een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
07-01-2022
07 januari Bruggen en het blauwe uurtje.
Ik probeer mijn visie op de fotografie zo ruim mogelijk te houden maar natuurlijk zijn er dingen die me net iets nauwer aan het hart liggen als andere. Het blauwe uurtje bijvoorbeeld, helemaal mijn ding, en bruggen, ik weet niet hoe het komt maar ik heb daar blijkbaar ook iets mee. Vandaag wilde ik de nieuwe brug over het Albertkanaal op de Herenthoutse weg gaan fotograferen tijdens het blauwe uurtje. Goed op tijd vertrokken om zeker het ideale tijdstip niet te missen, maar... die brug was helemaal niet verlicht en de restanten van de werken ter plaatse waren ook niet meteen van dien aard om voor een leuk beeld te zorgen.
Ik heb mijn aandacht dan maar verlegd naar de brug van de N13 tussen Herentals en Olen. Daar heb ik een hele reeks leuke opnames gemaakt vanuit diverse standpunten. Het duurde een tijdje voor ik thuis de, mijns inziens, drie leukste er van geselecteerd had en toen was het iene, miene, mutte... dit is 'm geworden.
Voor de liefhebbers: Canon Eos 5D Mk IV met EF 16-35 bij 24 mm. 30 sec - f 14 - ISO 100
Met zulk mooi weer wilden we natuurlijk ergens een wandeling gaan maken, liefst iets wat te combineren was met een horecazaak onderweg. We wilden na afloop ook nog even binnenlopen in het Arkanatheater, waar zaterdag de laatste voorstelling van onze kerstmusical doorgaat en waar ondertussen ook nog iets kan geconsumeerd worden. Het zou dus omgeving Aarschot worden. Al snel had ik op de geocaching-site een wandeling gevonden in de buurt van de Gempemolen bij Tielt-Winge. Wandeling ok... Gempemolen gesloten... Tja, als alternatief zijn we onderweg terug naar Aarschot dan maar langs het kasteel van Horst gereden waarvan ik wist dat er ook een fijne brasserie is en waarbij ik daarenboven ook weer enkele extra fotomogelijkheden in gedachte had. Het kasteel met spiegeling is een klassieker natuurlijk, maar waarom zou ik die ook niet eens een keer mogen plaatsen op deze pagina's?
Morgen is het alweer de 6de en na Driekoningen verdwijnt de kerstversiering meestal uit het straatbeeld. Daarom wilde ik vandaag nog eens naar Herentals om te gaan rondkijken op de markt.
Er zijn in Herentals namelijk een aantal dames die een collectief hebben gemaakt om bomen, palen, kortom allerhande objecten met aan elkaar gemaakte breiwerken te bedekken. Niet alleen in Herentals was dat een tijdje geleden al een rage meen ik.
Het was wel erg speciaal dat de kerstboom die dit jaar op de markt staat ook door deze dames aan elkaar was gebreid. Ik had al een foto van hun kunstwerk gezien op de social media, gemaakt door fotomaatje Alex, en de commentaren erbij waren redelijk uiteenlopend. Alles tussen geweldig en vreselijk kwam voorbij.
Bij deze wil ik me graag aansluiten bij de "like"-ers. Er zijn in deze wereld sowieso te weinig mensen met vernieuwende en creatieve ideeën en een gebreide kerstboom kan ik alleen maar toejuichen.
De lichtstrepen veroorzaakt door de lange sluitertijd en de voorbij komende lijnbussen en auto's vind ik zelf een pluspunt maar ik ben voor discussie vatbaar.
Uiteraard weet ik ook wel dat je portretfoto's idealiter maakt in studio-omstandigheden. Maar dat wil niet zeggen dat je niet mag proberen iets vast te leggen als je een leuke pose ziet. Ik moest alleen maar vragen aan kleindochter Julie om twee meter op te schuiven en zo voor een blanke muur te gaan staan om dit plaatje te scoren. Binnen, met bestaand licht en met de kleine Sony vond ik het resultaat al bij al meevallen maar toch denk ik dat ik deze foto nog wel eens over doe in echte studio-omstandigheden met de Mk IV. Het feit dat ik er een creatieve bewerking op los liet is sowieso al een indicatie dat ik iets miste.
Toch wil ik dit tonen, op deze manier bewerkt vind ik 'm wel okee, ook al omdat dit één van de bewerkingen is die ik wel vaker toepas en misschien maak ik wel eens ooit een hele reeks op deze manier.
Een van onze goede voornemens voor dit nieuwe jaar is dat we weer wat meer gaan bewegen. Onze stappenteller die we de voorbije jaren toch telkens gemiddeld in de buurt van de 10.000 konden houden elke dag, was na de dood van Phaido dramatisch lagere cijfers aan het tonen en daar wilden we absoluut iets aan doen. We gaan weer zo vaak als we kunnen aan de wandel ook zonder woef die ons meeneemt.
Vandaag trokken we door het domein de hoge Rielen, via de oost-ingang langs de glazen wand, het kikkerkwartier, richting sportvelden aan de Molenstraat. Onderweg wilde het vrouwke graag enkele keren model spelen. Bij deze foto vond ik een zwart-wit omzetting wel gepast. En om het nog een tikkeltje pit meer mee te geven heb ik de kleuren toch weer doorgang verleend door één paneel van die wand. Noem het maar Spielerei...
02 januari Drie dames, drie tentjes en een jongeman
Ook in Corona-tijden doen we familiebezoekjes bij het begin van het nieuwe jaar. Gisteren waren we bij onze oudste - dochter Ilse - en vandaag volgde een bezoek bij zoon Michael en zijn gezinnetje. Ook deze keer deden we een gezamenlijke wandeling en zo kwamen we in de buurt waar volgende week de veldrit in Herentals gereden wordt. De voorbereidingen zijn al in volle gang merkten we. Het wordt weer een zonder-publiek-editie, maar toch waren er al enkele tentjes opgericht voor... tja waarvoor eigenlijk. Ik kon weer een drie-dames-foto scoren. Het vrouwke, Sofie - wederhelft van zoon Michael - en kleindochter Julie wilden graag poseren voor de tentjes. Een jongeman, de huiswoef Jul, maakt ondertussen aanstalten om het gezelschap te vervoegen.
Op deze eerste dag van het jaar hebben we een coronaveilig bezoek gebracht aan onze dochter en haar gezin in Loenhout. Na een gemeenschappelijke wandeling zijn we nog even buiten blijven zitten bij een warm drankje en toen ik de kleding van de drie dames des huizes in de gaten kreeg besloot ik een "kleurtjesfoto" te maken.
Ik vond het gepast 2021 te beëindigen met nog een beeld van de kerstversieringen die het vrouwke zo kwistig en zo smaakvol overal heeft uitgestrooid in ons huis. Het vrouwke houdt van engeltjes en enkele exemplaren uit haar verzameling heeft ze in een sneeuwdecor geplaatst op een oude erfgoed kast die in een hoek van onze woonkamer staat.
Bij deze willen we iedereen een gezond en voorspoedig 2022 wensen.
Je hebt Kerst- en Oudejaarsverlichting en je hebt feestverlichting. Wat mij betreft zijn dat twee verschillende dingen. Redelijk laat ben ik vanavond naar Kasterlee gereden om zelf eens te gaan kijken naar de sfeerverlichting op de nieuw aangelegde markt. De reacties op de social media waren alleszins zeer uiteenlopend. Misschien ben ik te conservatief, maar wat mij betreft heeft dit niks te maken met de Kerst- of Oudejaarssfeer. Jongere generaties, die opgegroeid zijn met discolights zullen misschien wél kunnen genieten van het snel wisselend kleurenspel waarmee de nieuw aangeplante boompjes, soms allemaal hetzelfde, soms in een bonte kakafonie, verlicht worden. De naar lange sluitertijden zoekende fotograaf die van nachtfotografie houdt vindt er meer frustratie dan plezier. Ik heb gelukkig toch enkele aanvaardbare beelden kunnen scoren, zij het met een, 'n beetje overbelichte kerststal in de verte. Misschien moet ik nog eens terug gaan om er een HDR-opname te maken, maar met die snel wisselende kleuren is dat al helemaal problematisch.
29 december De Kerstmusical, nu mag het toch weer...
De Kerstman was al terug thuis in Rovaniemi na de zware pakjesronde en de plots vermoorde musical toen onverwacht het bericht kwam dat de Belgische regering berouw toonde over haar beslissing en de voorstelling toch weer mocht doorgaan...
Tja, de kerstman zijn gala-pak en dat van het kerstvrouwke zijn al in de was... dus vertellen we maar in onze gewone burgerkleren dat we nog eens de rendierenexpress nemen om terug naar Aarschot te komen. Op 2 en 8 januari zijn er nog twee kansen om te zien hoe de elfen samen met de Kerstman Flocona verslaan.
Ik heb weer de ganse dag voor de computer gezeten. Het was trouwens ook geen weer om naar buiten te gaan. Maar ik wil het jaaralbum dat ik telkens weer van deze blog maak klaar hebben vóór 31 december 23h59. Er loopt weer een aanbieding en ja, ik ben ook gevoelig voor het feit dat ik nu zo'n 150 kan besparen...
In de loop van de avond wordt dan het gevoel steeds sterker dat ik nog een foto moet maken om aan de mezelf opgelegde verplichting te voldoen, één foto elke dag...
Gelukkig zorgt het vrouwke met haar drang naar steeds weer veranderende kerstversiering er voor dat ik niet eens het huis uit hoef om telkens weer nieuwe verassingen te zien. Elke dag weer slaagt ze er in me een "da was er toch nie eerder?" overpeinzing te ontlokken. En dan is het niet moeilijk om even een kersttijd gerelateerd beeld te scoren.
Ik zit plots tot over mijn oren in het werk. De volgende dagen hoef je niet op mij te rekenen voor een of andere activiteit. Maar één foto per dag scoren lukt voorlopig nog wel. Het centrum van Kasterlee is niet zo ver weg en de kerststal daar is telkenjare een van de highlights van de toeristische Kempense kerststallentocht. Het is niet de eerste keer dat ie op deze pagina verschijnt trouwens. De sfeerverlichting op de markt daarentegen lijkt me eerder een opportunistisch, alternatief gebruik van de disco-lights die door de coronamaatregels toch maar in de magazijnen verkommeren. Snel heen en terug vanavond, tussenin enkele foto's maken en één er van door de RAW-convertor halen... Dit is 'm.
We zijn weer eens aan de wandel gegaan in de bossen tussen de Floreal, Achterlee en de Witte Bergen. Vertrokken vanaf de parking achter de Floreal wilden we iets gaan drinken in "De Perenboom" maar na een fikse tocht bleek die zaak gesloten op een dag als deze. Dan maar een even fikse tocht terug en thuis hadden we ook nog wel een en ander in de koelkast staan. Onderweg hebben we uiteraard diverse keren stil gestaan op leuke locaties, we hebben wat rond gekeken, gefotografeerd en het vrouwke heeft zelfs gemusiceerd! Zo maar in het wild bleek langs het rolstoelpad een soort percussie-instrument te gedijen, met wat goede wil zou ik het een marimba durven noemen... een bosmarimba. Het vrouwke wilde er meteen mee aan de slag. Eerlijk gezegd vond ik het niet echt hemels klinken. Was het instrument niet goed gestemd, moet het vrouwke haar bosmarimbatechniek nog wat verfijnen of zou het kunnen dat het vrouwke gewoon langs de verkeerde kant stond? De lage tonen ( de zwaarste staven ) horen toch aan de linkerkant te zitten? Ik vond het allemaal niet zo erg want ik heb toch enkele leuke foto's gescoord.
Het was de laatste dag dat we van de regering onze Kerst-musical mochten opvoeren. Dat deden we twee keer vandaag. Tussen de beide voorstellingen wilden we de elfen, die twee maanden lang keihard gewerkt hebben om een prachtig resultaat neer te zetten, belonen door hen een privé optreden aan te bieden. Zus Lily, de drijvende kracht achter het Kerstman-gebeuren in Aarschot en schoonbroer Dreeke, beroepsfotograaf en mijn mentor in de fotografie, wilden de elfen graag een blik gunnen in de wereld van het goochelen. Dat is hen wel toevertrouwd want we hebben het arsenaal trukken die ze beheersen al eerder gezien. Het werd een onverdeeld succes en na afloop kon ik ze ook nog eens laten poseren bij Rudolph. Het lijkt er op dat Rudolph de rode neus even uitgeleend heeft.
Op deze musical-voorstelling-vrije dag hebben we er van geprofiteerd om nog eens wat stappen op de teller te zetten. We zijn weer door het bos tot in Kasterlee gewandeld om daar wat rond te kijken en iets lekkers te nuttigen. Ik had gemerkt dan men bezig was met de laatste loodjes om de sfeerverlichting op en rond het vernieuwde marktplein helemaal in orde te krijgen en ik had het voornemen gemaakt om daar vanavond eens wat meer uitgebreid te gaan kijken.
Ik ben inderdaad rond zes uur terug naar Kasterlee gereden ( deze keer met de wagen ) maar ik had ondertussen op de Facebook-pagina "Ge ze van Kastel as" gelezen dat ene Nancy V. van plan was om bij gelegenheid van kerstavond lichtjes te gaan plaatsen op alle graven van het Britse militaire kerkhof ( the Kasterlee War Cemetery ) als eerbetoon en dat leek me misschien nog wel een beter idee.
Ik vond het alleszins een hartverwarmend initiatief en ik heb er inderdaad enkele mooie foto's kunnen scoren hoewel het er erg donker was. Met een lange sluitertijd en een stevig statief kon ik de duisternis wel de baas. Dit is één vak van de graven van Britse en Canadese helden met de windmolen op de achtergrond.
De sfeerverlichting op de markt is iets voor later...
We hebben snel nog enkele extra voorstellingen van onze kerst-musical ingepland voor zondag de hele cultuursector weer op slot moet. Vandaag zijn we dus weer naar Aarschot gereden en we waren wat vroeger vertrokken want we vreesden dat het wel eens druk kon worden... de voorspelde piek in Kerst-shopping gecombineerd met de vandaag geplande "tractor-lichtjesstoet". Die laatste was weliswaar vervangen door een "geparkeerde tractorlichtjes-wandeling" maar dat leek ons toch best een leuke fotomogelijkheid. Het was er jammer genoeg vreselijk druk en je moest zo lang aanschuiven dat we dat wijselijk maar niet gedaan hebben. Ik heb de camera dan maar op enkele andere plekken richting Albertlaan op statief gezet en zo kon ik o.a. de OLV kerk samen met het vredegerecht in één beeld vangen. Rond half zes verwacht je in deze tijd van het jaar dat het blauwe uurtje op zijn best is, maar vandaag was er toch niet veel blauw te bespeuren. Ik wil terloops even wijzen op het café links van de kerk. De resolutie van de foto op deze site laat het niet toe de details goed te zien maar de naam van het café vonden we de moeite waard om als titel van deze foto te fungeren, "D'elf ure mis".
We hebben een super, geweldige, meer dan geslaagde premiere achter de rug. Het minder goede nieuws is dat we ondertussen ook vernamen dat vanaf aanstaande zondag alle binnenactiviteiten weer op slot gaan... Daar sta je dan, met al je voorbereiding, je repetities, je inzet, je investeringen... klaar om te oogsten.
We hebben kosten noch moeite gespaard om dit pand - waar vroeger o.a. de Kringwinkel gevestigd was - om te bouwen tot een knus theater. We hebben er zelfs een naam voor bedacht: het Arkana theater. En toegegeven: Arkana is de naam van de nieuwste telg uit het Renault gamma - in de achtergrond staat er een te pronken trouwens - sponsoring is nu eenmaal alom aanwezig, of je nu over sport, cultuur of een andere vorm van ontspanning praat. Wij zijn er ook blij mee.
Misschien dat we vóór de komende fatale zondagmorgen nog wel een extra matinee-voorstelling inlassen om mogelijk tegemoet te komen aan iedereen die voor de afgelaste voorstellingen geboekt had, maar dat blijft maar een piepklein doekje voor het diepe bittere bloeden.
Ik vond het gepast dit beeld van ons lege theater van vóór de premiere te plaatsen met de verwijzing naar het feit dat het er na aanstaande zondag voor altijd zo leeg zal zijn ( zonder het meubilair weliswaar, want dat moeten we ook weer weg halen ).
Tijdens het naar huis rijden na de repetities had ik al enkele keren mijn oog laten vallen op de vijf mooi met lampjes gesierde bomen tegenover het stationneke van Olen. Ik had me ook telkens voorgenomen daar vroeg of laat eens te stoppen om te zien of ik daar geen leuke opname van kon scoren. Vandaag heb ik de daad bij het voornemen gevoegd. Het vrouwke bleef in de wagen zitten terwijl ik een geschikt standpunt ging zoeken. Alle vijf kon ik ze wel in één beeld vangen maar dat leverde niet meteen een interessant plaatje op. Met het stationneke op de achtergrond en vier lampjesbomen in beeld leek het me al iets leuker. Toen was het wachten op een voorbij komende trein om een extraatje aan de foto toe te voegen. Het duurde even maar uiteindelijk kwam ie toch. Redelijk verkleumd maar kontent ben weer naast het vrouwke gaan zitten om verder naar huis te rijden.
In de aanloop naar de premiere van onze kerstmusical de 22ste worden de repetities intenser en langer. Het lijkt wel of Aarschot onze tijdelijke hometown is. In Lichtaart komen we nog net om te slapen en te ontbijten. Het is dan ook meer dan waarschijnlijk dat de dagelijkse foto op deze pagina in de loop van de volgende weken uit Aarschot zal komen. Dit beeld kon ik vandaag alvast scoren. Om de hoek van de Albertlaan - waar we repeteren en waar de voorstellingen zullen doorgaan - is het begijnhof. Er was maar een erg kort wandelingetje nodig om vanuit de toegangspoort deze nachtfoto te scoren voor we naar huis reden. De lichtjes, de service woningen en daarboven de toren van de OLV Kerk leverden dit leuk beeld op.
Na de repetities was ik al enkele keren tot bij de fiets- en voetgangersbrug over de sporen bij het station van Aarschot gewandeld maar telkens bleek de verlichting niet te functioneren. Tijdens de eindejaarsperiode zou dat allemaal wél het geval zijn hoorde ik vandaag en meer nog, het zou zelfs behoorlijk spectaculair zijn. Uiteraard ben ik dat meteen gaan checken. Probleem voor de lange sluitertijd fotografen: om de zoveel seconden verandert de kleur van het licht... ik moest dus mijn instellingen aanpassen. In plaats van de gebruikelijke ongeveer 30 seconden wilde ik naar zeker niet meer dan 5, want anders zouden de kleuren elkaar op eten. Diafragma wat groter, Iso-waarde wat hoger en het resultaat is precies zoals ik het voor ogen had.
