een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
25-10-2022
25 oktober Drone
Toen mijn maatje Alex me belde in de vooravond om me te vragen of ik geen zin had om mee te gaan terwijl hij met zijn drone ging stoeien in Kasterlee moest ik niet lang nadenken. Ik was klaar met alle punten op mijn to-do lijst voor vandaag en ik ging net nadenken omtrent wat ik eventueel nog kon fotograferen deze avond. Die vraag was bij deze meteen beantwoord. De mooie dreven en andere fotomogelijkheden langs de Goorse Weg beloofden beelden op te leveren die net iets anders zouden zijn dan de doorsnee drone-foto's die ons tegenwoordig om de oren vliegen.
Alex is iemand die alle kennis, vergunningen en diploma's heeft om verantwoord met zo'n ding te vliegen en het plan om doorheen de dreven onder het bladerdak te filmen en te fotograferen leek me meer dan interessant. Ik had de 70-300 op mijn toestel gezet, klaar om de actie te fotograferen. Ik kwam thuis met een aantal erg leuke shots en de keus voor de foto van de dag was moeilijk. Het werd echt iene miene mutte...
Ik zal morgen enkele andere beelden op Facebook plaatsen en de vaste volgers begrijpen dan wel de keuze problemen.
By the way... dit is met ISO 2000, daar heeft mijn 5D Mk IV geen enkel probleem mee.
Ze stonden met z'n tweeën te genieten van een voorzichtig najaarszonnetje. Hij had zijn hoed beschermend over haar heen geopend en ze waren de twee gelukkigste paddenstoelen van het grasveld. De neerdwarrelende bladeren waren evenzovele bewijzen van de goede timing om hier een tijdje te verblijven: het was herfst, de ideale tijd voor paddenstoelen om een paddenstoelenleven te leven.
In de maand oktober is gans groot Kasterlee in de ban van de pompoen. Na de pompoenweging, het pompoenschieten, de pompoenmarkt was deze zondag de pompoenregatta aan de beurt. Alweer waren de weergoden gunstig gezind en alweer was er een massa volk komen opdagen aan de Ark van Noë om allerhande jonge, oudere, vaak origineel verklede dapperen en andere zonderlingen te zien varen in uitgeholde pompoenen. Het levert steevast leuke plaatjes op, ik scoorde er ook weer een heleboel en zelfs onze nationale VRT besteedde er in het 7-uur journaal de nodige aandacht aan. Ik zal morgen een selectie uit de oogst op Facebook posten maar dit is alvast een voorproefje.
Het mag geen verwondering baren dat ik bij mijn zoektocht naar interessante onderwerpen om afwisseling te brengen in mijn fotografie op z'n tijd ook wel eens uitkom bij het culinaire. Toen ik vanmorgen rond 9 uur -redelijk vroeg- wakker werd drongen er hemelse geuren door tot in de slaapkamer. Het vrouwke was aan het kokkerellen. Nu heeft het vrouwke bij mijn weten nooit een diploma gehaald in de kokkerellerij maar wat mij betreft is er niemand die er beter in is. Mijn weelderige vormen zijn er om dat te bewijzen.
Varkenswangetjes staat er op het menu in huize Pol en Josee vandaag en dat hoort heel lang te sudderen, vandaar de vroege start. Over het recept kan ik weinig zinnigs zeggen behalve dat het meestal overheerlijk is. Ik heb zonet trouwens ook nog 4 lege flesjes Rodenbach gevonden op het aanrecht. Ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat het vrouwke die heeft op gedronken en zelf heb ik een andere voorkeur. Ik vermoed dus dat de inhoud ervan in de pan gesukkeld is.
Het is nog meer dan twee maanden voor het weer kerstmis is en als -voorlopig incognito- Kerstman weet ik beter dan wie dan ook dat het kerst gebeuren low-profile moet worden gehouden tot mijn heilige collega Sinterklaas het land weer uit is. Er zijn evenwel uitzonderingen op die stilzwijgende overeenkomst. Winkels die kerstartikelen verkopen moeten op voorhand de mogelijkheid hebben hun koopwaar tijdig aan de man te brengen. Zo is bij Pelkmans, de gekende giga bloemen en tuinspullen supermarkt al een grote kerst afdeling geopend. Ja dat interesseert me wel en na de vrijdagse wandeling met de senioren zijn we er een kijkje gaan nemen.
Het was overweldigend... Zowel de expositieruimte, de hoeveelheid Kerst-gerelateerde spullen als de manier waarop alles in een sprookjesdecor werd tentoon gesteld hebben me uit mijn sokken geblazen. Ik heb met mijn Sonytje menige foto geschoten en ik kon uiteraard niet anders dan een foto van mijn alter-ego kiezen vandaag. Er zijn wat notenkrakers mee in de opname geslopen en Rudolf is vooraan net buiten beeld aan mijn linker mauw aan het sabbelen.
Eigenlijk was ik vertrokken richting Smallebroeken om wat paddestoelen te scoren maar iets wereldschokkends kwam niet voor mijn lens. Ook de sfeerbeelden die ik links en rechts schoot waren niet meteen van dien aard om tevreden naar huis te keren... geen inspiratie vandaag vrees ik. Writers block zeggen ze in de schrijverswereld, bestaat er ook zoiets als fotograferenblock?
Dan zit je voor de PC en wil je toch eens kijken of er iets mee aan te vangen is. Samen met mijn vriend Photoshop heb ik alsnog iets uit de oogst gepuurd dat ik als min of meer geslaagde herfst impressie zou durven bestempelen. Voor de echte wow-kleurenbeelden zullen we nog even moeten wachten tot het nog wat herfster wordt.
We mogen niet klagen over deze nazomer. Zolang de weergoden ons gunstig gezind zijn blijven wij de e-bikes regelmatig uit de garage halen. Een tussenstop op de markt van Turnhout is nooit weg natuurlijk. De terrassen waren verrassend goed gevuld en we moesten best even zoeken voor we een plekje vonden bij Café Leffe. Daar drink ik met plezier een Duvel he... En een foto van het vrouwke met de kerk op de achtergrond was ook snel gemaakt.
Na een leuke uitstap naar de kust was the day after er een van de foto-oogst selecteren en bewerken. Grosso modo kan ik de mee gebrachte beelden indelen in drie reeksen. Van de wandeling in Oostende en ons bezoek aan Brugge kwam al een upload voorbij. Ik kan niet anders dan ook iets plaatsen in deze blog van het optreden van Sandra Kim in het Casino-Kursaal.
Ik was aanvankelijk niet erg enthousiast, maar omdat het vrouwke zo aandrong heb ik me laten verleiden om alsnog mee te gaan. Ik heb er geen spijt van gehad !!! Dit is echt een goede zangeres en een grote dame in de Belgische showbizz. Ik heb me geen moment verveeld en tussen het genieten van de muzikale hoogstandjes heb ik ook regelmatig mijn Sonytje gebruikt om dat alles vast te leggen. Terwijl iedereen naar hartelust foto's maakt en filmt met een smartphone wordt een professioneel toestel vaak niet toegelaten tijdens concerten, ik kan er van meepraten... Dan is zo'n klein toestelletje wel handig.
Tijdens de show was er o.a. ook een verrassings-gastoptreden van Udo. Laat dat nu een van de favorieten van het vrouwke zijn...
Na een dag ( en een nacht ) Oostende zijn we vandaag weer naar huis gereden. Uiteraard gaat zo iets niet linea recta naar Lichtaart, we lassen graag een of meerdere tussenstops in tijdens een wat langere autorit. Vandaag leek Brugge ons een zeer interessante plaats om hernieuwd kennis mee te maken en er terloops ook wat leuke foto's te scoren. We hebben een pittige stadswandeling gedaan en het is de hele tijd droog gebleven... ik heb gehoord dat het in andere delen van het land anders was.
Deze foto van de op toeristen wachtende paardenkoetsen op de markt leek ons een prima keuze uit de grote oogst die Brugge ons opleverde.
Dat ik mijn rechterknie, die al langer een probleemgeval is, onderweg behoorlijk geforceerd heb is een gegeven dat ik terloops wel wil vermelden. Laten we hopen dat het, zoals bij vorige keren, met rust, pommade inmasseren en een knieband wel weer in orde komt zodat ik niet voor de derde keer onder het mes moet.
Het vrouwke wilde samen met vriendin Els naar een optreden van Sandra Kim in het Casino Kursaal in Oostende. Ik was niet meteen wild enthousiast maar enkele dagen aan zee, dat sprak me wel aan. Ik ben dus mee gegaan. Tot dusver viel alles reuze mee. Ik moet mijn mening herzien over Sandra Kim, het optreden was geweldig, en dat was niet de enige positieve ervaring van de dag. Het hotel waar we verblijven is dik in orde, we hebben heerlijk gegeten, het weer was boven verwachting ook erg aangenaam en een wandeling langs het strand, de pier, de toeristische highlights van de stad was ook een meevaller. Als voorlopig hoogtepunt konden we zelfs zeehonden spotten, misschien een alledaags zicht voor sommigen maar voor mij was het echt iets uitzonderlijks. Ik heb er dan ook enkele keren mijn Sonytje op gericht.
Bij gelegenheid van de 50ste verjaardag was er vandaag een groot feest en een opendeurdag aan het Masereelcentrum in Kasterlee. Het is niet dat wij cultuurbarbaren zijn maar de Masereel-wandeling die zou worden ingewandeld met gids interesseerde ons nog net iets meer dan de overige formaliteiten. Om 11 uur stonden wij dan ook paraat bij de start, kletsnat, dat wel, we waren met de fiets tot in Kasterlee gereden en de weergoden hadden ons uitgekozen om een hoeveelheid water over te gieten.
Onderweg mochten we kennis maken met het werk van enkele locale kunstenaars dat langs het parcours een tijdelijke plaats gekregen had. We waren o.a. zeer gecharmeerd door de aanpak van Lisse Declercq die een aantal olieverf miniatuurtjes tussen de graffiti gesmokkeld had op de planken achter een van de bijgebouwen naast de sportterreinen.
14 oktober, verjaardag van het vrouwke !!! Het was weer een erg drukke dag maar in de loop van de vooravond konden we het toch vieren. We zijn met z'n tweetjes heerlijk gaan uit eten. Na afloop zijn we dan naar de wedstrijd van de U21 van SKS Herentals gaan kijken. Kleinzoon Jef is er speler en zoon Mike is de trainer. Qua fotomogelijkheden was het een minder interessante ervaring, veel te weinig licht en erg mistig vanavond, niet meteen de beste omstandigheden om leuke beelden te schieten. De beelden uit de wedstrijd tegen Beekhoek, die trouwens op 2-2 eindige, waren niet denderend. Dat werd wel even anders na de wedstrijd in de kantine. Goed en wel gewassen kwamen de spelers zich ook tussen de bezoekers mengen en de jongelui bleken niet vies van een pintje merkte ik. Toen ik zag dat de stemming steeds beter werd heb ik ze even gevraagd een enthousiaste vreugdekreet te slaken... 1, 2, 3, tjakaaaa en klik !!!
Ieder jaar rijd ik naar Arto in Kinrooi om de bestelling passe-partouts en plakkarton op te pikken voor mezelf en de collegae fotoclubleden voor ons fotosalon. Ik was vandaag bijna op mijn bestemming toen ik die al erg mooi gekleurde boom in de gaten kreeg. Zulke opvallende aankondiging dat de herfst nu echt erg dichtbij aan het komen is kon ik niet negeren en ik ben dus even gestopt om het tafereel vast te leggen. Er zullen in de loop van de komende weken waarschijnlijk nog wel de nodige herfstfoto's voorbij komen maar dit is alvast een prématuurtje.
Het is niet voor het eerst dat ik het beeld van de Wannes en zijn hond als onderwerp kies om mijn dagelijkse fotografie-honger te stillen. Ik probeer wel telkens een andere insteek, een andere benadering. Deze keer heb ik gekozen voor een laag standpunt. Ik heb de camera gesteund op de sokkel zo dat de Wannes eigenlijk neerkijkt op de toeschouwer. Ik heb 'm ook in zwart wit omgezet en voor één keer heb ik ook een analoge filmsimulatie er op los gelaten. Ik heb zelf de analoge tijd in de fotografie niet actief mee beleefd en ik ben dan ook zeer benieuwd wat de collegae denken van het resultaat van de toepassing van filter "Ilfort Delta 400 Pro". Van al de filters die ik aan klikte in het lijstje vond ik deze alleszins de meest dramatische.
Ik vind het super dat het vrouwke tegenwoordig graag mee gaat fietsen. Met z'n tweeën is leuker dan alleen. Het werd best een groot rondje vandaag. Ergens in de buurt van Meerhout, langs het Albertkanaal, kregen we dit ongewone, uit de kluiten gewassen oever-object in de gaten. Als ik heel eerlijk ben was het niet puur toevallig, hier was een nog niet door mij gelogde geocache te scoren. Gelukt !!!
Dit is een zogenaamde Vierendeelbrug. Toen er beslist werd dat de doorvaarthoogte onder de bruggen van het Albertkanaal moest verhoogd worden moesten een aantal van dit soort bruggen verdwijnen. De meesten sneuvelden bij de sloper, maar deze brug zou een andere bestemming krijgen en werd dus gespaard. Ze werd voorlopig geparkeerd op de oever van het kanaal met zicht op de opvolger in de verte. Na meerdere jaren ligt ze er nog steeds en de vraag is of deze tweedehands brug überhaupt ooit nog ergens terecht kan...
Onze Kempense heuvelrug is het gedroomde cross-walhalla voor zowel professionele- als amateur fietsfanaten. Niet toevallig bracht onze streek zoveel kampioenen voort. Tijdens onze wandelingen en fietstochten is het dan ook niet abnormaal dat we op z'n tijd geconfronteerd worden met de crossende medemens. Op deze plek, in de buurt van de Toeristentoren in Herentals, hebben we al vaker jonge en goed getrainde atleten gezwind naar boven zien rijden. Bij deze al iets oudere sportieveling lukte dat blijkbaar niet meer maar dat neemt niet weg dan hij alle respect verdient. Ook in officiële crosswedstrijden lopen ze tenslotte wel eens langs hun fiets. Ik kon het niet laten en heb toch maar enkele foto's gemaakt.
Dat we in de gemeente Kasterlee iets hebben met pompoenen is algemeen geweten, we worden niet voor niets Pompoenpapeters genoemd. In de maand oktober slaat de pompoengekte pas echt toe. Vorige week was er al de weging van de zwaarste pompoen: 1046 kg... iemand beter in Belgie? Volgende week is er de pompoenmarkt en daarna komt nog de pompoenregatta, de deelnemers gaan dan te water in uitgeholde giga pompoenen. Dit weekend was er het Belgisch kampioenschap pompoenschieten. Met grote katapulten schieten de deelnemende teams een pompoen van rond de 3 kg zo ver mogelijk. Het record van 463 m. sneuvelde dit jaar niet maar de winnaar zette toch een eerbiedwaardige 387 m op het scorebord. Op de bijgaande foto zie je niet de katapult van de winnaar maar deze vond ik zelf wel de meest spectaculaire. Hier vertrekt een pompoen voor een vlucht van dik 200 m.
We zijn vandaag naar het fotosalon van Prisma geweest, de fotoclub uit Leopoldsburg. We kennen daar enkele leden en we waren zeer benieuwd om hun werk te zien. Het werd een dubbele ervaring. Enerzijds waren we aangenaam verrast door de kwaliteit maar anderzijds was het onbegrijpelijk hoe weinig volk er was. Eigenlijk waren er meer clubleden dan bezoekers. We zijn zeker anderhalf uur aanwezig geweest en in al die tijd denk ik dat we hooguit 10 mensen hebben zien binnenkomen. Na onze ronde langs de panelen hebben we nog iets gedronken in de foyer (3 voor een Duvel!) en we waren daar helemaal alleen... begrijpe wie kan.
Het wandelseizoen loopt zo langzaamaan op zijn einde in Hoevezavel. Binnenkort wordt het voor de bewoners te koud om stil zittend in de rolstoelen door ons mee naar buiten genomen te worden. Vandaag was het alleszins nog prima weer en de wandelgroep was redelijk groot. Er was zelfs een speciale passagier. De hond van één van de personeelsleden had een ingreep ondergaan bij de dierenarts en er zat een verband rond een van de achterpootjes. Hij mocht ook mee in een rolstoel. Het vrouwke was er snel bij om te ruilen van rolstoel... het personeelslid nam haar passagier over en het vrouwke de rolstoel met hond.
Een plek waar ik regelmatig eens ga kijken of er niks te fotograferen valt is het skatepark achter de terreinen van Vobaco in de Hoge Rielen. Ook vandaag ben ik er in de loop van de vooravond naartoe gefietst en er waren weer enkele skaters aan het oefenen. Deze jongeman was samen met een vriend keer op keer aan het proberen om zijn skatebord tijdens een sprong een 360° rol te laten maken tijden een sprong en er dan weer op te landen en verder te skaten. Ze vonden het niet erg dat ik fotografeerde en dat heb ik dan ook uitgebreid gedaan. Na streng selecteren vond ik dit beeld het best weergeven waar ze mee bezig waren. Met zulk onvoorspelbaar bewegend en moeilijk te volgen onderwerp waren alle opnames trouwens ook niet even scherp maar deze doorstond mijn kwaliteitscheck...
