterkant van de diverse panden wandelt zie je soms interessante onderwerpen. Op deze poort achter de Albert Hein stond "Nooduitgang, vrij houden a.u.b." ( in deze resolutie helaas moeilijk te lezen ) en dat hebben ze ook gedaan. De winkelkarretjes laten plichtsbewust de doorgang vrij. Wat die winkelkarretjes aan de achterkant van de supermarkt staan te doen is me trouwens een raadsel. Ik vond de foto sowieso al interessant maar tijdens het songfestival op TV, waar ik echt niet kan naar kijken, heb ik wat met het beeld gespeeld.
Je houdt er van of niet maar dit is mijn (kunstzinnige?) interpretatie.
Ik het trouwens al meerdere keren verteld dat wat mij betreft fotografie verder gaat dan het klakkeloos weergeven van de werkelijkheid. Fotobewerking is tegenwoordig een onlosmakelijk onderdeel er van.
Een enkele keer kiest de dienst ontspanning in zorgtehuis Hoevezavel er voor de vrijdagse wandelingen iets langer te maken. Vandaag vertrokken we daarom iets vroeger om naar het Mariapark te gaan in Lommel Werkplaatsen. De Maria-grot was het doel van onze tocht maar buiten de religieuze context is het park toch ook een bizarre verzameling van beelden, kapellen en zelfs een permanente Kerststal. Men vindt er o.a. een kruisweg met 14 levensgrote staties. De amateurfotograaf komt hier echt wel aan zijn trekken. Het complex is trouwens door de Vlaamse Overheid beschermd sedert 2005 vanwege de historische, artistieke, volkskundige en socio-culturele waarde. Of al de diverse creaties, objecten en bouwsels kunst zijn of kitsch laat ik in het midden maar ik heb er alleszins al diverse keren leuke beelden geschoten die op deze pagina's terecht zijn gekomen en ook deze keer heb ik van het oponthoud geprofiteerd om er even op uit te trekken om weer wat opnames te maken.
Deze morgen, een telefoontje van mijn cachemaatje Jackie... of ik zin had om mee te gaan fietsen in Witgoor. Ja natuurlijk... Heerlijke tocht, één enkele (multi)cache op het palmares, maar wat voor een... terrasje na afloop en dan weer elk zijns weegs naar huis.
Komend van Dessel richting Prinsenpark, net voor het oversteken van de N118 Retie-Geel zag ik aan de rechterkant een giga aardbeienveld. Er was een verkooppunt en ter plekke opeten met een wafel en/of ijs bleek ook mogelijk. Aardbeien interesseerden me maar matig na de terras-Duvels maar in de lange rijen mooi evenwijdige lijnen en de overkapping van het verkooppunt zag ik dan weer leuke fotomogelijkheden. Natuurlijk even stoppen, en uiteraard heb ik die positie gezocht die mijn drang naar symmetrie het best bevredigde. Achteraf vond ik dat een zwart-wit omzetting de compositie nog net iets meer eer aandoet.
Dit dreigt ook een jaarlijks weerkerende foto te worden. In onze Lichtaartse bossen kun je ook boshyacinten zien, niet zo massaal als in het Hallerbos, waar ieder jaar duizenden fotografen elkaar voor de voeten lopen, maar de plekken waar ze in onze regio kunnen gespot worden heb ik in mijn interessante-fotospots lijstje opgeslaan. Omdat je hier geen giga hyacinten-tapijt moet verwachten heb ik ook dit jaar gekozen voor een macro-opname van één struikje met groot diafragma, kleine scherptediepte en daardoor rustige achtergrond.
Ik ben nog eens naar Herentals gefietst, er zijn daar door het Neteland-event behoorlijk wat nog te vinden geocachen bijgekomen namelijk. Na de exclusief voor wandelaars gereserveerde exemplaren in de Hellekens van gisteren wilde ik de laatste nummertjes van dat rondje alsnog met de fiets verder bezoeken. Hoewel die laatste extraatjes niet meteen toppers waren en in mijn geocache memoires niet met gouden letters zullen herinnerd worden heb ik toch van de tocht en de voorbij komende fotomogelijkheden genoten.
Als je dan langs het begijnhof komt rijd je er binnen toch? Het is echt wel een plek die een bezoek waard is, het jammere is dat er meestal bij de meeste huizen auto's geparkeerd staan en dat zo het authentieke een beetje verdwijnt. Vandaag had ik het geluk dat ik een stuk helemaal autovrij kon te pakken krijgen. Ik heb er een pittige zwart-wit omzetting op los gelaten en er een kadertje rond gezet, het komt de sfeer alleen maar ten goede vind ik.
Heerlijk wandelweer vandaag!!! We hebben de nodige stappen op de teller gezet in De Hellekens in Herentals. De lang geleden rechtgetrokken en zo goed als gekanaliseerde Nete heeft onlangs een gedaanteverandering ondergaan en de loop is van enkele nieuwe meanders voorzien. Het is een prachtig natuur- en wandelgebied geworden en de fotomogelijkheden vlogen me weer rond de oren.
Vorige week was ik al erg gecharmeerd door het kleurenspel van de koolzaadvelden in Frankrijk maar als het zonnetje schijnt en de brem hier in bloei staat wordt de landschapsfotograaf in onze eigen regio ook in gele, groene en blauwe tinten ondergedompeld.
De Mosten is een recreatie- en natuurgebied in Meerseldreef, vlak bij de Nederlandse grens. We waren er al eens eerder en we hadden er goede herinneringen aan. Toen bleek dat het oude rondje geocachen gearchiveerd was en en na een tijdje een nieuwe uitdaging op ons lag te wachten hebben we niet lang moeten nadenken om er weer eens naartoe te rijden.
Over onze geocache tocht kan ik kort zijn: het was zoals verwacht, pico bello, helemaal dik in orde. Maar er is daar natuurlijk nog wel een en ander te zien en te fotograferen... Er is een waterski parcours, een speeltuin voor de kleinsten, een zwemvijver, en... een uitgebreid klimpark doorheen de bomen waar menige doorwinterde alpinist toch even over moet nadenken. Zowel bij het begin als bij het einde van onze wandeling hebben we er een hele tijd bewonderend staan kijken naar de dapperen die de moeilijkste stukken op de bovenste verdieping aflegden. Uit de grote foto-oogst selecteerde ik dit beeld.
In een weide in de Smallebroeken staat een mini-paardje helemaal alleen te wezen. Meestal zien we daar meerdere shetlanders en/of mini-paardjes maar deze lieverd loopt daar al enkele dagen zonder gezelschap. Ik vind het wel sneu... als we er langs wandelen ga ik altijd even goeiedag zeggen en het beestje komt ook telkens meteen naar ons toe. We plukken dan wat vers gras en hoewel er in de wei voldoende te eten is komt ie het aannemen en eet ie het smakelijk op. Als we dan verder wandelen horen wij hem hinniken alsof ie wil zeggen dat hij mee wil... Ik versta geen paardentaal maar ik vind het een lief vriendje en vandaag heb ik 'm even gefotografeerd.
Het gaat me niet om de cijfertjes vertel ik altijd als ik het over mijn geocache-hobby heb. Het interesseert me nauwelijks of ik bvb. na een dag zoeken naar een moeilijke multicache hem wel of niet vind, er zijn zoveel andere facetten rond het spel. Wandelen, fietsen, fotograferen, op onverwacht mooie plekken komen, dat oude lijf in beweging houden, uit de luie zetel blijven... en toch... Voor één keer wil ik het wél over de cijfertjes hebben. Ik heb vandaag voor de 10.000ste keer een "found it" mogen loggen en dat vind ik toch wel een gebeurtenis die in mijn jaaralbum 2022 mag vermeld worden. Dat ik bij deze gelegenheid een keer zelf op de foto wilde vond ik vanzelfsprekend en dat het vrouwke dan maar de foto maakte ook. Vanaf morgen ga ik weer op stap zonder aan 20.000 of eender welk ander getal te denken...
Ik probeer constant afwisseling te brengen in de dingen die ik fotografeer, me in een hokje laten duwen is iets wat mij niet zal overkomen. De weide, richting Smallebroeken, waar niet zo lang geleden duizenden paardenbloemen bloeiden is ondertussen veranderd in een weide waar evenveel pluizenbollen te bewonderen zijn. In een niet zo ver verleden zou ik dit een vuile voorkant foto genoemd hebben maar met een kantelbaar scherm aan je toestel hoef je niet meer op de grond te gaan liggen om van uit een extreem laag standpunt te fotograferen. Ik heb de voorste bol als scherpstelpunt genomen en de diagonaal naar de tweede en de steeds minder scherp wordende bollen in de achtergrond zorgen wat mij betreft voor een verdedigbare compositie in alweer een eenvoudig beeld.
Aan de wandel in de Dressenstraat. Voorjaar, en er staat dus echt wel een en ander in de bloei. De bloemen aan deze struiken konden vanzelfsprekend op mijn fotoaandacht rekenen. Ik heb enkele prachtexemplaren mooi te pakken gekregen maar uitgerekend op deze al min of meer uitgeleefde cluster kwam die dikke hommel dan neergestreken. Dan druk je zo snel mogelijk af natuurlijk. Ook voor dit soort fotografie is de kleine Sony best geschikt blijkbaar...
We zijn vandaag weer gaan fietsen met ons geocache-groepke. Vorig weekend hadden we tijdens het grote event in Herentals al een en ander op ons palmares geschreven maar toen vonden we het eigenlijk te druk. Vandaag hebben we dus een iets grotere tocht op het programma gezet. We kwamen o.a. langs de ruine van de voormalige priorij OLV. ten Troon tussen Herentals en Grobbendonk en hoewel daar geen nieuwe cachen te vinden waren heb ik mijn maatjes daar toch naar toe geloosd om de site even te bezoeken. Uiteraard heb ik zelf ook enkele keren het kleine Sony toestelletje uit mijn zak gehaald om de dagelijkse nood aan verse foto's te lenigen.
Dit is ook een ieder jaar terug komend beeld. Als het voorjaar zo ver gevorderd is dat het brandnetel-leger de bermen verovert trekken wij er op uit om van de invasie te profiteren. Brandnetelsoep is niet alleen lekker, het is ook gezond en wij zweren er al jaaaaaren bij. In het voorjaar gaan wij enkele keren op jacht om soep te plukken. Tijdens de plukwerkzaamheden haal ik telkenjare ook weer even de camera boven om het vrouwke te fotograferen.
We hebben het week-end van onze fotoclub in de champagnestreek afgesloten met een bezoek aan de hoofdstad van de regio: Reims. Uiteraard zijn daar honderden, zoniet duizenden fotomogelijkheden en we hebben allemaal volle geheugenkaartjes mee gebracht denk ik.
Uit mijn eigen oogst koos ik vandaag voor een beeld waarvoor ik meerdere keren heb moeten schieten voor ik 'm goed had. Deze bijzondere fontein, de fontaine de solidarité, hadden we tijdens onze wandeling naar de kathedraal al eerder gespot maar bij de eerste fotopogingen zat het licht echt niet goed en de delete-functie werd meerdere keren gebruikt. Enkele uren later kon ik alsnog dit beeld scoren met vol tegenlicht en dat vond ik dan weer wél leuk. Meer typische Reims beelden zal ik in de loop van de volgende dagen wel op mijn Facebook pagina plaatsen.
Champagne is een naam die bij de meesten een feestgevoel, een chique gevoel, een duur gevoel, kortom een top-of-the-bill gevoel oproept. Ik geef toe dat ik het ook wel een godendrank vind maar eerlijk gezegd vind ik het prijskaartje meestal van dien aard om toch maar voor andere bubbels te kiezen, om de cava's, de prosecco's, de schuimwijnen en de sekten van deze wereld niet te noemen.
Los daarvan hebben we vandaag enorm genoten van een rondrit doorheen de champagnestreek. De Route Touristique du Champagne kan ik aan iedereen aanbevelen en een bezoek aan een champagneboer - met degustatie - hoort daar ook bij natuurlijk. Uit het foto-aanbod koos ik voor een beeld van de ranken en een in beeld sluipende plaatselijke windmolen in de buurt van Verzenay.
Meer moet dat niet zijn om een leuk beeld te vangen. Je rijdt met de wagen doorheen een mooie streek in de buurt van Reims. Je was al de hele tijd onder de indruk van de kleurencombinatie van het geel van de koolzaadvelden, het frisse groen van de andere gewassen en het lichtblauw van de lucht en dan zie je plots die ene boom die de compositie compleet maakt. Wagen aan de kant, klik, en verder rijden. Eenvoud kan soms oh zo mooi zijn.
Het was alweer een heerlijk lenteweertje vandaag, fijn om er nog eens op uit te trekken en een rondje Smallebroeken te wandelen. De verkoudheid is weliswaar nog niet helemaal overwonnen maar we voelen ons toch al veel beter en wat stappen op de teller zetten is nooit verkeerd.
De gemeente - of is het de provincie - heeft in de Dressenstraat op een aantal plaatsen bordjes geplaatst om enkele fietsroutes aan te duiden merkten we. Da's wel handig om niet te verdwalen maar of dit mulle zand voor de modale recreant een zeer fietsbare ondergrond is durven we toch te betwijfelen...
Oorspronkelijk was het alleen maar de bedoeling om met de wagen naar de carwash te gaan maar als je dan toch vlak bij het Shopping Certer bent in Olen wil het vrouwke ook wel eens binnen lopen in enkele winkels... Ik maak daar dan weer gebruik van om wat rond te lopen achter mijn fototoestel. Onvermijdelijk lokt dan weer die interessante zeildoek constructie op de centrale rotonde en hoewel ik hier al meerdere keren de lens op gericht heb kon ik ook nu weer niet weerstaan... iets met symmetrie en zo...
Om niet in herhaling te vallen heb ik er deze keer een bewerking op los gelaten. Dit is dus wel degelijk een foto, geen schilderij of een tekening.
Onze geocache avonturen brachten ons vandaag weer naar Aarschot. Het Meethovens bos is een plek waar we al ooit eerder aan de wandel waren en de positieve herinneringen werden vandaag nog eens extra bewaarheid toen we er een leuk rondje geocachen op ons palmares konden schrijven. Het weer, de natuur, het gezelschap, de zoekopdrachten... alles samengeteld beleefden we alweer een topnamiddag. Uit de foto-oogst koos ik voor dit kersverse beeld gemaakt door een ons onbekende artiest die uit de restanten van een onlangs gesneuvelde boom dit mooie beeld kapte, zaagde, beitelde, kerfde... euhhh... creëerde!!!
De sloop van het huis aan de overkant komt in een stroomversnelling. Vandaag moest het dak er aan geloven en de hele achterbouw is ook al afgevoerd in afvalcontainers. Ik vrees dat morgen het slotoffensief wordt ingezet.
In de loop van de dag kon ik de werkzaamheden goed volgen van uit mijn luie zetel en voor het geval dat het een beetje interessant zou worden had ik de telelens op mijn toestel gezet en die heb ik toch enkele keren gebruikt.
