een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-02-2022
03 februari De Ark van Noe
Wie dezer dagen over de Zeggedijk van Geel naar Lichtaart fietst - met de auto kun je er op het ogenblik niet door omwille van de werken - gelooft zijn ogen niet. Bij brasserie, beach bar, speeltuin "de Ark van Noë" wordt de loop van de Nete omgelegd, ontdubbeld eigenlijk, de Ark komt op een eiland te liggen. Daarvoor moesten natuurlijk eerst al die prachtige bomen langs de Nete sneuvelen. Ik ben maar een eenvoudige jongen en ik begrijp helemaal niet wat dit met natuurbehoud te maken heeft maar het doet me pijn aan het hart ze daar allemaal zo gesneuveld te zien liggen.
Samen met het vrouwke een fietstochtje naar Turnhout gemaakt en we hebben het helemaal droog gehouden. Het vrouwke had nog enkele winkel-plannen en ik had mijn fototoestel bij, just in case...
De fietsbrug over het kanaal biedt altijd wel mogelijkheden. Vandaag heb ik mijn aandacht eens gericht op de vele hangslotjes die ook daar de beloftes van eeuwig durende relaties moeten bevestigen. De rijen slotjes zijn leuke onderwerpen om te spelen met afnemende scherptediepte en ik heb me er een tijdje geamuseerd. De Fab4ever op de voorgrond vond ik wel een leuke.
Het vrouwke wilde best mee naar Geel om een stadswandeling te maken. Even eruit, wat stappen op de teller zetten, zien of er geen foto's te scoren waren en al wandelend een reeksje Lab-cachen oplossen, we hebben er van genoten. Tijdens onze tocht kwamen we o.a. bij de Sint Dimpna-kapel Groenenheuvel. Ik ben altijd wel geïnteresseerd om eens binnen te gaan kijken als de deur toch open staat. Ik was bijzonder gecharmeerd door het licht en de mooie kleuren van de glasramen ( die volgens mij echt niet uit de 17de eeuw stammen zoals de rest van de kapel volgens Wikipedia ) en ik heb de sfeer dan ook vastgelegd.
Ik probeer me binnen mijn fotografie-hobby zo breed mogelijk te positioneren, met mijn postuur niet zo moeilijk natuurlijk... Maar daar bedoel ik mee dat ik me absoluut niet in één of ander hokje wil situeren. Ik wil geen landschapfotograaf zijn, geen architectuurfotograaf, geen macro-, model-, wildlife- of straatfotograaf, kortom in wil eigenlijk alles doen zonder me te specialiseren. Daarom probeer ik ook een zo groot mogelijke variëteit aan onderwerpen te tonen op deze pagina's.
Toen ik gisteren in laatste instantie besliste een met de actualiteit aansluitende opname te kiezen was dat voor alle andere foto's die ik tijdens onze fietstocht maakte het verdict om in de vergeet-mappen te belanden. Vandaag ben ik evenwel de deur niet uit geweest, met dit deprimerende weer heb ik de verwijtende cijfers van de stappenteller genegeerd en moet ik dan maar een van de beelden van gisteren opvissen. Deze eerbiedwaardige ouderling tussen het jonge grut stond in zulk mooi licht te pronken dat we speciaal om enkele foto's te maken een tussenstop ingelast hebben. Zo krijgt ie toch nog een plaatsje in mijn volgend fotoalbum.
Café Welkom in Noorderwijk, de tijdelijke thuisbasis van onze nationale VRT, van waaruit de uitzendingen rond het WK veldrijden in de USA worden becommentarieerd door Karl Vannieuwkerke en zijn gasten, een meer authentiek wielercafé kun je niet vinden in het universum. Ik kwam er vanavond langs toen ik terug naar huis reed na een rondje fietsen in en rond Booischot met mijn geocachevrienden. Ik kon het niet laten even te stoppen en een foto te maken...
Zoals gepland en al eerder aangegeven in deze blog wandelden we vandaag met de leden van onze fotoclub van Geel Bel naar het bezoekerscentrum van het Grote Netewoud in Meerhout en terug. Er kwam nog een leuk toetje bij want clublid Jan die een verantwoordelijke functie heeft bij de dienst ruimtelijke ordening in Meerhout had verteld dat er op het marktplein aldaar een interessante fototentoonstelling was en we hebben die anderhalve kilometer er graag bij genomen. Meer nog, ook in het gemeentehuis was er een tentoonstelling. Op zaterdag is dat helaas gesloten maar laat Jan nu toch wel de sleutel hebben...
We konden helemaal privé op ons gemak kijken naar de foto's van de bewoners ( en enkele zorgverleners ) van een instelling voor gehandicapten. Dat is natuurlijk iets wat mij meer dan gemiddeld interesseert, ik fotografeer ook ieder jaar alle bewoners van de Lommelse zorginstellingen namelijk.
Met de natte vinger koos ik dit beeld uit de vele mogelijkheden die ik op mijn geheugenkaartje verzameld had.
Aan de wandel met het vrouwke. Toen we voorbij bakker Meeus kwamen in het dorp bedacht ik dat dit ook een beroep is dat met uitsterven bedreigd is en dat waarschijnlijk snel zal sneuvelen door de alom om zich heen grijpende schaalvergroting. In het buitenland, Nederland als voorbeeld, zie je het nog nauwelijks: mensen die 's morgens op de stoep of op het trottoir in file aanschuiven voor vers brood, knapperige sandwiches of gebak, en al zeker niet op zondagmorgen. Hoe lang houden onze bakkers dat nog vol? En komt er nog een generatie na hen?
Wij herinneren ons alleszins de tijd dat bakker Meeus iedere dag nog het brood aan huis bracht en meer nog... toen moentje, mijn grootmoeder, nog bij ons inwoonde hadden we kippen en de eieren gingen ook steevast naar de bakker want die waren nog puur natuur.
Het beeld van een jonge dame dat al een hele tijd voor de winkel zit lijkt het ook niet meer te interesseren. Ik heb zoals de etiquette vereist gevraagd of ik een foto mocht maken maar ze antwoordde niet. Ik vond dat een toestemming.
Het vrouwke wil in deze periode van het jaar net iets vaker gaan "shoppen" als anders. Ik vermoed dat het iets met solden te maken heeft. Ze wil me meestal graag mee lokken. Ik vind dat niet erg maar mee naar binnen gaan vind ik dan weer minder voor de hand liggend. Terwijl zij binnen in zo 'n shopping paradijs geniet van aanbiedingen, prijsverminderingen en flashy reclames wil ik dan liever in de buurt wat rondwandelen om indien mogelijk wat leuke beelden te verzamelen.
Aan de achterkant van de Carrefour/Alma in Mol was ik plots helemaal alleen buiten de drukte. Ik heb enkele shots gemaakt van de site.
Er waren blijkbaar pippo's die vonden dat 10km/h niet snel genoeg was, maar meer nog vond ik dat de leegte vlakbij zo'n drukke winkelzone erg ongewoon was. Een zwart-wit omzetting met behoud van die rode kleur leek me in dit geval de beste optie om te tonen waar het me om ging.
Kleindochter Julie had een afspraak in het tijdelijk vaccinatiecentrum in Bobbejaanland voor haar booster-prik. Ik wilde haar daar graag naar toe voeren, ook al omdat ik hoopte dan eens doorheen een pretpark zonder bezoekers te kunnen lopen met mijn fototoestel. Er waren wel wat openingen tussen sommige slordig geplaatste nadarhekken maar erg ver geraakte ik toch niet. Ik heb mijn aandacht dan maar gericht op het vaccinatiegebouw. Ik denk dat het niet geheel toevallig Kinderland is, er zullen daar immers ook kinderen worden geprikt en misschien voelen die zich daar net iets meer op hun gemak. De figuur die helemaal boven op de nok van het dak zit is alleszins erg blij met al die bezoekers zag ik, ik gun 'm graag een plaatsje in mijn jaarboek.
Het vrouwke wilde vandaag graag naar Lommel. Er zijn daar een aantal winkels die ze wel eens bezoekt en bij de veronderstelde tweede prijsverlaging van de soldenperiode wilde ze eens gaan zien of er niks te scoren viel. Wie ben ik om dan neen te zeggen? De afspraak was wel dat we voor, na of tijdens het winkelen even aan de wandel zouden gaan.
Uit het wandelgedeelte van onze uitstap selecteerde ik een aantal leuke beelden en vanavond bekroop me weer eens de goesting om er nog iets extra mee te doen. Dit vond ik de leukste van het rijtje experimenten. Het is een redelijk grafisch beeld geworden maar ik vind dat dit tegenwoordig ook thuis hoort onder de noemer fotografie.
Als de zon er dan eindelijk weer eens door komt ziet de wereld er meteen veel leuker uit en dan bekruipt me al snel de zin om te gaan fietsen. Eigenlijk was het toch kouder dan ik had ingeschat en zonder handschoenen en met een iets te lichte jas vond ik het onderweg best wel frisjes. Ik was dan ook redelijk verkleumd toen ik na amper 45 km weer terug thuis kwam.
Meestal vertrek ik zonder doel en kies ik met de natte vinger een of andere windstreek om naar toe te rijden, vandaag was dat niet anders. Zo kwam ik onvermijdelijk ook eens bij een al afgewerkt traject van het fietsostrade-netwerk dat tegenwoordig aangelegd wordt als snelle fietsverbinding tussen de grotere plaatsen in de regio. Mijn idee van fijn fietsen is het niet... saai rechtdoor langs een spoorweg om zoveel mogelijk kilometers af te malen in zo weinig mogelijk tijd is niet mijn invulling van fietsplezier. Voor de woon-werk fietsers zal het wel zijn nut hebben, en dat gun ik ze, maar ik zal me toch meer op de toeristisch gerelateerde fietsknooppunten blijven richten, of op het uit eigen ervaring opgebouwde repertorium van leuke ritten. Een foto van een fietsostrade heb ik vandaag wel al in de aanbieding.
Dat ik van nachtfotografie houd hoef ik natuurlijk niet elke keer te vertellen, dat is ondertussen wel geweten bij mijn vrienden en collegae hobbyfotografen...
Ook vandaag was ik sowieso van plan in de loop van de avond, voor we terug naar huis zouden rijden na familiebezoek in Lommel, langs de site van Nyrstar in Balen Wezel te rijden omdat ik er van uit ging dat er wel leuke spiegelingen zouden te vangen zijn met dit redelijk windstille weer. De aangemeerde boot, de vele lichten die voor even zovele sterren zorgen door het kleine diafragma, zijn ingrediënten die ik weet te appreciëren als ik op het knopje druk om een foto te maken.
Bijna precies een jaar geleden hebben we met ons geocache-collectief "het blauw kanneke" een prachtige wandeling gemaakt tussen Meerhout en Geel Bel om een multicache op ons palmares te zetten ( voor de collegae geocachers: GC924HW - Bomen in het grote Netewoud ).
Naast de wekelijkse Skype on-line vergaderingen organiseren we met de fotoclub elke laatste zaterdag van de maand een wandeling om in de vrije natuur met respect van alle maatregels toch de medeleden ook echt te kunnen zien en er mee van gedachten te kunnen wisselen. Ik vond die grote Netewoud wandeling wel geschikt om met de fotovrienden aan de wandel te gaan. Ik wilde vooraf wel even controleren of er onderweg geen problemen waren.
Vandaag heb ik samen met het vrouwke hetzelfde rondje nog eens gewandeld, vertrekkend van uit Geel Bel deze keer, je weet maar nooit, en gelukkig maar... want de heren van Natuurpunt hebben ondertussen enkel delen van het traject afgesloten voor ons, modale wandelaars. De onnodige extra kilometers die ik vandaag maakte kan ik mijn collega's volgende week gelukkig besparen.
Foto's van de tocht komen volgende week wel voorbij maar natuurlijk heb ik altijd wel dat kleine Sony toestelletje mee in mijn jaszak en daar heb ik het vrouwke mee gefotografeerd terwijl ze in het bezoekerscentrum helemaal relax zat te genieten van het halfweg moment.
Op bezoek bij mijn zus en halve trouwboek Dreeke in Langdorp. Gezellig... de gesprekken liepen in eerste instantie rond de evaluatie van onze voorbije kerstmusical maar vroeg of laat moest het onderwerp fotografie ook wel ter sprake komen, Dreeke is tenslotte een gerenommeerde fotograaf en mijn fotomentor. Mijn voorliefde voor nacht- en avondfotografie kwam ook ter sprake en meteen vond zus dat ze de verlichting in de tuin maar eens moest inschakelen want ik had aangegeven dat ik vandaag nog niks gefotografeerd had.
Dit was meer dan een uitnodiging en ik ben dan ook een tijdje de tuin in getrokken met camera en statief en ik heb enkele leuke beelden kunnen scoren. Dit is mijn keuze voor vandaag.
Kunst van anderen fotograferen voelt altijd een beetje dubbel aan, of het nu gaat over schilderijen, graffity, beeldhouwwerken of wat dan ook... Het lijkt altijd een beetje parasiteren op de creativiteit van anderen, tenzij je het in een bepaalde context kunt plaatsen of er iets aan kunt toevoegen.
Deze beelden, bij de ingang van het Art Center Hugo Voeten in Herentals lieten me ook even twijfelen maar ze zaten er zo knus dat ik niet kon weerstaan. Om mezelf een uitvlucht te bezorgen heb ik er dan maar een pittige zwart-wit omzetting op los gelaten zodat ik toch kan vertellen dat ik er zelf ook iets creatiefs mee gedaan heb... Ik vind trouwens dat ze op grote voet leven.
Aan de wandel maar weer... Vandaag zijn we nog eens het domein "de Hoge Rielen" ingetrokken. Je hoeft niet zo ver van huis om wandelplezier te plukken. Deze keer zijn we door de oostpoort naar binnen gekomen en hebben we, tegen de klok in, een grote ronde afgelegd. We kwamen o.a. doorheen de zones waar men weer ruimte gemaakt heeft voor de heide. En het is heus niet alleen in augustus of september, als de heide in bloei staat, dat het hier mooi is.
Ik fiets regelmatig naar Herentals en een van de dingen waar ik me aan erger is de staat van de fietspaden die een aantal jaren geleden zijn aangelegd met klinkers. Er is in die tijd zonder twijfel een groep lobbyisten aan het werk geweest om de diverse regeringen van ons land, de provincie- en de gemeentebesturen zoveel mogelijk klinkers te verkopen. Ik wil niet weten hoeveel etentjes en andere cadeautjes dat gekost heeft maar aan het aantal klinkerfietspaden te zien zal er wel succesvol gelobbied zijn. Succesvol slaat in dit geval op het aantal "zaakjes" die toen geregeld zijn, niet op de staat van de fietspaden die met die ondingen zijn aangelegd. Ik vind dat ze al die lobbyisten zouden moeten verplichten van 5 keer per dag over en weer van Lichtaart naar Herentals te fietsen met hard opgepompte banden...
Voor de aardigheid ben ik vandaag onderweg eens gestopt en heb ik van het kantelbaar scherm van de RX 100 geprofiteerd om een foto vanuit een laag standpunt te maken, dan zie je het beter. Ik had 100 keer kunnen stoppen om vergelijkbare foto's te maken... tot voorbij de grens met Herentals, want daar wordt het ineens beton, heerlijk, zacht rijdend beton... Zouden ze in Herentals echt veel meer verstand hebben?
Het was vandaag "Blue Monday", in een vrije Nederlandse vertaling: "Depri-maandag". Volgens sommige statistici is dit de meest trieste, treurige, neerslachtige en deprimerende dag van het jaar. En ik moet toegeven, ik voelde de druk van het fout gaande universum op mijn schouders.
Ik heb dan ook gebruik gemaakt van de mogelijkheid, ons door het gemeentebestuur geschonken, om even mijn hart te luchten bij een speciaal daarvoor op een bank in het dorp neergezette therapeute. Toen ik alle wereldproblemen had aangekaart was ze sprakeloos en ook qua oplossing bleef ik op mijn honger zitten. Het vrouwke, die deze foto maakte trouwens, heeft me achteraf zowel mentaal als fysiek getroost zodat ik het leven nu toch weer veel rooskleuriger inzie. Op naar happy tuesday...
Een wandeling helemaal tot Balance Health Center ( en terug ) is wat we vandaag gepland hadden om ons meer-bewegen-project voort te zetten. We kwamen terug via de kleine weggetjes over en langs de Kempense Heuvelrug en dan weet je dat je regelmatig in het vaarwater zult zitten van menige mountainbiker die hier zijn geliefkoosd speelterrein vindt. We letten dan ook extra op.
Ik was eigenlijk het vrouwke aan het fotograferen die boven op een helling stond toen ze riep dat ik moest oppassen want dat er weer twee sportievelingen aankwamen. Even omdraaien, een stapje opzij en klik, ik had mijn toestel sowieso in aanslag. Er zullen in de loop van de volgende dagen en weken nog wel meerdere beelden van het vrouwke voorbij komen. Ze vond het alleszins niet erg dat deze keer voor de MTB-ers koos.
Ik moest vandaag sowieso even naar Herentals en ik heb dat zo lang mogelijk uitgesteld om wat avond-, nacht- of blauwe uurtje-foto's te maken. Het werd evenwel steeds mistiger en de foto's die ik in gedachten had kon ik wel vergeten... Ik ben dan maar in en rond het stadspark wat gaan rondkijken en ik heb toch weer enkele leuke beelden kunnen vangen.
