een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
14-02-2022
14 februari Westerlo
We zijn weer eens op verplaatsing aan de wandel gegaan. De Beeltjens in Westerlo leek ons een prima doel om de nodige stappen op de teller te krijgen, wat leuke foto's te scoren en ook nog wat Lab-cachen op ons palmares te schrijven. De wandeling eindigde op de parking bij de sporthal en van daar uit is het maar een korte afstand naar het prachtige gemeentehuis. Daar wilde ik ook nog eens gaan rondneuzen. De fontein met het kunstwerk van Rik Poot heb ik enkele keren, steeds van uit een laag standpunt, gefotografeerd. Dit vond ik de beste van de reeks. Ik weet wel dat de voeten van de middenste figuur afgesneden zijn maar bij andere foto's of met een andere uitsnede kwamen er boomtoppen en daken van huizen in beeld ofwel de sokkels die niet meteen bijdroegen aan het totaalbeeld. Mij stoort het alleszins niet.
Verjaardagsfeestje !!! Nick heeft een rond getal bereikt. Of 30 betekent dat hij ondertussen bij het volwassen deel van de bevolking hoort laat ik in het midden. Jong of oud heeft niks met ouderdom te maken vind ik en ik vermoed dat Nick er ook zo over denkt. Terloops vermeld ik graag dat 76 ook niet per sé wil zeggen dat je volwassen bent...
Ik toon graag een foto van de feesteling bij het mooiste cadeau dat ie kreeg. Je mag drie keer raden van welke groep Nick een grote fan is...
Volgens onze weermannen en -vrouwen belooft de komende week weer kletsnat te worden en wij vonden het dan ook nodig om vandaag nog maar eens een fiets-geocache-rondje te plannen. Samen met mijn maatje Jackie en zijn vrouwke hebben we in en rond Beverst en Bilzen een mooie tocht gemaakt. Onderweg hebben we helaas geen enkele horecazaak gevonden maar dat maakte het volhouden van de tournee minerale uitdaging weer net iets makkelijker. Wat we wél vonden was veel fiets-, cache- en fotoplezier. Ik heb weer regelmatig links en rechts wat beelden geschoten, niks wereldschokkends maar voldoende om ook deze trip te documenteren voor het nageslacht. Dit is een willekeurige keuze uit het aanbod. Het fietspad liep een hele tijd langs een verhoogd talud waar vroeger een spoorlijn was. Bij deze kruising van fiets- en autoverkeer stond een verkeersspiegel voor de veiligheid te zorgen. Als je er dan nog een gratis doorkijkje bij krijgt kun je toch niet anders dan ook dat te fotograferen?
Samen met het vrouwke een fikse wandeling gemaakt tussen Lommel en Balen Wezel. Het industriegebied Kristalpark heeft niet alleen industrie te bieden maar ook verrassend veel prachtige natuur en daar hebben wij weer uitgebreid van genoten. De tocht duurde langer dan we gedacht hadden en er was al prachtig avondrood toen we bij de Leyssensmolen kwamen in Kattenbos. Zoiets vraagt om een foto natuurlijk.
Dit lijkt hier ook een jaarlijks weerkerend item te worden. Rond deze tijd van het jaar komen de eerste krokusjes te voorschijn en dan ben ik zo vertederd dat ik het niet laten kan ze te fotograferen. Deze natte schoonheden kreeg ik te pakken in Zoersel. Op een plaatje langs het terrein, waar ze samen met hun vele soortgenoten hun best doen om de komende lente aan te kondigen, staat te lezen dat men daar de natuur zijn gang laat gaan en dat vind ik helemaal okee. Dat gaan wij ook weer doen als we binnenkort de wilde bloemenweide voor ons huis opnieuw hebben ingezaaid.
We waren in Rotterdam om een voorstelling bij te wonen. In een theater mag je niet fotograferen en dus had ik de Canon niet meegenomen. De kleine Sony daarentegen had zich weer stiekem in mijn jaszak verstopt en dat was wel handig. Want toen we bij het centraal station kwamen op weg naar de parking wilde ie er uit. Ik heb hem zijn zin gegeven en ik heb het station gefotografeerd. Meer groothoek heb ik niet met dat ding en verder achteruit gaan ging niet want dan kwam een gigantisch grote bol in beeld.
Ik ben sowieso van plan om zeer binnenkort eens een dag en een avond in Rotterdam te gaan gaan fotograferen en dan maak ik hier nog wel eens een opname. Voorlopig ben ik best tevreden met wat die Sony weer presteerde.
Voor de aardigheid de exif gegevens nog eens: ISO 800 - F 2,8 ( met zulke kleine sensor heb je al snel een grotere scherptediepte zelfs bij een relatief groot diafragma) - 1/20 sec. ( vaste hand he... zal wel aan tournee minerale liggen )
Onze dagelijkse wandeling hebben we vandaag weer eens gedaan achter de Floreal, helemaal aan de andere kant van het dorp. Eerst met de wagen tot op de parking, de wandelschoenen aan en een fikse tocht, kris kras tot aan en rond het Zwart Water en terug. Uit de foto-oogst koos ik dit beeld van het vrouwke die zit te genieten van het uitzicht aan het Zwart Water. Het is een panorama-opname uit de Sony RX100 en dan krijg je geen RAW bestand om met de convertor naar eigen smaak te bewerken. Dit is de JPG recht uit het toestel.
Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog eens gevallen was voor de charmes van een spiegeling en dat is toch ook een van mijn dada's. Tijdens de lab-cache tocht Het Bevrijdingspad in Vosselaar kreeg ik deze hele mooie in de gaten... De Canon gaat tegenwoordig niet meer zo vaak mee tijdens de niet specifiek op fotograferen gerichte wandelingen maar de kleine Sony heb ik zowat altijd op zak. Vandaag niet dus... gewoon op tafel laten liggen, gdvd!!!
Mijn smartphone, een oude iPhone 5S is niet meteen gekend om zijn fotokwaliteiten maar gelukkig heeft het vrouwke een nieuwere en die heb ik dan maar gebruikt.
Tot daar de lange inleiding om toch nog kort te komen tot iets waar ik al langer over dub, nl. het formaat van het beeld.
Voor landschapsfotografie ben ik tegenwoordig meer en meer geneigd om mijn beelden in een 16/9 formaat uit te snijden. In onze fotoclub Visueel zijn de meningen daarover verdeeld, in de AV-groep bvb. is er nog altijd de stilzwijgende overeenkomst dat o.a. de clubreeksen in een 2/3 formaat worden getoond. Ik heb al wel eens geopperd dat de toekomst 16/9 is - denk maar aan alle hedendaagse TV-schermen - maar voorlopig lijkt de meerderheid nog in 2/3 te denken.
Wat staande foto's betreft daarentegen vind ik meestal zelfs een 2/3 formaat al te te hoog en ga ik liever naar de verhouding van een A4. En nu ik dan de smartphone van het vrouwke in handen kreeg en merkte dat dat ding foto's maakt in 16/9, en ik een staande foto wilde maken van die spiegeling, vond ik dat formaat ineens wél handig.
Ziehier dus de allereerste staande 16/9 formaat-foto uit mijn fotografie-geschiedenis.
Ondanks het rotweer zijn we in de loop van de late namiddag toch aan de wandel gegaan. We meenden op de buienradar een droog venster te zien in de regenellende. Om niet altijd hetzelfde traject af te leggen gingen we deze keer eens naar de heuvelrug aan de andere kant van het dorp. Als je vanaf de Weyerberg en de Bekenbaan rechts het stijgend pad neemt is er tegenwoordig een poortje om dat stuk wandelweg ook effectief voor wandelaars te reserveren en de alom tegenwoordige mountainbikers daar weg te houden. We waren er nog maar net doorheen toen we al opzij gebruld werden door twee "sportievelingen"... Min of meer uit ergernis ben ik 100 m terug gelopen en heb ik het poortje en het stijgende pad gefotografeerd. Maar op het plaatje zie je natuurlijk ook dat er toch best wel wat reliëf te vinden is in onze regio.
En... o ja, het droge venster was niet groot genoeg zodat we toch nog nat geworden zijn.
Als het dan eens een dag mooi weer is profiteren we er met ons geocache groepje van om ergens in den lande te gaan fietsen en een en ander aan ons palmares toe te voegen. Vandaag kozen we de omgeving van Lummen. We genoten van de mooie omgeving, van het fietsen en van de vondsten maar de horeca-gelegenheden, om de inwendige mens ook wat te gunnen, waren bijzonder schaars, zeg maar onvindbaar. Banken waren er ook al niet in overvloed langs onze route en als we er dan een enkele zagen was die al bezet. Annemarie vond uiteindelijk toch een redelijk comfortabele zitplaats om haar bokes op te eten.
Winterwarm is een evenement georganiseerd door De Hoge Rielen, de Warande Turnhout, het Schaliken Herentals en de gemeente Kasterlee. Het is een avond-winterwandeling doorheen het, voor de gelegenheid, mooi verlichte domein de Hoge Rielen met allerhande licht-kunst-creaties, optredens, voorstellingen en veel gezelligheid. Vorig jaar ging het niet door, corona weet je wel, maar nu kon het weer, weliswaar met Covid Save ticket en mondmaskers waar nodig. Ze hadden ook aan de dorstigen gedacht want al meteen bij het begin van de wandeling was er een bar, halfweg nog een trouwens. Natuurlijk zijn we er naar binnen gelopen, we moesten wel want de wandeling ging er dwars doorheen. Minder voor de hand liggend is dat we er niet gestopt zijn om iets te consumeren, dat wijten we aan tournee minerale.
Wie dezer dagen over de Zeggedijk van Geel naar Lichtaart fietst - met de auto kun je er op het ogenblik niet door omwille van de werken - gelooft zijn ogen niet. Bij brasserie, beach bar, speeltuin "de Ark van Noë" wordt de loop van de Nete omgelegd, ontdubbeld eigenlijk, de Ark komt op een eiland te liggen. Daarvoor moesten natuurlijk eerst al die prachtige bomen langs de Nete sneuvelen. Ik ben maar een eenvoudige jongen en ik begrijp helemaal niet wat dit met natuurbehoud te maken heeft maar het doet me pijn aan het hart ze daar allemaal zo gesneuveld te zien liggen.
Samen met het vrouwke een fietstochtje naar Turnhout gemaakt en we hebben het helemaal droog gehouden. Het vrouwke had nog enkele winkel-plannen en ik had mijn fototoestel bij, just in case...
De fietsbrug over het kanaal biedt altijd wel mogelijkheden. Vandaag heb ik mijn aandacht eens gericht op de vele hangslotjes die ook daar de beloftes van eeuwig durende relaties moeten bevestigen. De rijen slotjes zijn leuke onderwerpen om te spelen met afnemende scherptediepte en ik heb me er een tijdje geamuseerd. De Fab4ever op de voorgrond vond ik wel een leuke.
Het vrouwke wilde best mee naar Geel om een stadswandeling te maken. Even eruit, wat stappen op de teller zetten, zien of er geen foto's te scoren waren en al wandelend een reeksje Lab-cachen oplossen, we hebben er van genoten. Tijdens onze tocht kwamen we o.a. bij de Sint Dimpna-kapel Groenenheuvel. Ik ben altijd wel geïnteresseerd om eens binnen te gaan kijken als de deur toch open staat. Ik was bijzonder gecharmeerd door het licht en de mooie kleuren van de glasramen ( die volgens mij echt niet uit de 17de eeuw stammen zoals de rest van de kapel volgens Wikipedia ) en ik heb de sfeer dan ook vastgelegd.
Ik probeer me binnen mijn fotografie-hobby zo breed mogelijk te positioneren, met mijn postuur niet zo moeilijk natuurlijk... Maar daar bedoel ik mee dat ik me absoluut niet in één of ander hokje wil situeren. Ik wil geen landschapfotograaf zijn, geen architectuurfotograaf, geen macro-, model-, wildlife- of straatfotograaf, kortom in wil eigenlijk alles doen zonder me te specialiseren. Daarom probeer ik ook een zo groot mogelijke variëteit aan onderwerpen te tonen op deze pagina's.
Toen ik gisteren in laatste instantie besliste een met de actualiteit aansluitende opname te kiezen was dat voor alle andere foto's die ik tijdens onze fietstocht maakte het verdict om in de vergeet-mappen te belanden. Vandaag ben ik evenwel de deur niet uit geweest, met dit deprimerende weer heb ik de verwijtende cijfers van de stappenteller genegeerd en moet ik dan maar een van de beelden van gisteren opvissen. Deze eerbiedwaardige ouderling tussen het jonge grut stond in zulk mooi licht te pronken dat we speciaal om enkele foto's te maken een tussenstop ingelast hebben. Zo krijgt ie toch nog een plaatsje in mijn volgend fotoalbum.
Café Welkom in Noorderwijk, de tijdelijke thuisbasis van onze nationale VRT, van waaruit de uitzendingen rond het WK veldrijden in de USA worden becommentarieerd door Karl Vannieuwkerke en zijn gasten, een meer authentiek wielercafé kun je niet vinden in het universum. Ik kwam er vanavond langs toen ik terug naar huis reed na een rondje fietsen in en rond Booischot met mijn geocachevrienden. Ik kon het niet laten even te stoppen en een foto te maken...
Zoals gepland en al eerder aangegeven in deze blog wandelden we vandaag met de leden van onze fotoclub van Geel Bel naar het bezoekerscentrum van het Grote Netewoud in Meerhout en terug. Er kwam nog een leuk toetje bij want clublid Jan die een verantwoordelijke functie heeft bij de dienst ruimtelijke ordening in Meerhout had verteld dat er op het marktplein aldaar een interessante fototentoonstelling was en we hebben die anderhalve kilometer er graag bij genomen. Meer nog, ook in het gemeentehuis was er een tentoonstelling. Op zaterdag is dat helaas gesloten maar laat Jan nu toch wel de sleutel hebben...
We konden helemaal privé op ons gemak kijken naar de foto's van de bewoners ( en enkele zorgverleners ) van een instelling voor gehandicapten. Dat is natuurlijk iets wat mij meer dan gemiddeld interesseert, ik fotografeer ook ieder jaar alle bewoners van de Lommelse zorginstellingen namelijk.
Met de natte vinger koos ik dit beeld uit de vele mogelijkheden die ik op mijn geheugenkaartje verzameld had.
Aan de wandel met het vrouwke. Toen we voorbij bakker Meeus kwamen in het dorp bedacht ik dat dit ook een beroep is dat met uitsterven bedreigd is en dat waarschijnlijk snel zal sneuvelen door de alom om zich heen grijpende schaalvergroting. In het buitenland, Nederland als voorbeeld, zie je het nog nauwelijks: mensen die 's morgens op de stoep of op het trottoir in file aanschuiven voor vers brood, knapperige sandwiches of gebak, en al zeker niet op zondagmorgen. Hoe lang houden onze bakkers dat nog vol? En komt er nog een generatie na hen?
Wij herinneren ons alleszins de tijd dat bakker Meeus iedere dag nog het brood aan huis bracht en meer nog... toen moentje, mijn grootmoeder, nog bij ons inwoonde hadden we kippen en de eieren gingen ook steevast naar de bakker want die waren nog puur natuur.
Het beeld van een jonge dame dat al een hele tijd voor de winkel zit lijkt het ook niet meer te interesseren. Ik heb zoals de etiquette vereist gevraagd of ik een foto mocht maken maar ze antwoordde niet. Ik vond dat een toestemming.
Het vrouwke wil in deze periode van het jaar net iets vaker gaan "shoppen" als anders. Ik vermoed dat het iets met solden te maken heeft. Ze wil me meestal graag mee lokken. Ik vind dat niet erg maar mee naar binnen gaan vind ik dan weer minder voor de hand liggend. Terwijl zij binnen in zo 'n shopping paradijs geniet van aanbiedingen, prijsverminderingen en flashy reclames wil ik dan liever in de buurt wat rondwandelen om indien mogelijk wat leuke beelden te verzamelen.
Aan de achterkant van de Carrefour/Alma in Mol was ik plots helemaal alleen buiten de drukte. Ik heb enkele shots gemaakt van de site.
Er waren blijkbaar pippo's die vonden dat 10km/h niet snel genoeg was, maar meer nog vond ik dat de leegte vlakbij zo'n drukke winkelzone erg ongewoon was. Een zwart-wit omzetting met behoud van die rode kleur leek me in dit geval de beste optie om te tonen waar het me om ging.
Kleindochter Julie had een afspraak in het tijdelijk vaccinatiecentrum in Bobbejaanland voor haar booster-prik. Ik wilde haar daar graag naar toe voeren, ook al omdat ik hoopte dan eens doorheen een pretpark zonder bezoekers te kunnen lopen met mijn fototoestel. Er waren wel wat openingen tussen sommige slordig geplaatste nadarhekken maar erg ver geraakte ik toch niet. Ik heb mijn aandacht dan maar gericht op het vaccinatiegebouw. Ik denk dat het niet geheel toevallig Kinderland is, er zullen daar immers ook kinderen worden geprikt en misschien voelen die zich daar net iets meer op hun gemak. De figuur die helemaal boven op de nok van het dak zit is alleszins erg blij met al die bezoekers zag ik, ik gun 'm graag een plaatsje in mijn jaarboek.
