een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
23-06-2022
23 juni Paviljoen
Heeeeel lang geleden was er een spoorweg tussen Herentals en Aarschot. Met wat hulp van dokter Google vond ik dat lijn 29 al in 1863 werd geopend en in 1955 gesloten. Tussen 1970 en 79 werd de verbinding nog even heropend maar omdat dit geen groot succes was werd er in 1980 een fietspad van gemaakt. Ik maak er regelmatig gebruik van om naar mijn zus in Langdorp of naar andere bestemmingen in het Hageland te fietsen en ook vandaag kwam ik er weer. Ik ging in Aarschot met de plooifiets van het vrouwke een vervangwagen ophalen nu de Kadjar een tijd buiten gebruik zal zijn.
Onderweg kom je voorbij enkele gebouwen die volgens mij met die spoorweg te maken hadden. Dit mooi gerestaureerde Paviljoen vind ik het mooiste en deze keer ben ik gestopt om er ook eens een foto van te maken.
Daar gaat ie. De takeldienst is 'm komen oppikken en zal 'm naar de Renault garage brengen. Na een op het eerste zicht niet eens zo erg ongeval in Weert ben ik nog tot in Lommel geraakt maar onderweg bleek dat er iets met de besturing en/of de voortrein aan de hand was. In Lommel vond ik het niet meer verantwoord om verder te rijden en heb ik de verzekering, maar gecontacteerd. Een takeldienst was zo geregeld en schoonbroer Swa vond het niet erg om ons naar huis te brengen.
Ik meen dat ik niet in fout was maar daar zullen de experten wel over beslissen. Hoe dan ook, gelukkig zijn we omnium verzekerd en morgen ga ik een vervangwagen ophalen die we zullen gebruiken tot de herstelling gebeurd is.
Cars, Coffee & More, Bushagen, Kasterlee. Ik was er toevallig al enkele keren langs gefietst op momenten dat er geen activiteit was. Maar mijn nieuwsgierigheid was sowieso getriggerd. Toen ik op Facebook de aankondiging las van een event vandaag, wilde ik eens gaan kijken. Ik was aangenaam verrast moet ik zeggen, niet alleen door de grootte van het gebeuren, het aantal bezoekers en de massa oldtimers die er geshowd werden, maar ook door de perfecte organisatie, live music en uitgebreid horeca aanbod. Natuurlijk heb ik weer een rijke oogst aan foto's binnengehaald met mijn kleine Sonytje (dat ik deze keer wél op zak had).
Ik hoorde dat ze in het zomerseizoen iedere dinsdag geopend zijn, de ene week met een al iets beter bezocht event dan de andere. Vandaag was eigenlijk een kennismakings-ronde maar ik ga er zeker snel weer eens naar toe, deze keer met specifieke fotoplannen en dan ga ik toch de Canon met enkele voor het doel geschikte lenzen meenemen.
We waren vanavond nog een rondje gaan fietsen en ik heb weer eens kennis gemaakt met de wet van Murphy. Bij het naderen van De Ark van Noe zat een zilverreiger aan de overkant van de gracht. Het vrouwke had 'm eerst gezien trouwens. Ik ben er vlakbij gestopt, het vrouwke ook en tot mijn stomme verbazing bleef ie gewoon zitten, we waren er, zeg maar, minder dan 10 meter van verwijderd. Dat beest wist natuurlijk dat wij toch niet over die gracht konden komen. En dan bleek dat ik voor één keer vergeten had mijn klein Sony fototoestelletje in mijn zak te steken... Erg!!! Maar ik heb gelukkig toch een alternatief voor de dagelijkse foto.
Ik heb namelijk in de loop van de namiddag weer eens met mijn playmobil-mannekes gespeeld. Ik had bedacht dat ik ze voor de laatste scene van mijn AV-reeks wilde laten walsen. De setting waar ik mijn hoofdrolspelers fotografeer heb ik al eens eerder getoond maar hier was meer nodig.
Het vrouwke bezorgde me een draaibare taartschaal, daar heb ik dan een zwarte plateau op gelegd, het dansende koppel er midden op gezet en van op statief kon ik mijn onderwerpen naar hartelust fotograferen met dezelfde instellingen, grootte, afstand... Gewoon aan die schaal draaien en elke keer klik. Met photoshop, onderwerp selecteren en wat fine-tunen kan ik ze dan in eender welke achtergrond plaatsen. Voor deze foto heb ik natuurlijk mijn toestel van het statief afgehaald, in de onscherpte voorin staat het daar even werkloos.
Laatste dag Graspop '22. Ik had Alice Cooper en Deep Purple wel willen zien maar we waren te laat voor kaarten. Niet geheel toevallig zijn we vandaag dan toch maar die kant op gefietst. Ik ken er mijn weg en met de fiets kun je op plaatsen komen waar dezer dagen de auto niet door mag. Op het plein vóór de hoofdingang hebben we wat rondgehangen. Alice Copper heb ik alleszins gehoord alsof we op het festivalterrein stonden en ondertussen heb ik me bezig gehouden met het fotograferen van "vreemde vogels". Da's tenminste een voordeel van buiten blijven want grote camera's mogen niet binnen ( wat belachelijk is natuurlijk, want met een recente smartphone kan iedereen ook prachtige foto's maken ). Ik weet niet wat mijn rechterwijsvinger getriggerd heeft om op de knop te drukken toen deze dames zo maar in mijn zoeker verschenen, erger nog, ik heb er geen idee van waarom ik het aanbod van schotse kilts, baarden, tatoeages, pearcings, kettingen, kuiven en zwart leer opzij schoof om dit beeld te kiezen vandaag. Zou er dan toch iets ondeugends zitten in dit baasje? Of is het uit medelijden voor die arme sukkel met de kapotte kousen?
Het zal wel geen toeval zijn dat onze zoon Michael enkele van onze hobby's heeft meegenomen naar zijn eigen leventje. Wij waren vroeger waterski fanaten en toen we onze laatste speedboot (een Bekro met een Mercury V8 van 260PK) hadden van de hand gedaan kwam de interesse bij de volgende generatie pas weer echt naar boven.
Met de huidige temperaturen kun je geen sport of ontspanning bedenken die meer verkoeling biedt. De waterskiclub van Grobbendonk is weer een familie ontmoetingsplaats geworden. Na een telefoontje om ons vermoeden te bevestigen dat de lok van het Albert-kanaal groot genoeg was zijn we er vanavond naar toe gefietst.
Ik heb weliswaar nog steeds een vaarbewijs maar hobby's kunnen veranderen en tegenwoordig zit ik liever in de boot om foto's te maken dan om te sturen of om er achter te hangen.
Ik kwam weer thuis met een resem prachtige beelden en als ik dan toch moet kiezen is dit zonder meer een van de leukere: Michael in de bocht ( met veel opspattend water ).
Ik heb nauwelijks last gehad van de warmte. Ik ben dan ook de ganse dag binnen gebleven. Pas toen de grootste hitte weg gezinderd was hebben we een avondwandeling gedaan. Toen het vrouwke na enige tijd plots vroeg hoe laat het was - "ik heb er geen idee van" - heb ik de tele even op de kerktoren gericht en hoewel ik het ook zo al wel goed had gezien stond de bevestiging in een klik op mijn geheugenkaartje. Qua foto-oogst moet ik het er mee doen, ik heb er maar eentje vandaag.
Onze regio heeft best wel een en ander te bieden aan de vakantieganger, de dagtoerist of de recreant. Een afvaart van de Nete met een kano o.a. is een belevenis die ik iedereen kan aanbevelen. Er zijn diverse vertrek- en tussenstopplaatsen en je kunt opteren voor een iets langere dan wel een rustige korte vaartocht. Nu de loop van de Nete in de buurt van de Ark van Noë wordt verlegd is de aanlegplaats er ook een beetje opgeschoven. Ik kwam er vandaag langs tijdens een kort fietstochtje en ik vond de kleurige kano's in eerste instantie een interessant onderwerp. Toen ik een goed standpunt zocht aan de overkant zag ik dan weer de klaprozen en die kregen op hun beurt mijn volle aandacht. Een combinatie van de twee mogelijke onderwerpen leek me ook niet verkeerd. Ik koos er voor scherp te stellen op de gewassen voorin en de kleurtjes van de kano's als iets minder scherp tegengewicht in mijn compositie te plaatsen.
Ik was vandaag weer in Langdorp. Het begint er op te lijken dat de vooropgestelde openingsdatum van "De Pieter" zal gehaald worden, eind juni dus. Ik weet niet of ik het op deze plek al mag zeggen trouwens maar als er aan de locatie en langs de Demer al borden hangen met de aankondiging vermoed ik dat het geen groot geheim meer is. Binnenkort meer nieuws. Na een bezoek aan zus, schoonbroer en de toekomstige "Place to be" ben ik nog enkele kilometers verder gereden tot aan het kasteel van Horst ( het kasteel van de Rode Ridder ) om wat foto's te schieten. Dit is mijn favoriet uit het aanbod.
Toen ik in de loop van de vooravond even naar buiten ging om een luchtje te scheppen tussen al dat gecomputer zag ik in een van de bloemperken een wit bolleke. Nieuwgierig als altijd keek ik wat beter en er bleken aan één kant wat ingrediënten aan vast te zitten die er een spin van maakten. Een witte spin, ik wist het even niet maar na een kort consult bij doctor Google leerde ik dat het ging over een witte krabspin, ook wel cameleonspin genoemd, niet eens zo zeldzaam. Het beest zat doodstil op die bloem dus ik had alle tijd om de macrolens op mijn toestel te zetten. Ik heb er uit de losse hand enkele foto's van gemaakt en dit is een van de scherpere...
Ik ben rond elf uur vanavond, eigenlijk tegen beter weten in, nog eens gestopt aan de heraangelegde Markt in Kasterlee. En weer bleek dat de verlichting en de hele inrichting eigenlijk niet meteen de leukste mogelijkheden biedt om aan nachtfotografie te doen. Gelukkig was café De Valk nog open en daar heb ik mijn aandacht dan maar op gericht. Het blauwe uurtje deed zijn best en de lichtreclame ook... die laatste zelfs iets te uitbundig. Ik heb meerdere opnames gemaakt met diverse instellingen om de overstraling tegen te gaan en uiteindelijk kan ik leven met dit beeld.
We zijn vandaag naar de Mastentop in Kasterlee gewandeld ( je leest het goed: te voet !!! ) om iets te gaan drinken. Voor de heenweg hadden we de weg over de Hoge Mouw gekozen en terug naar huis verliep aan de andere kant van de Kasterleesteenweg, via het centrum, de Kapelstraat, Ossengoor en dan verder langs onze gekende bijna dagelijkse wandelroute. In de Kapelstraat hebben we nog eens een fotostop ingelast bij de bank waar we dat een flink aantal jaren geleden ook al ooit deden. Het vrouwke wilde graag poseren en - geef toe - ze ziet er nog altijd meer dan fotowaardig uit. Mensen met een goed geheugen herinneren zich misschien dat die bank bij de vorige gelegenheid in de Belgische driekleur geschilderd was. Ik neem aan dat de persoon die de bank daar heeft gezet dermate beschaamd was over de prestatie van de Rode Duivels tegen de Hollanders dat ie de driekleur maar vervangen heeft door rood ( van schaamte ).
Vandaag vond Dwars door het Hageland weer plaats, de bekendste Vlaamse gravel-klassieker. Langdorp is een van de hotspots waar de renners ( en rensters ) vaak de ondergrond vinden die deze wielerwedstrijd zijn karakter meegeeft. Laat mijn zus nu toch wel in Langdorp wonen... De ideale gelegenheid om weer eens op bezoek te gaan en een geheugenkaartje vol alternatieve wielren-foto's mee naar huis te brengen. Dit is een beeld uit de vrouwen-koers trouwens.
Ik had vanavond afgesproken met fotomaatje Alex om een hapje te gaan eten in Lommel, daarna naar café De Kroon te gaan om te zien hoe ex-fotoclublid Natalie het deed in haar nieuwe flexi-job en uiteindelijk zouden we ook nog wat avondfotografie doen. Alex wilde graag zijn nieuwe ND filter loslaten op het stadhuis - huis van de stad noemen ze dat hier - en hoewel ik hier al vaker dit soort beelden geschoten heb ben ik er ook weer aan de slag gegaan. Nachtfotografie is sowieso iets waar je me nooit twee keer voor moet vragen. We konden nog genieten van het blauwe uurtje en zonder filter kon ik op mijn vertrouwde manier dit beeld scoren.
( ISO 100 - F 14 - 30 sec. - bij 16 mm met de 16-35 op mijn 5D Mk IV )
Door de corona-miserie was het twee jaar geleden, maar vandaag werd de jaarlijkse tocht met de bewoners van Hoevezavel en het Kapittelhof naar de Moffel weer georganiseerd. Het leger vrijwilligers stond klaar om kwart voor tien deze morgen en zowel de heen- als de terugweg rond half vijf verliepen helemaal droog!!!
Tussen die beide wandelingen werden we vergast op voldoende koffie en ander drinkbaars, koek, een heerlijke maaltijd en... entertainment. Wie schetst onze verbazing toen we een heuse travestietenshow te zien kregen. Het moet ons van het hart, we waren aangenaam verrast... grote klasse, tot in de details. Ik vrees dat een groot deel van de aanwezigen het niet door hadden dat we niet naar echte vrouwen keken... Uit de vele foto's die ik schoot is dit, na een snelle selectie, een willekeurige keuze.
In de loop van de avond kwam er een pauze in de nattigheid die al de ganse dag neer druilde, rond half acht was het warempel droog. Ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog eens naar de markt van Kasterlee te rijden, deze keer zonder blauw uurtje- of nachtfoto's in mijn achterhoofd. Het licht zat redelijk goed en ik had de groothoeklens op mijn toestel gezet... dan kun je dit soort beelden schieten he. Spiegelingen... nog een van mijn dada's!
Mijn voorliefde voor avond- en nachtfotografie kennende was het vanzelfsprekend dat ik deze week nog eens zou proberen een of ander interessants te scoren voor de "fotograferen-op-locatie" activiteit van onze fotoclub. De markt van Kasterlee was gekozen als plaats om deze keer onze creativiteit de vrije loop te laten. Viel dat even tegen vanavond. Er was weinig of niks te zien of te beleven, de verlichting was niet om over naar huis te schrijven en het blauwe uurtje toonde zich ook al niet in zijn mooiste kleed.
Ik ben dan maar doorgereden naar Geel, je weet maar nooit wat je tegenkomt. En inderdaad, toen ik in Ten Aard over de brug van het Kempisch Kanaal reed zag ik dat de Bloemfabriek echt wel mooi verlicht was. Rechts, rechts, rechts en ik stond er recht tegenover... Het kanaal deed zijn uiterste best om zo mooi mogelijk te spiegelen, klik. Vroeger waren dit de bloemmolens maar sinds kort is het een horecazaak. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik er nog nooit binnen geweest ben hoewel ik er vaak voorbij fiets. Iets om snel recht te zetten.
De familie kip wordt belaagd veel gevaarlijke vijanden merkte ik vandaag. Lang geleden kwam ik hier ook al eens langs en ik zou zweren dat er toen meer kuikentjes waren, de restanten op de ijzeren bodemplaat kunnen mijn vermoeden alleen maar bevestigen.
Op een verlaten spoor, restant van een oud rangeerstation in Morkhoven, kon je al jaren genieten van dit staaltje van kunstzinnig vakwerk. Er zijn blijkbaar roofdieren die hier metalen kuikentjes komen opeten. Tja, sinds die wolven hier rondlopen is niks meer veilig he...
We waren uitgenodigd op het communiefeest van Lander, een neefje van het vrouwke. In het zijlokaal van de parochiezaal in Lommel-Barrier was er niet alleen plaats voor een gezellig samenzijn, de grote zaal bood ook plaats voor de kinderen om te ravotten, - er was zelfs een indoor springkasteel - en met het weer dat we vandaag over ons heen kregen was dat maar goed ook. Op een bepaald moment vond ik de ganse verzameling jeugd bereid om voor me te poseren. Het enthousiasme spettert van de groepsfoto af.
Er is een oplettende wachter die het in- en uitvaren van de schepen in de Olense sluizen in de gaten houdt. Het was het vrouwke die 'm eerst gezien had en die me er op attendeerde.
We waren met z'n tweeën gaan fietsen en bij het oversteken van het sluizencomplex hielden we even halt om het versassen van de schepen wat te bekijken en te fotograferen. Iemand heeft ooit een knuffelbeer bevestigd aan een metalen buis midden boven de ingang van één van de sluizen. Hij hangt er al lang trouwens. Ik heb voor de aardigheid eens op Google Streetview gekeken en als je daar vóór de middenste sluis gaat staan kun je 'm zien, even inzoomen en tussen de twee vierkante palen rechts van het bord verboden te roken hangt ie...
Ik heb scherpgesteld op de knuffel, die is wat mij betreft het onderwerp van de foto. Dat de Commodore in de sluis daardoor niet scherp is vind ik helemaal niet erg. Integendeel.
