een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
24-02-2022
24 februari Casino van Mol Gompel
Jarenlang stond dit prachtige Art Deco Casino uit het begin van de vorige eeuw in Mol Gompel te verkommeren. Ik ben er ooit binnengeslopen om aan urbex fotografie te doen, dat moet ongeveer 10 jaar geleden zijn. Ondertussen wordt het gebouw gerestaureerd merkte ik. Men vertelde me dat het een hotel anex brasserie wordt. Zelfs in deze nog niet helemaal geoptimaliseerde toestand vond ik het al een foto waard. Ik kan niet wachten om daar eens een hapje te gaan eten als de restauratie compleet is. Dan neem ik mijn fototoestel ook weer mee. Beloofd.
Volgens de oorarts is het vrouwke toe aan een hoorapparaat. We hebben een vriendin die werkt bij Beter Horen in Weert en daar zijn we vandaag naar toe geweest. In Nederland zijn die dingen trouwens veel goedkoper dan in Belgie. Terwijl het vrouwke binnen was voor allerhande testen en instellingen - het zou toch wel zo'n twee uur duren - ben ik de stad in getrokken voor wat geocache-zoekwerk en wat fotoplezier. Zo kwam ik o.a. terecht bij de restanten van kasteel Nijenborgh. Het wordt op dit ogenblik gerestaureerd en zowel aan het kasteel als in de omgeving zie je daar overal de sporen van, maar toch vond ik het de moeite waard om er een shot aan te wagen.
Erfgoed... Het is een goeie zaak dat we waardevolle restanten uit ons verleden beschermen. Als ik aan Zoersel denk, een oud huisje... dan komt meteen het boshuisje in beeld, waar Conscience midden 19de eeuw De Loteling schreef maar dit huisje is ouder. Toen ik er langs kwam op de Oostmallebaan zag ik het plaatje "Erfgoed" en dan is mijn nieuwsgierigheid natuurlijk meteen gewekt. Eerst enkele keren fotograferen en dan zoeken of ik wat info er over kan vinden op het net. Het blijkt een woonstalhuis te zijn, ooit herberg 't Moleken en het zou stammen uit de tweede helft van de 18de eeuw. Ik heb het huisje ook helemaal in beeld maar deze uitsnede vond ik leuker.
Toen ik rond 7 uur vanavond langs het stationneke gereden kwam in Olen dacht ik ineens aan één van die hangende fotoclub-activiteiten: fotograferen op locatie. Het stationneke en omgeving was uitgekozen als onderwerp gedurende deze periode. Rond 10 over het uur komen er altijd twee treinen, een in elke richting en daar heb ik even op gewacht. Een voorbij rijdende trein in beeld vond ik een welgekomen toevoeging namelijk. Ik heb ze allebei kunnen vangen en één ervan komt nu dus in mijn jaaralbum.
Ik vrees dat ik het vrouwke besmet heb met het fotografievirus. Sinds ze een nieuwe smartphone heeft is ze tot de vaststelling gekomen dat deze veel betere foto's aflevert dan de vorige en dat heeft haar meer dan één duw in de rug gegeven om aan het fotograferen te gaan. Ze praat nog net niet over diafragma, sluitertijd en ISO waardes maar ze weet de afdrukknop wel te vinden tegenwoordig.
Met dit rotweer kregen we toch onverwacht bezoek. Nicolas, de op één na oudste van de kleinkinderen, heeft na de landbouwschool logischerwijze gekozen voor de boerenstiel. Vandaag is ie met de tractor even langs geweest. Hij kwam terug uit Limburg waar hij een aanhangwagen had gekocht. Daar hoort een foto bij dacht ik meteen, maar het vrouwke was me voor. Ik heb ze dan maar allebei in beeld genomen.
Ik ben vandaag nog eens samen met het vrouwke in en rond het Giels Bos gaan wandelen om te zien of ik daar geen leuke route kon uitstippelen voor de maandelijkse fotoclub-wandeling komende zaterdag. Er kwamen veel herinneringen boven toen we door het domein trokken. We hebben daar vroeger vaak opgetreden, meestal voor een kleine onkostenvergoeding. We hadden een goede band zowel met het personeel als als met de bewoners. We gingen er graag naar toe, je voelde er als artiest zoveel enthousiasme, warmte en genegenheid...
Toen we langs het ontmoetingscentrum kwamen - de zaal waar onze optredens meestal doorgingen - en we zagen dit grote bord, "Yes we can", begrepen we dat de sfeer daar nog altijd hetzelfde is: Yes they can !!!
De voorspellingen waren best alarmerend en ze werden ook nog waar... We kregen een heuse storm over ons heen. Ik had alles wat min of meer los zat rond ons huis vastgesjord, de wagen in de garage gezet en ik was er toch min of meer gerust in. Het was best pittig de ganse namiddag maar we hebben het zonder schade doorstaan. Dat kan niet gezegd worden van iedereen in het dorp. Aan het aantal brandweerwagens dat ik heb zien voorbij rijden te oordelen was het best heftig. Ook het dak van het redelijk nieuwe blok appartementen tegenover onze deur bleef niet geheel intact. De brandweer kon voorlopig niet veel doen, die hadden andere, meer dringende katten te geselen. Ik heb een foto gemaakt, de enige foto van de dag. Het is niet meteen een prijswinner, ik weet het wel, maar ik plaats hem toch op deze pagina's. Zo heb ik in mijn jaaralbum ook een herinnering aan deze stormachtige dag.
Het vrouwke had afgesproken met Schoonzus Monique om een nieuwe oulet-winkel eens uitgebreid te gaan bezoeken en ik wilde wel mee naar Lommel, maar niet om te gaan shoppen natuurlijk... Fiets achterop en terwijl de vrouwen hun ding deden heb ik het mijne gedaan. Richting Kristalpark om eerst het niet afgewerkte rondje van vorige week verder te zetten en dan links en rechts nog enkele losse geocachen meepikken was het plan. Ondanks de stevige wind heb ik er erg van genoten en ik heb regelmatig ook uitgebreid de tijd genomen om wat leuks op mijn geheugenkaartje te krijgen. De fietsbrug die ik samen met haar schaduw in een leuke compositie kon te pakken krijgen lijkt me een goede keuze als foto van de dag.
Er wordt alom wel meer beroep gedaan op oma en opa als papa en mama het te druk hebben neem ik aan. Vandaag mochten wij kleindochter Julie gaan oppikken aan het station Noorderkempen in Brecht. Ze studeert in Rotterdam en blijft daar in principe de ganse week. Vandaag moest ze tussendoor toch dringend even naar huis komen en zodoende kreeg ik zo maar weer een interessante plek om wat rond te fotograferen. Uiteraard heb ik de nodige foto's van onze oogappel toen ze van de trein stapte, die reserveer ik voor facebook en/of het familie album, maar uit de overige oogst kon ik ook wel enkele leuke beelden selecteren. Omwille van de lijnen in de compositie en de kleuren van de (Nederlandse) trein koos ik voor deze opname..
Vorige week was ik al blij verrast toen ik de eerste krokusjes kon fotograferen en ook vandaag waren er weer tekens dat de lente er nu toch echt wel zit aan te komen. Niet dat het weer me een lentegevoel gaf toen ik na de middag besliste om, vóór de aangekondigde regen, toch nog een fietstochtje te maken. In een wei vlakbij de Schoorse brug zag ik een aantal ooien met lammetjes en daar ben ik even gestopt om het tafereel goed in me te laten doordringen. Ik kon er niet omheen, ik zag lentekriebels, ik voelde ze ook, zij het nog heel schuchter. Ik heb ze gefotografeerd !
We zijn weer eens op verplaatsing aan de wandel gegaan. De Beeltjens in Westerlo leek ons een prima doel om de nodige stappen op de teller te krijgen, wat leuke foto's te scoren en ook nog wat Lab-cachen op ons palmares te schrijven. De wandeling eindigde op de parking bij de sporthal en van daar uit is het maar een korte afstand naar het prachtige gemeentehuis. Daar wilde ik ook nog eens gaan rondneuzen. De fontein met het kunstwerk van Rik Poot heb ik enkele keren, steeds van uit een laag standpunt, gefotografeerd. Dit vond ik de beste van de reeks. Ik weet wel dat de voeten van de middenste figuur afgesneden zijn maar bij andere foto's of met een andere uitsnede kwamen er boomtoppen en daken van huizen in beeld ofwel de sokkels die niet meteen bijdroegen aan het totaalbeeld. Mij stoort het alleszins niet.
Verjaardagsfeestje !!! Nick heeft een rond getal bereikt. Of 30 betekent dat hij ondertussen bij het volwassen deel van de bevolking hoort laat ik in het midden. Jong of oud heeft niks met ouderdom te maken vind ik en ik vermoed dat Nick er ook zo over denkt. Terloops vermeld ik graag dat 76 ook niet per sé wil zeggen dat je volwassen bent...
Ik toon graag een foto van de feesteling bij het mooiste cadeau dat ie kreeg. Je mag drie keer raden van welke groep Nick een grote fan is...
Volgens onze weermannen en -vrouwen belooft de komende week weer kletsnat te worden en wij vonden het dan ook nodig om vandaag nog maar eens een fiets-geocache-rondje te plannen. Samen met mijn maatje Jackie en zijn vrouwke hebben we in en rond Beverst en Bilzen een mooie tocht gemaakt. Onderweg hebben we helaas geen enkele horecazaak gevonden maar dat maakte het volhouden van de tournee minerale uitdaging weer net iets makkelijker. Wat we wél vonden was veel fiets-, cache- en fotoplezier. Ik heb weer regelmatig links en rechts wat beelden geschoten, niks wereldschokkends maar voldoende om ook deze trip te documenteren voor het nageslacht. Dit is een willekeurige keuze uit het aanbod. Het fietspad liep een hele tijd langs een verhoogd talud waar vroeger een spoorlijn was. Bij deze kruising van fiets- en autoverkeer stond een verkeersspiegel voor de veiligheid te zorgen. Als je er dan nog een gratis doorkijkje bij krijgt kun je toch niet anders dan ook dat te fotograferen?
Samen met het vrouwke een fikse wandeling gemaakt tussen Lommel en Balen Wezel. Het industriegebied Kristalpark heeft niet alleen industrie te bieden maar ook verrassend veel prachtige natuur en daar hebben wij weer uitgebreid van genoten. De tocht duurde langer dan we gedacht hadden en er was al prachtig avondrood toen we bij de Leyssensmolen kwamen in Kattenbos. Zoiets vraagt om een foto natuurlijk.
Dit lijkt hier ook een jaarlijks weerkerend item te worden. Rond deze tijd van het jaar komen de eerste krokusjes te voorschijn en dan ben ik zo vertederd dat ik het niet laten kan ze te fotograferen. Deze natte schoonheden kreeg ik te pakken in Zoersel. Op een plaatje langs het terrein, waar ze samen met hun vele soortgenoten hun best doen om de komende lente aan te kondigen, staat te lezen dat men daar de natuur zijn gang laat gaan en dat vind ik helemaal okee. Dat gaan wij ook weer doen als we binnenkort de wilde bloemenweide voor ons huis opnieuw hebben ingezaaid.
We waren in Rotterdam om een voorstelling bij te wonen. In een theater mag je niet fotograferen en dus had ik de Canon niet meegenomen. De kleine Sony daarentegen had zich weer stiekem in mijn jaszak verstopt en dat was wel handig. Want toen we bij het centraal station kwamen op weg naar de parking wilde ie er uit. Ik heb hem zijn zin gegeven en ik heb het station gefotografeerd. Meer groothoek heb ik niet met dat ding en verder achteruit gaan ging niet want dan kwam een gigantisch grote bol in beeld.
Ik ben sowieso van plan om zeer binnenkort eens een dag en een avond in Rotterdam te gaan gaan fotograferen en dan maak ik hier nog wel eens een opname. Voorlopig ben ik best tevreden met wat die Sony weer presteerde.
Voor de aardigheid de exif gegevens nog eens: ISO 800 - F 2,8 ( met zulke kleine sensor heb je al snel een grotere scherptediepte zelfs bij een relatief groot diafragma) - 1/20 sec. ( vaste hand he... zal wel aan tournee minerale liggen )
Onze dagelijkse wandeling hebben we vandaag weer eens gedaan achter de Floreal, helemaal aan de andere kant van het dorp. Eerst met de wagen tot op de parking, de wandelschoenen aan en een fikse tocht, kris kras tot aan en rond het Zwart Water en terug. Uit de foto-oogst koos ik dit beeld van het vrouwke die zit te genieten van het uitzicht aan het Zwart Water. Het is een panorama-opname uit de Sony RX100 en dan krijg je geen RAW bestand om met de convertor naar eigen smaak te bewerken. Dit is de JPG recht uit het toestel.
Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog eens gevallen was voor de charmes van een spiegeling en dat is toch ook een van mijn dada's. Tijdens de lab-cache tocht Het Bevrijdingspad in Vosselaar kreeg ik deze hele mooie in de gaten... De Canon gaat tegenwoordig niet meer zo vaak mee tijdens de niet specifiek op fotograferen gerichte wandelingen maar de kleine Sony heb ik zowat altijd op zak. Vandaag niet dus... gewoon op tafel laten liggen, gdvd!!!
Mijn smartphone, een oude iPhone 5S is niet meteen gekend om zijn fotokwaliteiten maar gelukkig heeft het vrouwke een nieuwere en die heb ik dan maar gebruikt.
Tot daar de lange inleiding om toch nog kort te komen tot iets waar ik al langer over dub, nl. het formaat van het beeld.
Voor landschapsfotografie ben ik tegenwoordig meer en meer geneigd om mijn beelden in een 16/9 formaat uit te snijden. In onze fotoclub Visueel zijn de meningen daarover verdeeld, in de AV-groep bvb. is er nog altijd de stilzwijgende overeenkomst dat o.a. de clubreeksen in een 2/3 formaat worden getoond. Ik heb al wel eens geopperd dat de toekomst 16/9 is - denk maar aan alle hedendaagse TV-schermen - maar voorlopig lijkt de meerderheid nog in 2/3 te denken.
Wat staande foto's betreft daarentegen vind ik meestal zelfs een 2/3 formaat al te te hoog en ga ik liever naar de verhouding van een A4. En nu ik dan de smartphone van het vrouwke in handen kreeg en merkte dat dat ding foto's maakt in 16/9, en ik een staande foto wilde maken van die spiegeling, vond ik dat formaat ineens wél handig.
Ziehier dus de allereerste staande 16/9 formaat-foto uit mijn fotografie-geschiedenis.
Ondanks het rotweer zijn we in de loop van de late namiddag toch aan de wandel gegaan. We meenden op de buienradar een droog venster te zien in de regenellende. Om niet altijd hetzelfde traject af te leggen gingen we deze keer eens naar de heuvelrug aan de andere kant van het dorp. Als je vanaf de Weyerberg en de Bekenbaan rechts het stijgend pad neemt is er tegenwoordig een poortje om dat stuk wandelweg ook effectief voor wandelaars te reserveren en de alom tegenwoordige mountainbikers daar weg te houden. We waren er nog maar net doorheen toen we al opzij gebruld werden door twee "sportievelingen"... Min of meer uit ergernis ben ik 100 m terug gelopen en heb ik het poortje en het stijgende pad gefotografeerd. Maar op het plaatje zie je natuurlijk ook dat er toch best wel wat reliëf te vinden is in onze regio.
En... o ja, het droge venster was niet groot genoeg zodat we toch nog nat geworden zijn.
Als het dan eens een dag mooi weer is profiteren we er met ons geocache groepje van om ergens in den lande te gaan fietsen en een en ander aan ons palmares toe te voegen. Vandaag kozen we de omgeving van Lummen. We genoten van de mooie omgeving, van het fietsen en van de vondsten maar de horeca-gelegenheden, om de inwendige mens ook wat te gunnen, waren bijzonder schaars, zeg maar onvindbaar. Banken waren er ook al niet in overvloed langs onze route en als we er dan een enkele zagen was die al bezet. Annemarie vond uiteindelijk toch een redelijk comfortabele zitplaats om haar bokes op te eten.
