een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
02-09-2018
02 september Vrienden
Vandaag heb ik wat lopen experimenteren met de 85 mm 1.2 lens. Daar moet je behoorlijk nauwkeurig mee scherpstellen om de foto's te maken die je voor ogen hebt. Niet makkelijk dus. Toen ik in de loop van de vooravond nog een beetje van het zonneke aan het genieten was samen met mijn beste vriend nam het vrouwke mijn fototoestel ter hand met de instellingen die er toevallig in zaten en zij maakte warempel de beste foto van de dag. Ere wie ere toekomt.
Derk en Annie zijn vandaag 25 jaar getrouwd. Wij waren uitgenodigd op het zilveren bruiloftsfeest en daarom zijn we dus vanavond naar Tilburg gereden. Derk was jarenlang de geluidsman van ons bandje en we konden erg goed met elkaar opschieten. We zijn altijd goede vrienden gebleven. Er waren nog behoorlijk wat ex-muzikanten uit de toenmalige muziek-scene aanwezig en we konden weer behoorlijk bijpraten en oude herinneringen ophalen.
Derk is erg ziek en hij weet dat hij niet meer zal genezen, alle aanwezigen wisten dat ook natuurlijk en dat maakte het toch wel een iets ander feest. Ik heb een foto gemaakt van de bruidstaart. Daarop is een kopie van de officiële trouwfoto in de topping ingewerkt en een nog oergezonde Derk staat er op samen met zijn stralende Annie. Vijfentwintig jaar later zien we er allemaal net iets anders uit, Derk net iets meer, maar dat is een detail.
Het is de traditionele kom-weer-bij-je-positieven-dag geworden na de vakantie. Na mijn krantje - de voorbije twee weken moet ik nog inhalen, maar dat is voor later - ben ik achter de computer gedoken om mijn foto-oogst een beetje te bekijken, te selecteren en te fatsoeneren. Nieuw werk was er niet bij vandaag, maar ik val graag terug op een beeld uit de voorbije veertiendaagse.
Ik zag namelijk toevallig in het Nieuwsblad, in een artikel gewijd aan interessante observaties van vogel- en andere fladdersoorten, een foto van een kolibrievlinder, redelijk zeldzaam blijkbaar. Ik vond het niet eens zo'n denderende foto, ik heb 'm enkele dagen geleden toevallig ook te pakken gekregen - in Lazise weliswaar - maar de vleugeltekening is identiek. Hij vliegt zonder op de bloem te landen terwijl hij met zijn lange tong/slurf of wat dan ook de nectar uit de bloemen zuigt. Die tong/slurf of wat dan ook het ik wel gezien, maar fotograferen kon ik 'm niet... dat beest bleef maar andere posities innemen. Maar zelfs zonder tong/slurf of wat dan ook beschouw ik dit als een waardevolle trofee: mijn eigen kolibrievlinder. Dit is het beste beeld uit een burst van een tiental opnames met 1/4000 ste sec.
Voor we de terugrit naar huis aanvatten, wilden we nog de wekelijkse donderdagmarkt meepikken in Schlanders. Dat is in niks te vergelijken met de drukke giga markten in de bekende toeristenoorden maar het is er gezellig en we lopen er wel eens bekenden tegen het lijf. Na zoveel jaren Schlanders kennen we ondertussen wel wat dorpelingen en andere regelmatige bezoekers. We vinden er ook altijd wel iets en hoewel winkelen, shoppen en rondslenteren op markten niet echt mijn favoriete bezigheden zijn loop ik in Schlanders iedere keer weer mee met het vrouwke als ze op speurtocht gaat. Als ik haar dan zelfvoldaan met haar oogst terug naar het hotel zie stappen kan ik het niet laten een laatste vakantiefoto te maken.
Het paste weer allemaal mooi samen vandaag. Wandelen, natuur, bergen, geocachen, fotograferen... als je daar allemaal van kunt genieten op hetzelfde moment dan mag je niet klagen.
Voor de tocht die we voor vandaag gevonden hadden op geocaching dot com moesten we eerst met de wagen naar Zwitserland, dat is gelukkig vlakbij. Het gehuchtje Valchava is amper een kleine 40 km. verwijderd van Schlanders. De beschrijving en de commentaren van het geocacherondje Senda Trafögl dat we daar gespot hadden waren dermate lovend dat we er graag onze een na laatste vakantiedag aan wilden spenderen. We hebben het ons niet beklaagd. Een pittige wandeling, met mooie vergezichten en listig verborgen cachen hield ons meer dan 4 uren bezig. Ook Phaido had het weer helemaal naar de zin. Er waren onderweg gelukkig plekken zat waar hij aan verfrissing toekwam. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook water gedronken heb... en het smaakte zelfs best goed...
Het was weer een meer dan gevulde dag. In de voormiddag liepen we mee met de gids bij de kunst-historische Führung door Schlanders en in de loop van de namiddag hielden we het bij een jaarlijks verplicht nummer, met de wagen het Martell Dal in tot einde weg en dan een klim naar de Zufallhütte op 2264 m. Ik zou een maand lang leuke foto's kunnen plaatsen met de oogst van deze dag maar uiteraard beperk ik me tot één enkel exemplaar. Dit is een opname van één van de vele beekjes die we tijdens de klim en de afdaling links een rechts zagen. Een iets langere sluitertijd, geen statief maar camera tegen de bodem van de brug geklemd dan maar om hem min of meer onbeweeglijk te houden en het resultaat mag best gezien worden wat mij betreft.
Zoals we al eerder vertelden is Schlanders een klein beetje onze tweede thuis geworden. Er zijn weinig plekjes of wandelingen waar we nog niet zijn geweest. Ook vandaag begaven we ons op zeer bekend terrein. Langs de berg naar Vezzan, daar iets nuttigen en dan door de appelboomgaarden terug naar het hotel, dat was de planning. Fotomogelijkheden zat tijdens de tocht. Baasje loopt voorop, draait zich regelmatig om en als de gelegenheid zich voordoet legt hij een mooi moment vast. Phaido volgt plichtsbewust en het vrouwke is daar vlak achteraan. Daarna komen Monique en Swa, maar om het in wielertaal te zeggen, die staan niet op de foto.
