een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
27-04-2022
27 april Shopping centrum
Oorspronkelijk was het alleen maar de bedoeling om met de wagen naar de carwash te gaan maar als je dan toch vlak bij het Shopping Certer bent in Olen wil het vrouwke ook wel eens binnen lopen in enkele winkels... Ik maak daar dan weer gebruik van om wat rond te lopen achter mijn fototoestel. Onvermijdelijk lokt dan weer die interessante zeildoek constructie op de centrale rotonde en hoewel ik hier al meerdere keren de lens op gericht heb kon ik ook nu weer niet weerstaan... iets met symmetrie en zo...
Om niet in herhaling te vallen heb ik er deze keer een bewerking op los gelaten. Dit is dus wel degelijk een foto, geen schilderij of een tekening.
Onze geocache avonturen brachten ons vandaag weer naar Aarschot. Het Meethovens bos is een plek waar we al ooit eerder aan de wandel waren en de positieve herinneringen werden vandaag nog eens extra bewaarheid toen we er een leuk rondje geocachen op ons palmares konden schrijven. Het weer, de natuur, het gezelschap, de zoekopdrachten... alles samengeteld beleefden we alweer een topnamiddag. Uit de foto-oogst koos ik voor dit kersverse beeld gemaakt door een ons onbekende artiest die uit de restanten van een onlangs gesneuvelde boom dit mooie beeld kapte, zaagde, beitelde, kerfde... euhhh... creëerde!!!
De sloop van het huis aan de overkant komt in een stroomversnelling. Vandaag moest het dak er aan geloven en de hele achterbouw is ook al afgevoerd in afvalcontainers. Ik vrees dat morgen het slotoffensief wordt ingezet.
In de loop van de dag kon ik de werkzaamheden goed volgen van uit mijn luie zetel en voor het geval dat het een beetje interessant zou worden had ik de telelens op mijn toestel gezet en die heb ik toch enkele keren gebruikt.
We zijn deze avond naar de laatste voorstelling van UNTOLD gaan kijken. Ik had al eerder de vele dansgroepen gefotografeerd voor het programmablaadje, voor de dansers en voor hun families die alle beelden kunnen downloaden, maar de show zelf zien kon ik echt niet overslaan.
Het programmaboekje bleek een krantje te zijn, de UNTOLD Gazet en het werd zowaar aan de bezoekers overhandigd door heuse krantenjongens. Het hele concept van de voorstelling was dus duidelijk tot in de details uitgekiend. Tijdens de voorstelling heb ik nauwelijks gefotografeerd, ik heb deze keer met gewone toeschouwers-ogen mogen kijken. Tijdens de fotoshoots had ik immers al beelden geschoten die ik van uit het publiek zonder flitsen echt niet kon verbeteren. Wél heb ik een leuk beeld van die krantenjongens die ons hun product in de handen kwamen stoppen.
Tijdens onze fiets-geocachetocht bij gelegenheid van een event in Herentals hadden we een tussenstop ingelast bij de jachthaven aan het Kempisch Kanaal. Niet zo ver van ons verwijderd had ik dit prinsje gespot ( ik meen dat het een telg is van de dynastie Chihuahua ) samen met zijn twee dienaressen. Toen we doorgingen vroeg ik of ik een foto mocht maken... geen probleem. Het duurde een tijdje voor ik even de aandacht van zijne hoogheid kreeg en ik kon net op dat goede moment afdrukken. Dat een stukje van het hoofd van één van de dienaressen net buiten de rand van de foto gevallen is neem ik er graag bij... het ging mij tenslotte om dat hondje... excuseer... om monseigneur Chihuahua.
Het huis aan de overkant van de Kasterleesteenweg, schuin tegenover ons, is rijp voor de sloop. De sloopvergunning is al een tijdje geafficheerd en vandaag zijn ze begonnen met het strippen. De ramen en deuren zijn inmiddels verdwenen en van enige inboedel is geen spoor meer te bekennen. Zo'n leeg pand leek me een interessant onderwerp en ik had eigenlijk het plan opgevat om een foto samen te stellen met van binnen uit verlichte ramen en deuropeningen zo dat het er nogal spookachtig zou uitzien, maar enkele keren over en weer spurten over de Kasterleesteenweg na op het knopje gedrukt te hebben leek me net iets te risicovol en het vrouwke inschakelen om een half uurtje in de kou te komen staan om zeven of acht keer een helpende vinger toe te steken vond ik ook net iets van het goede te veel. Ik heb dan maar een opname gemaakt door na het doven van de straatlampen om 11 uur het huis met een zaklamp 30 seconden te belichten en het resultaat met Photoshop en Nik Silver Efex om te vormen naar een ouderwetse foto.
Eigenlijk ben ik een deadline werker. Ik stel dingen vaak tot het laatste moment uit en ik weet uit ervaring dat ik dan op m'n best functioneer. Bij de AV-reeks waar ik mee bezig ben voor het komende fotosalon ( in november!!!) heb ik voor een andere aanpak gekozen. Ik ben er goed bijtijds mee begonnen, langzaam groeit het en ik merk dat er iedere dag weer nieuwe ideeën bijkomen. Het fotograferen van mijn hoofdpersonages doe ik trouwens in mijn eigen fotostudio. De geïmproviseerde set-up thuis op een tafel onder de veranda kun je niet echt een studio noemen maar de opzet is hetzelfde natuurlijk, alleen zijn de nodige middelen kleiner en veel minder duur. Ik heb eerst een tijdje met het greenscreen-idee geëxperimenteerd. Allerhande tutorials vertellen je dat een groene achtergrond ideaal is om dingen vrij te maken, te selecteren en dan in Photoshop aan een andere opname toe te voegen... in dit geval werkte dat helaas niet. Jeanne, een van de hoofdrolspelers heeft witte benen en dat groen straalde daar steeds op af. Zwart was de oplossing. Enkele potten met parafine, die we op warme zomeravonden gebruiken om de muggen te verjagen, om de boel op zijn plaats te houden had ik ook nog nodig en nu kan ik naar hartelust fotograferen in de best mogelijke mini-studio omstandigheden. Jef is aan de beurt en ondertussen liggen Jeanne en de hond Blackie helemaal links in beeld wat te rusten. Excuses voor de nogal onzedige pose van Jeanne die zo maar een ruime inkijk onder haar rok toont.
Deze foto, "the-making-of" is trouwens bedoeld om de manier van werken te tonen. Bij de echte opname van dit beeld heb ik flink ingezoomd.
Als je altijd al geloofde dat wij leven op en aan de Kempense Heuvelrug dan willen we dat misverstand snel uit de weg ruimen. Wij wonen in een dal !!!
Langs de N123 die dwars door Lichtaart loopt zie je tegenover café De Heide ( bij Marie ) deze wegwijzers als bewijs. Naar het westen moet je steil bergop om in Herentals en verder naar Antwerpen te geraken. Naar het oosten is de helling ook al niet van de poes als je naar Kasterlee, Turnhout of Eindhoven wil...
Zonder gekheid: dat ligt daar zo al weken, is er ergens een bevoegde instantie die op de hoogte is en die van plan is dat liefst nog deze eeuw te herstellen?
Ik ben snipverkouden. Het vrouwke loopt er al een week mee en het kon niet anders dan dat ik ook zou gaan snotteren... en of ik snotter en slappekes ben!!!
Vanavond zou ik blauwe uurtje- en nachtfotografie gaan doen met Alex op de foor in Herentals... heb ik afgezegd. Morgen zou ik met enkele collega's van de fotoclub naar Hoei gaan om de Waalse Pijl te fotograferen... afgezegd. Ik had in de loop van de dag helemaal geen puf om wat dan ook te doen en ik heb zo maar wat zitten suffen in de zetel en achter de PC.
Ik moet dan ook noodgedwongen terugvallen op een foto van gisteren. Gelukkig was de oogst toen groot en gevarieerd. Langs een wandelpad tussen Eben Emael en Kanne schoot ik dit beeld. Meer moet dat niet zijn om een lentegevoel te schetsen... Nu eerst die verkoudheid wegwerken om daar ten volle van te genieten...
En zo gebeurt het dat je door je geocachehobby alweer eens terecht komt op een giga interessante plaats. De toren van Eben Ezer is in vogelvlucht 71 km van onze voordeur verwijderd. Eerlijk gezegd, ik had er nog nooit van gehoord.
De steenkapper Robert Gascet bouwde hem eigenhandig tussen 1951 en 1965. De autodidact Gascet ontpopte zich als een talentvol kunstenaar, schrijver, architect en filosoof. Na de simpele opdrachten om de virtual cache te loggen hebben we uitgebreid de tijd genomen om de toren en de omgeving te bezoeken. Ik was er echt van onder de indruk, de zes Euro inkom als senior was het zeker waard.
We hadden een logé vandaag. Zoon Mike en kleinzoon Jef waren op voetbal-uitstap in Duitsland, schoondochter Sofie en kleindochter Julie zaten tot over de oren in het werk met de voorbereidingen van de dansvoorstelling... dan mag Jul, de woef, een tijdje bij ons komen. Met zulk mooi weer hoort daar een pittige wandeling bij. De heidestroken in het domein de Hoge Rielen zijn één van onze favoriete locale wandeldoelen en Jul was het met onze keuze helemaal eens. Ik heb 'm onderweg diverse keren te pakken gekregen met de kleine Sony.
Het vrouwke wilde enkele winkels bezoeken in Herentals en ik had er niks op tegen om mee te gaan... zolang ik maar niet mee naar binnen moet. We hebben er een fietstocht aan vastgeknoopt, niet langs de kortste weg maar via mooiere, rustigere en beter fietsbare wegen. Toen we na dik 20 km in Herentals aankwamen zaten we op de Markt tot onze grote verbazing plots in de drukte van de foor... Kermis in Herentals. Ik heb van de geboden mogelijkheden uiteraard gebruik gemaakt om enkele leuke beelden te schieten.
Als het weer er zich toe leent kan de wekelijkse vrijdagwandeling met de bewoners van Hoevezavel ook weer doorgaan. Vandaag was dat zeker het geval. We zijn met de e-bikes naar Lommel gefietst, 31 km heen, 31 km terug en tussenin een dik uur rolstoelduwen... de conditie kan er alleen maar wel bij varen.
Deze morgen was het nog een beetje mistig en best wel frisjes maar tijdens de terugrit genoten we van een deugddoend zonnetje en we hebben dan ook de nodige fotostops in gelast en uiteraard waren er ook wat aanlegplaatsen waar ze Duvel verkopen.
Zo heb ik de Sas 4 Toren nog eens beklommen, 216 treden om op 37 m hoogte te genieten van een prachtig panorama. Eerst even weer op adem komen, dan de nodige foto's schieten, de vergezichten en de mogelijkheden zijn daar legio. Het leukste beeld scoorde ik evenwel toen ik naar beneden keek en bij het begin van het Pagadderpad zag hoe een papa en een mama hun kindje de genoegens van de tunnel-glijbaan lieten ontdekken.
Uitzonderlijk wil ik een keer een voorproefje tonen van de audio-visuele reeks waar ik mee bezig ben voor ons komende fotosalon. Tijdens de wekelijkse vergadering kregen we het bezoek van twee bijzondere figuren..., drie eigenlijk, maar de hond moest buiten wachten. Ze kwamen naar Lichtaart om enkele weken vakantie door te brengen in onze mooie omgeving en omdat ze gehoord hadden dat er een gerenommeerde plaatselijke fotoclub is wilden ze ons graag bezoeken.
De grens tussen stripverhaal en AV reeks is niet eens zo strak afgelijnd vind ik. Het voorgaande is fictie natuurlijk, de basisfoto is vorige week gemaakt en omdat het vanavond weer vergadering was vond ik het leuk een bewerking te tonen die ik in de loop van deze dag maakte. Het wordt een tekstballonnetjes-foto-verhaal en het geeft me weer de gelegenheid enkele Lichtaartse en Groot-Kasterleese highlights op een iets andere manier onder de aandacht te brengen.
We hadden op een geschikte dag gewacht om de bloemenweide voor ons huis in te zaaien. Vandaag leek ons daarvoor helemaal okee. De malse lichte buitjes die regelmatig voorbij kwamen beloofden groeizame omstandigheden. We zijn dan ook de ganse dag bezig geweest met het uitstrooien van wildebloemenzaad, het inharken en het aanwalsen, in de hoop dat het even mooi wordt als vorig jaar. Met al dat gehovenier hadden we helemaal vergeten dat er ook nog gekookt en vooral... gegeten moest worden.
We zijn dan vanavond maar een hapje gaan eten. De Korte Hei, de taverne-restaurant bij de gelijknamige camping is een plek waar we graag komen. Ik meen dat ik al eens eerder verkondigd heb dat de bazin Toke de lekkerste ribbekes van het westelijk halfrond serveert en daar heb ik me ook deze keer weer aan te goed gedaan.
De foto die ik bij het buitenkomen maakte heeft in een iets andere vorm ook al op deze pagina's gestaan denk ik maar de lichte malse regenbuien waar ik al eerder naar refereerde waren nog altijd present en dat maakt het beeld toch weer anders.
Na een fikse fietstocht met de geocachevrienden hebben we vanavond nog een fijne wandeling gemaakt. Als het weer zo vriendelijk is moet je er meteen van profiteren...
Tijdens de dagelijkse wandelingen ben ik tegenwoordig constant op zoek naar scenes die ik tijdens een nachtopname met de zaklamp kan belichten en dan bepaal ik ook al hoe de kadrering en de positie van de camera moet zijn... Dit is weer een mogelijkheid voor mijn geplande reeks. De interessante mooi geplaatste bomen liggen voor de hand, hoe ik de bank moet gaan belichten moet ik nog eens uittesten want bij een vorige gelegenheid ( zie 2 april ) vond ik de bank niet in het beeld passen en die opname heb ik ondertussen ook aangepast voor de fotoclub. Ik vond dit alleszins een leuk beeld.
Ook dit jaar gaan we voor een wilde bloemenweide voor onze deur. We geloven best dat er van vorig jaar zaadjes overgebleven zijn die dit jaar opnieuw voor bloemen zullen zorgen maar veiligheidshalve zijn we toch maar enkele extra pakken gemengde wilde bloemenzaad gaan kopen bij Oh Green, het dichtst bijzijnde grote tuincentrum.
En ik kan het niet laten... als ik dan weer een locatie zie waarvan ik denk dat het een mooi decor zou kunnen zijn voor een fotoshoot van het vrouwke dan sluipt de kleine Sony weer uit mijn jaszak.
Toen ik iets voor het middaguur uit de bedstee sukkelde was het grootste deel van mijn grijze hersenmassa nog niet op het appél, met rode wijn heb ik blijkbaar een iets moeilijkere relatie dan met Duvel. Toch merkte ik al snel dat ik meerdere oproepen en berichten gemist had. Tja, ik had het geluid van mijn phone gisteren uitgeschakeld toen we het museum bezochten en ik heb dat gedurende de rest van de dag vergeten terug in te schakelen... Bleek dat mijn geocachemaatjes een tocht hadden gepland rond Dessel.
Eigenlijk leek me dat best wel een goed plan om verder wakker te worden en met de fiets op de fietsendrager was ik rond twee uur ook present op de markt. Voor we aan de tocht begonnen was ik toch al allert genoeg om het regenboogzebrapad op te merken dat naar de flashy inkomdeur van de kerk leidt. De holebi gemeenschap mag daar dus via een gaybrapad naar de mis toe wandelen... niks op tegen natuurlijk, we zijn ruimdenkend en de kerk ook blijkbaar.
In deze setting had ik eigenlijk meteen gedacht aan een wulps model om er een interessante foto te maken maar die kon ik daar ter plekke niet zo snel vinden. Ik heb mijn stalen ros dan maar gevraagd om voor me te poseren, da's tenslotte ook een vrouwenmodel en zo is er toch een subtiele link...
Het was een drukke dag. De Kaas- en Wijnavond die traditioneel voor onze fotoclub een vrolijk begin van het jaar is, was door de toen nog geldende coronaperikelen uitgesteld tot vandaag en dat werd dus een Paas- en Wijnavond. Beelden hiervan willen we de volgers besparen.
Maar in de loop van de voormiddag brachten we met de club al een bezoek aan Merksplas Kolonie en het Gevangenismuseum. De rondleiding door een oud-gevangenisbewaarder met 1001 anekdotes was op zich al meer dan de verplaatsing waard en dan mochten we ook nog genieten van het werk van fotograaf Eddy Meys die gedurende twee jaar het reilen en zeilen in de gevangenis mocht fotograferen. En ook hij was zelf aanwezig om alles uitvoerig toe te lichten.
Uit de foto-oogst koos ik voor deze opname uit het fotomuseum. Ik vraag me af of ik de enige ben die dit opmerkte. Het is maar een detail maar ik vond het wel helemaal raak. Ik mag hopen dat de tekst op het gele bordje nog leesbaar is in het formaat dat deze site toelaat. Anders stuur ik wel een grotere versie op na een simpel mailtje.
Bij deze wil ik naadloos aansluiten bij de foto van gisteren. Als we het hebben over muurschilderingen en graffity, dan moet ik ook dit beeld tonen. We waren in Lommel bij gelegenheid van de Paasmarkt in zorgtehuis Hoevezavel, anex een gezellige babbel met Nick en Lucien in het Trefhuis, anex een bezoek aan geabimeerde schoonbroer Swa die aangevallen was door een loslopende agressieve deur. In het centrum is het restaurant Den Bonten Oss ( met 2 s-sen ) al sedert jaar en dag gekend omwille van zijn keuze aan exquise vleesgerechten. Voor alle duidelijkheid hebben ze voor de klanten zonder slager opleiding eens duidelijk de benamingen van de diverse vleespartijen van het rund op de voorgevel geschilderd. Het is zonder meer de oudste schildering in het genre die ik ken en dat vond voldoende reden om vandaag voor dit beeld te kiezen.
Een minpuntje toch... Uit pure interesse ( ik ben een carnivoor, ik geef het toe ) heb ik het restaurant even gegoogeld en heb ik de kaart eens bezien en wat blijkt??? Ze hebben daar warempel geen Duvel... zucht... Zal ik mijn volgende Chateaubriand toch in een ander restaurant moeten gaan nuttigen.
