een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
06-11-2022
06 november Wants
Soms voel ik me door de omstandigheden gevangen en moet ik wel een "noodfoto" maken om aan de mezelf opgelegde verplichting - één foto elke dag - te voldoen. Ik loop al een tijd met een flink gehavende knie in het rond en voeg daar de minder uitnodigende weersituatie bij vandaag, dan blijven er niet zo veel mogelijkheden over om het huis uit te gaan en te fotograferen. Wat rondzien in huize Pol en Josee levert gelukkig ook wel eens een onderwerp op.
Er zat zowaar nog een wants op de tafel onder de veranda, stel je voor... begin november. Het fototoestel lag klaar en eigenlijk hoefde ik niet eens zo rap te zijn wat het beest bewoog nauwelijks. Ik had dus alle tijd om af te drukken. Ik had de foto eigenlijk "De laatste wants" willen noemen met een knipoog naar een hit van de zangeres Anja uit eind zestiger jaren, maar ik realiseer me wel dat er waarschijnlijk weinigen zich dat nummer nog herinneren.
Morgen vroeg moet ik trouwens naar het ziekenhuis in Turnhout om een MRI-scan te laten maken. Geen idee of fototoestellen daar toegelaten zijn...
Ondanks die probleemknie wil ik toch de nodige lichaamsbeweging blijven inpassen in mijn dagelijkse bezigheden. Grote wandelingen, dat lukt even niet meer, maar met fietsen heb ik voorlopig nog geen probleem. Zolang het weer niet slechter wordt wil ik er best alle dagen even op uit, al is het maar voor een kort ommetje.
Dan zie je plots een combinatie van borden waar je nog niet eerder op gelet had en plots gaat er een aandachts-alarm af in je bovenkamer... Hee.. hier laten de boeren de koeien gewoon over de weg lopen als levende verkeersremmers?
Ik ben vanavond naarTielen gereden om via de huisarts een afspraak te maken voor een MRI-scan van mijn weerbarstige knie. Toen ik daar buiten kwam zag ik dat de hemel in brand stond in het westen, wat een prachtige kleuren!!! Ik ben met de wagen richting schouwspel gereden en ik ben ook enkel keren gestopt om een en ander te fotograferen maar er waren altijd wel enkele beeldvervuilende elementen die de perfecte foto verknalden. Toen ik besloot om dan maar terug naar huis te keren reed ik langs het IJsboerke op de Gierlebaan en daar zag ik de gloed weerspiegelen in de ramen van het hoofdgebouw. Ik ben weer gestopt en deze opname vind ik uiteindelijk de leukste. Twee vliegen in één klap: het IJsboerke en avondrood.
Ik ben vanavond - vannacht eigenlijk - even aan de slag gegaan met de voortzetting van een project waar ik al langer mee bezig was. Op ons voorbije fotosalon had ik o.a. een nachtfotografie-reeksje hangen van bomen, met een zaklamp belicht. Ik wilde hetzelfde procedé ook wel eens toepassen op één van de vele vazen die het vrouwke altijd in huis zet gevuld met creatief geschikte, bloeiende, uitgebloeide, gedroogde of verdorde bloemen of takken.
Dit is er zo een met takken en bolsters van een mij onbekende plant. We hebben die in het voorjaar ooit meegebracht van een wandeling en die houden het dus al erg lang uit als versier-element in huize Pol en Josee. Ik vond dat ze daarom ook een fotosessie verdienden. Ik heb dus een opstelling bedacht met een zwarte achtergrond en ook hier heb ik alleen maar een zaklamp gebruikt. Ik heb enkele keren moeten experimenteren voor ik de goede belichting en camera-instellingen had gevonden maar het resultaat vind ik best wel bevredigend.
Al bij al viel het nog wel mee met het voorspelde minder goede weer. Het bleef droog en meestal zelfs redelijk zonnig, de temperatuur was dan wel iets minder hoog maar daar kun je je tegen kleden. Ik heb alleszins toch nog een kort tochtje gemaakt deze namiddag. Kort, dat wel, mijn knie vindt het nu ook al niet meer goed dat ik uitgebreid ga fietsen...
Ik heb alleszins toch weer enkele herfstbeelden kunnen plukken. Dit eenzaam boompje stond er zo sierlijk en kleurrijk te pronken dat ik er wel voor moest stoppen.
Vandaag was de laatste dag van ons jaarlijks fotosalon. En alweer was het meer dan druk. Ik ben even naar de technische ruimte achter, boven de zaal geklommen om een overzichtsfoto te schieten. Dit was niet eens het drukste moment van de dag want toen had ik toog-corvee en had ik geen tijd om zelf te fotograferen. We mogen terug blikken op een meer dan geslaagde 41ste editie, op naar nr. 42!!!
Op deze laatste dag van oktober mogen we rustig stellen dat het nu echt wel herfst is. Nog steeds mogen we genieten van een lekker nazomer-weertje en tussen twee fotosalondagen leek het ons een goed idee om de vermoeidheid en de stress van ons af te fietsen. Ik heb al eerder enkele pogingen gedaan om wat herfstkleuren te scoren en vandaag was dat ook een van de aandachtspunten. Onder andere langs het Kempisch Kanaal kon ik enkele leuke kleurencombinaties te pakken krijgen.
Na de receptie gisteren was voor een notoire langslaper als ik de opening van ons fotosalon al een extreme uitdaging. Maar ik had nu eenmaal aangegeven dat ik altijd beschikbaar was om taken te vervullen. In de loop van de voormiddag was ik daarom al snel present en na mijn beurt als verantwoordelijke bij de AV projecties ging ik weer even naar huis om mijn geteisterde knie wat rust te gunnen. Maar om 16 h zou ik alweer van dienst zijn en tussendoor was er niet erg veel tijd over om aan actief fotograferen te denken. Ik heb me dan maar gericht op de "noodoplossing" die ik al een tijdje in mijn achterhoofd had zitten.
Op de plek waar we noodgedwongen een tijd geleden onze stoere dubbel-stam-berk moesten laten verwijderen groeit nu plots een zeer uitgebreide paddenstoelen familie. Da's een foto-sessie waard. Zo kunnen deze vrijbuiters alsnog een plaatsje veroveren in onze 2022 jaar-belevenissen.
De opening van ons fotosalon vindt ieder jaar plaats met een receptie. Hapjes, drankjes, kennissen en notabelen... de manier waarop recepties meestal plaatsvinden is ons niet vreemd. Uiteraard zijn er de nodige toespraken en er worden ook telkenjare enkele prijswinners bekend gemaakt. Ik was fotograaf van dienst om die plechtige momenten voor de eeuwigheid vast te leggen en zo kon ik vandaag kiezen uit drie collega's die in de bloemetjes werden gezet. Ik plaats jammer genoeg iedere dag maar één foto hier en dus moest ik weer kiezen. Ik vond dit beeld van Bert die de prijs van de gemeente krijgt voor zijn AV-reeks "Het hoge Noorden" best wel geschikt om in mijn jaaralbum te komen.
Een hele tijd geleden had ik een on-line fotovriendin die regelmatig uitgebloeide bloemen plaatste op de foto-site Zoom. Ik vond dat meestal maar niks en er kwamen vaak diepgaande discussies aan te pas. Toen ik vandaag, na een dag die grotendeels gewijd was aan de voorbereiding van ons fotosalon, toch even aan fotograferen dacht en ik de dappere restanten van onze, dit jaar niet zo geslaagde, wilde bloemenweide in beeld wilde nemen moest ik onwillekeurig aan haar denken. Misschien is er toch wel schoonheid te vinden in uitgebloeide of bijna uitgebloeide bloemen. Dit is sowieso een eerbetoon aan een van de laatste overlevers van een dramatische wilde bloemen zomer.
Het vrouwke moest vanmiddag naar het ziekenhuis in Turnhout. Om de zoveel tijd moet ze een serie van drie inspuitingen halen om haar rug- en nekklachten onder controle te houden. Vandaag kreeg ze de tweede van deze reeks. Vroeger reden we steevast met de wagen naar Turnhout maar sedert de komst van 2 e-bikes in huize Pol en Josee fietsen we deze verplaatsingen, als het weer het toelaat tenminste. Uiteraard kiezen we altijd de kleine weggetjes binnendoor en vlak bij het ziekenhuis kun je een stuk door het prachtige stadspark. Toen we terug naar huis vertrokken ben ik even voorop gereden om een foto te scoren van het vrouwke in een van de mooie lanen.
Peer, mijn geboortedorp en de plek waar ik mijn jeugd doorbracht... Sedert mijn vader in 2005 overleed en we het ouderlijk huis verkochten kom ik er nog nauwelijks en toch is er nog steeds een soort verbondenheid. Eén keer per jaar, als Allerheiligen er zit aan te komen gaan we nog eens naar het kerkhof om de graven van onze dierbaren een poetsbeurt te geven en er een bloemetje op te zetten. Uitweiden over de zin daarvan wil ik hier liever niet maar als je dan toch weer in het centrum komt omdat je nog een extra bloemetje wilt kopen voor een vergeten verre relatie komen de herinneringen. Wagen geparkeerd, vrouwke naar de bloemenwinkel en ik met de camera op jacht... Het statige oude stadhuis is er nog steeds. Dat er ondertussen een ander moderner bouwsel die functie heeft overgenomen is bij deze niet belangrijk, voor mij en voor de Perenaren, neem ik aan, is de benaming nog altijd van toepassing. Een foto ervan vind ik zeer gepast om mijn roots te illustreren.
Toen mijn maatje Alex me belde in de vooravond om me te vragen of ik geen zin had om mee te gaan terwijl hij met zijn drone ging stoeien in Kasterlee moest ik niet lang nadenken. Ik was klaar met alle punten op mijn to-do lijst voor vandaag en ik ging net nadenken omtrent wat ik eventueel nog kon fotograferen deze avond. Die vraag was bij deze meteen beantwoord. De mooie dreven en andere fotomogelijkheden langs de Goorse Weg beloofden beelden op te leveren die net iets anders zouden zijn dan de doorsnee drone-foto's die ons tegenwoordig om de oren vliegen.
Alex is iemand die alle kennis, vergunningen en diploma's heeft om verantwoord met zo'n ding te vliegen en het plan om doorheen de dreven onder het bladerdak te filmen en te fotograferen leek me meer dan interessant. Ik had de 70-300 op mijn toestel gezet, klaar om de actie te fotograferen. Ik kwam thuis met een aantal erg leuke shots en de keus voor de foto van de dag was moeilijk. Het werd echt iene miene mutte...
Ik zal morgen enkele andere beelden op Facebook plaatsen en de vaste volgers begrijpen dan wel de keuze problemen.
By the way... dit is met ISO 2000, daar heeft mijn 5D Mk IV geen enkel probleem mee.
Ze stonden met z'n tweeën te genieten van een voorzichtig najaarszonnetje. Hij had zijn hoed beschermend over haar heen geopend en ze waren de twee gelukkigste paddenstoelen van het grasveld. De neerdwarrelende bladeren waren evenzovele bewijzen van de goede timing om hier een tijdje te verblijven: het was herfst, de ideale tijd voor paddenstoelen om een paddenstoelenleven te leven.
In de maand oktober is gans groot Kasterlee in de ban van de pompoen. Na de pompoenweging, het pompoenschieten, de pompoenmarkt was deze zondag de pompoenregatta aan de beurt. Alweer waren de weergoden gunstig gezind en alweer was er een massa volk komen opdagen aan de Ark van Noë om allerhande jonge, oudere, vaak origineel verklede dapperen en andere zonderlingen te zien varen in uitgeholde pompoenen. Het levert steevast leuke plaatjes op, ik scoorde er ook weer een heleboel en zelfs onze nationale VRT besteedde er in het 7-uur journaal de nodige aandacht aan. Ik zal morgen een selectie uit de oogst op Facebook posten maar dit is alvast een voorproefje.
Het mag geen verwondering baren dat ik bij mijn zoektocht naar interessante onderwerpen om afwisseling te brengen in mijn fotografie op z'n tijd ook wel eens uitkom bij het culinaire. Toen ik vanmorgen rond 9 uur -redelijk vroeg- wakker werd drongen er hemelse geuren door tot in de slaapkamer. Het vrouwke was aan het kokkerellen. Nu heeft het vrouwke bij mijn weten nooit een diploma gehaald in de kokkerellerij maar wat mij betreft is er niemand die er beter in is. Mijn weelderige vormen zijn er om dat te bewijzen.
Varkenswangetjes staat er op het menu in huize Pol en Josee vandaag en dat hoort heel lang te sudderen, vandaar de vroege start. Over het recept kan ik weinig zinnigs zeggen behalve dat het meestal overheerlijk is. Ik heb zonet trouwens ook nog 4 lege flesjes Rodenbach gevonden op het aanrecht. Ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat het vrouwke die heeft op gedronken en zelf heb ik een andere voorkeur. Ik vermoed dus dat de inhoud ervan in de pan gesukkeld is.
Het is nog meer dan twee maanden voor het weer kerstmis is en als -voorlopig incognito- Kerstman weet ik beter dan wie dan ook dat het kerst gebeuren low-profile moet worden gehouden tot mijn heilige collega Sinterklaas het land weer uit is. Er zijn evenwel uitzonderingen op die stilzwijgende overeenkomst. Winkels die kerstartikelen verkopen moeten op voorhand de mogelijkheid hebben hun koopwaar tijdig aan de man te brengen. Zo is bij Pelkmans, de gekende giga bloemen en tuinspullen supermarkt al een grote kerst afdeling geopend. Ja dat interesseert me wel en na de vrijdagse wandeling met de senioren zijn we er een kijkje gaan nemen.
Het was overweldigend... Zowel de expositieruimte, de hoeveelheid Kerst-gerelateerde spullen als de manier waarop alles in een sprookjesdecor werd tentoon gesteld hebben me uit mijn sokken geblazen. Ik heb met mijn Sonytje menige foto geschoten en ik kon uiteraard niet anders dan een foto van mijn alter-ego kiezen vandaag. Er zijn wat notenkrakers mee in de opname geslopen en Rudolf is vooraan net buiten beeld aan mijn linker mauw aan het sabbelen.
Eigenlijk was ik vertrokken richting Smallebroeken om wat paddestoelen te scoren maar iets wereldschokkends kwam niet voor mijn lens. Ook de sfeerbeelden die ik links en rechts schoot waren niet meteen van dien aard om tevreden naar huis te keren... geen inspiratie vandaag vrees ik. Writers block zeggen ze in de schrijverswereld, bestaat er ook zoiets als fotograferenblock?
Dan zit je voor de PC en wil je toch eens kijken of er iets mee aan te vangen is. Samen met mijn vriend Photoshop heb ik alsnog iets uit de oogst gepuurd dat ik als min of meer geslaagde herfst impressie zou durven bestempelen. Voor de echte wow-kleurenbeelden zullen we nog even moeten wachten tot het nog wat herfster wordt.
We mogen niet klagen over deze nazomer. Zolang de weergoden ons gunstig gezind zijn blijven wij de e-bikes regelmatig uit de garage halen. Een tussenstop op de markt van Turnhout is nooit weg natuurlijk. De terrassen waren verrassend goed gevuld en we moesten best even zoeken voor we een plekje vonden bij Café Leffe. Daar drink ik met plezier een Duvel he... En een foto van het vrouwke met de kerk op de achtergrond was ook snel gemaakt.
Na een leuke uitstap naar de kust was the day after er een van de foto-oogst selecteren en bewerken. Grosso modo kan ik de mee gebrachte beelden indelen in drie reeksen. Van de wandeling in Oostende en ons bezoek aan Brugge kwam al een upload voorbij. Ik kan niet anders dan ook iets plaatsen in deze blog van het optreden van Sandra Kim in het Casino-Kursaal.
Ik was aanvankelijk niet erg enthousiast, maar omdat het vrouwke zo aandrong heb ik me laten verleiden om alsnog mee te gaan. Ik heb er geen spijt van gehad !!! Dit is echt een goede zangeres en een grote dame in de Belgische showbizz. Ik heb me geen moment verveeld en tussen het genieten van de muzikale hoogstandjes heb ik ook regelmatig mijn Sonytje gebruikt om dat alles vast te leggen. Terwijl iedereen naar hartelust foto's maakt en filmt met een smartphone wordt een professioneel toestel vaak niet toegelaten tijdens concerten, ik kan er van meepraten... Dan is zo'n klein toestelletje wel handig.
Tijdens de show was er o.a. ook een verrassings-gastoptreden van Udo. Laat dat nu een van de favorieten van het vrouwke zijn...
