Alles achterlaten zoals Jezus zegt in Lucas is een hele opgave. Zomaar je leven achterlaten alles en iedereen, wordt dat vandaag nog van ons verwacht? En hoe vertaal je dat dan naar vandaag?
Misschien is dit wel haalbaar op veel kleinere schaal. Eigenlijk kan je in het evangelie van vandaag lezen dat Jezus aanspoort om dingen anders te doen en een omslag te maken.
Ter voorbereiding van deze preek grasduinde ik wat rond ter inspiratie en ik kwam uit bij een artikel van de correspondent. Daarin werden leerlingen van het vierde middelbaar bij wijze van experiment gevraagd om gedurende vijf dagen hun smartphone aan de balie van de school af te geven. Doorheen die vijf dagen hielden de leerlingen een dagboek bij met hun schrijfsels over hoe het is om les te volgen zonder smartphone.
De deelnemers van het experiment schreven op dat ze meer met elkaar praten en beter opletten in de les. Dat laatste verbaasde mij nu niet zo direct.
Het lijkt wat vreemd dat de verbinding tussen jongeren een electronisch toestel is in plaats van elkaar.
Om het nu zo te stellen zou je kunnen zeggen dat een smartphone een product van de markt economie, een product om winst uit te slaan in het centrum staat van het leven van jongeren. En dat klopt niet, jongeren geven zelf aan dat ze automatisch meer met elkaar beginnen praten, dat er dus meer verbondenheid is.
Smartphones zijn ok. Vroeger letten wij ook niet altijd op, maar we letten dan vooral samen niet op. Het verschil zit hem in de verbondenheid. Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat het gebruik van smartphones in de klas de schoolprestaties verminderen.
De jongeren gaven aan dat ze in het begin het ontzettend moeilijk hadden zonder smartphone, maar aan het einde van de week zagen ze het voordeel er van in. Ze waren rustiger en lette beter op.
Dit is een voorbeeld op kleine schaal over hoe mensen worden uitgedaagd om dingen achter te laten, hun gewoontes en denkpatronen om tot iets positiefs te komen.
Als we naar een voorbeeld op grote schaal kijken denk ik aan de Amerikaanse verkiezingen. U heeft er misschien al van gehoord de democratische presidentskandidaat Bernie Sanders is een beetje een vreemde eend in de bijt. Op zijn manier heeft hij drastisch afstand genomen van de klassieke vorm van verkiezingen om een hoger doel te bereiken met namen meer democratie.
Naast Sanders zijn er twee andere grote kandidaten, Clinton ook van de democratische partij en Donald Trump.
Zowel de campagne van Clinton als die van Donald Trump worden financieel gesteund door bedrijven in ruil voor toegevingen op het beleid dat ze gaan voeren ten voordele van de bedrijven die ondersteunen.
In die zin is Sanders een vreemde eend in de bijt. Hij krijgt geen steun van de bedrijven, maar haalt het geld rechtstreeks op bij zijn aanhangers, zo'n 7,4 miljoen aanhangers. Doordat hij zich niet moet plooien naar de eisen van de geldschieters legt hij de wondes van Amerika bloot. De publieke armoede en de private rijkdom, tweeverdieners die niet rondkomen. In één jaar tijd is hij van lid van de democratische partij in 2015 naar presidentskandidaat gegaan.
Sanders breekt op die manier met een traditie binnen de verkiezingen van Amerika omdat hij een ander gat, veel veel groter gat vult: solidariteit, rechtvaardigheid en eerlijkheid. Toevallig ook de waarden van de democratie. Iets waar het zuivere kapitalisme nooit aan kan beantwoorden.
Het lijkt minder drastisch dan je leven achterlaten zoals Jezus voorstelt, maar het vergt veel politieke moed om op te komen voor de waarden waarin je gelooft. En dat is denk ik wat Jezus bedoelde. Daar betaal je een prijs voor.
Vermoedelijk zal Sanders het niet halen omdat hij de bedrijven en dus het grote kapitaal niet mee heeft, maar dwingt Clinton wel om een meer links parcours te volgen wil ze de volgers van Sanders meehebben.
Durf te breken, durf om te slaan is de boodschap van het evangelie. ik wens jullie nog een fijne zondag toe
