een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
06-01-2019
06 januari Geocache meet-and-greet.
Traditiegetrouw organiseert geocachemaatje Jackie zijn jaarlijkse meet-and-greet tijdens het eerste weekend van het nieuwe jaar. Mede hobby-isten kwamen vandaag dan ook van heinde en verre naar het terrein aan de Mosstraat. Vanzelfsprekend was er gezorgd voor ruim voldoende natjes en droogjes en kou hoefden we ook niet te lijden. De stokers van dienst zorgden voor een lekker houtvuur... bij momenten was het zelfs een beetje van het goede te veel. Uiteraard werd er ook weer een nieuwe cache voorgesteld.
Een van de bezoekers was de kersverse nieuw verkozen burgemeester. Die bleek ook fan te zijn van de jaarlijkse geocache-meesterwerkjes van Jackie en voor de nieuwe creatie had hij ook een meer dan gewone interesse. Jackie was natuurlijk vereerd dat hij de nieuwe burgervader als gast had en de nodige uitleg kon geven. Ondertussen kroop ik weer even stillekes achter het fototoestel.
Ik begrijp wel dat velen alle goede voornemens die met nieuwjaar gemaakt worden snel laten varen. De verleidingen zijn immers legio in deze tijd van het jaar. Voor ons bvb. was het al de derde onontkoombare challenge in dit prille jaar, de kaas- en wijnavond van de fotoclub, traditiegetrouw op eerste zaterdag van januari. Alles was weer meer dan voldoende beschikbaar, een grote keuze van perfect gerijpte heerlijke kazen met bijhorende garnituur, meer dan voldoende al dan niet alcoholische dranken en natuurlijk een uitgelezen gezelschap. Het is dus niet nodig te vermelden dat ook deze editie een grandioos succes werd. Toen medelid Gerd zijn jaarlijkse quiz op ons losliet kon ik het niet laten even mijn fototoestel uit de tas te halen. Met ISO 3200 lukte het me toch, ondanks het donker, een aanvaardbare opname te schieten van het gezelschap.
Er was in het gezin van dochterlief Ilse eensgezindheid omtrent het feit dat de huiswoef, bordercollie Katootje nu maar eens aan een nageslacht moest beginnen denken. Er werd voor haar dan ook een bereidwillige bordercollie-man gezocht die bereid was de fysieke prestaties te leveren die tot nageslacht zouden leiden. Alles verliep zoals gepland. Katoo bleek zwanger. Er loopt daar in de buurt evenwel ook nog een boerenfoxke rond en Katoo heeft zich de avances van die deugniet ook laten welgevallen blijkbaar want toen de kleine pups zich aanboden waren er enkele waarbij kenner Koen meteen constateerde "Dat zijn geen bordercollies..." En hoe ouder de pups worden, hoe meer het blijkt dat hij gelijk had. Deze twee lieve bastaardjes zaten ons met grote ogen aan te kijken toen wij er deze middag op bezoek waren. Niet raszuiver, maar hartvertederend en schattig, die zullen zonder twijfel toch wel een goede thuis vinden.
Ik was in de loop van de namiddag met Phaido naar het Albertkanaal gereden in Olen om daar in de buurt van de ons welbekende waterskiclub een fikse wandeling te gaan doen. Al snel ging dat helemaal fout. Na zo'n 500m was er op het fiets/wandelpad langs het kanaal een afsluiting met de boodschap dat je niet verder kon. Dat bleek ook daadwerkelijk zo te zijn want de werkzaamheden verderop leken me zeer onwandelbaar voor een amateurfotograaf met hond. Rechtsomkeer dan maar en een andere locatie gezocht.
De grote verzonken rotonde in de buurt van de nieuwe pass-over in Geel punt kon ook wel wat fotomogelijkheden opleveren wist ik.
Voor iemand die van bruggen en spiegelingen houdt was dit een dubbele voltreffer.
Ondanks het feit dat ik gisteren al afscheid heb genomen van de kerstman door de baard er af te halen wil ik toch nog één kerstmanfoto plaatsen, geen foto van vandaag dus hadden jullie al begrepen. Ik heb me al enkele keren op het pad van de portret-fotografie begeven met de 85 mm - 1.2 lens op mijn toestel. Iedere keer ondervond ik hoe moeilijk het is om met een maximale diafragma-opening de minimale scherptediepte precies goed te leggen.
Een van de laatste dagen in het huis van de kerstman, voor we open gingen om 11 uur, heeft schoonbroer Dreeke even gedemonstreerd hoe het moet. Het is niet omdat ik er zelf op sta dat ik dit een geweldige foto vind, laat dat duidelijk wezen. De opname is gemaakt van op statief, dat moest regelmatig een haartje worden verzet en bijgesteld . De gefotografeerde - ik dus - moest zeer gedisciplineerd, op aangeven van de fotograaf, zijn hoofd licht in een andere houding wenden tot het gewenste scherptevlak precies in de goede positie was tegenover de lens... Na meerdere pogingen waren we uiteindelijk tevreden met het resultaat. Het kan dus wel degelijk, een portret met diafragma 1.2, maar zoals ik al eerder aangaf, het is niet gemakkelijk... en dan nog... niet iedereen houdt van een foto die alleen scherp is waar de fotograaf het wenste.
Ik heb er vandaag de zoveelste zwart-wit omzetting van gemaakt en dit vind ik de beste tot nu toe.
Bijna 3 weken lang mocht ik het genoegen smaken kerstman van dienst te zijn in het huis van de kerstman in Aarschot. Er werden ontelbare foto's gemaakt, meestal van de kerstman met kinderen op de kerstmanzetel, vaak ook maakte het kerstvrouwke foto's met mijn toestel als herinnering of om op deze pagina's als foto van de dag te fungeren. Soms nam ook schoonbroer Dreeke de foto-honeurs waar. Een enkele keer kon ik ook zelf even tijd vrijmaken om een en ander vast te leggen. Er waren nog zat mooie details in het huis die ik wel wilde fotograferen maar meestal vond ik er de tijd niet voor en er was ook zo veel te zien dat er altijd wel iets in de weg stond of was de belichting niet zoals ik dat zou gewild hebben.
De prachtige old-timer die ergens in een hoek stond wilde ik absoluut fotograferen maar ik heb moeten wachten tot het huis definitief de deuren gesloten had. Nu kon ik een hek verschuiven, wat stoelen uit de weg zetten, enkele kerstbomen buiten beeld verplaatsen, storende lampen doven en andere wat beter richten, de camera met groothoek op statief vlak voor de wagen zetten... en in Photoshop alle kleur weghalen uit de omgeving met dit beeld als resultaat.
Hehe, het zit er op... Het was een zware rit in het huis van de kerstman. Druk, druk, druk... Kindjes groot en klein, mama's, oma's, tantes en allerlei andere onduidelijke familieleden wilden allemaal naast en op de kerstman komen zitten terwijl hele hordes smartphone-fotografen van uit alle mogelijke hoeken de wachtrijen altijd maar langer maakten.
De allerlaatste klant, eigenlijk al na sluitingstijd - maar ook dat vonden we niet zo erg - was ook de allerjongste. Eerder hadden we al een 2 weken oude baby en een 5 weken oude baby maar deze op 20 december geboren Boris was de allerjongste dit jaar. De kerstman maakte daar graag nog wat tijd voor.
De kerstman heeft nu 11 maanden vakantie maar gezien de geleverde inspanningen wil hij 11 maanden en één week volgend jaar. De kerstman gaat een geel hesje kopen en mee lopen in de komende betogingen.
