Als ge de voorpagina van uw boekje neemt dan staat er als titel: 'Wees voorbereid'.
Het doet jullie misschien denken aan de scoutszin 'be prepared' van Baden Powel, wees voorbereid. Ik zie dan zo een beeld voor mij van een oude scoutsfoto,een scouts met grote hoed en een grote volle rugzak. Vroeger (toen ik nog in de chiro zat) lachten we daar altijd mee.
Als we met de school op staptocht waren, en we hadden een plakker of ik weet niet wat nodig, haalden 'de die van de scouts' uit hun zelf meegebrachte EHBO doos een plakker te voorschijn. Be prepared 'Steeds paraat voor een goede daad'. De knoop die een scouts heeft in zijn das, doet er hem aan herinneren om elke dag een goede daad te doen.
"Wees voorbereid, wees waakzaam want ge weet niet op welke dag de Heer komt"
Wat moet ge met zo'n zin, wat moet ge met zo'n tekst? Wie verstaat dat nog?
De tekst is geschreven meer als 2000 jaar geleden. Toen geloofden de mensen dat het einde der tijden zeer nabij was. Dat er dan een Messias zou komen, Jezus, die dan het oude dat ze kenden zou wegvagen en zou vervangen door een Gods koninkrijk op Aarde. Ook al niet zo makkelijk om te begrijpen.
We kunnen deze tekst wel in zijn historische context plaatsen, maar de vraag is wat zijn we daar nu vandaag mee. Met andere woorden hoe kunnen twintigers, dertigers tot zeventigers hier nog inspiratie uit halen? Ik als 27 jarige, theoloog, krap ook al serieus in mijn haar van wat moet ik daar nu mee..
Twee weken terug zijn we gestart hier op Linkeroever met een wekelijkse activiteit voor gasten die hier op sociaal woning zitten. Zij zijn min of meer uit hun verslaving hebben een sociale woning gekregen en met vallen en opstaan een nieuw leven begonnen. Na een leven van drugs, op straat leven, gevangenis, hoogtes en dalen, leren ze opnieuw omgaan met structuur en extreme pieken en dalen worden vervangen door het leven van alledag. Iets wat voor ons haast vanzelfsprekend is en voor hen nieuw, uitdagend en beangstigend.
Onze wekelijkse samenkomst is bedoelt om gasten wat structuur te geven, een vaste invulling in hun week. Maar vooral een plek te maken op Linkeroever waar er tijd en ruimte is voor ontmoeting, nestwarmte. De meeste gasten kennen geen warme thuis, een plek waar ze genomen worden zoals ze zijn, een plek waar er altijd iemand is voor hen die hen graag ziet.
We zijn snel geneigd om dit over het hoofd te zien, hoe cruciaal een sterke thuis is voor de identiteit van iemand. Vallen doet iedereen, en dat mag, ook zij. Maar het is de manier hoe iemand rechtkomt dat hen bepaalt tot wie ze zijn. In die zoektocht naar het opnieuw rechtkomen, spelen wij een belangrijke rol. Door hen ondersteunen en mogelijks mee een richting uit te wijzen aan de hand van huis tuin en keukentips.
De eerste keer hadden we een full house met petanque en pannenkoekennamiddag. Maar de volgende keer waren we uitgenodigd door de scouts van Schilde voor een gezellige boswandeling met een fijn kampvuur achteraf. De vrijwilligers waren op voorhand al gewaarschuwd het leven van de gasten is chaotisch er kan altijd iets tussenkomen, het is niet altijd zeker dat zij komen.
Gaan wij altijd in op de verschillende uitnodigen. Nu er was dus niemand komen opdagen. De vrijwilligers waren een beetje gefrustreerd omdat ze graag iets met de gasten wilden doen. De maandag daarop was er weer niemand gekomen. In deze context kan ik wees waakzaam wees voorbereid wel begrijpen. We moeten geduld hebben. Elke week met enthousiasme komen en uitkijken naar onze gasten. In dat hoopvol en geduldig uitkijken naar de komst van die gasten begrijp ik wel de komst van de Heer. Was hij niet te vinden in mensen waar we het minst verwachten?
In deze adventsperiode kijk ik hoopvol uit naar wat die heer, die vele heren ons gaan leren over dat Rijk Gods.
Amen.
