In het evangelie van vandaag zien we hoe Johannes de Doper wijst naar Jezus en zegt: "Zie het Lam van God!". Dit trekt de aandacht van twee discipelen, die Jezus daarop volgen. Wanneer Jezus zich omdraait en hen vraagt: "Zoeken jullie iets?" antwoorden ze: "Rabbi, waar verblijft U?" En Jezus antwoordt: "Kom en zie".
Deze eenvoudige dialoog verbergt een diepe betekenis. De discipelen zoeken immers niet "iets" maar "Iemand". En wat voor Iemand? Iemand die hun diepste verlangens, hun spirituele honger, kan beantwoorden. Daarom krijgen ze op hun onhandige wedervraag "Waar verblijft U?", van Jezus niet het evidente antwoord van een concrete fysieke locatie maar een uitnodiging om met Hem mee te gaan, om tijd met Hem door te brengen, om Zijn woorden te horen, om een duurzame relatie met Hem op te bouwen.
Eenzelfde zoekende, noch onzekere en onhandige houding vinden we in het verhaal van de jonge Samuel in het Oude Testament. God roept hem herhaaldelijk, maar Samuel begrijpt nog niet dat het de stem van de Heer is. Uiteindelijk leert Eli, de priester, Samuel dat het God is die roept. Samuel antwoordt dan met een open hart: "Spreek, Heer, uw dienaar luistert".
Net als de discipelen in het Evangelie van Johannes, zoekt Samuel nabijheid tot God. Hij is bereid om te luisteren en geeft gehoor aan de roep van de Heer.
Wat kunnen deze verhalen voor ons betekenen vandaag?
Beide verhalen herinneren ons er alvast aan dat Gods roepstem vaak subtiel en delicaat is.
We leven in een wereld vol lawaai, afleidingen en haast, maar God spreekt in de stilte van ons hart. Hij roept ons niet met luide stem, maar met een zachte fluistering. Daarom is het van belang om momenten van stilte en reflectie in ons leven in te bouwen, zodat we de stem van God kunnen herkennen te midden van het tumult van het dagelijks bestaan.
Beide verhalen tonen ons ook de dynamiek van roeping. Het begint met een oproep van God, die ons uitnodigt om los te komen van onze eigen kleinmenselijke verlangens en dieper te gaan, om te luisteren naar Zijn stem in ons leven. Naar wat zijn we zelf op zoek? Naar comfort, materiële rijkdom, vluchtig genieten, succes of sociale erkenning? God daarentegen roept ons tot een diepe relatie met Hem, ieder op onze eigen manier, zodat we het unieke plan dat besloten ligt in onze talenten en onze mogelijkheden maar ook in onze beperkingen en onze zwakheden, ten volle waar kunnen maken.
Misschien verwacht God van ons dat we dit doen door zorg te dragen voor jongeren, voor zieken, voor ouderen, voor onze medewerkers en collega's op het werk, voor onze familie, vrienden en buren, voor de natuur... misschien roept Hij ons tot gebed en studie, tot een specifieke dienst binnen onze parochiegemeenschap of in de wereld...
In al deze gevallen is het voor ons, christenen, essentieel dat we bereid zijn om te luisteren, maar ook om te antwoorden met een open hart, zodat we stap voor stap ons leven in
overeenstemming kunnen brengen met Zijn wil. De discipelen volgden Jezus onmiddellijk, nieuwsgierig naar wat Hij te bieden heeft. En zo deed Samuel. Zijn ook wij hiertoe bereid?
Tot slot geeft het evangelie ons nog een extra boodschap.
Na zijn authentieke/levengevende ontmoeting met Jezus weet Andreas, één van de discipelen, met zijn enthousiasme geen blijf. Hij heeft de Messias gevonden en voelt de onweerstaanbare drang om deze vreugde te delen met anderen. En dit enthousiasme werkt aanstekelijk. Zijn broer Simon Petrus wil Jezus ontmoeten en ook dan gebeurt er iets merkwaardig...
Simon ontvangt een nieuwe naam: Kefas, wat 'rots' betekent. Met deze naamswijziging wil de evangelist ons duidelijk maken dat een ontmoeting met Jezus niet alleen ons leven verandert, maar ook gaandeweg onze identiteit kan transformeren. Petrus, de eenvoudige visser, wordt de rots, het fundament voor de gemeenschap van gelovigen.
Vrienden, laten we vandaag en in het nieuwe jaar, te midden van ons drukke leven, geregeld de tijd nemen om stil te staan en te luisteren naar de zachte fluistering van God.
Laten we ons hart openstellen voor zijn woorden en ons leven afstemmen op zijn wil.
En mogen we, net als Samuel, de moed hebben om te zeggen: "Spreek, Heer, uw dienaar luistert," en zoals de eerste discipelen, Andreas en Petrus, bereid zijn om Jezus te volgen waar Hij ons ook leidt.
Ik wens het u alvast van harte!
