een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-12-2017
03 december File
Voor we terug naar huis reden na een geweldig weekend in de Ardennen met onze vriendenclub wilden we nog even langs Bohan omdat we via de multimedia vernomen hadden dat een goede vriendin daar toevallig ook was. Phaido staat natuurlijk op zijn rechten 's morgens en een ochtendwandeling langs de Semois was dan ook redelijk vanzelfsprekend. Dat gaf mij dan weer de gelegenheid enkele leuke fotos te schieten. Deze file zwanen die rustig stroomopwaarts voorbij gepeddeld kwamen was een niet te missen plaatje natuurlijk.
Na een mooie wandeling in en om Lafôret zijn we deze namiddag naar Bouillon gereden en als ik heel eerlijk ben viel het mij een beetje tegen en ik was niet de enige die er zo over dacht. Ik was er vroeger wel ooit geweest met de motor, maar een snelle tussenstop is niet hetzelfde als een namiddag verkennen mochten we met de ganse groep ervaren... De dames uit ons gezelschap waren niet meteen super-enthousiast over de shopping-mogelijkheden, de zoekers naar toeristische highlights bleven toch wel op hun honger zitten en het culinaire gedeelte van ons bezoek bleek ook al niet om over naar huis te schrijven... Maar goed... de rit er naar toe van uit Vresse was best leuk en op de terugweg maakten wij een tussenstop op het uitzichtpunt bij Rochehaut waar al honderdduizenden voor ons een tussenstop gemaakt hebben. De gekende meander van de Semois heb ik ook gefotografeerd bij deze. Het was eigenlijk al een tikkeltje te duister om een goed belichte, heldere panoramafoto te schieten maar de nevel in de verte en de avondkleuren vond ik ook wel de nodige charme hebben.
Het eerste weekend van december is traditiegetrouw gereserveerd voor de winter-culinaire uitstap van de motorclub. In deze tijd van het jaar doen we dat niet op twee maar op vier wielen, de dames mogen ook mee en de wagen is nu een meer comfortabel en ook wel wat veiliger vervoermiddel. Ik was in september al eens in dit hotel geweest en het leek mij qua omgeving, prijs-kwaliteitsverhouding en bereikbaarheid wel een interessante bestemming voor ons clubje. Iedereen was het er mee eens en vandaag kwamen we allemaal afgezakt naar La Sapinière in Lafôret, deelgemeente van Vresse sur Semois. Tussen vijf en half zes, toen wij al een tijdje ingechecked hadden en we nog aan het wachten waren op de laatste aankomers wilde ik wel eens met de camera de omgeving gaan verkennen en eventueel het hotel in beeld nemen. Phaido vond de zoektocht naar een geschikt standpunt best leuk, en wat hem betreft had het waarschijnlijk nog wel wat langer mogen duren maar uiteindelijk vond ik dit wel oke...
Ik reed deze avond terug naar huis na een namiddagje geocachen met mijn maatje Jackie. Het was al redelijk donker, iets later geworden dan gepland eigenlijk, en ondanks het feit dat ik wist dat het vrouwke thuis zat te wachten met het avondeten kon ik niet anders dan even stoppen bij deze windmolen in Luycksgestel. De Deen heet ie en zoals je op de foto kunt zien is ie geboren in 1839.
Het bij fotografen alom gekende blauwe uurtje is, zoals je ziet, ook bij regenweer even mooi. Ik ben elke keer weer blij verrast om te zien hoe de lucht zo prachtig blauw kleurt bij lange sluitertijden. Het feit dat de molen zo mooi in de schijnwerpers stond was natuurlijk ook niet onbelangrijk in mijn beslissing om toch maar even te stoppen en de camera op statief te zetten.
In de loop van de dag werd het dan toch langzaamaan iets beter wat het weer betreft en we hebben in de loop van de namiddag daarvan gebruik gemaakt om nog eens door de Smallebroeken te lopen. De nattigheid van de laatste dagen had de nodige grote en minder grote plassen nagelaten en dan is de uitdaging groot om me op spiegelingen te storten, een van mijn foto-dada's. Mijn modellen heb ik ook altijd bij de hand en die poseren beiden even bereidwillig.
Een tijdje geleden vertelde onze vriendin Paula dat ze al sedert jaaaaaren iedere dinsdag in de Brugwachter komt om samen met een groepje gelijkgezinden te aquarellen in het zaaltje op het eerste verdiep. Heee... da's toevallig ook onze vaste prik als we in Lommel zijn, zowel voor de natjes als voor de droogjes en we hadden haar daar nog nooit gezien. Logisch natuurlijk, wij komen daar zelden of nooit op dinsdag en de dames zitten boven te schilderen terwijl wij altijd beneden blijven.
Vandaag moesten we naar Budel in Nederland en passeerden we langs Lommel. Met voorbedachte rade zijn we toch maar eens langs de Brugwachter gereden om een hapje te gaan eten en een kijkje te nemen op het eerste. En jawel, daar zaten ze. Ze waren eigenlijk net klaar met schilderen. Er lagen links en rechts nog wat werken te drogen, de borstels, kleurtjes en andere accessoires slingerden nog wat rond en dat gaf mij de gelegenheid een shot te maken van Paula in een volgens mij best gezellig aquarel-atelier. Ze hadden blijkbaar ook gebruik gemaakt van geprojecteerde beelden want de beamer stond nog op zag ik. Het scherm was al ingepakt en de laptop ook want naast het merk stond er ook "geen signaal" op de muur. Dat heb ik nog ooit ergens gezien... ( dit laatste is voor insiders )
Ik had geen opzetflitser bij dus het moest met een hoge ISO-waarde. ISO 2000 - f5,6 - 1/25
Er is best wat tijd overheen gegaan en stiekem is er ook behoorlijk wat werk aan geweest maar eindelijk is het familiealbum van het vrouwke en haar broer - de familie Strackx - klaar. Het verzamelen van die oude foto's, het inscannen, fatsoeneren in Photoshop, een album samenstellen en uiteindelijk ook bestellen, het was een hele klus.
Ik heb de smaak nu wel goed te pakken en ik ben ondertussen begonnen aan een album over ons tweeën, het vrouwje en ik. Dat wordt weer veel opzoekwerk. Tijdens al die jaren in de muziek-bizz zijn er veel foto's gemaakt van ons en we hebben er zelf wel een heleboel in ons bezit maar ik ben er zeker van dat er nog veel meer zijn die we nog nooit gezien hebben en die ergens in een lade bij kennissen liggen te rusten. Bij deze dus een oproep naar iedereen die oud fotomateriaal van Josee of van mezelf heeft. Het is de bedoeling dat het een zo volledig mogelijk overzicht wordt van onze carrières. Na het inscannen worden alle foto's gegarandeerd teruggegeven.
Dit is alvast een leuk beeld van ons beiden in het Witte Paard in Blankenberge. Dat moet in 1972, -73 of -74 geweest zijn, ongeveer 35 kg geleden en het verschil is uitsluitend aan ondergetekende te danken.
 "Very Happy"){kind=icon}
