Zesde Paaszondag B 2009 - Zaterdag 16 en zondag 17 mei 2009

Eerste lezing: 1e brief Johannes 4, 7-10 -  'God is liefde'
Evangelie: Johannes 15, 9-17 -  'Dat mijn vreugde in u moge zijn en uw vreugde volkomen wordt'

Hoera, het is weer Songfestivaltijd! En als ik naar de teksten van de lezingen geluisterd heb, lijkt het er een beetje op dat die aangepast zijn aan dat songfestival. Op zo’n festivalavond is het al liefde wat de klok slaat. Kort en kernachtig zoals ze dat in Litouwen zeggen: “Love”! Gezongen door Sasha Son. Ten points! Als ze in Griekenland zingen “This is our night”, zal dat wel niet zijn om te gaan kaarten. En “Miss Kiss Kiss Bang”, nog wel uit Duitsland, dat is ook wel duidelijk.
Nu duren die liedjes zo’n goeie drie minuten. En ik vrees dat de liefde of de amor of de love waarover ze zingen, dikwijls ook niet veel langer duurt.  La noche es para mi, en daarna zien we wel weer.

De teksten uit onze lezingen gaan ook over liefde. Ze zouden geschreven zijn door de apostel Johannes, en volgens de traditie wist die wel wat van liefde: want hij was “de leerling van wie Jezus veel hield”.  Het is wel niet zo duidelijk wat de historische grond hiervan is, maar veel belangrijker is de inhoud van de teksten die aan Johannes toegeschreven worden. Het staat wel vast dat onze lezingen zo tegen het einde van de eerste eeuw na Christus geschreven zijn. De boodschap van Jezus werd nu al zoveel tientallen jaren doorgegeven, er begonnen vele verhalen de ronde te doen, en er werd al veel gediscuteerd over wie Jezus eigenlijk was, en wie nu echt bij zijn leerlingen hoorde, en wie niet: want men begon toen ook stilletjes aan over ketters te spreken. En dan kan ik me goed voorstellen, dat zo’n oudere leerling van Jezus zich begon af te vragen: wat is nu eigenlijk de kern? Waar draait het om, als ik dat evangelie in zijn geheel beschouw? En deze leerling, deze Johannes, komt tot de conclusie: we hebben van Jezus geleerd dat God liefde is, en dat wij in die liefde moeten blijven. En dat kunnen we, door zelf lief te hebben.
Voila, zo simpel is het. Is ons geloof dan een Songfestival???

Jammer voor de muziekliefhebbers onder ons, maar ik denk van niet. Die liefde die Johannes ontdekt heeft in Jezus, is liefde die iemand ertoe brengt zijn leven te geven. Jezus heeft dat voorgeleefd, en heeft zijn leven letterlijk gegeven. En ik lees een zinnetje in die eerste brief van Johannes, dat mij doet nadenken:””om onze zonden uit te wissen door het offer van zijn leven”. Jezus noemt ons zijn vrienden, wij zijn dat. Maar wij zijn dat ondanks onze zonden. Een woord dat niet meer in de mode is, maar daarom niet minder correct. Wij zijn zondaars, dat wil zeggen: wij maken fouten. Meestal kleine, soms hele grote. En toch kunnen wij in die liefde van God blijven, als we bereid zijn zoals Jezus ook ons leven te geven. Volgens mij betekent dat: niet alleen mijn leven geven voor wie ik “graag zie”, voor wie ik aangenaam en sympathiek en belangrijk vind, maar even goed voor wie fouten begaat – tegen mij. De evangelieverhalen, waar deze Johannes over nagedacht heeft, staan vol voorbeelden van die liefde van Jezus, van God dus, voor wie in fout was, en dikwijls zwaar in fout.

Zo simpel is het dus niet. Als wij willen doen wat Hij zegt, moeten wij bereid zijn ons op te offeren, voor de mens naast ons: onze antipathie opofferen, onze gekwetste trots, onze wraakzucht misschien, onze angst dat er van ons geprofiteerd zal worden.... Ach, wij gaan de wereld niet verbeteren, of heldendaden doen: ons leven geven doen we in ons gezin, in onze vereniging, op ons werk, overal waar we proberen goed met mensen samen te leven, en ze gaarne te zien, ook als we het daar heel moeilijk mee hebben...

Dat is niet altijd gemakkelijk. Maar we zullen toch al ondervonden hebben, dat het spreekwoord waar is: “wie goed doet, goed ontmoet”. De Blijde Boodschap van vandaag kan ook de moed geven om vol te houden, verder te gaan op de weg waarop Jezus ons gezonden heeft. En de Blijde Boodschap is ook, dat als wijzelf falen, als die goddelijke liefde voor ons te hoog gegrepen is, dat God ons graag blijft zien. Dat wij bij Hem altijd opnieuw kunnen beginnen. En dat is niet alleen iets waarin we blind moeten geloven. Die liefde van God worden we gewaar, als mensen rondom ons over onze fouten heen stappen, en ons laten voelen dat ze ons graag blijven zien, ondanks onze stommiteiten.

Zo kunnen we mekaar steunen om dat gebod van Jezus trouw te blijven: wij kunnen die liefde tastbaar maken voor mekaar. Dat zijn de vruchten, die we moeten voortbrengen. Wij zijn verantwoordelijk, voor mekaars geloof in die liefde.
Ik weet dat de gelovige gemeenschap bestaat uit vele mensen met soms heel verschillende visies op het geloof, maar ik ben er van overtuigd dat wij allemaal door die boodschap van liefde geraakt zijn, en dat we met vallen en opstaan proberen van ernaar te leven. Soms denk ik, dat we met zijn allen dat meer zouden moeten durven uitstralen. De Kerk, dat zou een groep mensen moeten zijn waaraan het ook te zien is, dat ze met liefde in het leven staan. Voor mekaar, voor de mensen “binnen”, en ook voor allen die buiten de Kerk staan. De blijde boodschap is voor iedereen: God ziet u graag, en wij zien u graag. Dan zouden er heel veel mensen blij zijn, dat de Kerk bestaat. God is liefde: twelve points!