een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
13-10-2019
13 oktober Fotomodel
Phaido zal het me wel niet kwalijk nemen, ik heb ook eens een ander hondje voor de lens gehad. De woef van een van de medewerksters in het Kapittelhof wilde graag voor me poseren en dat kan ik niet weigeren natuurlijk. Dat ie fotogeniek is, daar is geen discussie over mogelijk, een echt fotomodel is ie en dat ie daarenboven ook nog eens braaf en wel opgevoed is maakt hem tot de troetel van de bewoners want hij mag vaak meekomen...
Ik herinner me de tijd dat gouden huwelijks-jubilarissen door de ganse buurt gevierd werden, versierde straten, een stoet met gespeelde levensgebeurtenissen, een ontvangst op het gemeentehuis, een zaal of een tent met live muziek... en men was weken op voorhand in de weer om er iets speciaals van te maken. Dat was vroeger. Tegenwoordig is er van buurtfeesten al lang geen sprake meer, is het omdat er nu zoveel meer mogelijkheden zijn qua ontspanning, kermissen en feesten of misschien omdat gouden, diamanten of briljanten jubileums helemaal geen speciale gebeurtenissen meer zijn, wie zal het zeggen? Wij hebben ons jubileum enkele maanden geleden alleszins goed gevierd met de familie, jawel, alleen met de familie, maar de gemeente wilde ook wel iets doen voor al de jubilarissen van het jaar. Wij waren dus vandaag uitgenodigd in het OC voor een collectieve viering en daar waren we met velen. De burgemeester was er, enkele leden van het gemeentebestuur en er werd ons een breugeltafel geserveerd vergezeld van één glas wijn en zo veel water ( blauw én rood ) als we maar wilden. O ja, koffie kregen we ook, vóór het eten zelfs. Toen kwam er nog een geschenk in de vorm van enkele bij de locale middenstand te besteden bonnen en de fotograaf van het locale krantje "De Postillon" had ondertussen al een groepsfoto gemaakt. Ik ken de man vrij goed, dus had ik hem mijn Sonytje in de handen gestopt met de vraag of ie er ook een voor mij wilde schieten. Hij deed dat zeer professioneel. Dank je wel Paul.
Ik probeer me in de fotografie niet te beperken tot één enkele richting of onderdeel. Maar er zijn natuurlijk wel onderwerpen waar ik net iets meer voor voel als voor andere. Een daarvan is nachtfotografie en daar ben ik vanavond noch eens mee bezig geweest. De Kasterleesteenweg, aan mijn eigen voordeur was de locatie.
Dat het in de stille Kempen ook 's nachts soms wel eens druk kan zijn bewijst deze foto. Iets over tien kwam er een bus uit de richting Kasterlee en daar reden behoorlijk wat wagens achter. Toevallig kwam er uit de andere richting ook een hele rij en met een sluitertijd van 30 seconde kon ik een hele verzameling voor- en achterlichten in één beeld vangen.
Dit is een klein stukje van onze voorgevel. De gele bloemen die duidelijk hun laatste adem aan het uitblazen zijn geven aan dat het weer die tijd van het jaar is. De herfst komt er echt aan nu. En er is nog een ingrediënt in de foto dat daarop wijst. De opgerolde netten aan de rechterkant laten zien tot hoe ver we de druiven al geplukt hebben daarboven. Gelukkig hebben we ook dit jaar weer netten gespannen over de ranken die onze gevels sieren en die ons ieder jaar weer verblijden met heerlijke druifjes en in een later stadium boerenjongens. Op de enkele plaatsen waar de netten te kort schoten waren alle trossen leeg gevreten door de merels. Je ziet ze het ganse jaar nauwelijks maar als de druiven rijp zijn weten ze ons te vinden, de geniepigaards...
Enfin, ik wilde bij deze even een soort fotografisch stilleven schetsen over onze jaarlijkse druivenpluk, zonder de druiven, de ranken of de plukker in beeld te brengen...
Vroeger was dit Hoevezavel, het oude zorgtehuis waar wij onze vrijwilligerscarrière begonnen na de dood van de moeder van Josee. De nood aan uitbreiding en modernisering was de reden dat er een nieuw Hoevezavel kwam op het perceel ernaast en om de aangroei van bewoners op te vangen kwam er nog een tweede zorgtehuis in Lommel, het Kapittelhof, pal in het centrum. In het nieuwe Hoevezavel komen we nog wekelijks en soms zelfs vaker. We hebben daar een uitzicht op de oude stek en die is ondertussen omgebouwd en gemoderniseerd tot de Lommelse kunstacademie. Vandaag ben ik er eens wat dichterbij gaan rondneuzen met de camera in aanslag en het beeld voor de ingang trok natuurlijk meteen mijn aandacht. Of je het nu mooi vindt of niet doet er eigenlijk niet toe... het roept alleszins vragen op en is dat niet een van de doelen van kunst? Ik vond het zeker de moeite waard om het van uit enkele verschillende standpunten vast te leggen en dit werd mijn keuze uit de oogst.
Ik was getuige van een vergadering op hoog niveau. Het volume van de discussie was indrukwekkend, vergelijkbaar met wat om de 14 dagen uit het Antwerp-stadion opstijgt. Ik had de indruk dat ze het zeer oneens waren met elkaar en dat ik daar een meute boze vogels zag. Toch denk ik dat dit maar gekibbel vooraf was en dat de echte vergadering nog moest beginnen... De hoogste positie was immers nog vrij, de voorzitter was er duidelijk nog niet. Waarschijnlijk speelde die nog even "angry birds" buiten beeld...
Je kunt er niet omheen, de dagen korten, het wordt kouder en binnenkort zitten we weer in de kersttijd. De kerstman is ook al volop hout aan het klieven om de koude van de Laplandse winter door te komen. Toch wilde hij ook even zijn Belgische en in het bijzonder zijn Aarschotse vrienden en vriendinnen er op attenderen dat hij persoonlijk weer aanwezig zal zijn in het huis van de kerstman in Aarschot, en wel van de 13de tot de 31ste december. Vandaag was de filmcrew even in het land om een promo filmpje te maken en met fotomentor Dreeke in de buurt mag het geen verwondering baren dat er ook enkele leuke foto's werden geschoten... Hohohoooo !!!
