een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
16-01-2022
16 januari MTB
Een wandeling helemaal tot Balance Health Center ( en terug ) is wat we vandaag gepland hadden om ons meer-bewegen-project voort te zetten. We kwamen terug via de kleine weggetjes over en langs de Kempense Heuvelrug en dan weet je dat je regelmatig in het vaarwater zult zitten van menige mountainbiker die hier zijn geliefkoosd speelterrein vindt. We letten dan ook extra op.
Ik was eigenlijk het vrouwke aan het fotograferen die boven op een helling stond toen ze riep dat ik moest oppassen want dat er weer twee sportievelingen aankwamen. Even omdraaien, een stapje opzij en klik, ik had mijn toestel sowieso in aanslag. Er zullen in de loop van de volgende dagen en weken nog wel meerdere beelden van het vrouwke voorbij komen. Ze vond het alleszins niet erg dat deze keer voor de MTB-ers koos.
Ik moest vandaag sowieso even naar Herentals en ik heb dat zo lang mogelijk uitgesteld om wat avond-, nacht- of blauwe uurtje-foto's te maken. Het werd evenwel steeds mistiger en de foto's die ik in gedachten had kon ik wel vergeten... Ik ben dan maar in en rond het stadspark wat gaan rondkijken en ik heb toch weer enkele leuke beelden kunnen vangen.
Stappen op de teller zetten is het motto. Een van de goede voornemens voor 2022 is weer meer gaan bewegen en voorlopig lukt het vrij aardig. Vandaag was het iets minder grijs dan gisteren en we hebben een fikse wandeling gedaan naar Tielen en terug. We hebben zelfs een klein ommetje gedaan om het nieuwe fiets- en wandelbrugje over de Kaliebeek in ons traject in te passen. Daar hoort natuurlijk een foto bij. Normaal gezien ga ik in landschapfotografie voor kleur, maar op een grijze vrij kleurloze dag als deze heb ik geprobeerd toch iets meer pit in de foto te stoppen door er een zwart-wit omzetting op los te laten.
Het vrouwke wilde deze namiddag graag naar het shopping centrum in Olen. Ik vond dat een prima idee. Niet dat ik iets met shoppen heb, verre van, maar dan kon ik daar in de omgeving ondertussen wat rondlopen om wat te fotograferen, iedereen happy. Het was erg mistig en misschien was dat niet meteen het ideale tijdstip om daar wat beelden te vangen maar toch kon ik er een heleboel op mijn geheugenkaartje zetten.
Uiteraard was de brug van Hoogbuul mijn eerste doel, meerdere leuke beelden gescoord, maar dat kwam al enkele keren voorbij op deze pagina's en ook uit de mist opduikende binnenvaartuigen konden me niet echt verleiden. Toen ik na een tijdje naast het Albertkanaal gewandeld te hebben de afslag nam richting Bastiaen kwam er een groep rijpe fietsers aan die ook de weersomstandigheden geen bezwaar vonden om er toch op uit te trekken. Dat vond ik dan weer de foto van de dag!
Ik was vandaag weer in Aarschot, zelfs nu de musical en het hele kerstman gedoe voorbij is, lijkt het wel mijn tweede thuis te worden...
Ik had een afspraak met Wilfried, die een aantal van de muziekjes van de musical geschreven heeft, om wat bij te praten en eventueel eens te toetsen of we niet samen iets zouden kunnen doen. We hadden een goed gesprek op een verwarmd buitenterras op de grote markt en toen ik daarna terug naar de grote parking Demervallei liep zag ik aan de zijkant van de doorgang deze muurschildering. Ik vond het prachtig, alleszins een foto waard.
Mijn hoog-sensitieve voelsprieten hadden me verteld dat het wel eens een erg mooie zonsopgang zou kunnen worden. ( lees: ik had op internet gezien dat... ). Ik ben voor één keer dan ook maar eens vroeg uit de bedstee gesukkeld.
Al vóór achten stond ik voor het raam te speuren naar kleurspektakel in de lucht maar het viel me tegen eerlijk gezegd. Ik ben dan maar mijn krantje gaan lezen maar nog geen kwartier later riep het vrouwke "moet je nu eens komen kijken !!!". Ik ben vierklauwens de wagen in gesprongen en ik ben naar een van de plekken gereden die ik op voorhand had ingeschat als mogelijke locaties met een ochtendrood-achtergrond. Het pomphuisje naast de Nete, langs Bobbejaanland voldeed helemaal aan mijn verwachtingen.
De foto is wel degelijk deze namiddag gemaakt, in ons eigen Lichtaart... Maar het heeft niet gesneeuwd in de Smallebroeken, laat dat ook duidelijk zijn. Integendeel, het was een grauwe, kille, kleurloze, nevelige dag en de foto's die ik mee bracht uit de wandeling heb ik dan ook meteen allemaal omgezet in zwart wit, kwestie van de sfeer wat te accentueren. Bij enkele ervan heb ik nog een eenvoudige extra bewerking toegepast en dat vond ik ook wel bij mijn gevoel over deze dag passen, een beetje grafisch he... Misschien is de ganse reeks wel iets voor de fotoclub, dit is alvast mijn keuze voor vandaag.
Na de laatste voorstelling van onze kerstmusical gisteren was het vandaag een decompressie-dag. Ik ben het huis niet uit geweest. De kerstbaard was vannacht al gesneuveld en zowat de ganse dag - alleen onderbroken door de grote Wout van Aertshow - heb ik me bezig gehouden met het bekijken, selecteren en eventueel ook bewerken van de vele foto's die ik maakte in het Kersttheater.
Zo stootte ik op dit beeld van een kapoen die na afloop absoluut in de auto wilde zitten waarmee de kerstman en Elza naar Rudolf rijden. Eigelijk mag het niet ... maar als kerstman geef je graag al eens een kadootje toch? Vooruit dan maar, even... Qua fotomogelijkheid kwam het me ook goed uit moet ik toegeven. Een pittige zwart-wit omzetting leek me in dit geval een voor de hand liggende keuze, de theaterverlichting zorgde niet meteen voor erg realistische kleurtinten en dan maak je van de nood een deugd.
Nadat de kerstman nog eens terug moest komen omdat er na het herroepen van eerdere onterechte beslissingen van onze verkozenen toch weer voorstellingen van onze kerstmusical toegelaten werden, hebben we vandaag voor de laatste keer getoond hoe de elfen, het noorderlicht, de trollen en de kerstfamilie samen Flocona hebben verslaan.
Meteen na de laatste voorstelling is de kerstman weer naar Rovaniemi afgereisd en halfweg de reis is ie nog eens gestopt om een selfie te maken...
Ik probeer mijn visie op de fotografie zo ruim mogelijk te houden maar natuurlijk zijn er dingen die me net iets nauwer aan het hart liggen als andere. Het blauwe uurtje bijvoorbeeld, helemaal mijn ding, en bruggen, ik weet niet hoe het komt maar ik heb daar blijkbaar ook iets mee. Vandaag wilde ik de nieuwe brug over het Albertkanaal op de Herenthoutse weg gaan fotograferen tijdens het blauwe uurtje. Goed op tijd vertrokken om zeker het ideale tijdstip niet te missen, maar... die brug was helemaal niet verlicht en de restanten van de werken ter plaatse waren ook niet meteen van dien aard om voor een leuk beeld te zorgen.
Ik heb mijn aandacht dan maar verlegd naar de brug van de N13 tussen Herentals en Olen. Daar heb ik een hele reeks leuke opnames gemaakt vanuit diverse standpunten. Het duurde een tijdje voor ik thuis de, mijns inziens, drie leukste er van geselecteerd had en toen was het iene, miene, mutte... dit is 'm geworden.
Voor de liefhebbers: Canon Eos 5D Mk IV met EF 16-35 bij 24 mm. 30 sec - f 14 - ISO 100
Met zulk mooi weer wilden we natuurlijk ergens een wandeling gaan maken, liefst iets wat te combineren was met een horecazaak onderweg. We wilden na afloop ook nog even binnenlopen in het Arkanatheater, waar zaterdag de laatste voorstelling van onze kerstmusical doorgaat en waar ondertussen ook nog iets kan geconsumeerd worden. Het zou dus omgeving Aarschot worden. Al snel had ik op de geocaching-site een wandeling gevonden in de buurt van de Gempemolen bij Tielt-Winge. Wandeling ok... Gempemolen gesloten... Tja, als alternatief zijn we onderweg terug naar Aarschot dan maar langs het kasteel van Horst gereden waarvan ik wist dat er ook een fijne brasserie is en waarbij ik daarenboven ook weer enkele extra fotomogelijkheden in gedachte had. Het kasteel met spiegeling is een klassieker natuurlijk, maar waarom zou ik die ook niet eens een keer mogen plaatsen op deze pagina's?
Morgen is het alweer de 6de en na Driekoningen verdwijnt de kerstversiering meestal uit het straatbeeld. Daarom wilde ik vandaag nog eens naar Herentals om te gaan rondkijken op de markt.
Er zijn in Herentals namelijk een aantal dames die een collectief hebben gemaakt om bomen, palen, kortom allerhande objecten met aan elkaar gemaakte breiwerken te bedekken. Niet alleen in Herentals was dat een tijdje geleden al een rage meen ik.
Het was wel erg speciaal dat de kerstboom die dit jaar op de markt staat ook door deze dames aan elkaar was gebreid. Ik had al een foto van hun kunstwerk gezien op de social media, gemaakt door fotomaatje Alex, en de commentaren erbij waren redelijk uiteenlopend. Alles tussen geweldig en vreselijk kwam voorbij.
Bij deze wil ik me graag aansluiten bij de "like"-ers. Er zijn in deze wereld sowieso te weinig mensen met vernieuwende en creatieve ideeën en een gebreide kerstboom kan ik alleen maar toejuichen.
De lichtstrepen veroorzaakt door de lange sluitertijd en de voorbij komende lijnbussen en auto's vind ik zelf een pluspunt maar ik ben voor discussie vatbaar.
Uiteraard weet ik ook wel dat je portretfoto's idealiter maakt in studio-omstandigheden. Maar dat wil niet zeggen dat je niet mag proberen iets vast te leggen als je een leuke pose ziet. Ik moest alleen maar vragen aan kleindochter Julie om twee meter op te schuiven en zo voor een blanke muur te gaan staan om dit plaatje te scoren. Binnen, met bestaand licht en met de kleine Sony vond ik het resultaat al bij al meevallen maar toch denk ik dat ik deze foto nog wel eens over doe in echte studio-omstandigheden met de Mk IV. Het feit dat ik er een creatieve bewerking op los liet is sowieso al een indicatie dat ik iets miste.
Toch wil ik dit tonen, op deze manier bewerkt vind ik 'm wel okee, ook al omdat dit één van de bewerkingen is die ik wel vaker toepas en misschien maak ik wel eens ooit een hele reeks op deze manier.
Een van onze goede voornemens voor dit nieuwe jaar is dat we weer wat meer gaan bewegen. Onze stappenteller die we de voorbije jaren toch telkens gemiddeld in de buurt van de 10.000 konden houden elke dag, was na de dood van Phaido dramatisch lagere cijfers aan het tonen en daar wilden we absoluut iets aan doen. We gaan weer zo vaak als we kunnen aan de wandel ook zonder woef die ons meeneemt.
Vandaag trokken we door het domein de hoge Rielen, via de oost-ingang langs de glazen wand, het kikkerkwartier, richting sportvelden aan de Molenstraat. Onderweg wilde het vrouwke graag enkele keren model spelen. Bij deze foto vond ik een zwart-wit omzetting wel gepast. En om het nog een tikkeltje pit meer mee te geven heb ik de kleuren toch weer doorgang verleend door één paneel van die wand. Noem het maar Spielerei...
02 januari Drie dames, drie tentjes en een jongeman
Ook in Corona-tijden doen we familiebezoekjes bij het begin van het nieuwe jaar. Gisteren waren we bij onze oudste - dochter Ilse - en vandaag volgde een bezoek bij zoon Michael en zijn gezinnetje. Ook deze keer deden we een gezamenlijke wandeling en zo kwamen we in de buurt waar volgende week de veldrit in Herentals gereden wordt. De voorbereidingen zijn al in volle gang merkten we. Het wordt weer een zonder-publiek-editie, maar toch waren er al enkele tentjes opgericht voor... tja waarvoor eigenlijk. Ik kon weer een drie-dames-foto scoren. Het vrouwke, Sofie - wederhelft van zoon Michael - en kleindochter Julie wilden graag poseren voor de tentjes. Een jongeman, de huiswoef Jul, maakt ondertussen aanstalten om het gezelschap te vervoegen.
Op deze eerste dag van het jaar hebben we een coronaveilig bezoek gebracht aan onze dochter en haar gezin in Loenhout. Na een gemeenschappelijke wandeling zijn we nog even buiten blijven zitten bij een warm drankje en toen ik de kleding van de drie dames des huizes in de gaten kreeg besloot ik een "kleurtjesfoto" te maken.
Ik vond het gepast 2021 te beëindigen met nog een beeld van de kerstversieringen die het vrouwke zo kwistig en zo smaakvol overal heeft uitgestrooid in ons huis. Het vrouwke houdt van engeltjes en enkele exemplaren uit haar verzameling heeft ze in een sneeuwdecor geplaatst op een oude erfgoed kast die in een hoek van onze woonkamer staat.
Bij deze willen we iedereen een gezond en voorspoedig 2022 wensen.
Je hebt Kerst- en Oudejaarsverlichting en je hebt feestverlichting. Wat mij betreft zijn dat twee verschillende dingen. Redelijk laat ben ik vanavond naar Kasterlee gereden om zelf eens te gaan kijken naar de sfeerverlichting op de nieuw aangelegde markt. De reacties op de social media waren alleszins zeer uiteenlopend. Misschien ben ik te conservatief, maar wat mij betreft heeft dit niks te maken met de Kerst- of Oudejaarssfeer. Jongere generaties, die opgegroeid zijn met discolights zullen misschien wél kunnen genieten van het snel wisselend kleurenspel waarmee de nieuw aangeplante boompjes, soms allemaal hetzelfde, soms in een bonte kakafonie, verlicht worden. De naar lange sluitertijden zoekende fotograaf die van nachtfotografie houdt vindt er meer frustratie dan plezier. Ik heb gelukkig toch enkele aanvaardbare beelden kunnen scoren, zij het met een, 'n beetje overbelichte kerststal in de verte. Misschien moet ik nog eens terug gaan om er een HDR-opname te maken, maar met die snel wisselende kleuren is dat al helemaal problematisch.
29 december De Kerstmusical, nu mag het toch weer...
De Kerstman was al terug thuis in Rovaniemi na de zware pakjesronde en de plots vermoorde musical toen onverwacht het bericht kwam dat de Belgische regering berouw toonde over haar beslissing en de voorstelling toch weer mocht doorgaan...
Tja, de kerstman zijn gala-pak en dat van het kerstvrouwke zijn al in de was... dus vertellen we maar in onze gewone burgerkleren dat we nog eens de rendierenexpress nemen om terug naar Aarschot te komen. Op 2 en 8 januari zijn er nog twee kansen om te zien hoe de elfen samen met de Kerstman Flocona verslaan.
Ik heb weer de ganse dag voor de computer gezeten. Het was trouwens ook geen weer om naar buiten te gaan. Maar ik wil het jaaralbum dat ik telkens weer van deze blog maak klaar hebben vóór 31 december 23h59. Er loopt weer een aanbieding en ja, ik ben ook gevoelig voor het feit dat ik nu zo'n 150 kan besparen...
In de loop van de avond wordt dan het gevoel steeds sterker dat ik nog een foto moet maken om aan de mezelf opgelegde verplichting te voldoen, één foto elke dag...
Gelukkig zorgt het vrouwke met haar drang naar steeds weer veranderende kerstversiering er voor dat ik niet eens het huis uit hoef om telkens weer nieuwe verassingen te zien. Elke dag weer slaagt ze er in me een "da was er toch nie eerder?" overpeinzing te ontlokken. En dan is het niet moeilijk om even een kersttijd gerelateerd beeld te scoren.
