een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
07-07-2019
07 juli Engels Kamp
Het voormalig militair domein Kievermont in Mol, in de volksmond het "Engels Kamp" is tegenwoordig een speelbos. Spelplezier, natuureducatie en geschiedenis komen er samen en het mag dan ook niet verwonderen dat daar een geocache zou geplaatst worden. De GC6BG76 is een verdomd moeilijke 4 sterren multi. Vandaag had ik met mijn cachemaatje afgesproken dat we die op ons palmares zouden schrijven. Ik was als eerste op de parking net voor één uur en dat gaf mij de gelegenheid alvast enkele keren rustig mijn fototoestel te richten op de tank die aan de ingang staat. Dit beeld in tegenlicht, met de groothoeklens, van bijna onder de loop van het kanon, leek me het leukste van de reeks en dat toon ik dan ook bij deze.
En o ja, na dik 4 uur zwoegen, met 14 opdrachten verspreid over nauwelijks 1,5 km konden we onze namen bijschrijven in het logboekje... YESS !!!
De brug over het Kempisch Kanaal in Lommel Barrier wordt ook wel Joe's Bridge genoemd. De reden daarvan vinden we in een verhaal uit het einde van WO II, te lang om hier te vertellen, maar niets belet je om het even op te zoeken. Toen we gisteren bij erg mooi avondlicht nog even langs het kanaal gingen wandelen en de brug met de tele in beeld namen zagen we dat er enkele asielzoekers overheen wandelden op weg naar hun verblijf aan het Parelstrand. Dat maakte het voor mij meteen een symbolische foto... De interpretatie en de invulling van het vervolg van dit relaas mag ieder voor zichzelf doen.
Op vrijdag gaan we na de wandeling met de bewoners van Hoevezavel meestal een hapje eten in de Brugwachter. Er is een zalig terras en als het weer goed genoeg is zitten we graag buiten. Vandaag was dat zeker het geval en er waren nog best veel gegadigden om er een gezellige drukte van te maken. Ook fotomaatje Alex, die toevallig in de buurt was kwam delen in het tafelplezier. En ook deze keer was die brutale vink er weer. Die is me al meer dan een jaar aan het uitdagen... ofwel heb ik geen geschikte lens bij, ofwel is het te donker, ofwel blijft ie te ver af zitten, ben ik te laat en fladdert ie weer weg en het gebeurt ook wel eens dat ik gewoon geen camera bij heb. Kortom, ik heb 'm nog nooit te pakken gekregen. En vandaag leek het weer niet te lukken. Maar nu slaagde ik er toch in enkele shots te scoren. Stilzitten is geen vinkeneigenschap blijkbaar en ik moest een redelijk hoge ISO waarde instellen om een aanvaardbare sluitertijd te krijgen bij de maximale diafragmaopening van de 70-300 met een 1,4x converter er op. En zelfs dan bleek die sluitertijd vaak niet kort genoeg want de meeste opnames waren niet echt scherp. Toch waren er enkele bruikbare bij. De eerste buit is binnen maar ik zit te azen om hem bij beter licht eens echt helemaal goed te fotograferen.
We waren vandaag in America, niet in de USA he, maar in het plaatsje America in de buurt van Venlo. Neefje Kenny en zijn gezinnetje brengen daar een week vakantie door in Meerdal, een van de Centerparcs en wij gingen op bezoek. Na een leuke wandeling in de buurt liet de waarschijnlijk jongste geocacher ooit plots blijken dat hij honger had. No problem... mama Ellen vond een bank om te zitten en de kleine vond alles wat hij nodig had om zijn honger te stillen. Ik vond vrij makkelijk een standpunt om de foto zelfs Facebook-geschikt te houden... ( die verwijderen zonder pardon meteen elk stukje vrouwenborst alsof het de reden en de afgang naar de hel is ). Het is trouwens sowieso niet de bedoeling dit op Facebook te zetten.
Samen met cachemaatje Jackie en zijn onafscheidelijke Annemarie heb ik vandaag een best pittige fietstocht gemaakt in de buurt van Hulshout. Op zich was het best een mooie omgeving, hoewel het fietsen niet altijd vanzelfsprekend was door de vaak door onkruid overwoekerde, of zanderige, of erger nog, door diepe nog met water gevulde tractorsporen geabimeerde paden. Het bleek ook dat in de regio de rustbanken om de bokes op te eten en de horecagelegenheden bijzonder dun gezaaid waren. Tussen elf uur en kwart over vijf hebben we er welgeteld nul gevonden... ook al omdat we de uitgestippelde geocache-route wilden volgen natuurlijk.
In dit seizoen gaat de natuur in overdrive en dat vertaalt zich in massa's bloemen, grassen, gewassen, groenpartijen maar jammer genoeg ook muggen, teken, processierupsen en ander ongedierte. Met een gemengd gevoel zit ik dit dan ook in te tikken. Ik heb het vrouwke de foto van de dag laten kiezen uit de oogst en zelf ga ik nu nog wat verder krabben...
Ook vandaag kwamen we tijdens de avondwandeling door de Smallebroeken weer langs de weide waar de paardjes grazen. Er zijn ondertussen 5 veulentjes en die probeer ik vroeg of laat wel eens samen op de foto te krijgen, maar nu zijn ze daar nog te schuw voor. Voorlopig heb ik dan maar een plaatje in de aanbieding van dit mooie hengstje. Dat er ruim voldoende eten voorradig is moge blijken...
Toen ik tussen Retie en Kasterlee die bomenrij zo mooi in het avondlicht zag kon ik niet anders dan de fiets even aan de kant te zetten en mijn fototoestel uit de tas te halen. Thuisgekomen heb ik de naam van het straatje opgezocht: Heidewind, - kan het poëtischer? -... de foto van de dag moet toch een naam hebben he. Alleen het lover van de bomen heb ik in photoshop een beetje opgelicht met Nik Viveza. Naar mijn gevoel was de lucht ook nog iets blauwer en strikt genomen had ik dat ook nog wel kunnen bijwerken maar dat vond ik minder belangrijk. De combinatie van avondlicht, tegenlicht en rode gloed overstraling maakt de foto wat mij betreft.
