een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
13-03-2022
13 maart Lente
Midden maart al en na enkele dagen mooi weer ga je echt geloven dat de lente op de deur aan het bonken is. Het vrouwke en ik hebben een wandeling gedaan naar het terras van cafe Knooppunt 30. Een Duvelke voor mij, een koffie voor het vrouwke, de nodige stappen op de stappenteller... allemaal leuke dingen om een zonnige zondag te vullen. Ik had de macrolens nog eens op de Canon gezet voor onderweg. De bladeren beginnen te botten, overal zie je bloemekes die te voorschijn komen en het leek me een fijn plan om nog eens te spelen met de wereld van de kleine dingen, de mooie vage achtergronden en de geringe scherptediepte. Eigenlijk vind ik dat je voor macrofotografie ook een statief mee moet nemen maar dat is lastig tijdens een ontspannen wandeling. Uit de losse hand dan maar en de oogst was toch meer dan bevredigend. Deze mini-schoonheden wilden graag voor me poseren. Volgens de app Plantnet is het Chinese Sierkwee, de Latijnse naam wil ik U besparen.
Het lijkt wel of we helemaal fietsgek zijn geworden. De kilometerteller van onze e-bike is op het ogenblik waarschijnlijk aan het uithijgen van het werk waar ie deze week mee geconfronteerd werd. Vandaag zijn het vrouwke en ik naar Arendonk gefietst om het fotosalon van onze bevriende fotoclub Arfoc te bezoeken. Het was weer de moeite. Zowel de route als de werken die de Arendonkse collega's ten toon stelden verdienden hoge scores. Het salon van Arfoc valt ieder jaar samen met de eerste kermis in Arendonk en na ons bezoek heb ik nog een tijdje over de foor rond gelopen om wat kermis-foto's te scoren. De rups, de Lambada, kinderen die eendjes vissen... er was weer veel te zien, maar het epicentrum van zo'n kermis is toch nog altijd de botsauto's. Dat vond ik vroeger al en dat bleek nu ook nog zo. Ik heb diverse opnames gemaakt van uit verschillende hoeken en uiteindelijk vielen een aantal leuke ingrediënten samen. De wisselende lichten van de attractie waren toevallig in de meest kleurrijke preset op het moment dat ik ook de achterlichten van het merendeel van de autootjes en de spiegelingen er van in de metalen ondergrond in één beeld kon te pakken krijgen.
Toeval... gisteren naar Turnhout gefietst om met cachemaatje Jackie een en ander te zoeken en vandaag stelde het vrouwke voor om samen naar Ravels te fietsen omdat ze een interessante advertentie had gezien in een of andere reclamefolder. Dan moet je voorbij Turnhout en dan kom je ook weer langs hetzelfde fietspad. Dan kom je ook weer langs die boom... ik noem hem vaak mijn boom. Ik heb 'm al zo vaak gefotografeerd en ik blijf 'm mooi vinden. Ooit heb ik op het salon van onze fotoclub zelfs een collage getoond met opnames gemaakt van af dezelfde plaats in de vier seizoenen. En vandaag vroeg ie weer of ik niet even wilde stoppen. Graag gedaan kerel. Het einde van het mooie lenteweer kondigde zich al aan, de lucht werd licht bewolkt en ik heb de laatste zon tussen de takken verstopt.
Onze geocache-avonturen brachten ons vandaag naar Turnhout. We hebben gefietst, genoten van het mooie weer en een Duvelke op enkele terrasjes, de nodige vondsten gedaan, gefotografeerd en links en rechts ook met enkele interessante mensen een gesprek aangeknoopt. Zo kwamen we een manspersoon tegen die we aanspraken naar aanleiding van de vele tattoo's die we zagen op zijn armen, benen... kortom op alles wat zichtbaar was behalve zijn gezicht. Het werd een erg leuk gesprek. Ook de onzichtbare delen van zijn lijf waren vol getatoeëerd en die toonde hij ook graag. De onderdelen die zedig verborgen bleven zaten ook vol tattoo's vertelde hij, maar dat hebben we niet mogen zien. Elke tattoo had ook een betekenis en een reden. Zo zagen we o.a. drie tattoo's die gezet waren naar aanleiding van zijn drie Covid-vaccinaties. Het leukste vond ik evenwel dat hij zijn hondje enkele keren op zijn been had laten zetten... stoere bink met een hart van suiker en een onverbreekbare band met zijn vriendje. Ik begrijp het helemaal. Toen ik vroeg of ik model en afbeelding samen mocht fotograferen vond hij dat oke. Toen we afscheid namen wist ie nog snel te vertellen dat er op zijn enkels nog wat plaats was...
Het was me het dagje wel. We waren de ganse dag in de weer. Eerst hadden we afgesproken met de Lucien, de neef van het vrouwke, die zou ons tijdens een interessante wandeling doorheen de wetering in Lommel alles vertellen over het weteren. Vandaar uit reden we rechtstreeks verder naar Weert waar het vrouwke een evaluatie afspraak gemaakt had om de stand van zaken met het uittesten van haar hoorapparaten te bespreken. Ondertussen hadden we een telefoontje gekregen van kleindochter Julie die met de trein van Rotterdam in station Noorderkempen in Brecht zou aankomen om 6 uur en die geen mogelijkheid zag om met het openbaar vervoer nog verder naar huis te reizen, papa en mama te druk bezig met allerhande beroepsbeslommeringen... Rechtstreeks naar Brecht dan maar van uit Weert. Tussendoor natuurlijk op z'n tijd ook wat foto's geschoten. Ook vandaag was ik weer bijzonder gecharmeerd door het avondlicht. De manier waarop de overkapping van het het perron in Brecht ook langs onder in het warme licht baadde was voor mij de reden om voor dit beeld te gaan. Zo lijkt het weer helemaal anders.
Ik had vandaag een afspraak bij de oogarts in Herselt voor mijn half-jaarlijkse controle. Het is vanzelfsprekend dat ik dan ga zoeken of ik aansluitend in de omgeving interessante geocachen, wandelingen, bezienswaardigheden... kortom: leuke fotomogelijkheden kan vinden. En daar richt ik dan mijn pijlen op. Enkele kilometers verder langs de baan vanaf de oogarts richting Westmeerbeek is het kasteel Ter Borght. Ik was er al eens eerder en het wordt nog steeds gerestaureerd, dat wordt blijkbaar een werk van zeer lange adem. Het gigantische kasteelpark er omheen blijft leuk om te bezoeken natuurlijk, zeker als er 5 nieuwe Lab-cachen liggen om te vinden. Fotomogelijkheden zat ook... Dit is de eendenkooi langs de grootste vijver. Zo vallen alle hobby's weer mooi samen: wandelen, geocachen, fotograferen, natuur genieten...
Het was best frisjes maar dat is geen reden om de fiets op stal te laten... zeker niet als de zon zo uitbundig van de partij is. Naar Herentals en dan terug langs het kanaal, da's voldoende om de zinnen even te verzetten. Als ik een kort ritje wil maken gebeurt het wel vaker dat ik het Kempisch Kanaal opzoek. En als het licht in de namiddag zo mooi in de bomen valt langs het fietspad moet ik wel een stop inlassen om er van te genieten. Dan kan ik de kleine Sony weer niet tegenhouden als die uit mijn zak geslopen komt.
