een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
11-09-2021
11 september Opendeurdag Renault
Open deur dagen vandaag en morgen bij Renault. Group Pashuysen had bij gelegenheid van de lancering van de nieuwe Renault Arkana weer mijn zus de opdracht gegeven een passend event te organiseren... en het was best een giga gebeuren. Er was zelfs een heuse kermis op het terrein met diverse attracties. De Kerstman had in Rovaniemi ook een uitnodiging gekregen - Group Pashuysen is een van de grootste sponsors van het huis van de Kerstman in Aarschot - en natuurlijk moest de Kerstman daar op ingaan. Als alter-ego van de Kerstman ben ik zelf ook een Renault rijder trouwens, een reden te meer om acte de présence te plegen. Tegen sluitingstijd kreeg ik de ingeving om de familie Pashuysen te vragen op de paardenmolen plaats te nemen voor een foto. In eerste instantie waren ze niet meteen enthousiast maar toen ik stelde dat de paardenmolen best stil mocht blijven staan voor de foto wilden ze alsnog. Met een beetje overredingskracht heb ik Jacqueline, Louis en zoon Davy op de foto gekregen.
Na de regen deze namiddag kreeg ik een telefoontje, ik moest dringend even naar Tielen. Als je electrisch fietst dan laat je de auto als eens wat makkelijker staan. Het was zo gepiept in Tielen en dan komt weer die goesting om zo maar wat verder te fietsen, ik zegde het gisteren al, helemaal zonder plan of doel.
Als je dan onderweg ergens een heel grote madam ziet staan met twee al even zeer uit de kluiten gewassen honden dan stop je even om een foto te maken toch? Ik heb haar gevraagd of het mocht, dat hoort zo bij straatfotografie, maar ze was weinig van zeggen. Zwijgen is toestemmen zegt de volkswijsheid, dus heb ik maar afgedrukt.
Ik vermoed dat ik alle interessante toeristische highlights en mooie plekjes in de buurt al wel eens gefotografeerd heb. Dat belet me niet om soms een klein ommetje in te lassen om mijn fototoestel nog eens aan het werk te zetten als ik weer eens in de buurt kom van zo'n interessante locatie.
Zo fietste ik vandaag zonder echt een route gepland te hebben tussen Tielen en Gierle, voorbij den IJsboer sloeg ik zo maar, intuïtief linksaf en toen realiseerde ik me ineens... he, de volgende rechts en dan kom ik aan de watermolen... Het leverde me weer enkele mooie plaatjes op.
Het zal de volgende dagen en weken nog wel vaker gebeuren dat ik naar Aarschot ga. Nu het er op lijkt dat de kerstman met zijn gevolg dit jaar toch weer op bezoek komt in de stad moet er nog veel overleg volgen. Dat gebeurt logischerwijze bij mijn zus in Langdorp. Zij is tenslotte de drijvende kracht achter de hele organisatie, maar uiteraard heeft de rest van de familie ook wel zijn zeg. Ook vandaag kon je me in Langdorp vinden.
Voor schoonbroer Dreeke ( mijn fotomentor trouwens ) is het woord stilzitten niet uitgevonden. Vóór we naar een restaurant vertrokken om ook de inwendige mens wat te gunnen wilde hij per sé toch eerst even nog de strijd aangaan met de buxusmotten die enkele struiken ( het zijn ondertussen al kleine boompjes ) aan het teisteren waren. Hij heeft daartoe de zware wapens ingezet: de heggeschaar met verlengstuk om dode takken weg te halen, de hogedrukspuit om alle ongedierte weg te blazen en uiteindelijk een soort bazooka spuitmachine die buxusmot-verdelgingsnevel over de mogelijke hardnekkige overlevers spuit.
Het dient vermeld dat Dreeke geen enkele keer van zijn ladderke gevallen is... en uiteraard plaats ik morgen ook enkele foto's van de andere wapens op mijn Facebook-pagina.
Ik ben vandaag weer eens gaan wandelen in de Koekenstad. Antwerpen heeft niet voor niets die bijnaam trouwens. In het begin van de 20ste eeuw bevonden zich binnen wat nu de grote ring is meer dan 20 koeken en zoetigheden gerelateerde fabrieken, we noemen maar De Beukelaer, Parein, Martougin en Meurisse...
De trein ( 7,2 voor een senioren retourtje ) is de makkelijkste manier om binnen de kortste keren in het centrum van de stad te staan. De wandelroute verliep via een tussenstop bij Grobet ( om een defecte lens ter reparatie binnen te brengen ), bij café Den Engel ( om een Duvelke te kopen ), de kaaien en het Mas ( om wat te fotograferen ) en de Parkbrug bij de Hogeschool ( om nog wat meer te fotograferen ) en zo via de Italielei terug naar het centrum. 18000 Stappen en een gevuld geheugenkaartje verder stond ik weer in het Centraal station ( sorry... De Middenstatie ) en vanavond was er weer "l'embarras du choix" om een foto te kiezen voor deze blog. Brabo en de prachtige gevels aan de noordkant van de Grote Markt kwamen als winnaars uit de bus.
Op deze foto lijkt het nog niet meteen optimaal, het is ook nog naakt, niet hersteld op de nodige plekken en onversierd, maar dit ziet er alvast zeer beloftevol uit. Nu we weer een echt event mogen organiseren hebben we een zeer geschikt pand gevonden. Als kerstman heb ik er geen zin in weer 5000 kinderen op mijn schoot te krijgen in deze toch nog altijd niet helemaal veilige coronatijden. Maar we hebben een alternatief bedacht. Het wordt een musical, meer kan ik er voorlopig niet over vertellen, en in dit pand zal het allemaal gebeuren.
Vandaag hebben we ter plaatse al eens goed de situatie ingeschat. Mijn zus die eigenlijk de motor achter het hele gebeuren is zit allerhande notities te maken terwijl ondergetekende, kerstman tijdens de maand december, nu even incognito kan rondlopen met de camera.
Voor paardenrennen hoef je niet naar de Wellingtonbaan in Oostende of Waregem Koerse. Ook in onze Kempen, in Geel Ten Aard ligt er een ovaal waar wel eens op gekoerst wordt. Een aantal jaren geleden kwamen we ooit toevallig langs de Langerietdijk gefietst en waren we totaal verrast door de drukte en het spektakel. Toen ik vandaag langs het Kempisch Kanaal van Sas 7 naar Ten Aard reed was de verrassing niet meer zo groot, maar het evenement was voor de amateurfotograaf wel zeer welkom. Ik ontdekte een paadje door de struiken waardoor ik aan de overzijde van de plek waar ik vorige keer stond te fotograferen zowat boven de baan ongehinderd de dravende combinaties in beeld kon nemen.
Nonke Lowie vierde zijn 90ste verjaardag vandaag en wij mochten er bij zijn. We begonnen met bubbels, via veel en lekkere hapjes en meer bubbels ging het naar een heerlijk ouderwets feestmaal ( met dank aan de onvolprezen kookkunst van Stephan ) en tussendoor kwamen ook nog enkele vergeten volksspelen voorbij. Onze kranige feesteling liet zich alleszins gelden als zeer competitief zowel bij het vogelpikken als bij het sjoelbakken. Ondergetekende had het alleszins moeilijk om vergelijkbare resultaten neer te zetten. Bij het nuttigen van de vele feestdrankjes was ik 'm dan weer wel de baas.
Vrijdag, wandeldag met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel. Omdat Phaido langere wandelingen niet meer aan kan, gaan we nu om beurten mee met de groep. Vandaag was het de beurt aan het vrouwke. Ik bleef met Phaido wat rondhangen in de buurt en ik heb regelmatig een en ander gefotografeerd.
Wat ooit het oude Hoevezavel was heeft ondertussen een grondige facelift gekregen en er is nu de Lommelse kunstacademie in gehuisvest. Boven de ingang contrasteren de kleurige Lommelse vlaggen mooi in de zomers blauwe lucht en dat een vleugel van het nieuwe er naast opgetrokken Hoevezavel links achteraan ook in beeld komt maakt er voor mij een plaatje met een verhaal van.
We vonden het een prachtige dag om een rondje te gaan fietsen in Limburg. De heide staat in bloei en de Mechelse Heide leek ons een uitgelezen gebied om een dagje te genieten. Wiemesmeer hadden we gekozen als vertrekpunt van onze tocht. Toen ik uit de wagen stapte op de parking vond ik de kerk al meteen een foto waard... Paniek !!! Geen fototoestel bij, gewoon vergeten... Dat komt er van als een nachtmens zo vroeg moet vertrekken...
Dan komt alweer die fotografenwijsheid naar boven waar ik al zo vaak naar verwezen heb: "Het beste fototoestel is datgene wat je bij hebt." Terwijl mijn gezellen me constant bleven wijzen op prachtige fotomogelijkheden die ik aan me moest laten voorbij gaan heb ik tussendoor alsnog enkele opnames gemaakt met mijn smartphone. Dat is nog een oude iPhone 5S, en die staat niet meteen bekend omwille van zijn goede camera. Toch heb ik wat leuke plaatjes kunnen scoren.
Hoe cynisch kan het leven zijn... Ik had haar vorige week nog een mooi verjaardagskaartje gestuurd met o.a. de tekst: "Daar horen bubbels bij". Treesje was ziek, erg ziek, maar ze was dapper en we waren er van overtuigd dat we ze snel weer eens zouden zien. Corona had ons al veel te lang belet onze Nederlandse vrienden te bezoeken. Eind vorige week kregen we een triest bericht van onze vriend José, haar man, dat Treesje plots overleden was. Mokerslag !!!
Vandaag was de begrafenis. Ze had het allemaal gepland. Geen rouwkleding, ze lag thuis opgebaard, enkele vrienden waren uitgenodigd voor het afscheidsfeest ( ... feest ! ) en er waren hapjes en bubbels... veel bubbels. Om half drie begon het feest en om vier uur zouden we haar uitwuiven met applaus. Zes goede vrienden droegen de eenvoudige open kist naar de lijkwagen, onder hen Ad en Theo die samen met José en ikzelf vroeger zo vaak Europa in trokken met de motor.
Het feest verliep precies zoals gepland maar er zat toch een erg wrang smaakje aan...
Ik ben vandaag met enkele vrienden in en rond Lommel gaan fietsen. Tot en met 31 augustus kon je een tocht van zo'n dikke 40 km afleggen en op een aantal punten door het scannen van een QR-code de high-lights van de Lommelse popgeschiedenis te zien en te horen krijgen. Qua organisatie viel het me een beetje tegen moet ik zeggen. Het lag er vingerdik op dat de diverse locaties vet gesponsord hadden en de reclame droop er af.
Gelukkig was de tocht zelf wel interessant genoeg om er van te genieten.
Zo reden we bvb. een tijdje langs het Kanaal van Beverlo en als je het mij vraagt is dit een van de mooiste waterkes die Vlaanderen te bieden heeft. Hoor ik daar de Damse Vaart? ... Dit kanaal hoeft er echt niet voor onder te doen: helder water, rust, waterlelies, eendenkroos en volgens de vissers kun je er de snoeken zo maar opscheppen, kortom, er zit poëzie in het landschap. Ik heb dan ook enkele keren de camera op de omgeving gericht.
Ondertussen begon ik me af te vragen waarom de verbinding tussen het Kempisch Kanaal en Leopoldsburg het Kanaal van Beverlo heet... Beverlo ligt immers 5 km voorbij de kom waar het kanaal eindigt. Uiteraard heb ik dit even gegoogeld en het antwoord is eenvoudig. Het kanaal werd midden 19de eeuw gegraven om militaire redenen. In Beverlo werd een garnizoenplaats opgericht: Leopoldsburg. Het is pas later dat Leopoldsburg een zelfstandige gemeente werd. Ondertussen had het kanaal al wel zijn naam.
Dat de laatste twee letters niet op de foto staan vind ik in dit geval niet zo erg. De "d" is sowieso afgebroken merk je als je dit 80-er jaren publi-attribuut ziet liggen tussen de ingang van een van de parkings en de Kleine Nete. ( excuseer, het ligt niet, het staat want ze hebben er een stut achter gezet. ) Natuurlijk moest dit plaats ruimen voor de blitse high-tech lichtreclame die tegenwoordig boven de ingang pronkt. De reden waarom het dan toch nog altijd op die vrij ongelukkige plaats te vinden is tussen het onkruid en de struiken ontgaat me helemaal.
Uit fotografisch oogpunt vind ik het dan weer interessant. Allereerst is er het vette kleuraccent en de inhoud wordt daarenboven geïllustreerd door het Bobbejaanlandtreintje, de auto's op de parking en de attracties van het park in de verte, alsof je de titel van de foto er mee in fotografeert.
Als organisator zou ik het toch weghalen want het zou ook symbool kunnen staan voor oubollig of verval...
Het was weer een tijd geleden dat ik nog eens aan nachtfotografie gedaan had. Toen ik vorige vrijdag met het vrouwke naar de Herentalse markt fietste had ik gezien dat de pop-up restaurant bubbels die een hele tijd geleden bij Le Paige stonden nu verhuisd waren naar het grasveld voor het OCMW. Lang geleden was dat het eerste St. Elisabeth Ziekenhuis. Ik ben vandaag eens gaan kijken of er niks te scoren was. Ik heb de wagen geparkeerd tegenover de eerbiedwaardige oude poort en ik ben dan een tijdje tussen de bubbles gaan rondlopen. Ik heb regelmatig mijn statief ergens neergepoot en een aantal leuke beelden meegebracht.
Je kunt heel veel on-line doen, de werking van onze fotoclub is vorig jaar gewoon verder gegaan zij het met enkele beperkingen... maar digitaal barbequeën is helaas voorlopig nog altijd niet mogelijk. Vorig jaar kon een echt feest helemaal niet door de corona maatregels en ook dit jaar waren we lang niet zeker dat we het zouden kunnen organiseren. De traditionele barbeque van onze fotoclub Visueel, gaat normaal door het laatste weekend van juni maar gezien de onzekerheid bleven we het ook dit jaar maar uitstellen. Toen bleek dat het eindelijk zou kunnen was er nauwelijks nog ergens een vrije locatie. Uiteindelijk konden we toch een leuke stek vinden om ons ding te doen en toen was het bang afwachten want het leek er op dat de weergoden ons niet gunstig gezind zouden zijn.
Gelukkig zijn weersvoorspellingen niet altijd correct. We mochten een prachtige zomeravond beleven en we bleven lang buiten genieten. Ik kon het niet laten om enkele foto's te scoren van de sfeer.
Het was weer zeer opvallend dat de dames en de heren niet op dezelfde manier genoten van het feest. Terwijl de heren in de buurt van de barbeque-set onder het genot van iets alcoholisch de fotografie aan het bespreken waren hadden de dames er voor gekozen op te schuiven naar een plaats op het grasveld waar ze lang van de avondzon konden genieten.
Uiteraard vond ik het leuker de dames te fotograferen. Ze staan er niet allemaal op, - er waren er een paar die ook geïnteresseerd waren in mannenpraat - maar het gros van het mooiste deel van onze groep kon ik toch in dit beeld vangen.
Het vrouwke wilde deze voormiddag graag naar Herentals fietsen om naar de markt te gaan en daar had ik wel oren naar. De markt bezoeken is niet meteen mijn favoriete bezigheid en toen we onze fietsen veilig gestald hadden zijn we elk een andere kant op gegaan, het vrouwke naar de markt en ik aan de wandel. Afspraak om één uur bij de fietsen...
Mijn eerste doel was de Zandpoort, daar ligt nog steeds een geocache die ik nog moet vinden en ook deze keer lukte dat niet... te veel volk - muggles, dreuzels - en dan voel ik me bekeken en pas ik. Maar ik had meteen wel een eerste leuke foto beet. Het rode hart bij de poort vond ik sowieso al een interessant onderwerp maar als mensen precies daar gezellig gaan zitten om iets te consumeren vind ik dat ze er om vragen gefotografeerd te worden. Dat heb ik dan ook maar gedaan. Vanavond heb ik wat met de meegebrachte oogst gestoeid en oorspronkelijk was het mijn plan om deze foto zwart-wit te maken met behoud van één kleur: het rode hart. Helemaal tevreden was ik niet mee en na enkele alternatieven uitgeprobeerd te hebben koos ik voor deze versie waarin het hart nog altijd op volle kleursterkte is maar bij al de rest van het beeld de kleurverzadiging 70% is verminderd.
Ieder jaar gaan we met de bewoners van Hoevezavel naar de kermis in Lommel. Er was eigenlijk slecht weer voorspeld maar gelukkig hebben we het droog gehouden. Het is best een fikse wandeling van het zorgtehuis naar het centrum en terug maar onze rolstoelpassagiers genieten er van. Daar doen we het voor. Na een stop bij cafe de Kroon waar iedereen twee smoutebollen geserveerd kreeg vergezeld van een drankje naar keuze wandelden we over de foor. Veel foto's heb ik niet kunnen maken, ik had het te druk met het duwen van de mij toevertrouwde Bieke. Maar toen we alsnog een keer halt hielden om te kijken naar een van de vrijwilligers en een jongedame van het animatieteam die de lucht ingingen met een waanzinnig verticaal draai tuig kon ik de groep toch even in beeld nemen.
Tuinieren, in en om het huis klussen, het zijn niet meteen mijn favoriete bezigheden. Soms bekruipt me toch wel eens het gevoel dat ik iets moet doen om te bewijzen dat ik het kan, niet zozeer dat het moet. Onze postbus stond al tijden niet erg gelukkig. Die heb ik verplaatst, onkruid en grassen er rond heb ik verwijderd, boordstenen gelegd en enkele honderden kilo's grind er rond gestrooid en aangewalst.
Dit is niet meteen een foto die ik zou insturen voor een of andere fotowedstrijd maar als aandenken van deze prestatie vind ik dat ie in mijn jaaralbum thuis hoort.
Ik zat mijn krantje te lezen, sudoku's op te lossen toen cachemaatje Jackie belde of ik zin had in een rondje geocachen in Oud Turnhout. Jazeker... zoiets moet je mij geen twee keer vragen met dit weer. Ik ben er met de fiets naar toe gereden, toch net iets verder als ik had ingeschat, tegenwind daarenboven en ik heb flink moeten doorpezen om op het afgesproken uur aan de kerk te staan. Waar ik gewoonlijk op standje 2 fiets qua electrische ondersteuning heb ik deze keer naar 3 of 4 geklikt en een enkele keer bij het oprijden van de brug over de snelweg zelfs naar 5...
Het werd best een leuke rondrit in Oud Turnhout en ik heb er ook wel enkele foto's gescoord, maar niks wereldschokkends. Bij het terug naar huis fietsen besloot ik nog eens langs Corsendonk te te gaan. De priorij, het poorthuis, ik heb daar al wel vaker foto's van gemaakt maar als je het domein binnen rijdt zijn er nog wel enkele andere interessante prachtige oude gebouwen die staan te popelen om gefotografeerd te worden.
Als ik ga fietsen is dat meestal zonder welbepaald doel, ik laat het over me heen komen, de richting kies ik wel op het laatste moment. Simpel: er zijn vier windstreken... Vaak kies ik zuid: Kempisch kanaal en zo, iets minder vaak west: Herentals en verder naar Vorselaar of Grobbendonk, Albertkanaal, ook niet verkeerd, soms oost: Kasterlee, Retie of Prinsenpark..., maar het was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens richting noord, naar Turnhout trok. Ik beweer niet dat ik die stad tot in de kleinste details ken maar ik heb er toch ooit al veel foto's gemaakt en dezelfde hotspots komen toch telkens weer in beeld als je er zonder voorbereiding door en rond fietst. De Nieuwe Kaai en de kanaalkom waren vanzelfsprekende fotostop-punten. Dit beeld is al menigmaal vastgelegd denk ik, maar zelf had ik 'm nog niet...
