een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
15-08-2021
15 augustus Keiheuvel
Motorcross, ik vind het wel leuk. Het is altijd spectaculair en voor de hobbyfotograaf levert het gegarandeerd mooie beelden op. Op 15 augustus is er traditiegetrouw de cross op de Keiheuvel. Niet alleen voor mezelf, maar eigenlijk voor iedereen was het lang geleden. Het was er dan ook erg druk vandaag, temeer omdat de grote prijs van Zweden afgelast was... alweer speelde Corona spelbreker daar. Zowat alle internationale rijders waren daardoor dan ook in Balen aan de start...
Ik heb meer dan 400 foto's meegebracht als oogst maar daar hoort een kanttekening bij. Bij dergelijke evenementen schiet ik altijd in burst-modus. Iedere actie die ik in beeld neem levert dan 4-5-6 beelden op, soms ook meer en bij het selecteren hou ik er daar maar één, de beste, van over. Dan zijn er ook nog reeksen die achteraf gezien toch niet zo wereldschokkend zijn en die gaan helemaal de prullenbak in. Zo kwam ik vanavond tot een oogst van 25 beelden die mijn strenge selectiecriteria doorstonden.
Hier zie je hoe de motorrijders hun strijd vaak tussen de boomtoppen uitvechten.
Ieder zijn meug... Ik heb er helemaal geen verstand van, ik word er niet warm of koud van, kortom, het doet me niks. Telkens als ik tijdens mijn fietstochten langs een of ander water passeer en ik zie hele rijen vissers die roerloos, gebiologeerd naar een dobber zitten te staren vraag ik me af wat de fun-factor daarvan is... welk plezier beleven ze er aan. Als hobby-fotograaf kijk je, zie je, observeer je en ja, ook vissers vind ik soms wel interessant, niet als meegenieter van een of andere passie maar eerder als geïnteresseerde buitenstaander die fotomogelijkheden zoekt. Het is niet mijn bedoeling de ziel van de visser te doorgronden, wel om leuke plaatjes te scoren.
Deze iets oudere man had ik al van ver zien zitten en ik vond het een mooi tafereel, het plaatje klopte. Ik ben gestopt en ik heb 'm van op afstand stiekem gefotografeerd. Dan ben ik dichterbij gewandeld. Zelf toen ik vlak bij hem stilstond bleef hij in dezelfde houding zitten en naar het water kijken. Ik heb 'm maar niet gestoord door hem aan te spreken, wat had ik trouwens moeten zeggen? Bijten ze? En misschien sliep hij wel...
Na een onderbreking van meer dan een jaar kunnen we ondertussen al sedert enkele weken weer gaan wandelen met de bewoners van zorgcentrum Hoevezavel. Wat het vrouwke en mezelf betreft is er toch iets veranderd. De vorige jaren was het twee plus één, nu is het één actieve en twee passieve deelnemers. We zijn beiden vrijwilliger en vroeger liep Phaido met ons mee tijdens de wandeling, occasioneel mochten de bewoners de lus ook wel eens vasthouden hoewel dat niet eens nodig was want Phaido loopt ook zonder lus altijd netjes naast ons. Omdat onze senior woef, ondertussen hartpatient, een rondje van een uurtje niet meer aankan blijft, afwisselend, één van ons tegenwoordig bij hem terwijl de andere mee aan de wandel gaat.
Vandaag was de beurt aan het vrouwke en terwijl hun groep stond te wachten om aan te sluiten bij de groep van een andere afdeling stond Phaido ook klaar om aan de tocht te beginnen. Hij weet hoe dit in zijn werk gaat en hij wil nog wel, hij is er klaar voor maar hij beseft even niet dat dit niet meer kan. Als de stoet dan echt vertrekt moet ik 'm dwingen bij me te blijven. We doen dan samen een rustig, klein rondje in de buurt en tegen dat de groep terug komt heeft Phaido toch weer het gevoel dat ie er nog altijd bij hoort.
Toen ik vanmiddag een tussenstop maakte bij café De Pelleman om mijn vochtverlies tijdens het fietsen te compenseren dacht ik even dat ze daar iets gratis aanboden. Man, wat was het er druk ! Ik wilde eerst een foto maken van het volle terras maar los van het feit of ik dan misschien te maken zou krijgen met privacy mierenneukerij vond ik de volle fietsenstalling toch nog net iets origineler.
Tijdens een van de vorige vergaderingen van onze fotoclub kwam Ludo met een leuk idee. Hij had namelijk tijdens een fietstocht na telkens dezelfde tussenafstand een fotostop ingelast om daar iets te fotograferen, geen op voorhand gekozen onderwerp dus maar op een door de kilometerteller bepaald punt goed rondkijken en creatief zijn. Ik heb dat idee vandaag even geleend. Ik ben thuis vertrokken zonder welbepaald doel en meteen bij km 0 heb ik een voor de hand liggende eerste foto gemaakt, onze wilde bloemenweide. Verder heb ik stipt om de 2 km de fiets even aan de kant gezet en goed rondgekeken of er iets leuks te scoren was. Meestal viel het wel mee maar enkele keren heb ik me toch ook wel eens in de schaarse haren gekrabd. Na 33 km kwam ik thuis met 17 no-nonsence foto's ( het waren er meer eigenlijk, maar van de tussenpunten waar ik meerdere opnames had gemaakt heb ik consequent alleen de beste overgehouden en de rest weg geselecteerd ). Dit is een foto van bij km 6, Bobbejaanland in de verte van in de Roerdompstraat richting Olens broek. Ik was er al een eind voorbij maar voor de ingang wees de kilometerteller geen veelvoud van 2 aan... Van uit dit standpunt vond ik het ook wel leuk, beter dan de andere beelden die ik hier vast legde alleszins...
De overige beelden zet ik morgen wel even op mijn Facebook pagina.
Ik ben ondertussen al bijna 12 jaar met pensioen maar daarvoor had ik er een hele carrière opzitten als beroepsmuzikant. Toen we er mee stopten was het op. Ik heb sindsdien geen instrument meer aangeraakt. Er staat nog een piano in de woonkamer maar die blijft werkloos omdat Phaido dat niet leuk vind ( maak ik mezelf wijs ) en gitaar spelen lukt al helemaal niet meer. Daar kwam ik onlangs op een nogal pijnlijke manier achter. Ik wilde namelijk een muziekje in elkaar knutselen bij een audio visuele fotoreeks over Lichtaart voor het komende salon van onze fotoclub. Ik heb me er toen snel bij neergelegd dat ik het niet meer kon en het is een computer-synthesizer nummer geworden. Toch begon het te knagen en nu neem ik op zijn tijd toch soms weer even de akoestische gitaar ter hand om wat techniek op te halen en wat nieuwe eelt te kweken op mijn vingertoppen. Vandaag heb ik mijn oude/nieuwe liefde ook weer eens gefotografeerd. Symbolisch? ... Misschien.
We zijn vandaag op bezoek geweest bij dochterlief Ilse in Loenhout. De huishonden, meneer en mevrouw border collie, hebben een tijdje geleden aan voortplanting gedaan. Negen pups had mama op de wereld gezet en de eerste twee gaan aanstaande donderdag het huis al verlaten. Voor 5 anderen wacht ook binnenkort een nieuw baasje of bazinnetje. We hadden de kroost nog niet gezien, we leven namelijk nog altijd min of meer in corona-modus en de wederzijdse bezoeken zijn nog steeds niet zo frequent als vroeger. Een mooie groepsfoto maken was het plan maar hoe we ook probeerden, op die leeftijd willen ze nog niet stil zitten om samen naar de camera te kijken. Met veel geduld slaagde ik er in enkele keren maximaal 5 stuks samen op de foto te krijgen. Dit vond ik zelf de leukste. Op mijn facebook pagina plaats ik morgen wel enkele andere shots.
