We lezen het begin van het evangelie zoals Marcus het heeft opgetekend: "Begin van het evangelie van Jezus Christus. Droog weg, zakelijk. Geen gestoei met wonderlijke geboorte of het bezoek van een engel aan een maagd. Geen herders in het veld of engelen aan de hemel en ook al geen koningen uit het oosten. Niets van dat alles.
Marcus komt meteen ter zake, droogweg: begin van de blijde boodschap van Jezus Christus. En toch is ook hij weer op zijn manier speciaal. Want zijn evangelie begint niet met de figuur van Jezus, maar met een oude tekst. Uit de profeet Jesaja. Een profeet van meer dan 500 jaar voor de tijd van Marcus. Even kun je de indruk krijgen in een verkeerd stuk te zijn terecht gekomen. Maar niets is minder waar!
Luister zegt Jesaja iemand roept, bereid de Heer een weg in de woestijn, in het dorre land.
Een weg in de woestijn
er zijn betere plaatsen om onthaald te worden. In een woestijn, daar wil je toch niet zijn ! Toch is het goed gekozen: in een woestijn, daar klinkt uw stem ! Daar trok hij zich terug voor 40 dagen, achter de woestijn komt de vruchtbare strook van de Jordaan, je moet door een woestijn naar het beloofde land
En we lezen wat verder in Jesaja de aankondiging van iemand die zal komen: als een herder zal hij zijn kudde weiden, in zijn arm brengt Hij de lammeren samen, hij leidt de schapen voor hem uit
Mooie tekst van Jesaja, een aankondiging van je welste, iemand zal komen om het volk, om de wereld te redden.
Ook Johannes De Doper sprak met eenvoudige maar met zeer duidelijke woorden, hij stelde eisen die hij met zijn eigen levenswijze fundeerde, daarom kon hij op zon grote toeloop rekenen. Door zijn ascetische levenswijze kwam hij wel overtuigend over bij de mensen van die tijd.
Hij is nochtans een rare vogel, die in zijn tijd niet aanvaard werd. Het is een beetje zijn schuld. Stel je voor dat ik hier zou verschijnen om te prediken, gekleed in een pij van kameelhaar, - waarschijnlijk tweedehands, - dan zouden velen daar aanstoot aan nemen en volgende week staat het in het parochieblad. En wat eet die man? "Sprinkhanen en wilde honing", dat hoorden we zopas in het evangelie. Nog sterker dan wie macrobiotisch leeft. Dat is nu wel in
.sprinkhanen eten.
Hij was wel voor op zijn tijd
.
Hij heeft daarbij ook geen manieren. Luister maar naar de vulgaire taal die hij uitkraamt. In het evangelie van Matheus lezen we dat hij de aanzienlijke religieuze leiders, - noem ze de bisschoppen in onze Kerk! - in het publiek uitscheldt voor "adderengebroed", wat in onze volkstaal wil zeggen: Gespuis! Crapuul! gemeen volk! En in het evangelie van Matheus lezen we nog dat hij hun zegt dat ze zich moet laten dopen, d.w.z. dat ze zich moeten bekeren, dat ze heel anders moeten gaan leven.
Wat een schokkende boodschap van een man zonder stijl en zonder manieren! Een rare vogel, zoals de meeste profeten vroeger en ook nu.
En toch is hij een echte profeet, een gids, onze gids ?
Hij doet mij denken aan dat beeld ik regelmatig zie in Brugge wanneer ik met buitenlanders door de stad wandel. Je ziet van die gidsen met een lange paraplu, een baken als teken aan de groep Japanners of Chinezen om hem te volgen.
Nog een ander beeld: in de tentoonstelling in het MAS over Heilige plaatsen, heilige boeken vinden we een van de topstukken naast de Madonna van Loretto en de sleutels van de Kaba, de Mahmal een grote puntige tent, rijkelijk versierd met goudbrokaat. Deze tent werd boven op een kameel gezet als baken voor de pelgrims. Soms liepen ze uren achter het begin van de karavaan, maar de tent, de Mahmal, konden ze steeds van verre zien
Ik denk dat we ook zo naar de boodschap van Johannes de Doper moeten zien..
Dank zij de vele volgelingen voelde Johannes dat er een nieuwe wind op stak, dat er iemand op komst was die niet alleen met water maar ook met vuur, met het vuur van de H.Geest, zou dopen. Zo kondigt Johannes Jezus terug aan, als gids.
En of we nu willen of niet, we krijgen een richting voorgeschoteld.
Mensen hebben behoefte aan richting, Johannes de Doper geeft die.
Hij wijst niet naar links en niet naar rechts, maar naar Hem die na hem komt:
Jezus, redder en trooster.
Johannes gaat midden in de Jordaan staan om mensen te helpen oversteken van het oude naar het nieuwe leven: van een leven zonder God naar een leven met God.
Maar Johannes is ook nederig: Ik ben niet goed genoeg om de riemen van zijn sandalen los te maken Dit maakt de man die hij aankondigt wel zeer belangrijk. Het is Hij die het werk wel zal komen afmaken...
Ook in onze tijden hebben wij die boodschap van hoop hard nodig.
Onze tijd wordt getekend door onzekerheid en angst. Velen onder ons vervallen in verbittering, in moedeloosheid en vereenzaming. Ook na mislukkingen en na miserie kan elke mens in volle liefde steeds weer opnieuw beginnen.
In onze ontmoeting met die Jezus, krijgt elk van ons een kans om een nieuw begin te ervaren.
Laten wij samen teken van hoop worden voor al die mensen die het niet meer zien zitten, die niet meer geloven in de toekomst.
Vertrouwen op God is ook zelf een beetje blijde boodschap zijn...
Is ook in ons eigen leven werk maken van een wereld zoals God die droomt.
Met de hulp van Ward van Overbeke en Gabriël Buyse
