een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
20-01-2022
20 januari Art Center Hugo Voeten
Kunst van anderen fotograferen voelt altijd een beetje dubbel aan, of het nu gaat over schilderijen, graffity, beeldhouwwerken of wat dan ook... Het lijkt altijd een beetje parasiteren op de creativiteit van anderen, tenzij je het in een bepaalde context kunt plaatsen of er iets aan kunt toevoegen.
Deze beelden, bij de ingang van het Art Center Hugo Voeten in Herentals lieten me ook even twijfelen maar ze zaten er zo knus dat ik niet kon weerstaan. Om mezelf een uitvlucht te bezorgen heb ik er dan maar een pittige zwart-wit omzetting op los gelaten zodat ik toch kan vertellen dat ik er zelf ook iets creatiefs mee gedaan heb... Ik vind trouwens dat ze op grote voet leven.
Aan de wandel maar weer... Vandaag zijn we nog eens het domein "de Hoge Rielen" ingetrokken. Je hoeft niet zo ver van huis om wandelplezier te plukken. Deze keer zijn we door de oostpoort naar binnen gekomen en hebben we, tegen de klok in, een grote ronde afgelegd. We kwamen o.a. doorheen de zones waar men weer ruimte gemaakt heeft voor de heide. En het is heus niet alleen in augustus of september, als de heide in bloei staat, dat het hier mooi is.
Ik fiets regelmatig naar Herentals en een van de dingen waar ik me aan erger is de staat van de fietspaden die een aantal jaren geleden zijn aangelegd met klinkers. Er is in die tijd zonder twijfel een groep lobbyisten aan het werk geweest om de diverse regeringen van ons land, de provincie- en de gemeentebesturen zoveel mogelijk klinkers te verkopen. Ik wil niet weten hoeveel etentjes en andere cadeautjes dat gekost heeft maar aan het aantal klinkerfietspaden te zien zal er wel succesvol gelobbied zijn. Succesvol slaat in dit geval op het aantal "zaakjes" die toen geregeld zijn, niet op de staat van de fietspaden die met die ondingen zijn aangelegd. Ik vind dat ze al die lobbyisten zouden moeten verplichten van 5 keer per dag over en weer van Lichtaart naar Herentals te fietsen met hard opgepompte banden...
Voor de aardigheid ben ik vandaag onderweg eens gestopt en heb ik van het kantelbaar scherm van de RX 100 geprofiteerd om een foto vanuit een laag standpunt te maken, dan zie je het beter. Ik had 100 keer kunnen stoppen om vergelijkbare foto's te maken... tot voorbij de grens met Herentals, want daar wordt het ineens beton, heerlijk, zacht rijdend beton... Zouden ze in Herentals echt veel meer verstand hebben?
Het was vandaag "Blue Monday", in een vrije Nederlandse vertaling: "Depri-maandag". Volgens sommige statistici is dit de meest trieste, treurige, neerslachtige en deprimerende dag van het jaar. En ik moet toegeven, ik voelde de druk van het fout gaande universum op mijn schouders.
Ik heb dan ook gebruik gemaakt van de mogelijkheid, ons door het gemeentebestuur geschonken, om even mijn hart te luchten bij een speciaal daarvoor op een bank in het dorp neergezette therapeute. Toen ik alle wereldproblemen had aangekaart was ze sprakeloos en ook qua oplossing bleef ik op mijn honger zitten. Het vrouwke, die deze foto maakte trouwens, heeft me achteraf zowel mentaal als fysiek getroost zodat ik het leven nu toch weer veel rooskleuriger inzie. Op naar happy tuesday...
Een wandeling helemaal tot Balance Health Center ( en terug ) is wat we vandaag gepland hadden om ons meer-bewegen-project voort te zetten. We kwamen terug via de kleine weggetjes over en langs de Kempense Heuvelrug en dan weet je dat je regelmatig in het vaarwater zult zitten van menige mountainbiker die hier zijn geliefkoosd speelterrein vindt. We letten dan ook extra op.
Ik was eigenlijk het vrouwke aan het fotograferen die boven op een helling stond toen ze riep dat ik moest oppassen want dat er weer twee sportievelingen aankwamen. Even omdraaien, een stapje opzij en klik, ik had mijn toestel sowieso in aanslag. Er zullen in de loop van de volgende dagen en weken nog wel meerdere beelden van het vrouwke voorbij komen. Ze vond het alleszins niet erg dat deze keer voor de MTB-ers koos.
Ik moest vandaag sowieso even naar Herentals en ik heb dat zo lang mogelijk uitgesteld om wat avond-, nacht- of blauwe uurtje-foto's te maken. Het werd evenwel steeds mistiger en de foto's die ik in gedachten had kon ik wel vergeten... Ik ben dan maar in en rond het stadspark wat gaan rondkijken en ik heb toch weer enkele leuke beelden kunnen vangen.
Stappen op de teller zetten is het motto. Een van de goede voornemens voor 2022 is weer meer gaan bewegen en voorlopig lukt het vrij aardig. Vandaag was het iets minder grijs dan gisteren en we hebben een fikse wandeling gedaan naar Tielen en terug. We hebben zelfs een klein ommetje gedaan om het nieuwe fiets- en wandelbrugje over de Kaliebeek in ons traject in te passen. Daar hoort natuurlijk een foto bij. Normaal gezien ga ik in landschapfotografie voor kleur, maar op een grijze vrij kleurloze dag als deze heb ik geprobeerd toch iets meer pit in de foto te stoppen door er een zwart-wit omzetting op los te laten.
Het vrouwke wilde deze namiddag graag naar het shopping centrum in Olen. Ik vond dat een prima idee. Niet dat ik iets met shoppen heb, verre van, maar dan kon ik daar in de omgeving ondertussen wat rondlopen om wat te fotograferen, iedereen happy. Het was erg mistig en misschien was dat niet meteen het ideale tijdstip om daar wat beelden te vangen maar toch kon ik er een heleboel op mijn geheugenkaartje zetten.
Uiteraard was de brug van Hoogbuul mijn eerste doel, meerdere leuke beelden gescoord, maar dat kwam al enkele keren voorbij op deze pagina's en ook uit de mist opduikende binnenvaartuigen konden me niet echt verleiden. Toen ik na een tijdje naast het Albertkanaal gewandeld te hebben de afslag nam richting Bastiaen kwam er een groep rijpe fietsers aan die ook de weersomstandigheden geen bezwaar vonden om er toch op uit te trekken. Dat vond ik dan weer de foto van de dag!
Ik was vandaag weer in Aarschot, zelfs nu de musical en het hele kerstman gedoe voorbij is, lijkt het wel mijn tweede thuis te worden...
Ik had een afspraak met Wilfried, die een aantal van de muziekjes van de musical geschreven heeft, om wat bij te praten en eventueel eens te toetsen of we niet samen iets zouden kunnen doen. We hadden een goed gesprek op een verwarmd buitenterras op de grote markt en toen ik daarna terug naar de grote parking Demervallei liep zag ik aan de zijkant van de doorgang deze muurschildering. Ik vond het prachtig, alleszins een foto waard.
Mijn hoog-sensitieve voelsprieten hadden me verteld dat het wel eens een erg mooie zonsopgang zou kunnen worden. ( lees: ik had op internet gezien dat... ). Ik ben voor één keer dan ook maar eens vroeg uit de bedstee gesukkeld.
Al vóór achten stond ik voor het raam te speuren naar kleurspektakel in de lucht maar het viel me tegen eerlijk gezegd. Ik ben dan maar mijn krantje gaan lezen maar nog geen kwartier later riep het vrouwke "moet je nu eens komen kijken !!!". Ik ben vierklauwens de wagen in gesprongen en ik ben naar een van de plekken gereden die ik op voorhand had ingeschat als mogelijke locaties met een ochtendrood-achtergrond. Het pomphuisje naast de Nete, langs Bobbejaanland voldeed helemaal aan mijn verwachtingen.
De foto is wel degelijk deze namiddag gemaakt, in ons eigen Lichtaart... Maar het heeft niet gesneeuwd in de Smallebroeken, laat dat ook duidelijk zijn. Integendeel, het was een grauwe, kille, kleurloze, nevelige dag en de foto's die ik mee bracht uit de wandeling heb ik dan ook meteen allemaal omgezet in zwart wit, kwestie van de sfeer wat te accentueren. Bij enkele ervan heb ik nog een eenvoudige extra bewerking toegepast en dat vond ik ook wel bij mijn gevoel over deze dag passen, een beetje grafisch he... Misschien is de ganse reeks wel iets voor de fotoclub, dit is alvast mijn keuze voor vandaag.
Na de laatste voorstelling van onze kerstmusical gisteren was het vandaag een decompressie-dag. Ik ben het huis niet uit geweest. De kerstbaard was vannacht al gesneuveld en zowat de ganse dag - alleen onderbroken door de grote Wout van Aertshow - heb ik me bezig gehouden met het bekijken, selecteren en eventueel ook bewerken van de vele foto's die ik maakte in het Kersttheater.
Zo stootte ik op dit beeld van een kapoen die na afloop absoluut in de auto wilde zitten waarmee de kerstman en Elza naar Rudolf rijden. Eigelijk mag het niet ... maar als kerstman geef je graag al eens een kadootje toch? Vooruit dan maar, even... Qua fotomogelijkheid kwam het me ook goed uit moet ik toegeven. Een pittige zwart-wit omzetting leek me in dit geval een voor de hand liggende keuze, de theaterverlichting zorgde niet meteen voor erg realistische kleurtinten en dan maak je van de nood een deugd.
Nadat de kerstman nog eens terug moest komen omdat er na het herroepen van eerdere onterechte beslissingen van onze verkozenen toch weer voorstellingen van onze kerstmusical toegelaten werden, hebben we vandaag voor de laatste keer getoond hoe de elfen, het noorderlicht, de trollen en de kerstfamilie samen Flocona hebben verslaan.
Meteen na de laatste voorstelling is de kerstman weer naar Rovaniemi afgereisd en halfweg de reis is ie nog eens gestopt om een selfie te maken...
Ik probeer mijn visie op de fotografie zo ruim mogelijk te houden maar natuurlijk zijn er dingen die me net iets nauwer aan het hart liggen als andere. Het blauwe uurtje bijvoorbeeld, helemaal mijn ding, en bruggen, ik weet niet hoe het komt maar ik heb daar blijkbaar ook iets mee. Vandaag wilde ik de nieuwe brug over het Albertkanaal op de Herenthoutse weg gaan fotograferen tijdens het blauwe uurtje. Goed op tijd vertrokken om zeker het ideale tijdstip niet te missen, maar... die brug was helemaal niet verlicht en de restanten van de werken ter plaatse waren ook niet meteen van dien aard om voor een leuk beeld te zorgen.
Ik heb mijn aandacht dan maar verlegd naar de brug van de N13 tussen Herentals en Olen. Daar heb ik een hele reeks leuke opnames gemaakt vanuit diverse standpunten. Het duurde een tijdje voor ik thuis de, mijns inziens, drie leukste er van geselecteerd had en toen was het iene, miene, mutte... dit is 'm geworden.
Voor de liefhebbers: Canon Eos 5D Mk IV met EF 16-35 bij 24 mm. 30 sec - f 14 - ISO 100
Met zulk mooi weer wilden we natuurlijk ergens een wandeling gaan maken, liefst iets wat te combineren was met een horecazaak onderweg. We wilden na afloop ook nog even binnenlopen in het Arkanatheater, waar zaterdag de laatste voorstelling van onze kerstmusical doorgaat en waar ondertussen ook nog iets kan geconsumeerd worden. Het zou dus omgeving Aarschot worden. Al snel had ik op de geocaching-site een wandeling gevonden in de buurt van de Gempemolen bij Tielt-Winge. Wandeling ok... Gempemolen gesloten... Tja, als alternatief zijn we onderweg terug naar Aarschot dan maar langs het kasteel van Horst gereden waarvan ik wist dat er ook een fijne brasserie is en waarbij ik daarenboven ook weer enkele extra fotomogelijkheden in gedachte had. Het kasteel met spiegeling is een klassieker natuurlijk, maar waarom zou ik die ook niet eens een keer mogen plaatsen op deze pagina's?
Morgen is het alweer de 6de en na Driekoningen verdwijnt de kerstversiering meestal uit het straatbeeld. Daarom wilde ik vandaag nog eens naar Herentals om te gaan rondkijken op de markt.
Er zijn in Herentals namelijk een aantal dames die een collectief hebben gemaakt om bomen, palen, kortom allerhande objecten met aan elkaar gemaakte breiwerken te bedekken. Niet alleen in Herentals was dat een tijdje geleden al een rage meen ik.
Het was wel erg speciaal dat de kerstboom die dit jaar op de markt staat ook door deze dames aan elkaar was gebreid. Ik had al een foto van hun kunstwerk gezien op de social media, gemaakt door fotomaatje Alex, en de commentaren erbij waren redelijk uiteenlopend. Alles tussen geweldig en vreselijk kwam voorbij.
Bij deze wil ik me graag aansluiten bij de "like"-ers. Er zijn in deze wereld sowieso te weinig mensen met vernieuwende en creatieve ideeën en een gebreide kerstboom kan ik alleen maar toejuichen.
De lichtstrepen veroorzaakt door de lange sluitertijd en de voorbij komende lijnbussen en auto's vind ik zelf een pluspunt maar ik ben voor discussie vatbaar.
Uiteraard weet ik ook wel dat je portretfoto's idealiter maakt in studio-omstandigheden. Maar dat wil niet zeggen dat je niet mag proberen iets vast te leggen als je een leuke pose ziet. Ik moest alleen maar vragen aan kleindochter Julie om twee meter op te schuiven en zo voor een blanke muur te gaan staan om dit plaatje te scoren. Binnen, met bestaand licht en met de kleine Sony vond ik het resultaat al bij al meevallen maar toch denk ik dat ik deze foto nog wel eens over doe in echte studio-omstandigheden met de Mk IV. Het feit dat ik er een creatieve bewerking op los liet is sowieso al een indicatie dat ik iets miste.
Toch wil ik dit tonen, op deze manier bewerkt vind ik 'm wel okee, ook al omdat dit één van de bewerkingen is die ik wel vaker toepas en misschien maak ik wel eens ooit een hele reeks op deze manier.
Een van onze goede voornemens voor dit nieuwe jaar is dat we weer wat meer gaan bewegen. Onze stappenteller die we de voorbije jaren toch telkens gemiddeld in de buurt van de 10.000 konden houden elke dag, was na de dood van Phaido dramatisch lagere cijfers aan het tonen en daar wilden we absoluut iets aan doen. We gaan weer zo vaak als we kunnen aan de wandel ook zonder woef die ons meeneemt.
Vandaag trokken we door het domein de hoge Rielen, via de oost-ingang langs de glazen wand, het kikkerkwartier, richting sportvelden aan de Molenstraat. Onderweg wilde het vrouwke graag enkele keren model spelen. Bij deze foto vond ik een zwart-wit omzetting wel gepast. En om het nog een tikkeltje pit meer mee te geven heb ik de kleuren toch weer doorgang verleend door één paneel van die wand. Noem het maar Spielerei...
02 januari Drie dames, drie tentjes en een jongeman
Ook in Corona-tijden doen we familiebezoekjes bij het begin van het nieuwe jaar. Gisteren waren we bij onze oudste - dochter Ilse - en vandaag volgde een bezoek bij zoon Michael en zijn gezinnetje. Ook deze keer deden we een gezamenlijke wandeling en zo kwamen we in de buurt waar volgende week de veldrit in Herentals gereden wordt. De voorbereidingen zijn al in volle gang merkten we. Het wordt weer een zonder-publiek-editie, maar toch waren er al enkele tentjes opgericht voor... tja waarvoor eigenlijk. Ik kon weer een drie-dames-foto scoren. Het vrouwke, Sofie - wederhelft van zoon Michael - en kleindochter Julie wilden graag poseren voor de tentjes. Een jongeman, de huiswoef Jul, maakt ondertussen aanstalten om het gezelschap te vervoegen.
Op deze eerste dag van het jaar hebben we een coronaveilig bezoek gebracht aan onze dochter en haar gezin in Loenhout. Na een gemeenschappelijke wandeling zijn we nog even buiten blijven zitten bij een warm drankje en toen ik de kleding van de drie dames des huizes in de gaten kreeg besloot ik een "kleurtjesfoto" te maken.
