een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-03-2022
03 maart Optiek
Ik ben de hele dag de deur niet uit geweest ondanks het mooie weer. Om mezelf een toch-bewegen-alibi te bezorgen ben ik vanavond dan maar te voet naar de wekelijkse vergadering van de fotoclub getrokken in het OC. Tijdens de wandeling terug naar huis rond half elf realiseerde ik me dat ik vandaag ook nog helemaal niks gefotografeerd had. Ik stond voor de brillenwinkel... De mooie, architecturaal interessante ronde ramenconstructie had ik al eerder als mogelijk foto-onderwerp ingeschat en ik heb dan maar meteen de daad bij het voornemen gevoegd. Het blijkt dat je niet noodzakelijk een statief en lange sluitertijden nodig hebt om aan nachtfotografie te doen. Dit is gewoon uit de hand met de kleine Sony.
Ik ben vandaag bezig geweest met het verder uitwerken van een foto-reeks idee waar ik al een tijdje mee aan het spelen ben. Ik weet niet of het echt iets wordt maar als je het niet probeert zul je het nooit weten he. Dit zijn alvast de hoofdpersonages van mijn verhaal. Verder wil ik er nog niet meer over kwijt.
Van een nachtvogel als mezelf mag je verwachten dat ie regelmatig aan nachtfotografie doet. Ik heb trouwens op deze pagina's ook al meermaals aangegeven dat dat een van mijn dada's is. Als ik 's avonds ergens naar toe moet neem ik altijd camera en statief mee in de wagen voor je weet maar nooit. Bij de fly-over in Geel Punt kreeg ik vanavond rond 10 uur plots weer een onweerstaanbare goesting om de wagen op de parking te zetten en op fotojacht te gaan. Van de positie die ik gekozen had zag ik de grote fietsrotonde rond de centrale vijver en de fly-over in één beeld. Ik had het geluk dat er langs de rechterkant een fietser en links een bromfiets rond de rotonde gereden kwamen richting de fietstunnel waar ik boven stond. De lichtsporen maken de foto af vind ik. Jammer dat ik zelfs met 16 mm niet genoeg groothoek had om ook aan de linkerkant het spoor er helemaal op te hebben. Met twee stappen achteruit zou het misschien lukken maar dan moest ik 30 seconden op de rijweg gaan staan met mijn statief en dat leek me niet verstandig.
Aan de wandel in en rond de Lommelse Sahara. Ik wilde al lang de geocachereeks "De schat van koning leeuw" eens op het te bezoeken lijstje zetten en met dit mooie weer wilden het vrouwke, haar broer Swa en partner Monique en hun kleinkinderen Lander en Juul - onze achterneefjes dus - wel mee op pad. Het was tenslotte een rondje dat ook als erg geschikt voor kinderen in de beschrijving stond. De rakkers hebben er alleszins van genoten, en ik ook want ik loop tijdens zulke tochten altijd te speuren naar interessante fotomogelijkheden. Zo zag ik deze fietsers verschijnen op een plaats waar je normaal gezien geen fietsers verwacht. Er staan hier op de detailkaarten weliswaar de nodige stippellijnen als wandelmogelijkheid gemarkeerd en er zijn blijkbaar fietsers die dat ook in hun planning opnemen, maar het mulle zand is voor iedereen die niet Van Aert, Van der Poel of Iserbyt heet toch net iets te hoog gegrepen. Meer foto's morgen op mijn Facebook-pagina.
Ik denk dat er in België geen regio is waar meer wijdse open vlakten, vergezichten en zacht glooiende landschappen zijn dan in Haspengouw en de voortzetting er van over de taalgrens, La Hesbaye. Precies daar wilden mijn geocachemaatje Jackie en ik gaan fietsen vandaag. Met zulk mooi weer zou het gewoon te dom zijn om thuis op de luie kont te blijven zitten...
Het zonnetje deed erg zijn best maar op die gigantische open vlaktes krijgt de wind vrij spel natuurlijk. Het is niet zonder reden dat ze daar zoveel windmolens hebben neer gepoot. Er zullen wel mensen zijn die het landschapsvervuiling vinden maar daar ben ik het weer eens helemaal niet mee eens, ik vind het wel iets hebben en ik heb de ganse dag lang diverse foto's gescoord van het verzamelde windmolen-arsenaal.
Laatste zaterdag van de maand, het is ondertussen een traditie dat we dan aan de wandel gaan met de fotoclubleden die er zin in hebben. Die gewoonte is eigenlijk min of meer uit noodzaak ontstaan. Toen we door covid niet echt in levende lijve konden vergaderen was samen wandelen een alternatief om toch persoonlijk contact te houden.
Vandaag hadden we een rondje gepland door en rond het Giels Bos. Met dit schitterende wandelweer heb ik me grotendeels geamuseerd met het maken van tegenlichtfoto's, volgens een oude fotografenwijsheid het mooiste licht. Makkelijk is het niet om de belichting te beheersen als de zon recht in je lens schijnt, toch heb ik enkele naar mijn mening erg geslaagde opnames meegebracht. Bij dit beeld aan een vennetje is het bordje "verboden te vissen" volgens mij niet eens het onderwerp, hoewel ik daar op scherp gesteld heb. Het licht is het onderwerp. En daarom vind ik de artefacten, bovenin en in het verlengde daarvan ook onderaan, die zouden kunnen geïnterpreteerd worden als foutjes, eerder extraatjes en pluspunten.
Het vrouwke slaagt er telkens weer in om op wisselende plekken in huis creatief te zijn in het aanbrengen van versieringen, kleine herinrichtingen en onverwachte decoraties. Zo verraste ze me deze week weer eens met een mooie vaas ( 1 in de kringwinkel vertelde ze ) die ze op de piano had gezet, wat simpel groen uit het bos maakte het plaatje compleet. Dit kon ik niet laten liggen. Het talent van mijn schatje om op een eenvoudige manier ons nestje die tikkeltjes extra mee te geven mag ook wel eens vermeld worden.
Jarenlang stond dit prachtige Art Deco Casino uit het begin van de vorige eeuw in Mol Gompel te verkommeren. Ik ben er ooit binnengeslopen om aan urbex fotografie te doen, dat moet ongeveer 10 jaar geleden zijn. Ondertussen wordt het gebouw gerestaureerd merkte ik. Men vertelde me dat het een hotel anex brasserie wordt. Zelfs in deze nog niet helemaal geoptimaliseerde toestand vond ik het al een foto waard. Ik kan niet wachten om daar eens een hapje te gaan eten als de restauratie compleet is. Dan neem ik mijn fototoestel ook weer mee. Beloofd.
Volgens de oorarts is het vrouwke toe aan een hoorapparaat. We hebben een vriendin die werkt bij Beter Horen in Weert en daar zijn we vandaag naar toe geweest. In Nederland zijn die dingen trouwens veel goedkoper dan in Belgie. Terwijl het vrouwke binnen was voor allerhande testen en instellingen - het zou toch wel zo'n twee uur duren - ben ik de stad in getrokken voor wat geocache-zoekwerk en wat fotoplezier. Zo kwam ik o.a. terecht bij de restanten van kasteel Nijenborgh. Het wordt op dit ogenblik gerestaureerd en zowel aan het kasteel als in de omgeving zie je daar overal de sporen van, maar toch vond ik het de moeite waard om er een shot aan te wagen.
Erfgoed... Het is een goeie zaak dat we waardevolle restanten uit ons verleden beschermen. Als ik aan Zoersel denk, een oud huisje... dan komt meteen het boshuisje in beeld, waar Conscience midden 19de eeuw De Loteling schreef maar dit huisje is ouder. Toen ik er langs kwam op de Oostmallebaan zag ik het plaatje "Erfgoed" en dan is mijn nieuwsgierigheid natuurlijk meteen gewekt. Eerst enkele keren fotograferen en dan zoeken of ik wat info er over kan vinden op het net. Het blijkt een woonstalhuis te zijn, ooit herberg 't Moleken en het zou stammen uit de tweede helft van de 18de eeuw. Ik heb het huisje ook helemaal in beeld maar deze uitsnede vond ik leuker.
Toen ik rond 7 uur vanavond langs het stationneke gereden kwam in Olen dacht ik ineens aan één van die hangende fotoclub-activiteiten: fotograferen op locatie. Het stationneke en omgeving was uitgekozen als onderwerp gedurende deze periode. Rond 10 over het uur komen er altijd twee treinen, een in elke richting en daar heb ik even op gewacht. Een voorbij rijdende trein in beeld vond ik een welgekomen toevoeging namelijk. Ik heb ze allebei kunnen vangen en één ervan komt nu dus in mijn jaaralbum.
Ik vrees dat ik het vrouwke besmet heb met het fotografievirus. Sinds ze een nieuwe smartphone heeft is ze tot de vaststelling gekomen dat deze veel betere foto's aflevert dan de vorige en dat heeft haar meer dan één duw in de rug gegeven om aan het fotograferen te gaan. Ze praat nog net niet over diafragma, sluitertijd en ISO waardes maar ze weet de afdrukknop wel te vinden tegenwoordig.
Met dit rotweer kregen we toch onverwacht bezoek. Nicolas, de op één na oudste van de kleinkinderen, heeft na de landbouwschool logischerwijze gekozen voor de boerenstiel. Vandaag is ie met de tractor even langs geweest. Hij kwam terug uit Limburg waar hij een aanhangwagen had gekocht. Daar hoort een foto bij dacht ik meteen, maar het vrouwke was me voor. Ik heb ze dan maar allebei in beeld genomen.
Ik ben vandaag nog eens samen met het vrouwke in en rond het Giels Bos gaan wandelen om te zien of ik daar geen leuke route kon uitstippelen voor de maandelijkse fotoclub-wandeling komende zaterdag. Er kwamen veel herinneringen boven toen we door het domein trokken. We hebben daar vroeger vaak opgetreden, meestal voor een kleine onkostenvergoeding. We hadden een goede band zowel met het personeel als als met de bewoners. We gingen er graag naar toe, je voelde er als artiest zoveel enthousiasme, warmte en genegenheid...
Toen we langs het ontmoetingscentrum kwamen - de zaal waar onze optredens meestal doorgingen - en we zagen dit grote bord, "Yes we can", begrepen we dat de sfeer daar nog altijd hetzelfde is: Yes they can !!!
De voorspellingen waren best alarmerend en ze werden ook nog waar... We kregen een heuse storm over ons heen. Ik had alles wat min of meer los zat rond ons huis vastgesjord, de wagen in de garage gezet en ik was er toch min of meer gerust in. Het was best pittig de ganse namiddag maar we hebben het zonder schade doorstaan. Dat kan niet gezegd worden van iedereen in het dorp. Aan het aantal brandweerwagens dat ik heb zien voorbij rijden te oordelen was het best heftig. Ook het dak van het redelijk nieuwe blok appartementen tegenover onze deur bleef niet geheel intact. De brandweer kon voorlopig niet veel doen, die hadden andere, meer dringende katten te geselen. Ik heb een foto gemaakt, de enige foto van de dag. Het is niet meteen een prijswinner, ik weet het wel, maar ik plaats hem toch op deze pagina's. Zo heb ik in mijn jaaralbum ook een herinnering aan deze stormachtige dag.
Het vrouwke had afgesproken met Schoonzus Monique om een nieuwe oulet-winkel eens uitgebreid te gaan bezoeken en ik wilde wel mee naar Lommel, maar niet om te gaan shoppen natuurlijk... Fiets achterop en terwijl de vrouwen hun ding deden heb ik het mijne gedaan. Richting Kristalpark om eerst het niet afgewerkte rondje van vorige week verder te zetten en dan links en rechts nog enkele losse geocachen meepikken was het plan. Ondanks de stevige wind heb ik er erg van genoten en ik heb regelmatig ook uitgebreid de tijd genomen om wat leuks op mijn geheugenkaartje te krijgen. De fietsbrug die ik samen met haar schaduw in een leuke compositie kon te pakken krijgen lijkt me een goede keuze als foto van de dag.
Er wordt alom wel meer beroep gedaan op oma en opa als papa en mama het te druk hebben neem ik aan. Vandaag mochten wij kleindochter Julie gaan oppikken aan het station Noorderkempen in Brecht. Ze studeert in Rotterdam en blijft daar in principe de ganse week. Vandaag moest ze tussendoor toch dringend even naar huis komen en zodoende kreeg ik zo maar weer een interessante plek om wat rond te fotograferen. Uiteraard heb ik de nodige foto's van onze oogappel toen ze van de trein stapte, die reserveer ik voor facebook en/of het familie album, maar uit de overige oogst kon ik ook wel enkele leuke beelden selecteren. Omwille van de lijnen in de compositie en de kleuren van de (Nederlandse) trein koos ik voor deze opname..
Vorige week was ik al blij verrast toen ik de eerste krokusjes kon fotograferen en ook vandaag waren er weer tekens dat de lente er nu toch echt wel zit aan te komen. Niet dat het weer me een lentegevoel gaf toen ik na de middag besliste om, vóór de aangekondigde regen, toch nog een fietstochtje te maken. In een wei vlakbij de Schoorse brug zag ik een aantal ooien met lammetjes en daar ben ik even gestopt om het tafereel goed in me te laten doordringen. Ik kon er niet omheen, ik zag lentekriebels, ik voelde ze ook, zij het nog heel schuchter. Ik heb ze gefotografeerd !
We zijn weer eens op verplaatsing aan de wandel gegaan. De Beeltjens in Westerlo leek ons een prima doel om de nodige stappen op de teller te krijgen, wat leuke foto's te scoren en ook nog wat Lab-cachen op ons palmares te schrijven. De wandeling eindigde op de parking bij de sporthal en van daar uit is het maar een korte afstand naar het prachtige gemeentehuis. Daar wilde ik ook nog eens gaan rondneuzen. De fontein met het kunstwerk van Rik Poot heb ik enkele keren, steeds van uit een laag standpunt, gefotografeerd. Dit vond ik de beste van de reeks. Ik weet wel dat de voeten van de middenste figuur afgesneden zijn maar bij andere foto's of met een andere uitsnede kwamen er boomtoppen en daken van huizen in beeld ofwel de sokkels die niet meteen bijdroegen aan het totaalbeeld. Mij stoort het alleszins niet.
Verjaardagsfeestje !!! Nick heeft een rond getal bereikt. Of 30 betekent dat hij ondertussen bij het volwassen deel van de bevolking hoort laat ik in het midden. Jong of oud heeft niks met ouderdom te maken vind ik en ik vermoed dat Nick er ook zo over denkt. Terloops vermeld ik graag dat 76 ook niet per sé wil zeggen dat je volwassen bent...
Ik toon graag een foto van de feesteling bij het mooiste cadeau dat ie kreeg. Je mag drie keer raden van welke groep Nick een grote fan is...
Volgens onze weermannen en -vrouwen belooft de komende week weer kletsnat te worden en wij vonden het dan ook nodig om vandaag nog maar eens een fiets-geocache-rondje te plannen. Samen met mijn maatje Jackie en zijn vrouwke hebben we in en rond Beverst en Bilzen een mooie tocht gemaakt. Onderweg hebben we helaas geen enkele horecazaak gevonden maar dat maakte het volhouden van de tournee minerale uitdaging weer net iets makkelijker. Wat we wél vonden was veel fiets-, cache- en fotoplezier. Ik heb weer regelmatig links en rechts wat beelden geschoten, niks wereldschokkends maar voldoende om ook deze trip te documenteren voor het nageslacht. Dit is een willekeurige keuze uit het aanbod. Het fietspad liep een hele tijd langs een verhoogd talud waar vroeger een spoorlijn was. Bij deze kruising van fiets- en autoverkeer stond een verkeersspiegel voor de veiligheid te zorgen. Als je er dan nog een gratis doorkijkje bij krijgt kun je toch niet anders dan ook dat te fotograferen?
