Onze tuin is zuid gericht. Gelukkig.
Dat geeft veel zon en licht.
Maar achter onze tuin staat een gebouw met 3 verdiepingen. En vanaf 15 december komt de zon niet meer boven dit gebouw en hebben we enkel schaduw. Dit duurt zo tot 15 januari. Dan komen de eerste zonnestralen weer binnen en hebben we echt het bewijs dat de dagen langer worden. Een zonnewende in onze tuin.. Maar zo ver zijn we nog niet
Vorige week vertelde Marc hier hoe het licht van Kerstmis het paars van de advent verkleurt. Hoe het licht van de opgaande zon de schemering verdringt en soms mooi roze kleurt.
Bij het zien van dit beeld zou hier de preek mogen stoppen. We weten allemaal wat hier bedoeld wordt, we voelen allemaal hoe belangrijk het is om terug licht in ons leven te krijgen...
Verwacht van mij geen hoogstaande theologische verklaringen... hoe zwak we ook zijn, we moeten toch een poging doen.
Er branden inderdaad 4 kaarsjes. Meer licht kan de adventskrans niet geven. Volgende zaterdag is het al Kerstmis. Dan vieren we dat er een groot licht over ons komt. Dat zingen we uit in de kerstliederen.
Kerstmis is een feest voor gelovigen maar ook voor ongelovigen, een feest van samenhorigheid, vrede voor iedereen, ook voor daklozen of voor hen die in armtierige woningen leven. We vieren de komst van het nieuwe licht... en voor ons gelovigen: "de komst van dat kindje in de stal."
De zwangere Maria bezoekt haar zwangere nicht Elisabeth hebben we daarnet in het evangelie gehoord. En van blijdschap sprong het kind op in haar schoot.
En Elisabeth voegt er nog aan toe: "gezegend ben jij onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot !"
Is er een schoner beeld, dat dit kan illustreren, dan dat beeld van die 2 zwangere vrouwen in het Middelheim?
Kunnen wij ons voorstellen hoe ze daar stonden te pronken tegenover mekaar? Hoe ze beiden benieuwd waren te aanhoren hoe het met de andere gaat?
Wisten die 2 vrouwen dat hun kinderen de wereld zouden kleuren? Zodanig dat ze er 2000 jaar later nog over zouden preken?
Die 2 vrouwen vormen op dit moment, wat later de basis van ons geloof zal worden. Op dit mooie ontmoetingsmoment keken ze enkel belangstellend naar mekaar.
Ik denk dat ze zelf beseften wat hun zonen zouden teweeg brengen. Waarom zeg je anders "gezegend ben jij onder alle vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot"?
En weet je waar ik nu mee worstel? Waarom heeft de kerk, als instituut, dit beeld niet meer gekoesterd?
Wat is er toch gebeurd met de kerk dat ze de vrouw niet meer kansen gegeven hebben?
Dat de vrouw een minderheidsrol zou toebedeeld krijgen in de geschiedenis van de kerk, een minderheidsrol ? Gewoon niet aan bod komen ! Het is duidelijk dat de mensen, de mannen in de kerk, het laken naar zich toegetrokken hebben. 2000 jaar lang.
Het is één van de redenen dat de kerken nu leeg lopen. Dit en het celibaat. Het zou er helemaal anders uit kunnen zien nu. En het begon allemaal zo schoon met dit verhaal van vandaag.
Gelukkig doen wij het nu, in onze kerk, in onze parochie anders. De vrouwen gaan hier voor en nemen het woord. Niemand stoort er zich aan. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik vermoed echter, dat een dorp hiervandaan, waar het een ander bisdom is, dit nog niet kan.
Laat ons, ondanks alles, toch maar positief blijven. Laat ons de tekst van de eerste lezing nog maar eens in herinnering brengen. Deze tekst is misschien even sterk als het beeld van de 2 zwangere vrouwen.
Dan smeden zij hun zwaarden om tot ploegscharen en hun speerpunten tot snoeimessen; geen volk heft het zwaard meer tegen een ander
en oorlog voeren leren zij niet meer.
Fantastisch he... en dan horen we:
Iedereen zal onder zijn wingerd zitten of onder zijn vijgenboom, door niemand opgeschrikt
Een schonere kerstwens is moeilijk te vinden? Laat ons hier uit leren dat we, zeker in deze advent, de kracht van het licht, de kracht van dit samenzijn, de kracht van deze gemeenschap, nodig hebben om te kunnen stralen.
Stralen als licht, stralen van vreugde.
Dit zal meer uithalen dan te vitten en te klagen. We moeten van hieruit die boodschap, dat licht blijven doorgeven.
Doorgeven aan de mensen rondom ons, of ze nu geloven of niet. Iedereen snakt naar het licht. Mag het dan voor iedereen Kerstmis worden.
