een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
17-10-2022
17 oktober Brugge
Na een dag ( en een nacht ) Oostende zijn we vandaag weer naar huis gereden. Uiteraard gaat zo iets niet linea recta naar Lichtaart, we lassen graag een of meerdere tussenstops in tijdens een wat langere autorit. Vandaag leek Brugge ons een zeer interessante plaats om hernieuwd kennis mee te maken en er terloops ook wat leuke foto's te scoren. We hebben een pittige stadswandeling gedaan en het is de hele tijd droog gebleven... ik heb gehoord dat het in andere delen van het land anders was.
Deze foto van de op toeristen wachtende paardenkoetsen op de markt leek ons een prima keuze uit de grote oogst die Brugge ons opleverde.
Dat ik mijn rechterknie, die al langer een probleemgeval is, onderweg behoorlijk geforceerd heb is een gegeven dat ik terloops wel wil vermelden. Laten we hopen dat het, zoals bij vorige keren, met rust, pommade inmasseren en een knieband wel weer in orde komt zodat ik niet voor de derde keer onder het mes moet.
Het vrouwke wilde samen met vriendin Els naar een optreden van Sandra Kim in het Casino Kursaal in Oostende. Ik was niet meteen wild enthousiast maar enkele dagen aan zee, dat sprak me wel aan. Ik ben dus mee gegaan. Tot dusver viel alles reuze mee. Ik moet mijn mening herzien over Sandra Kim, het optreden was geweldig, en dat was niet de enige positieve ervaring van de dag. Het hotel waar we verblijven is dik in orde, we hebben heerlijk gegeten, het weer was boven verwachting ook erg aangenaam en een wandeling langs het strand, de pier, de toeristische highlights van de stad was ook een meevaller. Als voorlopig hoogtepunt konden we zelfs zeehonden spotten, misschien een alledaags zicht voor sommigen maar voor mij was het echt iets uitzonderlijks. Ik heb er dan ook enkele keren mijn Sonytje op gericht.
Bij gelegenheid van de 50ste verjaardag was er vandaag een groot feest en een opendeurdag aan het Masereelcentrum in Kasterlee. Het is niet dat wij cultuurbarbaren zijn maar de Masereel-wandeling die zou worden ingewandeld met gids interesseerde ons nog net iets meer dan de overige formaliteiten. Om 11 uur stonden wij dan ook paraat bij de start, kletsnat, dat wel, we waren met de fiets tot in Kasterlee gereden en de weergoden hadden ons uitgekozen om een hoeveelheid water over te gieten.
Onderweg mochten we kennis maken met het werk van enkele locale kunstenaars dat langs het parcours een tijdelijke plaats gekregen had. We waren o.a. zeer gecharmeerd door de aanpak van Lisse Declercq die een aantal olieverf miniatuurtjes tussen de graffiti gesmokkeld had op de planken achter een van de bijgebouwen naast de sportterreinen.
14 oktober, verjaardag van het vrouwke !!! Het was weer een erg drukke dag maar in de loop van de vooravond konden we het toch vieren. We zijn met z'n tweetjes heerlijk gaan uit eten. Na afloop zijn we dan naar de wedstrijd van de U21 van SKS Herentals gaan kijken. Kleinzoon Jef is er speler en zoon Mike is de trainer. Qua fotomogelijkheden was het een minder interessante ervaring, veel te weinig licht en erg mistig vanavond, niet meteen de beste omstandigheden om leuke beelden te schieten. De beelden uit de wedstrijd tegen Beekhoek, die trouwens op 2-2 eindige, waren niet denderend. Dat werd wel even anders na de wedstrijd in de kantine. Goed en wel gewassen kwamen de spelers zich ook tussen de bezoekers mengen en de jongelui bleken niet vies van een pintje merkte ik. Toen ik zag dat de stemming steeds beter werd heb ik ze even gevraagd een enthousiaste vreugdekreet te slaken... 1, 2, 3, tjakaaaa en klik !!!
Ieder jaar rijd ik naar Arto in Kinrooi om de bestelling passe-partouts en plakkarton op te pikken voor mezelf en de collegae fotoclubleden voor ons fotosalon. Ik was vandaag bijna op mijn bestemming toen ik die al erg mooi gekleurde boom in de gaten kreeg. Zulke opvallende aankondiging dat de herfst nu echt erg dichtbij aan het komen is kon ik niet negeren en ik ben dus even gestopt om het tafereel vast te leggen. Er zullen in de loop van de komende weken waarschijnlijk nog wel de nodige herfstfoto's voorbij komen maar dit is alvast een prématuurtje.
Het is niet voor het eerst dat ik het beeld van de Wannes en zijn hond als onderwerp kies om mijn dagelijkse fotografie-honger te stillen. Ik probeer wel telkens een andere insteek, een andere benadering. Deze keer heb ik gekozen voor een laag standpunt. Ik heb de camera gesteund op de sokkel zo dat de Wannes eigenlijk neerkijkt op de toeschouwer. Ik heb 'm ook in zwart wit omgezet en voor één keer heb ik ook een analoge filmsimulatie er op los gelaten. Ik heb zelf de analoge tijd in de fotografie niet actief mee beleefd en ik ben dan ook zeer benieuwd wat de collegae denken van het resultaat van de toepassing van filter "Ilfort Delta 400 Pro". Van al de filters die ik aan klikte in het lijstje vond ik deze alleszins de meest dramatische.
Ik vind het super dat het vrouwke tegenwoordig graag mee gaat fietsen. Met z'n tweeën is leuker dan alleen. Het werd best een groot rondje vandaag. Ergens in de buurt van Meerhout, langs het Albertkanaal, kregen we dit ongewone, uit de kluiten gewassen oever-object in de gaten. Als ik heel eerlijk ben was het niet puur toevallig, hier was een nog niet door mij gelogde geocache te scoren. Gelukt !!!
Dit is een zogenaamde Vierendeelbrug. Toen er beslist werd dat de doorvaarthoogte onder de bruggen van het Albertkanaal moest verhoogd worden moesten een aantal van dit soort bruggen verdwijnen. De meesten sneuvelden bij de sloper, maar deze brug zou een andere bestemming krijgen en werd dus gespaard. Ze werd voorlopig geparkeerd op de oever van het kanaal met zicht op de opvolger in de verte. Na meerdere jaren ligt ze er nog steeds en de vraag is of deze tweedehands brug überhaupt ooit nog ergens terecht kan...
Onze Kempense heuvelrug is het gedroomde cross-walhalla voor zowel professionele- als amateur fietsfanaten. Niet toevallig bracht onze streek zoveel kampioenen voort. Tijdens onze wandelingen en fietstochten is het dan ook niet abnormaal dat we op z'n tijd geconfronteerd worden met de crossende medemens. Op deze plek, in de buurt van de Toeristentoren in Herentals, hebben we al vaker jonge en goed getrainde atleten gezwind naar boven zien rijden. Bij deze al iets oudere sportieveling lukte dat blijkbaar niet meer maar dat neemt niet weg dan hij alle respect verdient. Ook in officiële crosswedstrijden lopen ze tenslotte wel eens langs hun fiets. Ik kon het niet laten en heb toch maar enkele foto's gemaakt.
Dat we in de gemeente Kasterlee iets hebben met pompoenen is algemeen geweten, we worden niet voor niets Pompoenpapeters genoemd. In de maand oktober slaat de pompoengekte pas echt toe. Vorige week was er al de weging van de zwaarste pompoen: 1046 kg... iemand beter in Belgie? Volgende week is er de pompoenmarkt en daarna komt nog de pompoenregatta, de deelnemers gaan dan te water in uitgeholde giga pompoenen. Dit weekend was er het Belgisch kampioenschap pompoenschieten. Met grote katapulten schieten de deelnemende teams een pompoen van rond de 3 kg zo ver mogelijk. Het record van 463 m. sneuvelde dit jaar niet maar de winnaar zette toch een eerbiedwaardige 387 m op het scorebord. Op de bijgaande foto zie je niet de katapult van de winnaar maar deze vond ik zelf wel de meest spectaculaire. Hier vertrekt een pompoen voor een vlucht van dik 200 m.
We zijn vandaag naar het fotosalon van Prisma geweest, de fotoclub uit Leopoldsburg. We kennen daar enkele leden en we waren zeer benieuwd om hun werk te zien. Het werd een dubbele ervaring. Enerzijds waren we aangenaam verrast door de kwaliteit maar anderzijds was het onbegrijpelijk hoe weinig volk er was. Eigenlijk waren er meer clubleden dan bezoekers. We zijn zeker anderhalf uur aanwezig geweest en in al die tijd denk ik dat we hooguit 10 mensen hebben zien binnenkomen. Na onze ronde langs de panelen hebben we nog iets gedronken in de foyer (3 voor een Duvel!) en we waren daar helemaal alleen... begrijpe wie kan.
Het wandelseizoen loopt zo langzaamaan op zijn einde in Hoevezavel. Binnenkort wordt het voor de bewoners te koud om stil zittend in de rolstoelen door ons mee naar buiten genomen te worden. Vandaag was het alleszins nog prima weer en de wandelgroep was redelijk groot. Er was zelfs een speciale passagier. De hond van één van de personeelsleden had een ingreep ondergaan bij de dierenarts en er zat een verband rond een van de achterpootjes. Hij mocht ook mee in een rolstoel. Het vrouwke was er snel bij om te ruilen van rolstoel... het personeelslid nam haar passagier over en het vrouwke de rolstoel met hond.
Een plek waar ik regelmatig eens ga kijken of er niks te fotograferen valt is het skatepark achter de terreinen van Vobaco in de Hoge Rielen. Ook vandaag ben ik er in de loop van de vooravond naartoe gefietst en er waren weer enkele skaters aan het oefenen. Deze jongeman was samen met een vriend keer op keer aan het proberen om zijn skatebord tijdens een sprong een 360° rol te laten maken tijden een sprong en er dan weer op te landen en verder te skaten. Ze vonden het niet erg dat ik fotografeerde en dat heb ik dan ook uitgebreid gedaan. Na streng selecteren vond ik dit beeld het best weergeven waar ze mee bezig waren. Met zulk onvoorspelbaar bewegend en moeilijk te volgen onderwerp waren alle opnames trouwens ook niet even scherp maar deze doorstond mijn kwaliteitscheck...
Ik heb het eindelijk een beetje minder druk met fotografie-gerelateerde verplichtingen. Ik ben klaar met mijn bijdrage voor ons komende fotosalon en de foto's van alle zorginstellingbewoners in Lommel zijn ook op hun bestemming geraakt. Nu kan ik weer wat meer aan andere hobby's denken. Gisteren deed ik al een korte, maar mooie geocache wandeling met het vrouwke en vandaag ben ik met mijn cachemaatje Jackie gaan fietsen in en rond Leopoldsburg.
We kwamen o.a. langs het Hondapark in Balen. Dat was een plek waar motorcrossers, zowel profs als amateurs, in alle veiligheid en zonder de samenleving te storen konden genieten van hun hobby. Het werd ooit opgestart door wereldkampioen motorcross Eric -the kid- Geboers, de man die jammer genoeg verdronk toen hij een hondje wilde redden dat in het water gesukkeld was. Laaaaang geleden ben ik er zelf ook een keer op de omloop gaan rijden, één rondje, en ik heb toen ervaren hoe zwaar die sport is...
Het Hondapark is ondertussen gesloten door de azijnpisserij van enkele medemensen van een bepaalde ideologische strekking. De accomodaties zijn er nog steeds evenwel en ook de cafetaria is nog enkele dagen in de week geopend voor fietsers en andere toevallige passanten. Uiteraard zijn wij er iets gaan nuttigen en ik heb natuurlijk weer de nodige beelden gescoord.
Ik ben vandaag samen met het vrouwke nog eens naar Lommel gereden om de seniorenfoto's naar Hoevezavel te brengen, dat is toch nog net iets leuker dan ze met WeTransfer op te sturen. Uiteraard proberen we altijd het nuttige aan het aangename te paren en zo had ik gezien dat er een nieuw rondje geocachen lag op en rond het Oud Stort langs de Postelse weg. Tja, daar kwamen we langs en het leek me een leuke wandeling.
We hebben er inderdaad erg van genoten en zowel qua wandeling als qua zoekplezier kwamen we aan onze trekken. Dat we onderweg nog met enkele collega-hobbyisten in contact kwamen kon de pret alleen maar verhogen. Op diverse plaatsen heb ik de camera weer te voorschijn gehaald, zo ook bij dit uitzichtpunt waar het vrouwke even op een bank had plaats genomen.
De voorbije twee weken waren hoofdzakelijk gevuld met het fotograferen van de bewoners van de Lommelse zorgtehuizen en het bewerken van de opnames. Ik heb mijn grote vriend Photoshop ook vandaag nog de ganse dag laten zweten om de laatste serie helemaal piekfijn afgewerkt in mappen te zetten voor de drukker. Hehe, het is volbracht...
Vanavond had ik dus de keus: weer een van de seniorenfoto's kiezen voor deze blog - en geloof me, ze zijn prachtig - of er alsnog even op uit trekken om wat aan avondfotografie te doen. Als gemakkelijksoplossing ben ik even aan de overkant van de Kasterleesteenweg gaan staan met de camera op statief. Het hoeft niet altijd ver van huis te zijn om leuke beelden te schieten.
Eigenlijk was het vandaag best prima wandelweer en we waren van plan een pittige tocht te doen. Na enkele honderden meters ging het plots niet meer zo vlot. Had ik verkeerd gezeten, gelegen, verkeerd gestapt of is er iets anders aan de hand... mijn rug vertelde me dat ie liever had dat we terug naar huis keerden. We hebben ons gepland rondje dan ook flink ingekort. Ik bleef wel alert genoeg om enkele beelden te scoren. Toen we in de buurt van Fauwater uit een zij-paadje kwamen zag ik twee amazones met witte paarden voor ons op de weg. De sporen die ze achterlieten waren erg goed zichtbaar... of was dat een foute kijk op de situatie?
Eerst moet ik eerlijkheidshalve vertellen dat dit een beeld is uit de rijke oogst van gisteren, vandaag was het maar minnetjes qua nieuwe beelden scoren, des te meer qua bewerken van eerdere opnames evenwel.
In de titel heb ik geprobeerd weer te geven hoe een echte Lommelaar het zou zeggen in zijn dialect. Ik speelde lang geleden in een bandje daar en we namen ooit een cover op van "Smoke on the water" van Deep Purple in het Lommels: "Doemp op ut woawetr". Daar moest ik meteen aan denken toen we achter de Kristallijn nabij de Blauwe kei naar de Rauwse Plas stonden te kijken en te fotograferen.
Het gebeurt niet zo vaak dat ik vroeg uit bed kom maar soms roept de plicht en een klein halfuurtje nog vroeger vertrekken kon er dan ook wel bij om wat foto's te gaan plukken op dat, voor mij meestal nauwelijks bewust beleefde uur van de dag. Ze hadden ochtendnevel voorspeld en hoera... we hebben 'm gekregen. Alweer een foto die ik in mijn achterhoofd had zitten voor als de gelegenheid zich ooit zou aandienen kan ik bij deze afvinken.
Dag drie van de foto-marathon in de Lommelse woonzorgcentra Kapittelhof en Hoevezavel zit er op. Samen met fotomaatje Alex hebben we alle bewoners weer geportretteerd. Alex zorgde voor het ter plekke afprinten van een kleine versie van de beelden en voor de technische ondersteuning terwijl onze echtgenotes er scherp op toe keken dat alles piekfijn voor de lens kwam. Het enige wat ik moest doen was nog regelmatig op het knopje drukken. Pakweg 200 foto's komen tijdens de week van de senioren weer in formaat 46x32 cm aan de muur te hangen.
Na gedane taak zijn we vanavond nog een hele tijd in Lommel gebleven. Als afsluiter van onze gezamenlijke arbeid hadden we bij Social Deal vouchers gekocht om aan verminderde prijs te gaan genieten van een vijf-gangen menu is het Burgemeestershuis... en sta me toe hier te vertellen dat het een van de betere culinaire ervaringen van het jaar was.
Na afloop ben ik nog even terug naar de wagen gelopen om mijn fototoestel te halen en het restaurant in een nachtfoto te vereeuwigen.
Als in deze tijd van het jaar er zich een mooie dag aandient moet je meteen op de kans springen. Ik heb dus de berg fotobewerking die nog voor me lag even uit mijn gedachten gebannen en we zijn samen weer gaan fietsen... hoofd leeg maken, heerlijk. Het rondje Corsendonck, Retie, Prinsenpark, Kasterlee dat we vorige week al eens fietsten hebben we vandaag in de omgekeerde richting gereden. Ook deze keer dienden er zich weer meerdere fotomomenten aan. Deze koe familie vond ik een schattig beeld. De tweeling gaat gretig op zoek naar eten, mama koe kijkt in de lens met een blik die de opoffering van het moederschap helemaal uitstraalt en in de achtergrond graast tante Margarithe alsof het haar helemaal niks kan schelen.
Dit is Danny. Na de tweede dag fotograferen in de Lommelse zorgtehuizen ben ik weer intensief bezig geweest met het bewerken van de meegebrachte opnames en veel tijd om andere foto's te oogsten was er niet vandaag. Maar er is nog een andere reden waarom ik voor deze opname koos.
Het vrouwke en ikzelf zijn ook vrijwilliger in Hoevezavel en we gaan iedere vrijdag, als het weer het toelaat, wandelen met de bewoners. Vorige vrijdag was Danny mijn rolstoelpassagier. Danny is jong-dementerend, altijd vriendelijk eigenlijk, maar zeer beweeglijk, zeg maar hyperkinetisch en dat heb ik geweten. Tijdens de wandelingen wordt ie in zijn rolstoel vast gemaakt en ook zijn voeten worden met windels aan de steunen gebonden. Tijdens de tocht had hij toch zijn voeten kunnen vrij maken en toen ik die weer wilde beveiligen gaf ie me een klap op mijn gezicht. Gelukkig kon ik 'm gedeeltelijk afweren. Ik neem het hem niet kwalijk, ik had maar beter moeten opletten. Maar door deze foto een plaatsje te geven in mijn jaaralbum zal ik er zeker nog wel vaker aan terug denken.
Vrijdag volgt er trouwens nog een derde opnamedag en daarna nog een bewerkingsmarathon en dan zit deze jaarlijkse klus er ook weer op.
